واکنش مدرسه به اشتباه یک دانش‌آموز!

گزارش زیر، درباره دانش‌آموزی است که یک اشتباه - که گفته می‌شود سهوی بوده است - از سوی او، سرنوشت و آینده‌اش را به مخاطره انداخته است.

 در امتحان نهایی ‌سال‌ جاری، یکی از دانش‌آموزان پیش‌دانشگاهی شهر کرج هنگام خروج از جلسه امتحان، سهواً و به اشتباه به جای تحویل برگه پاسخنامه، برگه سوالات را تحویل داد و با خیالی آسوده راهی منزل شد. پس از رسیدن به منزل، از مدرسه تماس ‌گرفتند و موضوع عدم تحویل برگه امتحانی را به اولیای وی اطلاع دادند.

دانش‌آموز پس از جست‌وجوی کیف و وسایل درسی و مشاهده پاسخنامه متوجه اشتباه خود ‌شد و سراسیمه به مدرسه بازگشت و برگه پاسخنامه را تحویل داد. حتی با پذیرش سهوی بودن و اشتباه در عدم تحویل برگه امتحانی، به علت نهایی و سراسری بودن آزمون خرداد ماه، پذیرفتنی است نمره درس مورد نظر برای آن دانش‌آموز «صفر» لحاظ شود و با وجود تناسب بین خطا و تنبیه از نظر هر ناظری کم و بیش قابل پذیرش باشد.

اما مسأله از آن‌جا عجیب می‌نماید که پیش از برگزاری امتحان بعدی، از آموزش و پرورش کرج، با استناد به آیین‌نامه امتحانی، به مسئولان مدرسه ابلاغ می‌شود که تمامی دروس آن ترم، برای دانش‌آموز «صفر» در نظر گرفته شود و از حضور دانش‌آموز در جلسه امتحانی باقیمانده جلوگیری شود!

این داستان واقعی مربوط به دانش‌آموزی است که در تمام دوران تحصیل خود، کارنامه و سوابق تحصیلی و انضباطی مثبت و قابل قبولی داشته است. متأسفانه پیگیری‌های اولیای دانش‌آموز راه به جایی نمی‌برد و کارشناس مربوطه با نشان دادن آیین‌نامه امتحانی، به آنها می‌گوید هیچ راهی برای اعتراض به این حکم وجود ندارد.

در آیین‌نامه رسیدگی به تخلفات امتحانی آمده است: «فردی‌ که‌ در امتحانات‌ نهایی‌ دوره‌ راهنمایی و امتحانات‌ داخلی‌ یا نهایی‌ دوره‌ متوسطه‌ در یک‌ نوبت‌ امتحانی‌ مرتکب‌ تکرار تخلف‌ شود، امتحانات‌ انجام‌ شده‌ وی‌ در آن‌ نوبت‌ باطل و از شرکت‌ در امتحانات‌ بقیه ‌دروس‌ محروم‌ می‌گردد» (ماده 5).

در این ماده به وضوح به «تکرار تخلف» از سوی دانش‌آموز در نوبت امتحانی تأکید شده است، اما در جدول پیوست همین آیین‌نامه مجازات بیرون بردن ورقه امتحانی را باطل شدن امتحانات انجام شده و محروم ماندن از بقیه دروس امتحانی باقیمانده از همان نوبت برشمرده است که به وضوح با متن ماده 5 که بر «تکرار تخلف» تأکید کرده است، مغایر است. فارغ از این تغایر در درون آیین‌نامه، اشاره به چند نکته در این باره ضروری است:

1- طبق ماده 9 همان آیین‌نامه، «رسیدگی‌ به‌ تخلف‌ در امتحانات‌ داخلی‌ به‌ عهده‌ شورای‌ مدرسه‌ و در امتحانات‌ نهایی‌ به ‌عهده‌ کمیسیون‌ رسیدگی‌ به‌ تخلفات‌ امتحانات‌ نهایی‌ است‌.»

در مراجعه اولیای دانش‌آموز به اداره کل به هیچ وجه سخن از رأی کمیسیون نبود، بلکه گفته شد اگر فلانی بپذیرد، حل می‌شود. ولی فلانی گفت با اشاره به آیین‌نامه و با نگاهی فرمال و بدون توجه به شرایط و ویژگی خطا، با گفتن این که «خطا بالاتر از این حرف‌هاست و امکان بازگرداندن رأی وجود ندارد»، امکان هر گونه پیگیری را مسدود کرد؛ تو گویی فلانی همه کمیسیون است و وی به جای کمیسیون می‌نویسد و رأی می‌خواند.

2- آیین‌نامه رسیدگی به تخلف امتحانات کاملا یک‌طرفه تنظیم شده است و تمام تقصیر را به عهده دانش‌آموز می‌بیند. این در صورتی است که ضابطان امتحانی، بخشی از این فرآیند هستند و بخشی از تخلفات به آنان نیز بازمی‌گردد. جای این پرسش باقی است که چرا ضابط امتحانی هنگام دریافت برگه، متوجه اشتباه دانش‌آموز نشد و برگه امتحانی را از دانش‌آموز تحویل نگرفت؟ علاوه بر این که حق هیچ گونه اعتراضی را در این موارد برای دانش‌آموزان قائل نیست و فرآیند رسیدگی را کاملا یکطرفه و از طرف دیگر کاملا مسدود کرده است.

3- نکته دوم میزان تطابق تنبیه با خطای دانش‌آموز است. اگر این تطابق وجود نداشته باشد، قانون یا بلااثر می‌شود یا ظالمانه تلقی می‌گردد. هر چند نمره صفر برای درسی که برگه امتحانی آن از حوزه خارج شده باشد، پذیرفتنی و عادلانه قلمداد می‌شود، ولی باطل کردن تمام امتحانات و عدم اجازه ورود به باقی امتحانات به علت بروز یک اشتباه سهوی با هیچ عقل سلیمی پذیرفتنی نیست. باطل کردن تمام امتحانات چنین دانش‌آموزانی و به تبع آن اعمال نمره صفر برای انضباط او و در نهایت معدل صفر برای آن نوبت امتحانی، بدون در نظر گرفتن قصور دیگر عوامل و عدم تکرار تخلف در آن نوبت و سابقه دانش‌آموز در طول 11 سال تحصیلی‌اش، از یک سو ممتنع عقلی است و از سوی دیگر ظالمانه تلقی می‌شود.

4- یکی از وظایف آموزش و پرورش، آگاه کردن دانش‌آموزان از آیین‌نامه امتحانی است. این در صورتی است که تقریباً هیچ تلاشی در این زمینه صورت نمی‌گیرد و دانش‌آموزان از این آیین‌نامه اطلاع چندانی ندارند و آنها در فرآیند تحصیل رفته رفته با محتوای برخی مواد آن آشنا می‌شوند. اما به ندرت، دانش‌آموزی اطلاع دارد که خارج کردن سهوی برگه امتحانی مساوی ابطال کل امتحانات نوبت امتحانی است و به‌ندرت به دانش‌آموزان چنین اطلاعی داده می‌شود. در این صورت، وقتی چنین اطلاعی داده نمی‌شود، چرا دانش‌آموزان باید با چنین جزای سنگینی مواجه باشند؟ و این حکایت از قصور بزرگ آموزش و پرورش و سهم آن در بروز چنین اشتباهی است.

5- شورای دانش‌آموزی یکی از نهادهای مدنی است که طبق اهدافش باید در چنین زمینه‌هایی ورود یابد. این شورا تاکنون چه تعداد از آیین‌نامه‌های اجرایی آموزش و پرورش را که توسط بزرگسالان و از دیدگاه آنان و برای افزایش کنترل بر کودکان و نوجوانان نگاشته شده، مورد ارزیابی و نقد قرار داده است و تا چه حد موجب تغییر این آیین‌نامه‌ها شده است؟ چرا نماینده شورای دانش‌آموزی در کمیسیون رسیدگی به تخلفات امتحانی دانش‌آموزان حضور ندارد؟

6- هدف از تدوین آیین‌نامه‌ها، روال‌مند کردن فرآیندهای اجرایی است تا از اعمال‌نظر شخصی جلوگیری شود. اما در نظام آموزش و پرورش، آیین‌نامه باید در چارچوب فلسفه تربیتی این نظام باشد تا بتواند در جهت هدف اصلی آن جای گیرد. شورای عالی آموزش و پرورش در‌سال 77 با تدوین اهداف نظام آموزش و پرورش، هدف غایی نظام تعلیم و تربیت اسلامی را رسیدن به قرب الهی ذکر کرده‌ و برای آن 55 بند نوشته‌ است. مروری بر آن بندهای پرطمطراق و فاخر، شکاف عظیم بین آن اهداف و چنین آیین‌نامه‌ها و رفتارهای اقتدارگرایانه را به خوبی نشان می‌دهد؛ رفتارها و احکامی که به جز بی‌اعتمادی، ترس، نفرت و انزجار، ناامیدی و بدبینی را از آموزش و پرورش به همراه ندارد. مگر می‌توان با آیین‌نامه‌های یک سویه و اقتدارگرایانه که گوشش را بر هر توضیحی و چشمش را بر سهم دیگران می‌بندد، روحیه گذشت و فداکاری و سعه‌صدر و تحقق قسط اسلامی و برادری و تعاون و مسئولیت‌پذیری و احترام به قانون و بقیه شعارهای زیبای مصوبه شورای عالی را پرورش داد و تقویت کرد؟ با حرف نمی‌توان به این اهداف رسید، در عمل باید... 

 

اخبار اجتماعی - روزنامه شهروند

 

ویدیو مرتبط :
یک مدرسه با داشتن دو دانش آموز

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

شادابی در مدرسه برای رشد دانش‌آموز

 

 

 

در شرایطی که بیشتر خانه‌های شهری تبدیل به آپارتمان‌های کوچک و به دور از فضاهای بازی شده است، حداقل کاری که می‌توان برای تامین بهداشت جسمی و روحی كودكان و نوجوانان داشته باشیم، ایجاد فضای شادی‌بخش در مدرسه است.

 

 

دانش‌آموزان چندین ساعت از روز را در مدرسه می‌گذرانند و اگر فضاسازی مناسبی در مدارس انجام شود، به شاد زیستن فرزندان خود کمک کرده‌ایم.‏

 

شاداب سازی مدارس را باید در ابعاد ظاهری و ابعاد معنوی جست و جو کرد. همچنین برای دستیابی به تحقق آرمان‌های مربوط به شاداب سازی مدارس باید تحولی جدی در نگرش مدیران و مسئولان نظام آموزش و پرورش ایجاد شود.‏

 

براى این که سلامت جسمانى و روانى کودکان، دانش‌آموزان، اطرافیان و خودمان حفظ شود، باید سعى کنیم با شناسایى عوامل مؤثر بر شادى، موجبات تقویت عوامل مثبت و تقلیل عوامل منفى مؤثر بر شادى را فراهم کنیم.

 

از آن جا که شادى بزرگترها عامل مؤثر در شادى و نشاط کودکان است و اولیا و مربیان غمگین نمى توانند فرزندان و دانش‌آموزانى شاد تربیت کنند، با ارائه نظام اعتقادى درست براى دستیابى به شادى، مى توان به افزایش شادى در میان افراد جامعه کمک کرد. به این ترتیب مردم مى توانند تغییرى مثبت در زندگى خود به وجود آورند، احساس پیشرفت و لذت در زندگى داشته باشند و به شادى دائمى دست یابند و فقط در این صورت است که مى توانند شادى را در وجود فرزندانشان نیز پرورش دهند.

 

سیراب نشدن فرزندان از محبت و عاطفه کافی، بی تعادلی روحی و روانی را به‌دنبال دارد. ناآشنایی خانواده‌ها با روش‌های مؤثر تعلیم و تربیت را می‌توان با آموزش احساس مسئولیت در برابر خود، خانواده، واقع بینی همراه با نگرش مثبت، تقویت روحیه همکاری و کار گروهی، آموزش مهارت‌های زندگی، تقویت مهارت ادراکی و..... به کمک تمامی دست‌اندرکاران محیط آموزش تا حدود زیادی حل کرد تا در نهایت محیطی شاداب و البته قانونمند ایجاد شود و فرزندانی مفید، هدفمند و کاربردی پرورش یابند.‏

 

مدارس، تامین‌کننده نیروی کیفی جامعه‌اند، نه فقط تامین‌کننده تعداد زیادی نیروی انسانی که به‌عنوان تحصیل کرده، روانه جامعه می‌شوند. پس شناسایی و ایجاد زمینه برای رشد خصایل ممتاز بشری، اولین دغدغه دست‌اندرکاران تعلیم و تربیت در فعالیت‌های علمی یا فرهنگی است که باید با تمام وجود، خود را وقف ایفای این وظیفه سنگین کنند.

 

‏نشاط و شادابی در مدرسه باعث رشد و تکامل همه ابعاد وجودی یک دانش‌آموز در بعد جسمانی، شناختی، عاطفی، اخلاقی و معنوی می‌شود. چنانچه یک بعد از این ابعاد دچار صدمه شود، یا مورد غفلت قرار گیرد، دانش‌آموز به توانایی‌ها و شایستگی‌های کامل دست نخواهد یافت.‏

 

شاد زیستن برای کودک به همان اندازه مهم است که تغدیه خوب، محبت کردن و حفاظت از او اهمیت دارد. زیرا سلامت روحی، روانی و جسمانی او را تامین می‌کند.

 

میزان شادی و خنده در مدارس ما بسیار پایین است. در مدرسه خالی از شادی، سخن‌گفتن از شادی قدری مشکل خواهد بود. یکی از مشکلات هر جامعه، غفلت از شادی و نشاط و در نتیجه افزایش بیماری‌های مختلف روانی از قبیل اضطراب و افسردگی است. زندگی با شادی و نشاط معنا پیدا می‌کند و در پرتو آن دانش‌آموزان به ویژه در دوران نوجوانی و جوانی می‌توانند پله‌های ترقی را بپیمایند. جامعه زنده و پویا جامعه‌ای است که عناصر شادی‌آفرین در آن فراوان باشد.‏

 

در گذشته به‌نظر می‌رسید که وظیفه آموزش و پرورش، تولید عده‌ای فارغ التحصیل است که فقط بتوانند امرار معاش کنند، اما چنین می‌نماید که در قرن جدید نظام‌های آموزش و پرورش این مرحله را پشت سر گذاشته‌اند و سرلوحه تعلیم و تربیت در یک جمله خلاصه شده است: «شوق زندگی کردن را به دانش‌آموزان بیاموزیم». پس باید معتقد باشیم که درحقیقت رشد پایدار ما در گرو شادی پایدار است.‏

 

در آموزش و پرورش مدرن، افزون بر مهارت‌های خواندن، حساب کردن و نوشتن، نیازهای جدیدی در قالب کسب مهارت زیستن و حل مسأله و چگونگی رویارویی با چالش‌های هزاره سوم مطرح شده است. هرگونه ارتباط و تعلیمی که بدون روح تحرک، پویایی و شادی باشد، به شکست منتهی می‌شود. ‏

تعریف شادی از دیدگاه روانشناختی ‏

 

روانشناسی به نام دیوید مایرز، سلامت روانی فرد را در میزان داشتن سرخوشی فرد می‌داند و سرخوشی (خوشحالی) را چنین تعریف می‌کند: «نوعی احساس امنیت. احساس این که زندگی به طور کلی به خوبی می‌گذرد»‏.

 

این حالت خوشی و نشاط،زودگذر نیست و دارای دوام نسبتا پایداری است که بستگی به عوامل متعددی دارد.‏

 

به گفته « مایرز» خوشحالی به سن یا میزان درآمد، مرد یا زن بودن بستگی ندارد، ولی به بعضی خصوصیات شخصیت فرد و مهارت‌های او، داشتن روابط نزدیک با دیگران و برخورداری از اعتقادات مذهبی و عمل کردن به آنها مربوط است.‏

 

معلم شاد و با روحیه

 

اگر قرار باشد روح دانش‌آموز پرورش و رشد یابد، باید این روند از روح معلم آغاز شود. چنانچه روح معلم افسرده و ناتوان باشد، شانس ناچیزی برای تقویت و مراقبت از روح دانش‌آموزان وجود خواهد داشت.

 

معلمانی که نمی‌توانند حضور توانمند خود را هر روز در کلاس درس نمایش دهند، از لحاظ انتقال فکر با دانش‌آموزان هماهنگ نیستند و برای پاسخگویی به نیازهای دانش‌آموزان آمادگی ندارند. معلم باید با توجه به هرگونه نقص در درک و دریافت دانش‌آموز، تلاش کند تا توانایی روش‌های جدید تدریس و گرداندن كلاس را در خود کشف كند.

 

اگر دانش‌آموزان آگاه شوند که چه باید بخوانند، چرا باید بخوانند، درسی که می‌خوانند چه سودی در آینده نزدیک و آینده دور برای آنها دارد و مورد کاربرددرس در جامعه کجاست و چگونه مورد استفاده قرار خواهدگرفت، اهداف برای شان روشن خواهد شد.

 

باکسب این اطلاعات است که دانش‌آموز به كلاس، درس و معلم خود رغبت پیدا می‌كند و محیط كلاس و مدرسه برای او شاد و نشاط آفرین می‌شود.‏

 

مدرسه نیز خود از یک روح سرشار برخوردار است. این موضوع به ندرت مورد تایید قرار می‌گیرد. برخی مدرسه را به عنوان یک ماشین یا کارخانه می‌شناسند.

 

در حالی كه می‌توان شرایطی را در مدرسه به وجود آورد كه اجازه پرورش روح را بدهد و ایجاد نشاط كند.

 

روش‌هایی برای فعال کردن مدرسه و کلاس در زیر ارائه می‌شود. امید است که این روش‌ها باعث شود شوق و انگیزه بیشتری در دانش‌آموزان به وجود آید.‏

 

برخی از اقدام‌هایی که کارکنان مدارس می‌توانند انجام دهندعبارتند از:

 

- تشخیص اهمیت مطالب غیرکلامی

 

‏-توجه به زیبایی محیط آموزشگاه و کلاس‌های درس

 

- نقل داستان‌هایی درباره مدرسه

 

- برگـــزاری جشـــن‌هــا ومراسم مذهبی

 

‏- پرورش روح دانش‌آموزان

 

- شناسایی علت‌ها به جای توبیخ‌ها

 

چگونگی ایجاد فضای شاداب‏

 

داشتن بهداشت روانی سالم نیازمند رعایت اصولی است که هم جنبه مادی و هم جنبه معنوی دارد. در واقع شاداب‌سازی را باید در ابعاد ظاهری و همچنین معنوی جست‌وجو کرد که هر یک از این موارد شامل بررسی موضوعات و مواردی مهم است که با در نظر گرفتن آن‌ها می‌توانیم روان و جسم نوجوان را شاد کنیم. چون نوجوان باید ابتدا از درون وجودش احساس شادمانی داشته باشد و این احساس شادمانی همان حس رضایت از زندگی است که باید در تمامی ابعاد وجودش رخنه کند.‏یکی از شاخص‌های بهداشت روانی احساس رضایت و شادابی است. فردی که احساس می‌کند نیازهایش بدون برخورد با موانع در حال تامین است، به زندگی خود امید پیدا می‌كند و به درجه‌ای از رضایت درونی می‌رسد که همواره او را شاد نگه می‌دارد.‏

 

در این حالت فرد به زندگی دیگران علاقه مند می‌شود و به آنها عشق می‌ورزد.

 

احساس رضایت و شادی سبب پیدایش حالات روانی مختلفی می‌شود که دوستی، عشق، محبت، امید، خوش بینی، همراهی، همدلی و پذیرش از نمونه‌های آن است.‏

 

‏ راهکارهای مناسب‏

 

‏ - تبادل تجربیات موفق مدیران در رابطه با شادسازی مدارس‏

 

‏- تغییر در وضع فیزیکی مدارس و توجه به نیازهای دانش‌آموزان و تنوع برنامه‌ها‏

 

‏- توجه جدی به امور معیشتی و رفاهی معلمان به منظور حضور شاداب‌تر آن‌ها در مدارس‏

 

‏- بها دادن به دانش‌آموزان پرتحرک، کنجکاو و پرسشگر‏

 

‏- ایجاد فضای سبز و استفاده از رنگ‌های شاد و جذاب درمحیط مدرسه‏

 

‏- شناسایی افراد خلاق و تشویق آنان در زمینه تغییر واصلاح مدارس‏

 

‏- ایجاد انگیزه در مدیران برای مطالعه درباره شادی و جایگاه آن در تعلیم و تربیت

 

‏- توجه به زیبا سازی مدارس‏

 

‏- توجه به وضع بهداشت محیط مدرسه‏

 

‏- ایجاد فضای مناسب برای تفریحات سالم دانش‌آموزان‏

 

‏- توجه به نیازهای عاطفی، روحی و روانی دانش‌آموزان‏

 

‏- مشارکت دانش‌آموزان در اداره مدرسه‏

 

‏- استفاده از تابلو‌ها و پیام‌های بهداشتی شاد و شعر‌های شادی آفرین

 

‏- تهیه امکانات و مکان‌های ورزشی در داخل مدرسه وبیرون از مدرسه‏

 

‏- برگزاری جشن‌ها به مناسبت‌های مذهبی و اعیاد ملی با کمک دانش‌آموزان‏

 

‏- برگزاری مسابقات ورزشی - تفریحی - علمی در بین مدارس و بین دانش‌آموزان‏

 

‏- برگزاری نمایشگاه نقاشی، شعر، خط و مسابقه قرآن به صورت گروهی

 

- دعوت از افراد محبوب و موفق دانش‌آموزان برجسته مثل هنرمندان و ورزشکاران

 

‏- اجرای برنامه‌های صبحگاهی بانشاط و پربار‏

 

‏- استفاده از مشاوران مجرب و دلسوز برای حل مشکلات تحصیلی و تربیتی دانش‌آموزان‏

 

‏- نمایش فیلم و تئاتر نمایش‌های عروسکی - موسیقی زنده مورد علاقه دانش‌آموزان

 

‏- بردن دانش‌آموزان به موزه، تئاتر، سینما، پارک و اردوگاه با کمک اولیای مدرسه و خانه‏

 

‏- تشکیل نمایشگاه کتاب‏

 

‏- افزایش مدت زنگ‌های تفریح

 

‏- برگزاری مسافرت‌ها و اردو‌های تفریحی - سیاحتی

 

- تشکیل گروه‌های درسی با حضور فعال دانش‌آموزان‏

 

‏- کنترل عوامل بازدارنده نشاط و تقویت عوامل تسهیل‌دهنده‏

 

‏- جلوگیری از هر نوع برخورد لفظی و بی احترامی به دانش‌آموزان‏

 

‏- ممنوعیت جدی هر گونه تنبیه بدنی

 

- پربار شدن ساعات ورزش‏

 

‏ - پذیرایی در اعیاد و مناسبت‌های مذهبی و غیرمذهبی

 

- توجه به وسایل صوتی و تصویری در مدارس مخصوصا کامپیوتر ‏

منبع: روزنامه اطلاعات