چهار درس برای «فقرزدایی»

 

اخبار اقتصادی - چهار درس برای «فقرزدایی»

«کاهش آسیب‏پذیری شهروندان در برابر فقر»، محور اصلی گزارش امسال توسعه انسانی ملل متحد (HDR) است. گزارشی 225 صفحه‏ای که دو روز پیش از سوی سازمان ملل متحد منتشر شد. متن این گزارش که هم‏اکنون در سایت UNDP موجود است، به زبانی ساده و روان نوشته شده و با توجه به تاکید ویژه گزارش امسال بر مقوله «سیاست‏های کاهنده فقر و آسیب‏ پذیری»، شایسته است کلیه پژوهشگران دغدغه‏‌مند در این حوزه، وقتی را برای مطالعه این گزارش جامع اختصاص داده و از نکات ارزشمند متعدد آن بهره‌‏مند شوند.

اما در وسع این یادداشت مختصر، به چهار نکته سیاست‏گذارانه کوتاه و بسیار قابل تامل در گزارش توسعه انسانی 2014 اشاره می‏کنم:

اول) یک‏ سوم ایرانیان، «بی‏سواد» یا «کم‏‌سواد» هستند
براساس این گزارش، در میان ایرانیان بالای 25 سال، 35 درصد بی‏سواد یا کم‏سود (دارای تحصیلات ابتدایی) بوده و 65 درصد تحصیلات راهنمایی یا بالاتر دارند؛ آماری که احتمالا می‌تواند برای ما تهران‏نشین‏هایی که عمدتا هم در دو، سه دهک بالایی درآمد (و نیز تحصیلات) قرار داریم، بسیار عجیب باشد.

 

صدالبته افرادی که با آمارهای مربوطه در ایران آشنایی دارند، می‏دانند که همین آمار (با اختلافی 2 درصدی) در سرشماری سال 1390 کل کشور نیز به دست آمد و در براساس داده‏های «بودجه خانوار» سال‏های اخیر نیز، درصد ایرانیان بی‏سواد و کم‏سواد، در چند سال اخیر کم‌وبیش در همین رقم ثابت بوده است.

 

  در مقایسه با رقم 65 درصدی در ایران، جمعیت بالای 25ساله دارای تحصیلات حداقل راهنمایی در مالزی 69 درصد کل جمعیت را تشکیل می‏دهد، در اردن 74 درصد، در روسیه 91 درصد، در کشور آفریقایی بوتسوانا 75 درصد، در مصر 51 درصد و در عراق 32 درصد. همچنین براساس گزارش توسعه انسانی ملل متحد، میانگین سال‏های تحصیلات برای ایرانیان بالای 25 سال، معادل 8/ 7سال است؛ یعنی قدری پایین‏تر از اردن (9/9 سال)، ارمنستان (8/ 10 سال) و مالزی (5/ 9 سال) و قدری بیشتر از عراق (6/ 5 سال)، سوریه (6/6 سال) و مصر (4/ 6 سال). طبیعتا این آمار هم به ما پایتخت‏‌نشینان یادآوری می‏کند که ایران، بسیار بزرگ‏تر از تهران است.

دوم) بودجه‏‌های فقرزدایی متمرکز بر «سنین پایین‏تر» بسیار موفق‏ترند
فصل 3 گزارش توسعه انسانی ملل متحد، بحث مشروحی را مطرح می‏کند که جمع‏‌بندی آن، این است: دولت‏هایی که برنامه‌‏های فقرزدایی خود را بر آموزش، سلامت و تامین امنیت غذایی کودکان و خردسالان متمرکز می‏کنند، نتایج فقرزدایانه به‏ مراتب پایدارتری به دست می‏‌آورند (نمودار صفحه 57 گزارش، این ایده را به شکلی جالب بیان می‏کند). این فصل از گزارش با اشاره به این تخمین که یک‏ پنجم کودکان کشورهای در حال توسعه در ریسک سوءتغذیه قرار دارند، به دولت‏ها توصیه می‏کند که با طراحی برنامه‌‏های بهبود امنیت غذایی کودکان خانوارهای فقیر، در کنار برنامه‏‌های بهبود آموزش و سلامت کودکان، از تشدید حلقه معیوب «به‏ ارث‏ رسیدن فقر» در این خانوارها (فقر تغذیه‏‌ای در خردسالی _ فقر کمی و کیفی آموزشی در نوجوانی و جوانی _ فقر مهارت‏های حرفه‏ای / اجتماعی / ارتباطی در بزرگسالی _ درآمد اندک، پس‏انداز اندک و هزینه اندک برای آموزش و سلامت و تغذیه فرزندان) جلوگیری کنند.

سوم) توسعه انسانی متمرکز بر کودکان
یک صفحه از گزارش توسعه انسانی 2014، به یادداشت کوتاهی از «جیمز هکمن» (نوبلیست اقتصاد 2000 و استاد اقتصاد دانشگاه شیکاگو) اختصاص یافته است. هکمن با ارجاع به گزارش توسعه انسانی امسال اشاره می‏کند: «دغدغه سیاست‏گذاران عدالتگرا این است که تاثیر «تولد» در درآمد و رفاه فرد در بزرگسالی را به حداقل برسانند. طبیعتا این عادلانه نیست که فردی صرفا به دلیل تولد در یک خانواده فقیر، محکوم به زیستن در فقر تا آخر عمر باشد اما با استناد به جدیدترین پژوهش‏های اقتصادی و نیز روانشناختی، بخش بزرگی از شکاف بین توانایی‏های فرزندان خانواده‌‏های فقیر و ثروتمند، در سال‏های خردسالی و کودکی شکل می‏گیرد و در نتیجه جلوگیری از بروز این شکاف عمدتا در گرو سیاست‏های توسعه انسانی متمرکز بر کودکان و خردسالان است. توسعه ارائه آموزش پیش‏‌دبستانی با تاکید بر بهبود مهارت‏های اجتماعی و ارتباطی را می‏توان به عنوان یک راه ‏حل سیاست‏گذارانه مهم در این زمینه مطرح کرد.»

چهارم) آمارهای باکیفیت؛ شتاب‏‌دهنده فقرزدایی
نکته آخر اینکه، «بیل گیتس» هم یادداشت یک‏ صفحه‌‏ای خود برای گزارش توسعه انسانی 2014 را به «فقر آماری» اختصاص داده و تاکید کرده است: یکی از ریشه‏های شکست برنامه‏‌های فقرزدایی در کشورهای در حال توسعه، به «فقر آماری» در این کشورها مربوط می‏‌شود. در شرایطی‏ که در این کشورها بسیاری از آمارهای مربوط به فقر آموزشی، فقر سلامت، فقر تغذیه و فقر درآمدی با کیفیتی پایین و بسیار نامنظم تولید می‏شوند، حتی بهترین اقتصاددانان هم نمی‏‌توانند به ارزیابی مناسب سیاست‏های فقرزدایی در این کشورها بپردازند و راه‏‌های بهبود این سیاست‏ها را تجزیه و تحلیل کنند.
اخبار اقتصادی - دنیای اقتصاد

ویدیو مرتبط :
قرائتی قرآن و فقرزدایی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چگونه درس بخوانیم؟

یکی از پرسش‌هایی که این روزها بیشتر دانش آموزان از خود می‌پرسند، این است که چگونه باید درس بخوانند تا هم بهتر متوجه مطالب درسی شوند و هم نمره‌های بهتری کسب کنند؟ به طور طبیعی هر دانش آموزی به این پرسش پاسخ متفاوتی می‌دهد.

عده ای شبها که محیط اطراف ساکت‌تر است مطالعه می‌کنند، عده‌ای با دوستان خود درس می‌خوانند، تعدادی صبح‌ها که مغز آمادگی بیشتری دارد، زودتر از خواب بیدار می‌شوند و درآن هنگام درس می خوانند و... ممکن است شما هم یکی از دانش آموزانی باشید که نه تنها روش‌های یاد شده؛ بلکه دیگر روش‌های مطالعه را نیز امتحان کرده باشید. ولی باز نتیجه دلخواه خود را از مطالعه نگرفته باشید. در اینجا قصد نداریم تا شما را با روش مطالعه خاصی آشنا کنیم؛ بلکه هدفمان این است که روش‌هایی را به شما بیاموزیم تا بتوانید با استفاده از آنها بهره وری از مطالعه خود را افزایش دهید.

دانش آموزان در طول سال‌های تحصیلی خود ممکن است به درس‌های خاصی علاقه‌مند باشند و در همین حال علاقه‌ای به مطالعه برخی از کتاب‌های درسی خود نداشته باشند. مثلا دانش آموزی ممکن است به فیزیک ، ریاضی ، تاریخ ، زیست شناسی و... علاقه نداشته باشد؛ ولی مساله این است که به هر حال باید برای ورود به مدارج تحصیلی بالاتر در آن درس نمره قبولی گرفت. دانش آموزان به طور معمول هنگامی که سر کلاسی حاضر می شوند که علاقه ای به مطالب آن هم ندارند، مدام به ساعت خود نگاه می کنند و دوست دارند که زودتر زمان بگذرد. ممکن است خود شما نیز چنین احساسی را تجربه کرده باشید؛ ولی پرسش این است که آیا راهی برای غلبه بر این وجود دارد؟

● پیش از ورود به کلاس مطالعه کنید

برای هر مشکلی راه حلی وجود دارد و یکی از روشهایی که شما می توانید با کمک آن دروسی را که به آنها علاقه ندارید با تمایل بیشتری مطالعه کنید، این است که پیش از حضور در کلاس درس یاد شده ، نگاهی به کتاب انداخته و بکوشید اطلاعاتی درباره موضوع مورد نظر خود جمع‌آوری کنید.

اهمیت مطالعه پیش از حضور در کلاس (چه درسهای مورد علاقه خود و چه درسهایی که تمایلی به آنها ندارید) این است که هرچه اطلاعات اولیه و دانسته های شما درباره یک موضوع درسی بیشتر باشد، خود به خود کشش بیشتری در شما برای فراگیری آن بوجود خواهد آمد. شاید تا به حال به این موضوع فکر کرده باشید که چرا دبیران و استادان شما اینقدر به شما تاکید می کنند که پیش از ورود به کلاس ، مطالعه سطحی و اجمالی و سریعی بر آنچه که قرار است تدریس شود داشته باشید. علت این تاکید بیشتر به خاطر همین تاثیر اطلاعات اولیه است. با دانستن اطلاعات اولیه شوق یادگیری و تمرکز حواس شما در کلاس بیشتر شده و مطالب بیان شده را بهتر درک می کنید. اگر باور ندارید امتحان کنید تا خودتان تجربه کنید.

● از خود پرسش کنید

در مطالعه اولیه هدف شما گرفتن اطلاعات ابتدایی و کنجکاو کردن ذهن با گرفتن اطلاعات ساده و کم حجم مقدماتی است ؛ ولی روش دیگری که می توانید از آن برای افزایش میزان بازدهی و به خاطر سپردن بیشتر مطالب استفاده کنید، پرسش کردن قبل ، هنگام و پس از مطالعه است. با کتاب شوخی کنید

تعدادی از دانش آموزان هنگامی که تلویزیون تماشا می کنند یا با دوستان خود صحبت می کنند همیشه خوشحالند؛ ولی هنگامی که صحبت از کتاب و مطالعه می‌شود جدی و اخمو می‌شوند. در روان‌شناسی حافظه و یادگیری گفته می‌شود: مطالبی که بار هیجانی بیشتری دارند، بیشتر در حافظه می‌مانند و بهتر به خاطر آورده می‌شوند؛ زیرا هیجان، علاقه، تمرکز و ورود مطلب به حافظه را موجب می شود. برای نمونه از شما پرسیده می‌شود که آیا همسایه ۸ سال پیش خود را به خاطر می‌آورید؟ شما می‌گویید نه ، از شما می‌پرسند همان که ۲ بچه داشت ، شما می‌گویید نه به خاطر نمی‌آورم ، همان که پدرش فروشنده لباس بود و شما باز هم به خاطر نمی‌آورید. به شما می‌گویند: همان که خانه شان آتش گرفت.

یک مرتبه همه چیز در ذهنتان زنده می شود؛ چرا که آتش گرفتن بار هیجانی موثری داشته است. اگر چه آتش گرفتن ، یک هیجان منفی در شما ایجاد کرده بود، ولی در هر حال هیجان انگیز بود و همین هیجان باعث می شود که شما خاطره آن آتش سوزی را بخوبی به خاطر بسپارید. به همین ترتیب شما می‌توانید برای این که مطالب درسی را بهتر و بیشتر به خاطر بسپارید با کتاب ارتباط عاطفی و احساسی برقرار کنید.

یکی از بهترین روشهایی که شما می توانید به همین منظور از آن استفاده کنید، این است که با کتاب شوخی کنید. این موضوع به علاقه و تمرکز شما کمک زیادی می‌کند.هر چه می‌توانید به سخت‌ترین مطالب کتاب بار هیجانی مثبتی بدهید و آن را بخوانید.

اگر بخواهید می توانید با زبان خوشایند خودتان با همه مفاهیم کتاب شوخی کنید. مثلا هنگامی که قسمتی ازکتاب (درسی یا غیردرسی) برایتان خیلی جالب بود، در حاشیه آن بنویسید: "چه جالب". اگر برایتان تعجب آور بود، علامت تعجب بگذارید یا اگر پرسش برانگیز بود، علامت پرسش بگذارید. یک دانش آموز فعال به این ترتیب می تواند با کتاب درگیر شود و عقاید و عواطف خود را به شکلی با نوشتن اعلام کند.

شما می‌توانید با پرسش ، ذهن خود را هدفدار کنید. اشتباهی که به طور معمول دانش آموزان مرتکب می‌شوند، این است که آنها به طور معمول تعدادی پرسش‌های حافظه ای کم ارزش از خود می پرسند. مثلا بوعلی سینا در چه تاریخی متولد شد؟ جنگ جهانی دوم در چه تاریخی شروع شد یا هیمالی کجاست؟ پرسش‌هایی از این قبیل کم ارزش ترین پرسش‌هایی است که شما می‌توانید از خود بپرسید، ولی برای به خاطر سپردن بیشتر مطالب شما، باید از پرسش‌های کاربردی ، تحلیلی ، ترکیبی استفاده کرد.

پرسش‌های کاربردی جالب‌ترین نوع پرسش‌ها هستند و همان طور که از نامشان برمی‌آید می‌خواهند مطالب علمی را به مسائل روزمره ربط دهند و آنها را در عمل بسنجند، مثلا تشویق ، بلافاصله پس از یک عمل خوب چه نقشی در شکل گیری شخصیت مثبت کودک دارد؟ پرسش‌های تحلیلی پرسش‌هایی هستند که در آن مطالعه کننده قدم‌های منطقی یک شخص یا تغییر و تحول یک شیئ یا وضعیت را از نقطه شروع تا پایان بررسی می‌کند. مثلا آنتونی رابینز، روان شناس معروف ، چگونه با همه ناکامی‌ها، زندگی خود را دگرگون کرد؟

پرسش‌های ترکیبی پرسش‌هایی هستند که از پرسش‌های تحلیلی قوی‌ترند و به پرسش‌های خلاق معروفند. در این پرسش‌ها شما می‌توانید با کنار هم قراردادن اطلاعات ، ایده‌ها و اندیشه‌های گذشته به طرح اندیشه‌های نو دست بزنید و آن را پرسشی کنید، مثلا تناسب مسکن و جمعیت را در ۲۰ سال آینده ایران چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟ باید به خاطر داشته باشید که این پرسش‌ها را خواننده مطرح می‌کند و خود نیز به آنها پاسخ می‌دهد، پس هرچه پرسش‌های قوی‌تری مطرح شوند، تمرکز و علاقه بیشتری نیز در شما ایجاد می‌شود. تنها به پرسش‌های مطرح شده در کتاب اکتفا نکنید، بکوشید خودتان پرسش‌های زیادی را به ترتیبی که گفته شد طرح کنید؛ زیرا در این صورت بیشتر به پاسخ‌گویی علاقه‌مند می‌شوید.

● در کلاس یادداشت برداری کنید

معلمان بارها در طول سال‌های تحصیلی به دانش آموزان می‌گویند که آنها باید در سر کلاس شنونده‌ای فعال باشند؛ ولی مفهوم این عبارت چیست؟ یعنی باید چگونه باشیم؟ شنونده فعال چه خصوصیات و ویژگی‌هایی دارد؟

بهترین و موثرترین راه برای این که شما یک شنونده فعال باشید این است که یادداشت بردارید. اگر می‌خواهید یک دانش آموز موفق شوید چه نیاز به یادداشت برداری را در سر کلاس احساس می‌کنید یا خیر، حتما از صحبت مدرس یا سخنران ، یادداشت برداری کنید. در یادداشت برداری موفق هیچ وقت نباید جمله‌ای را به طور کامل یادداشت کنید، بلکه باید تنها نکات را به صورت اشاره‌ای و مختصر یادداشت کنید. برای این منظور باید از واژه های کلیدی استفاده کنید که چون جرقه ای همه موضوع را به یاد شما می‌آورد. ممکن است شما بگویید که معلمتان به شما اجازه نمی‌دهد یادداشت برداری کنید.

حقیقت این است که معلم شما کار درستی انجام می‌دهد، زیرا دانش آموزان معمولا به شکل سنتی جمله‌های معلم خود را یادداشت می‌کنند و نوشتن یک جمله از صحبت های معلم عملا شما را از گوش دادن و درک جمله بعدی بازمی‌دارد، ولی در صورتی که تنها نکات را خلاصه وار یادداشت کنید، می‌توانید همزمان با تدریس معلم یادداشت کنید و از درک مطالب بعدی هم باز نمانید. شاید فکر کنید که مطالعه به این شکل خیلی وقت می‌برد و از روش سنتی مطالعه شما طولانی‌تر است ؛ اما توجه کنید که شما در این محاسبه ، زمان هدر رفته و مطالعه غیرمفید و غیرمتمرکز خود را به حساب نیاورده‌اید. شما در روش سنتی مطالعه ، وقت فراوانی را با حواس پرتی های متنوع و گوناگون از دست می‌دهید؛ اما با عمل به موارد گفته شده هم از هدر رفتن وقت خود جلوگیری کرده‌اید و هم لحظه به لحظه با علاقه و تمرکز حواس بیشتری مطالعه می‌کنید و در بهتر یاد می‌گیرید.