مرگ تلخ دانش‌آموز ۱۱ ساله در فصل امتحانات

 شامگاه شنبه گزارشی در اختیار قاضی محسن مدیر روستا، بازپرس جنایی تهران قرار گرفت كه نشان می‌داد پسر 11ساله‌ای به كام مرگ رفته است. با دستور قاضی، تحقیقات درباره این حادثه شروع شد. به‌نظر می‌رسید قربانی پسر دانش‌آموزی بود كه با روسری مادرش، خود را از چهارچوب در بالكن حلق‌آویز كرده بود.

پدر داغدار وی كه از مرگ پسرش شوكه شده بود به كارآگاهان گفت: پسرم فصل امتحاناتش بود و خیلی اضطراب داشت اما مشكل جدی نداشت. ظهر امروز همراه همسر و پسركوچكم به خانه یكی از بستگانمان رفتیم اما پسربزرگم به بهانه اینكه درس دارد همراه ما نیامد و در خانه ماند. می‌خواست درس بخواند و ما هم بی‌آنكه بدانیم تصمیم تلخی گرفته از خانه بیرون رفتیم. غروب وقتی برگشتیم هرچه صدایش زدیم جواب نداد.

به داخل اتاقش رفتیم و ناگهان با صحنه عجیبی روبه‌رو شدیم. پسرم خودش را حلق‌آویز كرده بود و دیگر نفس نمی‌كشید. همسرم با دیدن این صحنه از حال رفت و هنوز نمی‌دانم پسرم به چه علت تصمیم گرفت كه به زندگی خودش پایان بدهد.به گزارش همشهری، با دستور قاضی جنایی، جسد وی به پزشكی قانونی منتقل شد و تحقیقات در این پرونده ادامه دارد.

 

  اخبار حوادث  - همشهری

ویدیو مرتبط :
قهرمان جدید آمریکا، یک دانش آموز 13 ساله

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بررسی‌های کارشناسانه در مرگ تلخ دختر دانش‌آموز

 اخبار اجتماعی - بررسی‌های کارشناسانه در مرگ تلخ دختر دانش‌آموز

به گزارش ایران، زینب زنگنه،  دانش آموز 11 ساله‌ای بود که در دبستانی در مشهد درس می‌خواند، ظهر روز چهارم خردادماه  در مدرسه دچار عارضه قلبی شد  و توسط  تیم  اورژانس به بیمارستان فارابی مشهد انتقال یافت اما تلاش پزشکان برای نجات دختربچه مؤثر واقع نشد و زینب به علت ایست قلبی جان خود را از دست داد.

علیرضا زنگنه، مهندس 33 ساله صبح روز جمعه  گذشته با تشکر از روزنامه ایران برای اطلاع‌رسانی سریع و دقیق درباره این حادثه و مرگ غمبار دخترش گفت: روز حادثه من سر کار بودم. از مدرسه زنگ زدند و گفتند حال دخترتان خراب است و سراسیمه از خیابان نخریسی مشهد که یکی از محلات شلوغ و پرترافیک این شهر است به سمت مدرسه زینب حرکت کردم.  در طول مسیر دلشوره عجیبی داشتم.

 

دقایقی بعد تماس گرفتند و گفتند دخترم را اورژانس  به بیمارستان فارابی مشهد برده است. تغییر مسیر دادم، به بیمارستان که رسیدم دخترم در اتاق مراقبت‌های ویژه بود. اجازه نمی‌دادند بروم و او را ببینم. یک لحظه جلو رفتم و دیدم پزشکان با دستگاه تنفس در حال تلاش هستند تا او را زنده نگه دارند ولی فایده‌ای نداشت. زینب رفت و کمر من و مادرش را شکست.

وی افزود: من و همسرم سال 81 ازدواج کرده‌ایم و صاحب دو دختر شدیم. زینب سابقه هیچ‌گونه بیماری و عارضه‌ای نداشت. صبح آخرین روز از بهار زندگی‌اش نیز با لبخندی صورت من و مادرش را بوسید و به مدرسه رفت. نمی‌دانم چرا این حادثه اتفاق افتاد. هر کس حرفی می‌زند. اورژانس می‌گوید وقتی ما به مدرسه رسیدیم بچه علائم حیاتی نداشت. مسئولان مدرسه می‌گویند اورژانس دیر رسیده است. 

نمی‌دانم به همسرم که بی‌تاب و بی قرار است چه پاسخی بدهم. ما حتی به فاطمه، دختر کوچولوی دو و نیم ساله‌مان که در این چند روز بهانه خواهرش را می‌گیرد نیز نمی‌دانیم چه بگوییم.

من به عنوان پدر دانش‌آموزی که در مدرسه دچار چنین مشکلی شده از وزیر محترم آموزش و پرورش چند خواسته دارم؛ نخست این‌که خواهش می‌کنم دستور بدهید این موضوع به طور ویژه و شفاف پیگیری شود. سؤال دوم این که آیا اگر دانش‌آموزی دچار مشکل و عارضه‌ای شد مسئولان مدرسه باید او را نگه دارند تا پدر و مادرش خود را برسانند.

اگر اورژانس دیر به مدرسه رسیده، با هیچ وسیله دیگری نمی‌توانستند دخترم را به مراکز درمانی برسانند؟

آقای وزیر، برای آموزش مهارت‌های امدادرسانی اولیه به کسانی که مجروح، مصدوم یا دچار چنین عارضه‌هایی می‌شوند سیستم آموزش و پرورش چه کاری کرده و مدارس ما چقدر آمادگی دارند؟

البته پلیس و دستگاه قضایی موضوع را پیگیری می‌کند. من هم صبح چهارشنبه به مجتمع قضایی شهید قدوسی رفتم و می‌خواهم وکیل بگیرم تا  حق بچه‌ام پایمال نشود ولی انتظار من به عنوان پدر یک دانش‌آموز خیلی بیشتر از این حرف‌ها است.

دخترم آرزوهای قشنگی در دفتر خاطراتش نوشته و گفته بود دوست دارد او و خواهرش درس بخوانند، با حجاب باشند و دخترهای خوبی برای مامان و بابا باشند.
 اخبار اجتماعی - ایران