ملکه الیزابت و قدرت های عجیب و غریبش!

ملکه الیزابت دوم از لحاظ برخورداری از قدرت و حقوق کاملاً با دیگر شهروندان بریتانیا متفاوت است. در اینجا گذری خواهیم داشت بر این قدرت‌ها و حقوق انحصاری.

 
آیا می‌دانستید که ملکه الیزابت از پیگیری قضایی مصون است؟ یا اینکه یک شاعر انحصاری دارد؟ یا اینکه مالک تمام قوهای برتانیا است؟ یا اینکه می‌تواند به راحتی تمام اعضای دولت استرالیا را اخراج کند؟

الیزابت دوم، ملکه سلطنتی مشروطه ۱۶ کشور مستقل موسوم به کشورهای همسود و رئیس اتحادیه ۵۴ عضوی کشورهای همسود است. این کشورها عبارت‌اند از بریتانیا، کانادا، استرالیا، نیوزلند، جامائیکا، باربادوس، باهاما، گرنادا، پاپوآ گینه نو، جزایر سلیمان، تووالو، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین، آنتیگوا و باربودا، بلیز و سنت کیتس و نویس. وی هم‌چنین مدیر کل کلیسای انگلستان و مدافع ایمان در برخی از کشورهای قلمرویش نیز هست.

هرچند جایگاه ملکه الیزابت به عنوان بالاترین مقام بریتانیا بیشتر جنبه تشریفاتی دارد و قدرت اجرایی در میان وزرای این کشور تقسیم شده است، اما هنوز هم برای اعلان جنگ، تنظیم مقررات خدمات اجتماعی و امضای هرگونه قراردادی با اجاز مستقیم وی صورت می‌گیرد. علاوه بر این، ملکه الیزابت دارای قدرت‌ها و حقوق انحصاری است که برخی از آن‌ها بسیار عجیب و غریب هستند. به طور مثال:

ملکه الیزابت صاحب قانونی تمام قوهای رودخانه تایمز است. امروزه سنت مالکیت قوهای رودخانه تایمز در مراسم «بلند کردن قوها» به جا آورده می‌شود. در این مراسم قوها را می‌گیرند، یک حلقه به آن‌ها متصل می‌کنند و سپس آن‌ها را دوباره به آب باز می‌گردانند.

ملکه الیزابت مالک تمام دولفین‌ها آب‌های تحت سلطه بریتانیا است. تصویب این قانون به سال 1324 میلادی یعنی دوران حکومت شاه ادوارد دوم باز می‌گردد. طبق این قانون، تمام ماهیان خاویاری، گرازهای دریایی، نهنگ‌ها و دلفین‌های آب‌های تحت سلطه بریتانیا جزو حیوانات سلطنتی هستند.

ملکه الیزابت در حال رانندگی

ملکه الیزابت برای رانندگی به گواهی‌نامه نیاز ندارد. هرچند تمام گواهی‎نامه‌های رانندگی با درج نام ملکه الیزابت صادر می‌شوند اما خود ملکه تنها شخصی است که به‌طور قانونی برای رانندگی به گواهی‌نامه نیاز ندارد و خودروی او نیز لازم نیست پلاک شده باشد. البته وی طی جنگ جهانی دوم راننده کامیون کمک‌های اولیه بوده است.

ملکه الیزابت به پاسپورت نیاز ندارد. برخلاف دیگر اعضای خانواده سلطنتی ملکه الیزابت برای سفر ورای مرزهای کشور خود به پاسپورت نیازی ندارد. البته همه پاسپورت‌های بریتانیا با درج نام وی صادر می‌شوند. وی بارها بدون نیاز به ارائه پاسپورت به دیگر کشورها سفر کرده است.

جشن تولد ملکه الیزابت، گردش با گاری

ملکه الیزابت دو بار در سال جشن تولد می‌گیرد. به نظر می‌رسد یک‌بار تولد گرفتن برای این خانم مسن کافی نیست.تاریخ رسمی تولد ملکه الیزابت در ماه ژوئن است اما تاریخ تولد واقعی وی بیست و یکم آوریل است.

 

به گفته مقام‌های شرکت دولتی ضرب سکه بریتانیا، در تاریخ این کشور رسم بر این بوده که اگر تاریخ واقعی تولد پادشاهان یا ملکه‌ها در تابستان نباشد، یک روز را در این فصل به‌عنوان روز رسمی تولد آن‌ها جشن می‌گیرند.

ملکه الیزابت خودپرداز انحصاری خودش را دارد. بانک خصوصی کوتس، یکی از معتبرترین مؤسسات مالی بریتانیا، در زیرزمین کاخ باکینگهام یک دستگاه خودپرداز انحصاری برای خانواده سلطنتی نصب کرده است.

ملکه الیزابت یک شاعر دارد که فقط برای او شعر می‌نویسد. ملک‌الشعرا یک منصب درباری در جامعه بریتانیا است که توسط حاکم تعیین می‌شود. در حال حاضر کارول آن دوفی صاحب این منصب است و تا سال 2019 به‌عنوان شاعر درباری مسئول سرودن شعرهای موردعلاقه ملکه خواهد بود.

همه قوانین بریتانیا باید به امضای ملکه الیزابت برسند. رضایت ملکه الیزابت برای تبدیل شدن هر لایحه‌ به قانون لازم‌الاجرا در بریتانیا الزامی است. بعدازاینکه یک لایحه توسط دو مجلس پارلمان بریتانیا تصویب شد برای تأیید نهایی به کاخ باکینگهام فرستاده می‌شود.

 

تأیید نهایی «موافقت سلطنتی» نام دارد. آخرین باری که بالاترین مقام بریتانیا یک لایحه را رد کرد سال 1708 توسط ملکه آن بود.

ملکه الیزابت به هرکه بخواهد مقام لوردی اعطا می‌کند. ملکه الیزابت می‌تواند به افراد مختلف مقام لورد را عطا کند که البته با مشاوره وزرای دولت صورت می‌گیرد. افرادی که صاحب این منصب می‌شوند می‌توانند در مجلس علیای بریتانیا صاحب کرسی باشند.

ملکه الیزابت می‌تواند مالیات پرداخت نکند. ملکه الیزابت تنها شخصی است که در بریتانیا از پرداخت مالیات معاف است اما وی به‌طور داوطلبانه از سال 1992 مالیات خود را پرداخت کرده است.

ملکه الیزابت می‌تواند دولت تعیین کند. ملکه الیزابت می‌توانست سابق بر این پارلمان را منحل کند و درخواست برگزاری یک انتخابات عمومی را بدهد اما این اختیار در سال 2011 با تصویب قانون دوره ثابت مجلس ملغی شد. در حال حاضر برای منحل کردن پارلمان پیش از پایان دوره پنج‌ساله به دوسوم از آرای مجلس عوام نیاز است.

شوالیه‌های ملکه الیزابت در حال مبارزه نمایشی

ملکه الیزابت دارای شوالیه است. هرچند امروزه دیگر شوالیه‌های بریتانیا سوار بر اسب در دشت‌های پهناور نمی‌تازند و از داستان‌ رشادت‌های خود برای دوشیزه‌های جوان تعریف نمی‌کنند اما هنوز هم توسط ملکه الیزابت به این مقام منصوب می‌شوند.

 

مقام شوالیه‌ای معمولاً به اشخاصی اعطا می‌شود که کار مهمی برای جامعه بریتانیا در حوزه‌ هنر، امور نظامی یا دیگر حوزه‌ها انجام دهند. هرساله دولت فهرستی از نامزدهای محتمل را به ملکه ارائه می‌دهد.

ملکه الیزابت مشمول قانون آزادی اطلاعات نمی‌شود. تمام اطلاعات مربوط به خاندان سلطنتی در بریتانیا از قانون آزادی اطلاعات مبرا هستند. به عبارت دیگر کسی نمی‌تواند برای دسترسی به این اطلاعات از طریق دادگاه اقدام کند.

ملکه الیزابت می‌تواند تمام اعضای دولت استرالیا را اخراج کند. ملکه بریتانیا به‌عنوان بالاترین مقام کشور استرالیا دارای اختیارات ویژه‌ای است. برای مثال در سال 1975، نماینده ملکه در استرالیا نخست‌وزیر این کشور را اخراج کرد.

ملکه الیزابت مدیرکل کلیسای انگلستان است. ملکه الیزابت بالاترین مقام کلیسای انگلستان است. مذهب دولتی بریتانیا اولین بار در قرن شانزدهم زمانی که شاه هنری هشتم از کلیسای کاتولیک جدا شد، شکل گرفت.

ملکه الیزابت از پیگیری قضایی مصون است. تمام پیگیری‌های قضایی در بریتانیا به نام ملکه صورت می‌گیرند اما خود وی از هرگونه پیگیری قضایی مصون است و نمی‌توان وی را مجبور کرد تا به دادگاه مدرک ارائه دهد.

اخبار بین الملل - نیکو

ویدیو مرتبط :
جوونیای ملکه الیزابت!!!!!!!!!!!!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مجازات‌های عجیب برای زنان پرحرف در زمان ملکه الیزابت اول

مجازات‌های عجیب برای زنان پرحرف و سرکش در زمان ملکه الیزابت اول
ملکه الیزابت اول در زمان شکسپیر نزدیک به چهل و پنج سال (از 1558 تا 1603) بر انگلستان حکومت می‌کرد. وی در زمان حکومتش، کلیسای انگلستان را دوباره برقرار کرد، به جنگ با فرانسه پایان داد، از نقاشی و تئاتر حمایت کرد و مانع رسیدن پسرعموی اسکاتلندیش به تاج و تخت شد و در نهایت به جرم خیانت او را گردن زد.

گذشته از اینها، ملکه الیزابت اول هرگز ازدواج نکرد. او خود را وقف وظیفه و کشورش نمود و به نظر می‌رسد علاقه‌ای نداشت که قدرتش را با مردی شریک شود. با این تفاسیر آیا باید او را اولین حاکم فمینیست بدانیم؟
 اگر اینطور بود، احتمالاً می‌بایست با استفاده از موفقیت، استقلال و قدرتی که در اختیار داشت نفعی هم به زنان می‌رساند. اما خبری از این حرفها نبود. برعکس، در زمان شکسپیر، با وجود حکومت یک زن بر انگلستان، زنان روشنفکر و زنانی که صدایشان را به دیگران می‌رساندند را به شدت کنترل می‌کردند و روشهای زیر را بدین منظور به کار می‌بردند.

چاری‌واری
در انگلستان دوران الیزابت، بسیاری از زنان را غرغرو و سرکش طبقه‌بندی می‌کردند؛ از علل جای گرفتن در این طبقه‌بندی می‌توانست غر زدن به شوهر، غیبت، و یا بلند حرف زدن باشد. در نظر مردم آن زمان، بددهن‌ها و غرغروها نشان می‌دادند که مرد خانه به درستی نتوانسته است زن و زندگیش را اداره کند. و از آنجایی که این نوع زنها با هنجارهای جنسیتی آن زمان (یعنی اختیارداری مرد و مطیع بودن زن) سازگار نبودند، لازم بود تا تنبیه‌های در حقشان انجام شود.

با اینکه در آن زمان زنان غرغرو و سرکش از نظر قانون مجرم محسوب می‌شدند، اما همسایگان فرد معمولاً منتظر قانون نمی‌ماندند و خود برای مجازات زن سرکش آستین بالا می‌زدند. در اینگونه موارد مردم چاری‌واری به راه می‌انداختند. چاری‌واری به نامهای "موسیقی خشن" و ارابه‌کشی هم معروف بود. در این مراسم مجازات، مردم با ماهیتابه و قابلمه در خیابان‌های شهر به راه می‌افتادند تا با استفاده از این وسایل سروصدا ایجاد کنند و توجه رهگذاران را به زن سرکش، که معمولاً به صورت برعکس روی اسب یا قاطر در سطح شهر گردانده می‌شد، جلب کنند. او را برعکس روی قاطر می‌نشاندند تا نمادی باشد که زنان نباید از نقش جنسیتی که برایشان تعریف شده بود، پا را فراتر بگذارند.
 شکسپیر، نمایشنامه‌ای را با نام "رام کردن زن سرکش" با همین موضوع نوشته است.

 

چاری‌واری

 

جالب اینجاست که جرمِ غرغرو بودن یا بددهن بودن زنان تا سال 1967 هنوز از قانون انگلستان و ولز حذف نشده بود.در طول تاریخ چاری‌واری در مورد هوسبازان، فاحشه‌ها، شوهران بی‌غیرت و تازه ازدواج‌کرده‌ها هم اجرا شده است.

چهارپایۀ مرغابی
 روش دیگری که برای مجازات زنانی که فکرشان را بر زبان می‌آوردند یا بلند صحبت می‌کردند به کار می‌رفت، شکلی از شکنجه با آب بود. وسیلۀ انجام این مجازات "چهارپایۀ مرغابی" نام داشت. چهارپایۀ مرغابی از یک میلۀ چوبی بلند و یک صندلی متصل به یک سرِ آن تشکیل شده بود. این میلۀ چوبی روی یک برآمدگی قرار داده می‌شد تا حالت الاکلنگ پیدا کند، و بدین ترتیب امکان زیر آب بردن مجرم به تناوب فراهم می‌شد. حکمت این مجازات این بود که زن سرکش خنک شود و آرام بگیرد.

 ساموئل پپیس، شاعر شهیر انگلیسی در حدود سال 1615 شعری در این باره سروده است.

 مردها هم در آن زمان گهگاه به وسیلۀ چهارپایۀ مرغابی مجازات می‌شدند، و مردم در شهرها و روستاهای آن زمان از این وسیله برای تشخیص زنان جادوگر استفاده می‌کردند. اگر زن هنگام زیر آب رفتن شناور می‌شد جادوگر بود، و اگر غرق می‌شد بی‌گناه بود.

 

چهارپایۀ مرغابی

 

پوزه‌بندِ زن غرغرو
سومین دستگاهی که در عصر شکسپیر از آن برای کنترل زنان و حرف زدنشان استفاده می‌شد به پوزه‌بند زن غرغرو معروف بود. این دستگاه که به پوزه‌بند اسب شباهت داشت، اساساً قفسی فلزی بود که روی سر زن غرغرو قرار داده می‌شد. صفحۀ فلزی‌ای که در دهان زن قرار می‌گرفت، زبان را در کف دهان نگاه می‌داشت و مانع حرف زدن زن می‌شد.
زنانی که به آنها پوزه‌بند زده می‌شد نیز، همچون زنانی که با چاری‌واری و چهارپایۀ مرغابی مجازات می‌شدند، در سطح شهر گردانده می‌شدند. در حقیقت، بعضی از پوزه‌بندها، همچون نمونه‌ای که در تصویر مشاهده می‌کنید، به طناب یا زنجیرهایی مجهز بودند که به شوهر اجازه می‌داد زنش را در سطح روستا هدایت کند. بعضی از پوزه‌بندها دارای عناصر تزیینی، همچون نقاشی و پر بودند. بعضی هم به زنگوله مجهز بودند که نزدیک شدن زن سرکش را به عابران خبر می‌داد. علاوه بر اینها بعضی از این پوزه‌بندها میخ‌دار بودند تا در رام شدن زبان زن شکی باقی نماند.

 

پوزه‌بند

 

لیندا ای.بوس، شکسپیرشناس، اشاره می‌کند در همۀ این موارد، مجازات زن بدل به یک "تجربۀ کارناوالی می‌شد که در آن زن در مرکز نمایشی برای تمسخر قرار می‌گرفت." شاهد این موضوع این است که مردم شهر یا روستا در آن زمان علاوه بر سروصدایی که با ماهیتابه و قابلمه در می‌آوردند، صدای باد شکم از خود درمی‌آوردند و عبارات تحقیرآمیز در مورد بدن زن مورد مجازات را فریاد می‌زدند. همۀ اینها به این دلیل بر سر زن نگون بخت می‌آمد که جرئت کرده بود بلند صحبت کند یا سلطۀ مردانه را به چالش بکشد.

 زنان غربی به نسبت دوران ملکه الیزابت اول و شکسپیر، پیشرفتهای بزرگی داشته‌اند. اما همچنان از بسیاری لحاظ استقلال ایشان کنترل شده است. تمایل به مطیع سازی زنان همچنان در شکاف دستمزدی میان زنان و مردان، اظهارات سیاستمداران، افشای عکسهای خصوصی بازیگران زن توسط هکرها، و تصویر شرم‌آور و تحقیرکننده‌ای که معمولاً رسانه‌ها از زنان منتشر می‌کنند، مشاهده می‌شود. بدین‌ترتیب اگرچه شاید امروز مجازات زنی که افکارش را بیان کند یا طالب استقلال باشد، گرداندن، غرقه‌ کردن، یا پوزه‌بند زدن نباشد، اما کارناوال تحقیر زنان همچنان در حال هلهله است.
منبع: fararu.com