مونیخ؛ شانس زمستانی مذاكرات

 ژنو، زوریخ، استانبول و حالا مونیخ. كمی بیش از یك ماه از آغاز سال نو میلادی می‌گذرد اما مذاكرات هسته‌ای ایران با ١+٥ در لاین تندرو قرار گرفته است. مقصد، رسیدن به ضرب‌الاجل ماه مارس است. ایران و ١+٥ در حالی در خاك آلمان و در حاشیه پنجاه و یكمین نشست امنیتی مونیخ مذاكرات هسته‌ای دوجانبه و شاید هم چندجانبه در سطح وزرا با برخی كشورهای حاضر در گردونه مذاكرات را آغاز می‌كنند كه دیگر تمدید در قاموس مذاكراتی هیچ كدام از آنها جایی ندارد.

 

مذاكرات هسته‌ای به مرحله‌ای رسیده است كه باید تكلیف آن تا ٢٤ مارس و شاید در بهترین حالت تا پایان سومین ماه میلادی مشخص شود. دورنمای ابعاد سیاسی و فنی پرونده هسته‌ای ایران از همان ابتدای آغاز ماراتن مذاكرات در سایه دولت یازدهم به گونه‌ای بود كه همگان بر میزان پیچیدگی این پرونده آگاهی داشتند؛ پرونده‌ای كه تمام سعی دولت یازدهم امنیتی‌زدایی از آن است و تبدیل كردن آن به پرونده‌ای فنی كه از قالب شورای امنیت خارج شده و به شورای حكام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بازگردانده شود.

 

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه كشورمان در یك سال و نیمی كه از عمر مذاكرات هسته‌ای می‌گذرد بارها و به كرات در خصوص عدم باز بودن پایان این مذاكرات تاكید داشته است و به نظر می‌رسد با توجه به آنچه در این مذاكرات گذشته تمدید برای سومین بار نه عاقلانه است و نه شدنی. نخستین تمدید مذاكرات در قالب برنامه مشترك اقدام در ماه جولای با توجه به پیچیدگی‌های پرونده و اینكه دو طرف كمتر از یك سال با هم دیدار و گفت‌وگوی فشرده داشتند چندان دور از ذهن نبود و سیگنالی منفی هم برای ذات مذاكرات به حساب نیامد.

 

تمدید دوم در ماه نوامبر و پس از چند روز مذاكرات فشرده میان ایران و امریكا در وین رخ داد و موجی از گمانه‌زنی‌های منفی را در خصوص احتمال به نتیجه نرسیدن مذاكرات به راه انداخت. اكنون با توجه به فضایی كه در ایران و همچنین در ایالات متحده شكل گرفته و مخالفان مذاكرات فرصت‌های بیشتری برای اعلام مخالفت پیدا كرده‌اند به نظر می‌رسد امكان سیاسی تمدید برای سومین بار در ماه مارس دیگر وجود خارجی نداشته باشد. البته برخی گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای مانند آنچه چند روز پیش در روزنامه امریكایی لس‌آنجلس تایمز منعكس شد از احتمال تمدید چند روزه مذاكرات خبر می‌دهد.

این احتمال در شرایطی پررنگ‌تر خواهد شد كه دو طرف در میانه ماه مارس به این قطعیت برسند كه می‌توانند با تمدیدی كمتر از یك ماه به توافق دست پیدا كنند. در این شرایط شاید بتوان با تنفس مصنوعی به مذاكرات آن را تا رسیدن به توافق سیاسی اولیه ادامه داد. با این همه آنچه این تنفس مصنوعی را تهدید می‌كند می‌تواند از اراده سیاسی طرفین حاضر در میز مذاكرات هم پررنگ‌تر باشد. كنگره ایالات متحده ضرب‌الاجل زمانی برای دولت تعیین كرده است و ساعت‌ها روی تاریخ ٢٤مارس كوك شده‌اند. در شرایطی كه دولت باراك اوبامای دموكرات نتواند در این تاریخ رسیدن به توافق سیاسی با ایران را اعلام كند، زنگ‌ها در سنا برای تشدید تحریم‌های ایران به صدا درخواهد آمد. انعكاس این زنگ در جمهوری اسلامی ایران هم عمل كردن مجلس به طرحی است كه یك فوریت آن هفته گذشته در مجلس شورای اسلامی تصویب شد و بر اساس آن آغاز تشدید تحریم‌های ایران برابر خواهد بود با كان لم یكن شدن برنامه مشترك اقدام و از سرگیری برنامه هسته‌ای ایران به سبك و سیاق پیش از توافقنامه موقت ژنو.

ایران یا امریكا؟
مذاكرات هسته‌ای در حقیقت میان ایران و شش كشور در جریان است اما ناگفته پیداست كه اصلی‌ترین مطالبه‌های غرب در مذاكرات از زبان امریكایی‌ها شنیده می‌شود. اصلی‌ترین تحریم‌ها در چند سال اخیر به امضای رییس‌جمهور ایالات متحده بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل شده است و همزمان این امضای باراك اوباماست كه می‌تواند برخی از تحریم‌های مصوب كنگره علیه ایران را به مدت ١٢٠ یا ١٨٠ روز معلق نگه دارد.

 

زمانی كه مذاكرات در ماه نوامبر تمدید شد تفكر غالب بر فضای ذهنی ناظران بر این مذاكرات این بود كه دو طرف هنوز از مطالبه‌های اصلی خود پرده برنداشته‌اند و خطوط قرمز نهایی همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. بسیاری از گمانه‌زنی‌ها حاكی از این بود كه واشنگتن در دقیقه نود منتظر پا پس كشیدن سیاسی ایران برای رسیدن به توافق فنی بوده كه مقاومت تیم مذاكره‌كننده هسته‌ای عملا به این رویا جامه عمل نپوشانده است. امروز دیگر كمتر كسی است كه گمان كند دو طرف ایرانی و امریكایی حاضر در این مذاكرات از خطوط قرمز اصلی هم خبر ندارند. در حال حاضر خط قرمزهای دو طرف مشخص شده است و پیشرفت مذاكرت به تصمیمی سیاسی وابسته است. با توجه به گستره طرح‌هایی كه در یك سال‌ونیم اخیر برای نزدیك كردن دیدگاه‌های دو طرف به هم بر روی میز قرار گرفته است به نظر می‌رسد كه طرفین در دوئل فنی و سیاسی مواضع هم را به چالش كشیده‌اند و در حال حاضر با در مركز زمانی مذاكرات ایستادن باید تصمیم‌گیری كنند.

 

جمله كلیدی «تا زمانی كه بر سر همه‌چیز توافق نشود، بر سر هیچ چیز توافق نشده است»، در حال حاضر در صحنه عمل دو طرف را به چالش كشیده است. به گفته مذاكره‌كنندگان كشورهای حاضر در این گردونه دو طرف در برخی موضوعات به هم نزدیك شده‌اند و در برخی دیگر هنوز از هم فاصله دارند. گره برخی از اختلاف‌ها به اتخاذ تصمیمی سیاسی نیازمند است و این در حالی است كه راهكار برون‌رفت از بن‌بست در برخی دیگر از موضوعات مورد اختلاف، فنی است.

مونیخ طلسم را می‌شكند ؟
 در طول یك سال و نیم گذشته مذاكرات هسته‌ای ایران عمدتا در شهرهای وین و ژنو برگزار شده است با این همه برگزاری این دور از مذاكرات در مونیخ با توجه به آنكه وزرای امور خارجه ایران و امریكا هر دو حضور دارند و در دومین ماه میلادی هم صورت می‌گیرد از اهمیت زمانی فوق‌العاده‌ای برخوردار است. همگان منتظر پیشرفت مذاكرات در این دور هستند؛ پیشرفتی كه در صورت تحقق می‌تواند از ابهام موجود در خصوص سرنوشت مذاكرات تا مارس اندكی بكاهد.

 

هرچند كه در برخی محافل سیاسی گفته می‌شود كه امریكا مایل به ثمر رساندن مذاكرات حتی تا پیش از ماه مارس است اما به نظر نمی‌رسد كه مونیخ ایستگاه مذاكراتی باشد كه در آن توافق سیاسی میان طرفین رسمیت پیدا كند. تازه‌ترین اخبار از آنچه احتمالا در مونیخ خواهد گذشت را می‌توان در گفت‌وگوی خبرگزاری ایسنا با محمد جواد ظریف یافت. رییس تیم مذاكره‌كننده كشورمان در این گفت‌وگو از دیدار دوجانبه خود با جان كری، وزیر خارجه امریكا و وزرای خارجه اروپایی عضو گروه ١+٥ در حاشیه نشست امنیتی مونیخ خبر داد.

 

در حالی كه چین و روسیه هم در گردونه مذاكرات ایران و ١+٥ هستند اما به گفته محمد جواد ظریف از آنجا كه چین در سطح وزیر امور خارجه در این نشست امنیتی مونیخ شركت نمی‌كند دیداری میان ظریف با تیم مذاكره‌كننده چین در دستور كار نخواهد بود و از سوی دیگر حضور سرگئی لاوروف، همتای روسی محمد جواد ظریف در مونیخ هم هنوز قطعی نشده است. محمد جواد ظریف در این گفت‌وگو تاكید می‌كند كه در مدت زمان حضور در مونیخ با وزرای كشورهای اروپایی و امریكایی عضو ١+٥ به طور مفصل دیدار دو جانبه خواهد داشت. به گفته رییس دستگاه دیپلماسی كشورمان، وی در یك نشست عمومی با حضور لوران فابیوس و مولود چاووش اوغلو، وزرای خارجه فرانسه و تركیه حضور خواهد داشت و سخنرانی هم خواهد كرد.

 

محمد جواد ظریف در این گفت‌وگو تاكید می‌كند كه از آنجا كه تمام وزرای امور خارجه ١+٥ در مونیخ حضور ندارند نمی‌توان توافق سیاسی انجام داد و در نتیجه در مونیخ تنها مذاكرات به جلو پیش خواهد رفت. دیدار میان جان كری و محمد جواد ظریف در مونیخ و در حاشیه نشست امنیتی در حالی صورت گرفت كه سابقه آخرین دیدار میان دو وزیر به ٢٣ ژانویه در داووس بازمی‌گردد. حركت مذاكرات به سمت جلو كه در سخنان محمد جواد ظریف هم شنیده شد در حقیقت می‌توان به پیشرفت در مسیری كه در چند هفته اخیر كند پیش رفته است منتهی شود. مذاكرات ایران و ١+٥ در سال نو میلادی سرعت بیشتری یافته است اما به نظر می‌رسد كه نمی‌توان گفت طرفین در چرخه مذاكراتی از ژنو تا استانبول پیشرفت‌های محسوسی را تجربه كرده‌اند.

 

در شرایطی كه پیش از این گفته شده بود كه احتمال دیدار در سطح وزرای ١+٥ در مونیخ وجود دارد اما عدم پیشرفت محسوس و شایانی كه توجیهی برای برگزاری این نشست باشد عملا این احتمال را هم به صفر رسانده است. در شرایطی كه در مرحله نخست ایران و امریكا و در مرحله بعد ایران و سه كشور اروپایی بتوانند در مونیخ پاره‌ای از مسائل مورد اختلاف را كمرنگ‌تر كنند شاید بتوان به برگزاری مذاكرات در سطح وزرا در دور آتی كه زمان و مكان آن هم هنوز مشخص نیست امیدوارتر شد. در یك سال و نیم گذشته واژگانی چون مذاكرت سازنده و صریح به كرات از زبان مذاكره‌كنندگان ایران و ١+٥ شنیده شده است اما در شرایطی كه خروجی رسانه‌ای نشست‌ها در مونیخ به واژه «پیشرفت» ختم شود ، می‌توان به نتیجه رسیدن مذاكرات در ماه مارس امیدوار بود.

كلید مذاكرات در گروی واقع‌بینی
همزمان با آغاز دور جدید مذاكرات هسته‌ای ایران با ١+٥ امریكا و اروپا در سطح وزرا در مونیخ، گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای در خصوص طرح‌هایی كه روی میز قرار گرفته و تا حدودی هم مقبولیت یافته‌اند، ادامه دارد.

 

در شرایطی كه خبرگزاری آسوشیتدپرس درآخرین خبر اختصاصی خود اعلام كرده بود كه امریكا با وجود تعداد سانتریفیوژهای بیشتر در ایران موافقت كرده است به نظر می‌رسد كه پررنگ‌تر شدن حقایق موجود روی میز مذاكره از حاشیه‌ها و زیاده خواهی‌های موجود می‌تواند به نتیجه رسیدن مذاكرات را تضمین كند. در حالی كه ایران در مذاكرات به دنبال از میان برداشته شدن تحریم‌هاست و این تحریم‌ها انواع تحریم‌های اقتصادی و غیر اقتصادی را شامل می‌شود، طرف مقابل هم به دنبال اطمینان از صلح آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران و البته در نگاه واقع بینانه‌تر افزایش زمان گزیر هسته‌ای ایران به بیش از یك سال است.

 

ایران در قالب برنامه مشترك اقدام غنی‌سازی بالای پنج درصد خود را متوقف و بخشی از ذخایر خود را هم به شكل دیگری تبدیل كرده است. این در حالی است كه ذخیره اورانیوم سه و نیم درصدی ایران در حال حاضر هشت تن است و چگونگی حل این مساله در حال حاضر یكی از سوژه‌های مورد بحث در مذاكرات است. خبرگزاری آسوشیتدپرس پیش از این هم اعلام كرده بود كه ایران و امریكا بر سر انتقال بخشی از ذخایر سوختی ایران به كشوری ثانی به توافق رسیده‌اند اما این خبر از سوی تیم مذاكره‌كننده ایران تایید نشد. پس از خبر آسوشیتدپرس، یك كارشناس مسائل هسته‌ای در گفت‌وگو با «اعتماد» تاكید كرد كه بخش انتقال صرف سوخت در مذاكرات هیچگاه مطرح نبوده است اما به نظر می‌رسد كه ایجاد كنسرسیومی میان ایران و یك كشور دیگر در منطقه برای تامین سوخت به شكل مشترك می‌تواند یكی از ده‌ها گزینه روی میز باشد.

 

در جریان یك سال و نیم مذاكره میان ایران و امریكا، تیم مذاكره‌كننده ایران در مسیر برد – برد قرار دادن این مذاكرات برای دو طرف تلاش بسیاری كرده است و به نظر می‌رسد كه تا حد بسیار زیادی هم این تلاش‌های دیپلماتیك عاری از شعارزدگی و منطبق بر نیازهای فنی ایران و توانمندی‌هایش به ثمر رسیده است.

 

ایالات متحده‌ای كه در جریان مذاكرات سال‌های ٢٠٠٣ تا ٢٠٠٥ ایران با تروئیكای اروپایی به دنبال غنی‌سازی صفر در ایران بود امروز نه تنها از این موضع و حتی غنی‌سازی دكوری در ایران عقب‌نشینی كرده بلكه در حال بررسی گزینه‌هایی است كه ایران برای در اختیار داشتن غنی‌سازی صنعتی به آن نیاز عملی دارد. ایران نه تنها در حوزه غنی‌سازی بلكه در مسائلی مانند سرنوشت رآكتور آب سنگین اراك هم به خوبی توانسته است با ارایه طرح‌های فنی به نگرانی غرب در این خصوص پاسخ دهد اما مساله‌ای كه در حال حاضر وجود دارد این است كه امریكا باید در این مذاكرات به بازی برد – برد تن داده و به دنبال امتیاز‌گیری‌های سیاسی نباشد.

 از سوی دیگر در ایران هم نیاز به واقع بینی در خصوص قطعنامه‌های شورای امنیت و پیچیدگی‌های حقوقی آن وجود دارد. امروز برای از میان برداشته شدن قطعنامه‌هایی كه زمانی كاغذ پاره نامیده شدند، مذاكرات بسیار طولانی میان ایران و ١+٥ صورت می‌گیرد و به نظر می‌رسد كه تنها، نگاه عاقلانه به پیچیدگی‌های حقوقی این مساله است كه می‌تواند موفقیت مذاكرات حتی پس از رسیدن به توافق جامع هسته‌ای را هم تضمین كند.

 

در شرایطی كه ایران و ١+٥ بتوانند در ماه مارس به توافق سیاسی بر سر كلیات دست پیدا كنند رسیدن به توافق فنی تا پایان ماه ژوئن كار چندان سختی نخواهد بود. بخش اعظمی از این مدت زمان سه ماهه باید صرف نگارش متن توافق و درج جزییات فنی در خصوص تعهدهای ایران و طرف مقابل شود.

 

اما در صورتی كه دو طرف نتوانند تا ماه مارس میلادی به توافق سیاسی دست‌پیدا كنند تنها دو گزینه تمدید مذاكرات و اعلام شكست روی میز خواهد بود. تمدید مذاكرات شاید به سبك و سیاق توافقنامه موقت ژنو دیگر برای هیچكدام از طرفین امكان پذیر نباشد. اعلام شكست نیز به تنش بیشتر میان ایران و امریكا منتهی خواهد شد. در حال حاضر جمهوریخواهان تندرو در كنگره امریكا بحث تشدید تحریم را به مثابه چماق باز نگه‌داشته‌اند و به نظر می‌رسد كه می‌توانند از آن برای پیروزی در حوزه سیاست خارجی در جدال با دموكرات‌ها در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری در امریكا هم استفاده كنند.

 

در شرایطی كه ایران و ١+٥ در ماه مارس مجددا به سمت تمدید حركت كنند و تحریم‌های جدید هم بر جمهوری اسلامی ایران حتی به شكل مشروط تحمیل شود، باید این تمدید را به شكست توافق ژنو تعبیر كرد. پرونده هسته‌ای ایران پس از ١٢ سال مذاكره بیش از هر زمان دیگری به توافق نزدیك است و تنها مساله‌ای كه می‌تواند این توافق را در دسترس قرار دهد رسیدن به این باور سیاسی است كه در این توافق برای تمام طرفین منفعتی نهفته خواهد بود.

  اخبار سیاست  خار جی  -  اعتماد 

ویدیو مرتبط :
نتیجه مذاكرات ژنو

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مدلهای پالتو خاکستری رنگ زمستانی!

 

 

 

 

با خواندن این مقاله، جزئیات بیشتری درمورد پوشیدن کت های خاکستری رنگ پاییزی ازجمله ست کردن دستمال گردن، جواهرات، دکمه و کمربند خواهید دانست.

 

 

با خواندن این مقاله، جزئیات بیشتری درمورد پوشیدن کت های خاکستری رنگ پاییزی ازجمله ست کردن دستمال گردن، جواهرات، دکمه و کمربند خواهید دانست.

 

 

1. کت چین دار

 

 

این مدل کت چین دار، با یقه بزرگ و پارچه ای سبک برای پائیز حتی بهار مناسب است.

 

 

2. کت به سبک کت های قدیم با پارچه برفکی

 

 

 

 

این مدل کت با آستین های سه ربع و جیب های بزرگ برای اندام های لاغر مناسب است.

 

 

3. کت کلوش

 

 

سایه روشن خاکستری این پارچه، شطرنجی های آن را برجسته نشان می دهد. کت های کلوش برای خانم های قدبلند مناسب است. این نکته را نیز مدنظر قرار دهید که این کت را حتما با دامن نوک مدادی رنگ یا شلوار تنگ بپوشید.

 

 

4. کتی که با دستمال گردن بسته می شود

 

 

 

 

جذابیت این کت به این دلیل است که با لباسهای مشکی و رنگهای کم رنگ ست می شود. رنگ آن، از شلخته و نامرتب به نظر رسیدن شما جلوگیری می کند.

 

 

5. کت های نوار دوزی شده را هم امتحان کنید

 

 

این مدل کت با دکمه های طلایی رنگ و نواردوزی صورتی کاملا زنانه است و با هر لباسی قابل ست کردن است. شما می توانید آن را با لباسهای مجلسی و همراه با جواهراتتان و یا با لباسهای اسپرت مثل شلوار جین بپوشید.

 

6. کتی به جنس فاستونی یا پشم طرح دار

 

 

 

 

فاستونی پارچه ای است که بیشتر برای لباسهای مردانه استفاده می شود، اما گاهی اوقات برای خانمها هم کاربرد دارد. مدل این کت به این صورت است که در قسمت کمر، مقداری تنگ شده و قسمت پایین آن مانند دامن پیلی دار است. این کت با شلوار و یا پیراهن قابل ست کردن است.