اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
چرا وقتی احمدینژاد در مجلس شأن و مقامتان را به سخره میگرفت ساکت میماندید؟
اخبار سیاسی - پایداری در برابر چه!؟
پس از انتخابات 24 خرداد و گزینش حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور ششم، مطمئناً نقشه بسیاری از افراطیون و مدعیان اصول گرایی برای ادامه یافتن نقششان در قدرت، نقش بر آب شد. پس از این شکست، جریان افراط ابتدا در رویکردی فرصت طلبانه روحانی را اصولگرا دانست و منکر تفاوت ماهیتی برنامههای انتخاباتی وی با رقبای اصولگرای وی و تأثیر وعدههای برون رفت از بن بست مذاکرات هسته ای در پیروزی او شد.
همزمان با معرفی کابینه اما اعمالی ازسوس برخی از فعالان این جریان بروز کرد که نشان دهنده واقعیتی دیگر در پس ادعای این گروه بود. حملهها و هجمهها علیه وزرای پیشنهادی رئیسجمهور که اکثراً در قالب توسل به واژه «فتنه» بیان میشد، نشان از صف آرایی دو رویکرد متفاوت در اداره امور کشور بود.
رئیس دولت اعتدال که از پیش با گروههای معتدل نمایندگان بر سر وزرایش رایزنیها کرده بود در جهت عملی شدن خواست مردم همراه با ژنرال هایش در یک سو استوار مینمود و جبهه افراط نیز که در برابر پیام انتخابات خود را به ناشنوایی زده بود- و هنوز هم چنین است- با رأی عدم اعتماد به برخی وزرا، پایداری شدیدی در مقابل مطالبات مردم از خود نشان میداد.
پایداری اقلیت در مجلس تنها به محروم ساختن دولت از انتخاب وزرای اولیه اش ختم نشد. این گروه با تجربه ی ایستادگی در مقابل دولت اصلاحات به این نتیجه رسید که نباید ذره ای از خواستههای جناحی خود کوتاه بیاید، حتی اگر در این بین منافع کشور فدا شود. به همین لحاظ نیز جریان افراط که ثابت کرده به هیچ خط قرمزی جز منافع کوتاه مدت خود پایبند نیست، تا کنون از هیچ فرصتی، جهت مقابله با عملکرد دولت یازدهم در بر آوردن خواست ملت فروگذار نکرده است.
مجموعه افراط در حدود چهار ماه عمر دولت تدبیر و امید رکورد دار کارشکنی ها، رأی عدم اعتماد، سؤال از رئیس جمهور و وزرا و حتی تهدید به استیضاح شده است. عملکرد ناسازگار اقلیت مجلس وقتی بیشتر جلب توجه میکند که این گروه نه تنها در برابر تخلفات دولتهای نهم و دهم مهر سکوت بر لب زده بود بلکه در مقام دفاع از تخلفات آشکار آن نیز بر میآمد!
بدیهی است که وظیفه نمایندگان مجلس نظارت بر کار دولت است و شکی هم در این موضوع نیست، اما اقلیت نمایندگان پایدار در برابر مطالبات ملت؛ که هم در دوره احمدینژاد نماینده بودهاند و هم در دوره روحانی، چگونه عملکرد متفاوت و حتی متضاد خود را توجیه میکنند؟
آیا شما حضرات، در حفظ و حراست از منافع ملت، فقط پس از انتخاب روحانی الزام و اجبار خود را در نظارت بر دولت به یاد آوردید یا قبل از این نیز بنا به سوگند نمایندگی، خود را موظف به چنین حسابرسی سختگیرانه ای مانند این روزها میدانستید؟
اگر مورد دوم صدق مطلب است پس چرا وقتی احمدینژاد در مجلس شأن و مقامتان را به سخره میگرفت ساکت میماندید؟ چرا در این هشت سال که خزانه تهی شد و سفره مردم تهی تر از خزانه، سکوت اختیار کردید؟
چرا وقتی میلیاردها میلیارد تومان از سرمایه زحمتکش ترین قشر این مردم که الآن مدعی دفاع از آنها هستید توسط عوامل دولت پاکدست به یغما میرفت و سرازیر جیب میلیاردرها میگردید لب از لب باز نمیکردید؟
چرا حتی برای یک بار دولت قبل را مورد بازخواست قرار ندادید که در دوران طلایی قیمت نفت، چگونه شد که رشد اقتصاد منفی گشت و رکود تورمی نفس مردم را گرفت؟ که اگر همین دقت را که الآن دارید قبلاً داشتید کشور به این وضعیت فاجعه بار دچار نمیشد. شاید برای همین مردم رنج دیده ای که از نزدیک، رفتار نمایندگان را در هشت سال گذشته دیده اند جای این سؤالِ به حق وجود داشته باشد که نکند پایان ریخت و پاشها از بیت المال که برخی نمایندگان هم (به استناد گزارش مجلس) در آن دستی داشته اند به یک باره این همه حساسیت را در به چالش کشیدن دولت تدبیر و امید- که به واقع توانسته است امید زیادی را در همین بازه کوتاه زمانی از عمر خود به وجود آورد- ایجاد کرده است؟
آقایان که مذاکره با دول غربی را نوعی سازش و حتی شکست میدانند توضیح دهند که دولت احمدی نژاد با دیپلماسی تهاجمی اش و سعید جلیلی با کلاسهای فلسفه اش چه ارمغانی جز تحریمهای بیشتر و انزوای شدیدتر برای کشور آوردند که اکنون غیر منصفانه مدعی یکی از توانمندترین وزیران کابینه روحانی، محمد جواد ظریف، میگردند؟ چگونه است که با ادعای وجود یک جاسوس CIA (سازمان جاسوسی ایالات متحده آمریکا) در دفتر احمدی نژاد، حتی از زمان شهرداری وی، آب از آب تکان نمیخورد ولی یک اظهار نظر ظریف همه حضرات را وادار به واکنش آنچنانی میکند؟
جبهه افراط خوب میداند در انتخابات 24 خرداد، مردم با آرای خود در پذیرش جنبه متفاوتی از حاکمیت برآمدند که نظر به تحولی مبتنی بر شکستن انزوای کشور داشت. این نظر البته از زمین تا آسمان با آنچه کاندیدای مطلوب پایداریها بیان میکرد نیز تفاوت داشت ولی این گروه که الآن به یکباره به یاد آورده باید از دولت بازخواست کند(!) مدعی سیاست خارجی دولت است و به نوعی میخواهد در همچنان برپاشنه سابق بچرخد.
این گروه در حالی که ظریف با تمام توان در مذاکرات ژنو مشغول چانه زنی برای ذره ذره منافع کشور بود با پایداری در برابر مطالبات مردم، ابقا یا جای دادن عوامل خود در دولت فعلی از معاون وزیر گرفته تا آبدارچی را دنبال میکرد! و به نوعی مصمم به بازگشت به دوران احمدی نژاد بود.
دوران کابوس وار به بازی گرفتن باورهای دینی مردم، میلیاردها دلار توقیف شده در این سو و آن سوی جهان، باج خواهی هر کشور ریز و درشتی از ایران، خزانه خالی، رکود تورمی، رشد منفی اقتصاد، تاراج بیت المال به نفع یک جریان خاص، اختلاسهای هزاران میلیاردی که هر روز گوشههایی از ابعاد آن آشکار میگردد، استخدامهای اتوبوسی و بی توجیه فامیلی، تأخیر عامدانه در ارائه بودجه، تقابل قوه مجریه با دیگر قوای حاکمیت، و مضیقه در وضع معیشت مردم و هزاران تخلف دیگر که احمدی نژاد باید در دادگاه این دنیا پاسخگوی آنها باشد و در پیشگاه خداوندی نیز در حلقه همراهان و حامیانش حساب پس دهد شاید ایده آل این گروه باشد که این گونه در کار یکی از موفق ترین تیم کابینه دولت یازدهم سنگ اندازی میکند.
یكی از آقایان پایدار كه در دولت عدالت محور سابق چندین سمت و مسئولیت كلان را در جوانی تجربه نموده، به ظریف به عنوان وزیر امور خارجه کشور میگوید که در امور نظامی که سر رشتهای در آن ندارد دخالت نکند، اگر واقعاً چنین سخنی را درست بدانیم، از آن سو هم باید بپذیرفته شود كه زین پس هیچ فرد ناآشنا با امور دیپلماسی، حق اظهار نظر در باره اقدامات وزرات امورخارجه را ندارد چرا که صلاحیت این کار را دارا نمیباشد.
آیا دستمزد کسی که نزاع را از جنگی احتمالی- که میتواند نقطه قوت دشمن باشد- به سوی مذاکره که ایرانیها نشان داده اند در آن دست بالاتری دارند یا حد اقل، بضاعتی همسان با رقیب را دارا میباشند، کشانده این است که آماج تهمتهای ناروا قرار گیرد؟
ظریف هم اکنون سکاندار کشتی است که دیگری آن را به گِل نشانده و گروه مدعی ولایت پذیری با همه تمجیدهای مقام معظم رهبری از تیم مذاکره کننده، هنوز سعی در تضعیف وی دارند تا مبادا در تعامل با جهان و به ویژه غرب دولت یازدهم موفق گردد و اوضاع اقتصادی و به تبع آن وضع معیشتی مردم را سامان دهد و برای 4 سال دیگر هم با آرایی بیشتر به قدرت برسد و آن وقت است که اعطای کارتهای هدیه و ریخت وپاشهای بی حساب دیگر از بیت المال تکرار نخواهد شد.
جای تأسف دارد که اقلیت تندرو در کنار لابیستهای طرفدار اسرائیل، دولت جنگ طلب نتانیاهو، باج خواهان و کاسبان تحریم از تحریمهای جدید خزانه داری آمریکا شادی و شعفی وافر احساس کنند و از به حقیقت رسیدن پیش بینیهای سیاسی خود و شکست دیپلماسی دولت روحانی سخن گویند.
اما سؤال این است که اگر سه گروه اخیر از تحریمهای نابجای کنونی- که البته تأثیر چندانی هم ندارد- به امید نابودی توافقات صورت گرفته بسی خوشحال و سرخوشند، جای تعجب نیست اما جریانی که خود را مدعی حفظ منافع جمهوری اسلامی میداند چه دلیلی برای این هماهنگی آشکار دارد؟
این بار نیز اما شادی ناپایدار پایداری چیها دیری نپایید و طرح دیپلماسی ظریف توانست در همراهی با اتحادیه اروپا و بخش معقولتر مقامات ایالات متحده وزنه سیاست را به نفع کشورمان سنگین تر نماید و نشان دهد که او بهتر از هر فرماندهی میداند که چگونه از زبان دیپلماسی، مؤثر تر از هر جنگ افزاری میتوان استفاده نمود.
گرچه توصیه به گروه افراط جهت شنیدن پیام انتخابات، رعایت انصاف در مواجهه با دولت و یا ترجیح مصالح ملی و نظام بر منافع گروهی و شخصیشان و یا حتی پایبندی به سخنان رهبری، نکته ای کم تأثیر باشد ولی شاید ذکر این نکته خالی از فایده نباشد که به گواه تاریخ آنان که مقابل خواست ملت خود پایداری و مقاومت كردند کارشان جز به ذلت کشیده نشد.
اخبار سیاسی -روزنامه ابتکار
ویدیو مرتبط :
درگیری لفظی احمدی نژاد و لاریجانی و ترک مجلس توسط احمدی نژاد
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
عکس: مجلس ترحیم والده محمود احمدی نژاد
مجلس ترحیم والده محمود احمدی نژاد در مسجد حضرت ولیعصر (عج) تهران برگزار شد.