منشوری که باید در خدمت وحدت باشد

  تحکیم وحدت و اتحاد حرف اول و آخر را در هر جریان سیاسی می‌زند به دلیل اینکه هماهنگی و انسجام رمز موفقیت هر گروه سیاسی اعم از اصولگرا و اصلاح‌طلب است. امسال، سال بسیار مهمی برای جریان‌های سیاسی به شمار می‌رود. برخی از کارشناسان سیاسی معتقدند سرنوشت سیاسی ایران در دو انتخابات مهم یعنی مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری رقم خواهد خورد. از طرفی پیروزی و کسب حداکثری کرسی‌های مجلس شورای اسلامی برای هر دو جریان سیاسی کشور با اهمیت است. بنابراین اصولگرایان و اصلاح‌طلبان گام به گام و تا آخرین روز برای سرنوشت سیاسی خودشان با یکدیگر رقابت می‌کنند.

 

ماه گذشته، بسیاری از اصلاح‌طلبان از تشکیل شورایی به نام شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان برای نزدیک کردن نیروهای اصلاح‌طلب همچنین اتحاد و وحدت حداکثری اصلاح‌طلبان و برنامه و سیاست‌گذاری برای انتخابات خبر دادند. چند روز پیش رئیس، هیات رئیسه، نایب رئیسان شورای‌عالی مشخص شدند که محمدرضا عارف ریاست این شورا را به عهده گرفت.

منشور اصلاح‌طلبی تهیه شده‌است
روز دوشنبه، محمدرضا تابش، نماینده مردم اردکان در مجلس شورای اسلامی به ایسنا گفته است، در خصوص فعالیت‌ها و برنامه‌های جریان اصلاحات برای انتخابات گفت: خط مشی، استراتژی و راهبرد جریان اصلاحات ایجاد هماهنگی و انسجام برای حضور موثر در انتخابات است. او با تاکید به اینکه هم جریان اصلاح‌طلب و هم جریان اصولگرا هر دو داخل نظام تعریف می‌شوند گفت:‌ این دو جریان دلبسته به نظام و انقلاب هستند و هر چقدر این جریانات منسجم‌تر کار انتخاباتی‌شان را انجام دهند مشارکت فراوان مردم را در صحنه‌ی انتخابات شاهد خواهیم بود. تابش تصریح کرد:‌ البته اقتضای کار سیاسی این است زمانی که احزاب و یا جناحی قدرت را در دست گرفت برای محقق کردن اهدافش، در جهت برآورده کردن منویات و خواسته‌های مردم گام بردارد و این طبیعی است که اصلاح‌طلبان برای این که بتوانند میزان بیشتری از کرسی‌های مجلس را به دست آورند، فعالیت می‌کنند و اصولگرایان هم همین‌طور. وی درباره‌ این که آیا منشور اصلاح‌طلبی نهایی شده است یا خیر؟ گفت:‌ تدوین این منشور موکول شده به شکل گیری شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان. البته منشور تهیه شده و در مورد انتشار آن شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان تصمیم‌گیری می‌کند. این نماینده اصلاح‌طلب در ادامه بیان کرد: خط مشی جریان اصلاح‌طلبی در راستای دستیابی به ائتلاف است که البته این ائتلاف ممکن است صد در صدی نباشد و نباید هم چنین انتظاری داشت. با این حال، باید دانست این منشور اصلاح‌طلبی چیست و هدف اصلی از تدوین این منشور چه امتیازی برای جبهه اصلاحات می‌تواند به ارمغان بیاورد؟

منشور اصلاح‌طلبی در شورای‌عالی طرح نشده است
غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزارن سازندگی نیز درباره ویژگی منشور اصلاح‌طلبی به «ابتکار» گفت: از چنین موضوعی بی‌اطلاع هستم. او در ادامه افزود: من نه منشور اصلاح‌طلبی را دیده‌ام و نه از آن تا به امروز اسمی شنیده‌ام. شاید بهتر باشد خود تابش در مورد آن توضیح دهد. همچنین، محمدرضا راه چمنی، دبیر کل حزب وحدت و همکاری ملی نیز در خصوص منشور اصلاح‌طلبی به «ابتکار» گفت: من از منشور اصلاح‌طلبی اطلاعی ندارم به دلیل اینکه جبهه اصلاحات مجموعه‌های بزرگی را در خود جای می‌دهد وی اضافه کرد: شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان تنها یک جلسه را تشکیل داده است پس چگونه ممکن است در آغاز راه و با یک جلسه تصمیم به چنین کاری کرده باشد.

 

از سوی دیگر، محمدزارع فومنی، دبیرکل جبهه مردمی اصلاحات درباره منشور اصلاح‌طلبی به «ابتکار» گفت: هنوز آیین نامه و خصوصیات منشور اصلاح‌طلبی تدوین و تهیه نشده است، اما تا آنجایی که شنیده‌ام و اطلاع دارم محمدرضا تابش می‌خواهد تعدادی از اصلاح‌طلبان را در قالب و چارچوب منشور اصلاح‌طلبی دور یکدیگر جمع و اقدامات مستقلی را انجام دهند. وی تاکید کرد: طبق منشور اصلاح‌طلبی قرار بر این شده تا عده‌ای در چارچوب تعیین شده به اهداف اصلاح‌طلبان خدمتی کرده باشند.

اصلاح‌طلبان مستقل عمل نمی‌کنند
علی محمد غریبانی، رئیس دوره‌ای شورای هماهنگی جبهه اصلاحات درباره ماهیت منشور اصلاح‌طلبی به «ابتکار» گفت: از این منشور بی‌اطلاعم به دلیل اینکه موضوعی تحت عنوان منشور اصلاح‌طلبی نه تنها در شورای‌عالی سیاست‌گذاری بلکه در شورای هماهنگی جبهه اصلاحات هم مطرح و بیان نشده است. دبیرکل انجمن اسلامی مهندسان ایران طبق گفته‌های فومنی مبنی بر اینکه قرار است محمدرضا تابش برای انتخابات مجلس شورای اسلامی با عده‌ای اصلاح‌طلب به صورت مستقل عمل کنند، واکنش نشان داد و گفت: بعید می‌دانم محمدرضا تابش چنین قصدی را داشته باشد احتمالا سوء برداشت شده است. به دلیل اینکه تابش به خوبی می‌داند هر گونه حرکت موازی‌کارانه موجب تزلزل شورای‌عالی سیاست‌گذاری خواهد شد. غریبانی با بیان اینکه هر گونه برنامه و سیاستی از سوی هیچ مرجعی پذیرفته نمی‌شود مگر آن که شورای‌عالی سیاست‌گذاری درباره آن تصمیم‌گیری کرده باشد، تصریح کرد: تا آن‌جایی که من اطلاع دارم برنامه و سیاستی تحت عنوان منشور اصلاح‌طلبی مطرح نشده و در این رابطه باید از محمدرضا تابش پرسش کنید.

مشورت با شورای‌عالی
با این حال، تلاش خبرنگار سیاسی روزنامه «ابتکار» برای برقراری تماس با محمدرضا تابش درباره ماهیت و مشروعیت منشور اصلاح‌طلبی بی‌نتیجه ماند، اما آنچه که مسلم است طبق گفته‌های کارشناسان و فعالان سیاسی اصلاح‌طلب، منشور اصلاح‌طلبی در هیچ یک از شوراهای هماهنگی و عالی سیاست‌گذاری نه تنها طرح مساله نشده بلکه با وجود آن که شورای‌عالی سیاست‌گذاری بیش از دو جلسه تشکیل نشده و آن دو جلسه جهت تدوین آیین‌نامه و تعیین هیات رئیسه بوده است. در نتیجه به نظر می‌رسد این منشور هنوز در ابتدای راه خود باشد و برای خبر دادن از آن باید منتظر آینده نشست. بنابراین ممکن است محمدرضا تابش، نماینده اصلاح‌طلب در مجلس شورای اسلامی نظر شخصی خویش را بیان کرده یا شاید قرار بر این شده تا این موضوع را در شورای عالی مطرح کندو بنابراین بهتر است قضاوت عجولانه‌ای نداشته باشیم. به هر ترتیب اصلاح‌طلبان با تکیه به وحدت و همگرایی به انتخابات آینده پای می‌گذارند و وجود هر گونه منشوری هم باید در راستای همین امر باشد.

 احبار  سیاسی  -  ابتکار 

ویدیو مرتبط :
سخنرانی دانشمند در مورد وحدت وحدت وحدت

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

از "وحدت انتخاباتی" تا "توفیق خدمت"

 

 

 

"وحدت اصولگرایان برای شرکت در انتخابات مجلس" ؛ این تعبیری است که در ماه های اخیر بسیار شنیده ایم و درباره اش خبرها و تحلیل های زیادی خوانده ایم: یکی از لزوم ارائه فهرست واحد سخن می گوید ، آن دیگری از منافع وحدت اصولگرایانه حرف می زند و فعال سیاسی دیگری از مضار نرسیدن به تفاهم انتخاباتی ؛ جلسات علنی و محرمانه برای رسیدن به وحدت در انتخابات مدام در حال برگزاری است و "ید واحده" شدن در پیکارهای انتخاباتی ، سخن اول و آخرشان است.خدمت

این وضعیت البته ، حالت نامتعارفی نیست ، چه آن که هر حزب و گروهی می خواهد بیشترین آرا و کرسی ها را در پارلمان کسب کند و طبیعتاً رسیدن به اتحاد و لیست های واحد می تواند تا حد زیادی دغدغه زدا باشد.

لذا تلاش برای وحدت ، نه تنها امری عجیب نیست بلکه کاری است در خور تحسین که عقلانیت سیاسی در کلیت ، آن را تأیید می کند. اصولگرایان در انتخابات مجلس هفتم نیز در قالب 6+5 تجربه موفق "پیروزی بر اثر وحدت" را در کارنامه هایشان دارند و اینک آن 6+5 را به فرمول پیشرفته تری به نام 8+7 ارتقا داده اند و امیدوارند بتوانند با وحدت انتخاباتی جدید ، فعال مایشای پارلمان نهم نیز باشند.

سخن این نوشتار اما پرداختن به وحدت انتخاباتی اصولگرایان و بحث های کلیشه ای پیرامون آن نیست چه آن که این موضوع صرفاً دغدغه فعالان سیاسی است و مردم ، دلمشغولی های مهم تری دارند.

سخن بر سر است که چرا این وحدت فقط در ماه های منتهی به انتخابات مهم می شود و تبدیل به مشغله اول و آخر سیاسیون کشور؟!

چرا به این اندازه که بر سر وحدت انتخاباتی بحث و جدل می شود ، همین سیاسیون که دولت و مجلس را در قبضه قدرت خود دارند ، در باب خدمت به مردم و حل هزاران مشکل بر زمین مانده کشور متحد نمی شوند؟ مگر نه این است که کرسی های وکالت و وزارت و ریاست اساساً برای این در ساختار سیاسی حکومت ها شکل گرفته اند که افرادی از بین مردم بر آنها تکیه زنند و به نمایندگی از جامعه و با دستمزد و نظارت جامعه ، آن را پیش ببرند و گره از کارها بگشایند؟

چطور است که برای رأی آوردن در یک انتخابات نیاز به وحدت است اما برای هزاران کار سخت دیگر که در مسیر اداره جامعه وجود دارد ، چیزی به نام وحدت و حرکت هماهنگ ، اهمیت چندانی ندارد و هر کسی ساز خود می زند؟

آیا برای حل مشکلات معیشت ، مسکن ، بیکاری ، ازدواج ، اعتیاد ، روند رو به گسترش ایدز ، فزونی خانمان برانداز سرطان ها ، آلودگی مرگبار هوا ، کمبود تفریحات مردم و فهرست بلند بالای مشکلاتی که همه بر آن آگاهند نیاز به وحدت و همدلی و همگامی نیست؟!

وقتی مجلس هفتم و دولت نهم با یکدیگر مصادف شدند و دست بر قضا هر دویشان اصولگرا و هنگامی که غلامعلی حداد عادل - رئیس مجلس هفتم - و محمود احمدی نژاد - رئیس جمهور جدید وقت - بر روی آن کاناپه نشستند و با لبخند و خرسندی به خبرنگاران و عکاسان دست تکان دادند و اولین کنفرانس مشترکشان از دوران نوین پیش رو سخن گفتند ، بسیاری از مردم ، حتی آنانی که تفکر سیاسی شان اصطلاحاً دوم خردادی بود ، به این دل خوش کردند که با یکدست شدن متولیان امر ، لااقل از دعواها و تنش های اعصاب خرد کن دوران هشت ساله اصلاحات رهایی می یابند و مسوولان به جای آن که انرژی خود را صرف خنثی کردن همدیگر کنند ، "متحدانه" در خدمت حل مشکلات کشور قرار می گیرند و فضای آرام ، محترمانه و کاری شکل می گیرد.

بی انصافی است اگر بگوییم هیچ نکردند اما 75 میلیون شاهد عینی داریم که آن وحدت قبل از انتخابات و آن اتحاد ابتدایی ، دولت مستعجل بود و به زودی کشور وارد دوره تازه ای از تنش های سیاسی شد و کارهای بسیاری همچنان بر زمین ماند ؛ گو این که وحدت ، صرفاً پلی بود برای پیروزی انتخاباتی و نمایشی بود برای دل خوشی مردم!

مردم از مسوولانشان و سیاستمدارانشان ، نه وحدت انتخاباتی که وحدت بعد از انتخابات می خواهند ، وحدتی که معطوف به خدمت باشد و الا وحدت در انتخابات ، بخشی از بازی خود سیاستمداران است و به خودی خود دردی از مردم را دوا نخواهد کرد ؛ وحدت ، بیشتر زمانی به کار ملک و ملت می آید که آقایان به قول خودشان ، " توفیق خدمت" یافته باشند.../عصرایران