چرا بیشتر افراد جامعه ما نگران هستند؟

 

اخبار اجتماعی - چرا بیشتر افراد جامعه ما نگران هستند؟

در میان ما آدمیان سنت‌هایی وجود دارد که از زمان خلقت تا همیشه زندگی جریان دارد و ما به عنوان حقیقت‌های غیر قابل انکار به آنها نگاه می‌کنیم، چرا که تجربه‌ها می‌گوید در پی هر علتی، معلولی وجود دارد.

 

با همین تجربه اندزوی‌هاست که باورمان شده اگر باری کج باشد به مقصد نمی‌رسد؛ رستگاری در گرو راستی و درستی است؛ بدون رنج، گنجی به دست نخواهد آمد؛ دانایی، توانایی در پی دارد؛ پرهیزکاری موجب افزایش تعقل می‌شود... و صدها رابطه علت و معلولی دیگر که همگی در پرونده زندگی انسان‌ها ثبت است.

 

همه اینها نشان می‌دهد که آدمی می‌تواند در هر برهه‌ای با تطبیق این امور کلی در زندگی امروز خود، آینده را پیش‌بینی کند و یا با دقت نظر در مناسبات جامعه‌ای که در آن به سر می‌برد، آتیه جامعه‌اش را ارزیابی نماید.

بنابراین پیش‌بینی آینده امری غیرممکن نیست. نیاز به رمل و اسطرلاب و کف‌بینی و منجم باشی زمانی است که نتوانیم یا نخواهیم رابطه موجود بین علت‌ها و معلول‌ها را درک کنیم. همه ما با دقت و تعمق در زمان حال (حال خود و جامعه) و بررسی ویژگی‌های آن می‌توانیم برخی از رخدادهایی که از راه آینده خواهد رسید، حدس بزنیم.

البته مقتضیات زمانی که در آن به سر می‌بریم ظاهراً بسیار پیچیده و گنگ‌آلود است، تا جایی که گفته می‌شود مرز حق و ناحق ناپدید شده و خوبی‌ها و بدی‌ها داخل یک دایره به سر می‌برند و تشحیص آنها از یکدیگر غیر ممکن است.

 

علت‌ها قابل تشخیص نیستند، از این رو معلول‌ها ناگهانی و بی‌خبر ظاهر می‌شوند و ما را در مقابل کار انجام شده قرار می‌دهند. بله. دنیای امروز ما دنیایی است که از سادگی تاریخی خود درآمده و بیشتر رویدادهایش لای پوششی از مصلحت‌ها و سیاست‌ها پیچیده شده، اما با اندیشه و درایت به راحتی می‌توان به درون این پوشش ساختگی نفوذ کرد و موقعیت زمانه را دریافت.

ما در بررسی جامعه خود، هم می‌توانیم خصوصیات مثبت و هم ویژگی‌های منفی را تشخیص دهیم. همه این نکات مثبت و منفی علت‌هایی هستند که در آینده معلول‌هایی در پی خواهند داشت. اما واقعاً نمی‌توان درصد یا حجم هر یک از این دو گروه را به درستی تعیین کرد و گفت که ویژگی‌های مثبت جامعه کنونی آن اندازه زیاد است که آینده‌ای خوش در پی دارد و یا کاستی‌ها به قدری است که تاریکی آینده حتمی است.

روی نوشته ما در اینجا با یکی از ویژگی‌های منفی است که از نظر نگارنده در بیشتر طبقات اجتماعی شیوع دارد و آن خصلت «نگرانی» است. بیشتر افراد جامعه ما نگران هستند. این احساس از همان قشر پرشمار جوان شروع می‌شود. نگرانی این گروه بزرگ اجتماعی از ادامه تحصیل شروع می‌شود و تا یافتن کار و تشکیل خانواده ادامه می‌یابد. در گروه میان‌سالان نگرانی برای معیشت، گردش چرخ زندگی و تأمین نیازهای فرزندان خانواده؛ اگر همه‌گیر نباشد، فراوانی آن غیر قابل انکار است.

 

از کارافتادگی، تنهایی و چگونگی پایان زندگی از نگرانی‌های عمومی کهنسالان است. این از لحاظ اجتماعی. از نظر فرهنگی احساس «نگرانی» تبدیل به یک اصل شده است. در حوزه فرهنگ همه نگران هستند. در بخش سیاست، تنازعات گروه‌های سیاسی ماحصلی جز بحران و نگرانی عمیق در پی نداشته است. مسئله نگرانی در حوزه اقتصاد اگر پررنگ‌تر از بخش‌های دیگر نباشد، هم‌طراز آنها خودنمایی می‌کند.

اینها نشان می‌دهد که جامعه امروز ما یک جامعه نگران است. اگر این نتیجه‌گیری درست باشد، بر اساس همان تجربه‌های بشری در روابط علت و معلولی می‌توان درباره آینده صحبت کرد که البته شیرین نخواهد بود. اما سربسته می‌توان گفت که نسبت امید به نگرانی مثل نسبت آب است به آتش. می‌توان گفت که با افزایش نگرانی‌ها محدوده امید به همان اندازه کوچک می‌شود. می‌توان گفت که آینده ...

گفتنی‌ها کم نیست و ظاهراً گفتنش هم واجب نیست، اما نمی‌توان هشدار نداد و خوش‌خیالی را جایگزین واقع‌بینی کرد.

همه ما باید به این مسئله فکر کنیم. به اینکه به عنوان یک فرد چه کارهایی می‌توانیم صورت دهیم که لشکر امید در رویارویی با لشکر نگرانی کم نیاورد و عقب‌نشینی نکند.

 

ما یک عادت بد تاریخی داریم (البته این عادت‌ها بیشتر از یکی است) که شروع هر کاری را نزد دیگران جست‌وجو می‌کنیم: نزد همسایه، دوست، تا برسد به دولت و حکمرانان کوچک و بزرگ. تعامل فرد و جامعه، فرد و نهاد قدرت، و جامعه با نهاد قدرت، طرفینی و رفت و برگشتی است. ما عادت کرده‌ایم که آن را یک طرفه ببینیم؛ از طرف مقابل به سوی خود. اگر ما به وظیفه خود در مورد گسترش دایره امید عمل کنیم، حتی اگر برگشتی از سوی جامعه و نهاد قدرت نداشته باشد، به نوبه خود از غلبه لشکر نگرانی بر لشکر امید جلوگیری کرده‌ایم.

جامعه‌ای که آینده‌اش با نگرانی همراه باشد، همه چیز خواهد داشت جز ثبات و پایداری.

 اخبار اجتماعی - خبر آنلاین, هدایت الله بهبودی

 

ویدیو مرتبط :
هیئتی ها شادترین افراد جامعه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

سید محمد خاتمی: متاسفانه در جامعه ما دروغ و تملّق زیاد شده و باید نگران باشیم

سید محمد خاتمی: متاسفانه در جامعه ما دروغ و تملّق زیاد شده و باید نگران باشیم

رئیس جمهور سابق گفت: انسان هر کاری که می‌کند باید به خاطر خدا باشد نه به خاطر خودنمائی؛ رسیدن به ثروت یا اینکه از او تمجید و تعریف بکنند.

 

 

به گزارش خبرآنلاین، حجت الاسلام سید محمد خاتمی در مراسم عزاداری سیّد و سالار شهیدان امام حسین (ع) در زادگاه خود اردکان، اظهار داشت: خداوند درباره بندگان خالص خودش می گوید "لا خوف علیهم و لا هم یحزنون" همه مشکلات، بدبختی‌ها و نگرانی‌های روحی و روانی در انسان یا از ترس است یا از غم. 

انسان به خاطر مشکلاتی که برایش پیش می آید غمناک می شود، کسی از بستگانش از دنیا می رود؛ مال و مقامش را از دست می‌دهد. و ترس؛ ترس از فقر، ترس از بیماری، ترس از حکومت‌های جبّار زورگو؛ خداوند می فرماید مومن کسی است که نه خوف دارد و نه حزن.بهشت جایی است که در آن نه ترس است و نه غم.انسانی که ترس و غم نداشته باشد این انسان؛ انسان خوشبختی است و نفس مطمئن، نفسی است که اطمینان دارد چون به خدا پیوسته است و واقعا فارغ از غم و حزن است؛ خداوند به این جان مطمئن که به کمال رسیده است و از همه مراحل گذشته است می گوید که "یا ایتها النفس..." که تو از خدا خشنود هستی و خدا از تو خشنود است. پس داخل شو در جمع بندگان خاص من و بهشت من.

وی با آرزوی اینكه همه پیروان راستین پیامبر و اهل بیت بویژه در زمینه ادب و اخلاق باشند، ادامه داد: ما اکنون حکومتی منتسب به اسلام داریم و باید این پیروی را ثابت کنیم. واقعا آنچه باعث تاسف است این است که ما در جامعه مان از بالا به پایین می بینیم موارد اخلاقی که مورد تایید دین خدا بوده ؛مورد تایید پیامبر بوده - و می فرمایند "بعثت لاتمم مکارم الاخلاق"- آسیب دیده است. متاسفانه در جامعه ما دروغ یا تملق و...زیاد شده و باید نگران باشیم. گرچه بسیار مهم است که وضع اقتصادی خوب باشد؛ زندگی مردم آرام و مطمئن و خوب باشد زیر بناهای اقتصادی، اجتماعی استوار باشد، روابط ما با حفظ اصالت‌ها به گونه ای باشد که خطرها را دفع و کم کند، ولی مهمتر از همه اینها اینکه اخلاق در جامعه جایگاه مهم داشته باشد.

خاتمی در پایان گفت: انشاالله که با پیروی که از پیامبر و پیشوایان بزرگوار بخصوص حضرت ابا عبدالله (ع) بتوانیم این صفات و خصوصیات را هم در جنبه فردی و هم جنبه اجتماعی در جامعه پیاده کنیم و پیش ببریم./خبرآنلاین