مقایسه مزد ساعتی کارگران در ۱۶ کشور

به گزارش مهر، بررسی های آماری نشان می دهد وضعیت حقوق و دستمزد مشمولان قانون کار در ایران نامناسب بوده و یکی از کمترین میزان ارقام را در بین کشورهای دیگر دارد. مقایسه رقم حاکی از فاصله و شکاف بسیار زیاد بین دریافتی شاغلان در ایران با برخی کشورهای با سطح دستمزد بالا است؛ با این وجود نمی توان تنها درآمدها را بررسی کرد و از هزینه ها سخنی نگفت.

به بیان ساده تر هرچند حقوق و دستمزد در ایران بسیار پایین بوده و سالیان متمادی این مسئله به یک چالشی در بازار کار تبدیل شده اما در بخش هزینه ها نیز شاغلان ایرانی تفاوت‌هایی با نیروی کار کشورهای با دریافتی بالا دارند به نحوی که احتمالا میزان هزینه های زندگی در بسیاری از کشورهای صنعتی نسبت به ایران بالاتر است ولی دریافتی ها می تواند آن را پوشش دهد.

در عین حال، آمارهای موجود بانک جهانی نشان می دهد که به صورت کلی میزان درآمد سرانه در ایران نسبت به برخی دیگر از کشورها پایین تر بوده و این مسئله ارتباط مستقیمی با قدرت خرید خانوار خواهد داشت. در مسئله دستمزد وقتی می توان شکاف موجود دخل و خرج را واضح تر دید که بدانیم میزان هزینه های خانوار شهری در سال جاری دستکم ۳ میلیون تومان و دریافتی بیشتر شاغلان مشمول قانون کار بین یک تا یک میلیون و ۲۰۰ هزارتومان بنا به اظهار مقامات وزارت کار است.

کارشناسان بازار کار می گویند ساعت کار اجباری در کنار نرخ پائین دستمزد دو عامل تاثیرگذار در نرخ بهره وری نیروی کار در ایران هستند. با وجود اعلام بالا بودن تعطیلات در ایران، ساعت كار اجباری در ایران از بیشتر كشورهای جهان بیشتر است، در حالی كه این تصور به صورت مكرر القا می‌شود كه تعطیلات ایرانیان از همه جای دنیا بیشتر است و تعطیلات بیش از حد، مانع از رشد چرخ‌های اقتصادی كشور می‌شود.

سهم مزد از قیمت تمام شده کاهش یافت
نتایج یک مطالعه جدید در بررسی تطبیقی ساعت كار اجباری در ایران و سایر كشور‌ها نشان می‌دهد كه كشور فرانسه با ۳۵ ساعت كار در هفته، كمترین میزان كار اجباری را دارد. این رقم در ایران ۴۴ ساعت در هفته است، در حالی كه در فقدان اجرای اصولی قانون کار، بسیاری از كارگاه‌ها، كارگران را بدون اضافه‌كاری یا با اضافه‌كاری برای ساعات بیشتری به كار می‌گیرند.

كارگران در استرالیا، انگلیس، بلژیک و دانمارک نیز ۳۸ ساعت در هفته كار می‌كنند. همچنین ساعت كار اجباری در ایرلند ۳۹ ساعت، در هلند ۴۰ ساعت، آلمان ۴۰.۵ ساعت، كانادا ۴۰ ساعت، كره ۴۰ ساعت، ژاپن ۴۰ ساعت و اسپانیا ۴۰ است. ساعت كار اجباری در آمریكا نیز ۴۰ ساعت در هفته است. بنابراین ساعت كار اجباری در بیشتر كشورهای جهان ۴۰ ساعت است، ‌به جز شماری از كشورهای جهان سوم كه ساعت كار اجباری در آنها عمدتا ۴۴ یا ۴۸ ساعت است.

جالب اینکه اغلب کشورهای نامبرده شده تعداد تعطیلی بیشتری در سال نسبت به ایران دارند. از طرف دیگر، گزارش مراجع بین‌المللی از نرخ دستمزد در سراسر جهان، از پایین بودن حداقل دستمزد نیروی كار ایرانی نسبت به دستمزد دریافتی نیروی كار در سایر كشور‌ها خبر می‌دهد. كارگران ایرانی برای یک ساعت كار در هفته دستمزدی بالغ بر ۱.۱۲ دلار دریافت می‌كنند، در‌ حالی‌ كه نرخ دستمزد در بیشتر كشورها بیش از ۵ دلار برای هر ساعت است.

بنا به اذعان وزارت كار، سهم دستمزد در هزینه تولید از ۱۳.۲ درصد در سال ۷۶ به ۷.۵ درصد در سال ۹۰ كاهش پیدا كرده است. روشن است كه با افزایش دستمزد كمتر از نرخ رسمی تورم و هزینه سبد معیشت میانگین یک خانواده در سالیان گذشته، این درصد كمتر نیز شده است. وزارت كار در سال ۹۲ اعلام كرده بود كه ۶۰ درصد از کارگران كمتر از ۶۰۰ هزار تومان حقوق دریافت می‌كنند؛ بدین‌ ترتیب دستكم ۶۰ درصد از كارگران ایرانی در سال ۹۲ كمتر از حداقل‌های قانونی مصوب وزارت كار حقوق دریافت می‌كردند.

بر پایه جدیدترین اعلام سازمان تامین اجتماعی، تعداد بیمه شده های مستقیم بالغ بر ۱۳ میلیون و یکصدهزار نفر است و از این تعداد ۸۰ درصد یا حداقل بگیر هستند یا در نزدیکی این عدد سر می کنند و از طرف دیگر ۶۰ درصد مخارج سازمان از محل سهم بیمه همین ۸۰ درصد در حال تامین است. این یعنی اگر به فکر جبران کاهش نرخ دستمزد نباشیم آینده سازمان تامین اجتماعی نیز به مخاطره خواهد افتاد.

نرخ دستمزد در سایر كشور‌ها

بنا بر گزارش سازمان همكاری اقتصادی و توسعه، دستمزد دریافتی كارگران در استرالیا ۹.۵۴، بلژیک ۸.۵۷، ایرلند ۸.۴۶، فرانسه ۸.۲۴، هلند ۸.۲، آلمان ۷.۱۹، كانادا ۷.۱۸، انگلیس ۷.۱۶، آمریكا ۶.۲۶، كره ۵.۸۵، ژاپن ۵.۵۲ و اسپانیا ۵.۳۷ دلار در ساعت است.

همچنین نرخ دستمزد در كشورهای بحران‌زده پرتغال و یونان ۴.۴ دلار برای هر ساعت است، یعنی حدود چهار برابر دستمزد كارگر ایرانی. نرخ دستمزد در كشور تركیه نیز ۴۹.۳ دلار در ساعت است. اما شاید گفته شود كه متناسب با پایین بودن نرخ دستمزد در ایران، هزینه‌ها نیز پایین‌تر است. درآمد سرانه شاخص مناسبی برای قیاس قدرت خرید مردم در كشورهای مختلف است.

بانک جهانی درآمد سرانه ایرانیان در سال ۲۰۱۴ را ۵ هزار و ۴۴۳ دلار اعلام كرده است، در حالی كه درآمد سرانه كشورهای همسایه نظیر جمهوری آذربایجان ۷ هزار و ۸۸۴، بحرین ۲۴ هزار و ۸۵۵، عراق ۶ هزار و ۴۲۰، عمان ۱۹ هزار ۳۰۹، عربستان ۲۴ هزار و ۱۶۱ و تركیه نیز ۱۰ هزار و ۵۱۵ دلار است.

بر پایه این گزارش، درآمد سرانه كشورهای استرالیا، بلژیک، ایرلند، فرانسه، هلند، آلمان، كانادا، انگلیس، آمریكا، كره، ژاپن و اسپانیا به ترتیب ۶۱ هزار و ۹۲۵ دلار، ۴۷ هزار و ۳۵۲ دلار، ۵۴ هزار و ۳۷۴ دلار، ۴۲ هزار ۷۳۲ دلار، ۵۲ هزار و ۱۷۲ دلار، ۴۷ هزار و ۸۲۱ دلار، ۵۰ هزار و ۲۳۵ دلار، ۴۶ هزار و ۳۳۲ دلار، ۵۴ هزار و ۶۲۹ دلار، ۲۷ هزار و ۹۷۰ دلار، ۳۶ هزار و ۱۹۴ دلار و ۲۹ هزار و ۷۶۷ دلار اعلام شده است.

وضعیت درآمد سرانه

در حالی كه نرخ دستمزد در كشورهای پیشرفته دست كم پنج برابر دستمزد ایرانیان تعیین می‌شود، قدرت خرید آنها نیز به همین قیاس بیشتر است. این شكاف بین ایران و كشورهای همسایه نیز دیده می‌شود و اگر از درآمد سرانه نجومی كشورهای همسایه صاحب نفت چشم‌پوشی كنیم که ما نیز دارای همین ذخائر بوده و علاوه بر آن یکی از بزرگترین دارندگان گاز طبیعی هستیم، ‌كشورهای تركیه و آذربایجان نیز درآمد سرانه بیشتری از ایران دارند.

بانک جهانی می‌گوید درآمد مردم در كشورهایی كه درآمد سرانه‌ای پایین‌تر از ۴ هزار و ۱۲۶ دلار دارند، پایین است؛ درآمد مردم در كشورهایی كه درآمد سرانه‌شان بیش از ۴ هزار و ۱۲۶ و كمتر از ۱۲ هزار و ۷۳۵ دلار قرار می‌گیرد، متوسط است و درآمد مردم در كشورهایی كه درآمد سرانه‌ای بیش از ۱۲ هزار و ۷۳۵ دلار دارند، بالا است. براساس درآمد سرانه ایرانیان در سال ۲۰۱۴، درآمد ایرانیان كمتر از متوسط است و قدرت خرید آنها از بیشتر كشورهای جهان پایین‌تر است.

 اخبار  اقتصادی  -  مهر 

ویدیو مرتبط :
برنامه درشهر - تقدیر از کارگران معلول نمونه کشور

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

جدول مقایسه‌ای دستمزدها در ۱۶ کشور

 

اخبار اقتصادی - جدول مقایسه‌ای دستمزدها در ۱۶ کشور

 در حال حاضر دست کم 3 میلیون کارگر در ایران حداقل بگیر هستند و نمایندگان کارگری می گویند حداقل دستمزدها بیشتر از 10 روز اول هر ماه دوام نمی‌‌آورد.

به گزارش مهر، کارشناسان می گویند حداقل دستمزدها در ایران یکی از کمترین ارقام در بین کشورهای مختلف است و از این حیث مشمولان قانون کار با مسائل و مشکلات جدی در تامین معیشت خود روبرو هستند.

پایین بودن حداقل دستمزدها در ایران آنقدر جدی است که برخی نمایندگان کارگری اعلام کرده اند، حداقل بگیران دستمزد تنها 10 روز اول ماه را می توانند سر کنند و برای مابقی روزها تا حقوق بعدی باید به فکر شغل دوم و یا راه های دیگر درآمدی باشند.

حداقل دستمزد تعیین شده برای سال جاری از سوی شورای عالی کار، 608 هزار و 900 تومان است اما کارگران می گویند در بررسی ها به این نتیجه رسیده اند که حداقل دستمزد باید چیزی نزدیک به یک میلیون تومان باشد.

با وجود اینکه برخی مقامات دولتی و کارفرمایان معتقدند متوسط پرداختی آنها در سال جاری حدود یک میلیون تومان برای هر نیروی کار است، اما اهمیت موضوع حداقل دستمزد در ایران به این دلیل است که طبق آمارهای موجود حداقل 25 درصد کل مشمولان قانون کار، حداقل بگیر هستند و ارقام دیگری غیر از مصوبه شورای عالی کار در پایان هر ماه را دریافت نمی کنند.

بنابراین تا زمانی که دست کم 3 میلیون مشمول قانون کار در ایران به ازاء 196 کار در ماه تنها 609 هزارتومان دریافت کنند، موضوع حداقل دستمزد به عنوان یکی از مهم ترین مباحث پیش روی کارفرمایان و کارگران باقی خواهد ماند.

مسئله حقوق های پایین کارگری در ایران باعث شد تا بیشتر کارگران برای تامین هزینه های زندگی خود در حاشیه شهرها ساکن شوند، برخی نیازهای زندگی مانند تفریحات و سرگرمی ها را برای خود و فرزندانشان حذف کنند تا بتواند به نیازهای ضروری خود از جمله اجاره، خوراک و پوشاک برسند.

همچنین مسئله حل نشده دستمزد نیروی کار در ایران و شکاف عمیق بین هزینه ها و درآمدها باعث شده تا بسیاری از کارگران علاوه بر شغل اصلی، به مشاغل دیگری نیز رو بیاورند. کارشناسان اقتصادی معتقدند یکی از دلایل گسترش مشاغل غیررسمی، دلالی و واسطه گری در ایران تامین نبودن افراد و عدم وجود توازن بین هزینه ها و درآمدهای خانوار است.

سامان جهانی کار پیش تر مقایسه ای را بین وضعیت دستمزد نیروی کار در برخی کشورها انجام داده بود که نشان می دهد با وجود پایین بودن دستمزدها در ایران، نیروی کار برخی کشورها ارقام دریافتی پایین تری از کارگران ایرانی دارند.

با این حال نباید از یاد برد که وضعیت هزینه ها نیز در کشورهای مختلف متفاوت بوده و در تعیین دستمزدها تاثیرگذار است؛ به عبارتی ممکن است پرداخت دستمزد کشوری نسبت به ایران کمتر باشد، اما هزینه زندگی در آنجا نیز به مراتب از ایران پایین تر باشد.

جدول میانگین دستمزد اسمی ماهیانه 10 کشور در 2010
(ارقام به دلار- تحقیق سازمان جهانی کار)

کشور	دستمزد ماهیانه
اندونزی	250
مکزیک	600
پرو	600
چین	700
مصر	700
ترکیه	1400
پرتقال	1600
آفریقای جنوبی	2400
آلمان	2800
آمریکا	3400

 

 نگاهی به مقایسه وضعیت ریالی دستمزد در ایران و مقایسه آن با دلار نشان می دهد که هر کارگر ایرانی در سال 80 معادل 71.7 دلار در ماه حداقل دستمزد دریافت می کرد که این رقم تا سال 89 رشد داشته است.

پس از آن با افزایش یکباره قیمت دلار در بازار ایران، حداقل دستمزدهای معادل دلار نیز کاهش یافت و به زیر 200 دلار در ماه رسید. تنها در فاصله سال 89 تا 90، حداقل دستمزد ماهیانه کارگران 101.6 دلار کاهش داشته است. به عبارت ساده تر در حالی که حداقل دستمزد کارگران در سال 90 به نسبت سال 89 به میزان 30 هزارتومان در هر ماه افزایش نشان می دهد، اما در واقع حدود 102 دلار از ارزش دستمزد و قدرت خرید کارگران در فاصله 89 تا 90 کاسته شده است.

جدول 14 ساله مقایسه ای حداقل حقوق ریالی کارگران ایرانی با دلار

 

 مقایسه وضعیت دستمزد در ایران نسبت به برخی از کشورهای دیگر نیز نشان می دهد که ایران در ردیف کشورهای با حداقل دستمزد پایین قرار دارد و در این زمینه نیروی کار برخی از کشورها ماهیانه تا چند برابر یک کارگر ایرانی حداقل دستمزد دریافت می کنند.

در حال حاضر، حداقل دستمزد 608 هزار و 900 تومانی هر کارگر ایرانی در ماه معادل 194.5 دلار، 144.6 یورو، 116.20 پوند و 713.8 درهم است. بررسی ها نشان می دهد که طی سال گذشته میلادی و امسال، هر کارگر عراقی 300 دلار حداقل دستمزد دریافت می کند.

جدول مقایسه ای حداقل دستمزد در 16 کشور به دلار