قالیبافِ شهردار؛ رییس جمهور می‌شود یا معاون اول حدادعادل؟

قالیبافِ شهردار؛ رییس جمهور می‌شود یا معاون اول حدادعادل؟/ تحرکات مشکوک و زیگزاگی ایثارگران و رهپویان علیه سردار

شهردار سردار و خلبان پایتخت این روزها مشغول پل سازی است به رویه 8 سال گذشته! اما نه پلی که اتوبان‌ها را بهم نزدیک کند تا از بار ترافیکی پایتخت بکاهد. محمدباقر قالیباف این روزها درحال ساخت و ساز پلی سیاسی از خیابان بهشت به پاستور است. پلی که قرار است خود را از مسیر آن به ساختمان پاستور برساند اما دستاورد این پل سازی برای شهردار پایتخت صندلی ریاست جمهوری خواهد بود یا معاونت اولی؟

به گزارش نامه، کمتر از 6 ماه به پایان دولت‌داری محمود احمدی نژاد مانده است و اصوگرایان سرخورده از انتخاب 8 سال قبل خود در تکاپو برای به ریاست جمهوری رساندن چهره‌ای موجه و با ریشه اصولگرایی هستند تا نه تنها هزینه‌های تحمیل شده در این سال‌ها به جریان اصولگرایی را جبران کنند، که مهمتر از آن، در بعد افکار عمومی وجهه اصولگرایان را به سال‌های قبل از روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد بازگردانند.

در این میان اگرچه گردهم جمع شدن اصولگرایان حول یک محور و انتخابات کاندیدایی واحد برای نیل به این مقصود بیش از هر چیز ضروری می نماید اما رسیدن به این هدف دور از دسترس به نظر می رسد چه آنکه انشقاقی که سنگ بنای آن در چند انتخابات قبل و مشخصا در انتخابات مجلس نهم از سوی طیفی از نواصولگرایان بنا نهاده شد در این دور از انتخابات پررنگ‌تر از قبل مشهود است. شاید از همین‌روست که بزرگان اصولگرا این روزها از دور دستی بر آتش دارند و در لفافه سخن از وحدت و انتظارشان برای کنار هم نشستن برادرانه اصولگرایان می گویند و خود رسما وارد گود انتخابات نشده اند.

در مقابل اما واژه‌های «وحدت» و «انسجام» جای خود را به واژه «ائتلاف» داده‌اند، آنجا که به دور از مشورت‌خواهی از ریش سفیدان، سه کاندیدا دور هم می نشینند و تصمیم بر حضور سه گانه در انتخابات میگیرند ائتلافی که قرار است یک نفر رییس جمهور شود یک نفر معاون اول. ائتلاف 1+2

این نوع آرایش و چیدمان سیاسی اما مسبوق به سابقه است، سال 88 بود که خبرها از ستاد انتخاباتی مهدی کروبی حاکی از آن بود که غلامحسین کرباسچی در مقابل فعالیت در ستاد انتخاباتی کروبی وعده معاونت اولی را گرفته است، امری که در نهایت محقق نشد تا این‌بار در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و از درون اصولگرایان چنین سخنی بر زبان‌ها جاری شود. آنجا که به نظر می‌رسد قرار است یکی از نتایج ائتلاف شکل گرفته بین سه چهره اصولگرا، غلامعلی حدادعادل، علی اکبر ولایتی و باقر قالیباف آن باشد که در صورت به ریاست جمهوری رسیدن حدادعادل، معاونت اولی نیز به شهردار پایتخت داده شود. اما آیا قرار است قالیباف اینبار نیز قرار است سودای ریاست جمهوری را با کمتری عوض کند؟

قالیباف شهردار، رییس جمهور می‌شود یا معاون اول؟

شاید کسی گمان نمی‌کرد مرد سال‌های جنگ و فرمانده نیروی انتظامی بعد از اولین شکست در عرصه سیاست در سال 84 عزم بر ماندگاری در سیاست داشته باشد، ولی سردار نه تنها به مسئولیت نظامی خود بازنگشت که 8 سال عمر خود را صرف امور شهری کلان شهر تهران و پایتخت نشینان کرد تا توشه 8 سال فعالیت شبانه‌روزی و کلنگ‌زنی‌ها و بهره‌برداری‌های پی در پی از پروژه‌های عمرانی را در سال 92 با رای پایتخت‌نشینان به خود ببیند. اما سردار را چه شده است که به هدفی کمتر روی آورده و بیش از رییس جمهوری این روزها سخن از معاونت اولی او است؟

قالیباف هرچند این روزها سکوت کرده و در ظاهر خود را مشغول رتق و فتق امور شهری و بهره‌برداری از چند طرح دیگر عمرانی شهر تهران کرده اما زمزمه‌ها حکایت از ناخوش احوالی او دارد. او که در این سال‌ها در سایه مدیریت شهری و صرف روز و شب خود در خیابان‌ها و معابر پایتخت در تلاش برای کسب رای برای خود بود به یکباره با طیفی از دوستان اصولگرای خود روبرو شد که اگرچه در مدیریت اجرایی توانایی کمتر از او دارند اما در بعد سیاسی وزنه ای به مراتب سنگین‌تر و با پشتوانه تشکیلاتی قوی‌تری هستند. نقصانی که شاید این‌بار هم قالیباف را چون سال 88 منصرف از حضور در قامت یک کاندیدای ریاست جمهوری کرده و او تن به ائتلافی ناخواسته با رقبای خود دهد تا در نهایت ورودش به پاستور در لباس معاونت اولی باشد نه رییس جمهوری.

در دیگر سوی این ائتلاف اگرچه غلامعلی حدادعادل هیچ گاه راهش به میدان فاطمی برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری نخورده اما سر پر سودایی برای نشستن بر صندلی ریاست جمهوری دارد، او که در چند انتخابات مجلس تنها موفق به کسب ریاست کمیسیون فرهنگی و ریاست فراکسیون اقلیت اصولگرایان شده است تلاش بی وقفه ای را برای کنار زدن صندلی بهارستان و نشستن بر صندلی پاستور آغاز کرده است. حداد این روزها به شدت فعالیت ای انتخاباتی خود را آغاز کرده و از هر تریبونی برای ایراد سخنان انتخاباتی بهره می گیرد و از موضع یک رییس جمهور بالقوه سخن می گوید.

ضلع سوم  و دیپلمات ائتلاف نیز اگرچه به ظاهر ورود جدی به انتخابات نداشت اما با اظهارات چند روز گذشته خود نشان داد همانطور که رسانه ها عنوان می کردند در پشت صحنه فعالیت هایی را برای ورود به انتخابات آغاز کرده است. ولایتی که تا پیش از این از اعلام موضع درخصوص کاندیداتوری خود خودداری کرده بود روز گذشته در گفتگو با شبکه المیادین خبر تشکیل این ائتلاف را تایید کرد و آن را اقدامی در راستای ایجاد اتحاد و همبستگی بین اصولگرایان دانست. وی همچنین از تصمیم اعضای این ائتلاف درخصوص معرفی یک کاندیدا از جمع سه نفره خود و معرفی یک کابینه  و تیم برای او خبر داد.

در این میان اما این تنها شهردار پایتخت است که سکوت اختیار کرده و نه خود و نه اطرافیانش حرفی از انتخابات و ائتلاف نمی زنند. رویه ای که حکایت از آن دارد که قالیباف هنوز در حال عیارسنجی وزنه سیاسی خود اعتماد به نفسی برای حضور مستقل در انتخابات را پیدا نکرده است و هنوز هم معاونت اولی را غنیمتی از این ائتلاف برای خود می بیند

فقدان تشکیلات سیاسی؛ نقطه ضعف قالیباف در مقابل برادران اصولگرا!

شاید آنچه بیش از همه قالیباف را در کنار ولایتی و حدادعادل شکننده ساخته است عدم برخورداری از پشتوانه حزبی و تشکیلاتی قوی است. چه آنکه علی اکبر ولایتی به پشتوانه سال های حضور در راس دستگاه دیپلماسی و به نمایش گذاشتن چهره‌ای معتدل از اصولگرایی علاوه بر برخورداری از حمایت اصولگرایان سنتی حمایت بخشی از اصلاح طلبان میانه‌رو پیرو آیت الله هاشمی را نیز همراه خود می بیند، حدادعادل نیز اگرچه ورودش به عرصه سیاست همپای عمر سیاسی قالیباف باشد اما او به واسطه یک دوره تکیه زدن بر راس قوه مقننه همراهانی از نواصولگرایان را نیز با خود می بیند نواصولگرایانی از رهپویان و ایثارگران تا پایداری ها.

در مقابل اما قالیباف حامیانی را گرد خود می‌بیند که زمانی دیگر نیز او را احاطه کرده بودند و در مصلحت سنجی بین انتخاب او و محمود احمدی نژاد در سال 84 او را رها کرده و به اعوان و انصار احمدی نژآد تبدیل شده بودند. همان شبی که اندکی مانده به انتخابات سال 84 در جلسه‌ای شبانه در منزل یکی از چهره‌های ایثارگرانی به او گفته شد دیگر به حمایت ما فکر نکن!

ایثارگران و رهپویان اینبار هم قالیباف را تنها می‌گذارند؟

ایثارگران و رهپویان انقلاب که در این سال ها همسو با یکدیگر در مقابل طیف سنتی اصولگرایان به سیاست ورزی مشغول بوده‌اند در حالی خود را مهیای حضور در انتخابات ریاست جمهوری کرده‌اندکه به نظر می رسد غلامعلی حدادعادل و محمدباقر قالیباف نزدیکترین کاندیداها به آنها به لحاظ گرایش سیاسی و مدیریتی هستند.

جمعیت ایثارگران و جمعیت رهپویان که در سال 84 قالیباف را در رقابت با محمود احمدی نژاد تنها گذاشته بودند اما پس از ماجرای 11 روز خانه نشینی محمود احمدی نژاد سرمایه گذاری خود را بر روی حداد عادل آغاز کردند، سرمایه گذاری که مهمترین دستاورد آن ایجاد انشقاق در اردوگاه اصولگرایان بود.

در انتخابات ریاست مجلس نیز حداد عادل را وادار به ثبت نام کردند و تا چندی پیش او را در جلسات خصوصی گزینه اصلی انتخاباتی خود برای سال 92 معرفی می کردند. اما سوال اینجاست که نواصولگرایان در عیارسنجی بین غلامعلی و محمدباقر کدام یک را برای ریاست جمهوری گزینه مناسب تری می بینند؟ آیا این بار نیز محمدباقر قالیباف باید چوب فقدان پشتوانه سیاسی داشتن را بخورد؟ و یا اساسا پروژه ریاست جمهوری و معاونت اولی را خود این نواصولگرایان کلید زده اند؟ هدف هرچه که باشد اما شواهد به نفع قالیباف دیده نمی‌شود، گویا اینبار هم قرار است ستاره اقبال غلامعلی حداد عادل بلندتر از محمد باقر قالیباف شده است.

سایت نزدیک به دولت نیز چندی پیش به افشای برنامه حسین فدایی و علی‌رضا زاکانی برای شکست قالیباف در انتخابات سال 84 پرداخت و آورد« قالیباف انتخابات 84 را با اقشار مذهبی و مستضعفین استارت زد و سعی کرد مطابق با سلیقه آنها رفتار کند، بر سابقه رزمندگی و سپاهی‌گری اش تاکید کند، برای برادر شهیدش در برنامه صندلی داغ حسابی گریه کند و... اما جمعیت ایثارگران و رهپویان در ادامه راه، مشورت جالب و البته ویرانگری به او دادند.

حسین فدایی و علیرضا زاکانی از قالیباف خواستند تا جنوب شهر و مستضعفین را به آن‌ها بسپارد و خودش برود سراغ اهالی ونک به بالا و متاسفانه قالیباف این پیشنهاد را قبول کرد.»

جالب ترین بخش این گزارش، پاسخ این سوال بود که حسین فدایی پس از ناکامی در راهیابی به مجلس نهم چرا سکوت کرده است و این روزها چگونه روزگار می‌گذراند؟

« تنها 5 ماه تا برگزاری انتخابات یازدهم ریاست جمهوری باقی مانده و او باید ثمره تلاش‌های 7 ساله‌اش را بچیند. با این وجود اوضاع برای قالیباف به مراتب نامساعدتر از سال 84 است. اگر در انتخابات سال 84 ایثارگران، رهپویان و اصولگرایان ترقی‌خواه سفت و محکم از او دفاع می‌کردند، حالا همین دوستان سابق معاون اولی دولت غلامعلی حداد عادل را به او پیشنهاد می‌کنند؛ حداد عادلی که خود در سال 84 در صف حامیان محمدباقر قالیباف قرار داشت! امروز حسین فدایی در دفتر حدادعادل مشغول رتق و فتق امور ستاد این ادیب سیاست مدار شده است و زاکانی می‌کوشد تا جبهه پایداری را به حمایت از حدادعادل راضی کند.»

این سناریو اما تعریف شده از سوی هرکس و هر تشکل اصولگرایی که باشد شاید نخستین بازنده آن شهردار پایتخت باشد، چه آنکه با عدم حضور و کاندیداتوری قالیباف و در اختیار گذاشتن ستادها و امکانات مالی او در اختیار حدادعادل و یا ولایتی آرا او به سمت این کاندیداها گسیل خواهد شد و سناریوی 8 ساله شهردار پایتخت به نفع برادران اصولگرای او رقم خواهد خورد.

در این میان برخی تحلیل‌ها از نزدیکی قالیباف به حدادعادل و ائتلاف 2+1 آن است که سردار به دنبال ایجاد حاشیه امن برای خود و جلوگیری از تخریب‌های شدید است چه آنکه قالیباف به دلایل گفتمانی و سیاسی در تیررس انتقادات جبهه پایداری و حامیان دولت است.

در این معادله، حضور قالیباف در چتر حمایتی حدادعادل با توجه به نزدیکی حداد به جبهه پایداری، می‌تواند مانع از ایجاد فضای انتقادی شدید علیه او شود. همه چیز اما حکایت از آن دارد که محمدباقر قالیباف این روزها به ظاهر لبخند همیشگی را بر لب دارد اما سردار پایتخت ناخوش احوال است. او که دیگر امیدی به حمایت تشکل های سیاسی باریشه اصولگرایان ندارد و نواصولگرایان نیز در مواجهه با او یکی به نعل می زنند و یکی به میخ، تنها نیم نگاهی با آیت الله مهدوی کنی دارد، بزرگی از اصولگرایان که ریاست معنوی اصولگرایان سنتی را داراست و نگاهی مثبت به شهردار پایتخت دارد.

اما آیا محمد باقر قالیباف چنین طرحی را می‌پذیرد؟ او که برای بار دیگر خود را برای رفتن به پاستور آماده می‌کرد قبول می‌کند که در رده‌ای پایین تر وارد این ساختمان شود؟ برخی از فعالان سیاسی، اما این موضوع را بعید می‌دانند.

ابوالقاسم رئوفیان دبیرکل حزب ایران زمین ریاست حداد عادل بر دولت یازدهم و معاون اولی قالیباف در کابینه حداد را غیرقابل قبول می‌داند و می‌گوید «من به هیچ وجه این دو را قابل جمع نمی‌دانم زیرا معتقدم قالیباف به هیچ وجه حاضر نخواهد شد در کابینه حداد حضور پیدا کند. چنانچه رهپویان و ایثارگران پذیرفته‌اند که قالیباف در کارهای اجرایی مقتدر است و او می‌تواند قوه مجریه را در اجرا کمک کند سوال اینجاست چرا از رئیس جمهور شدن وی حمایت نمی‌کنند.»

محمدعلی بزرگواری از اعضای جبهه پایداری نیز درباره حضور قالیباف در این جمع سه نفره و کنار رفتن او به نفع حدادعادل می گوید«با توجه به پیش زمینه هایی که قالیباف برای انتخابات پیش رو کار کرده است به طوری که در سراسر استان‌ها و مراکز شهرستانها ستادهایی زده است گویای این واقعیت است که کاندیداتوری او قطعی است اما اینکه آیا قالیباف حاضر است به نفع آقای حداد از رقابت کنار بکشند خودشان باید پاسخ دهد» قدیری ابیانه فعال سیاسی اصولگرا نیز معتقد است« قالیباف حاضر به کنار کشیدن به نفع یکی از کاندیداهای اصولگرایان نخواهد بود و در انتخابات شرکت می‌کند، در این صورت ائتلاف 1+2 شکست خواهد خورد.»

آیا قالیباف حاضر می شود رویای ریاست جمهوری خود را با معاون اولی تعویض کند یا نه؟ آیا حداد عادل با تکیه بر رای قالیباف ردای ریاست جمهوری را بر تن خواهد کرد یا خارج از دایره قالیباف و حدادعادل این علی اکبر ولایتی است که در سکوت گام های بلند به سمت پاستور را برمی دارد./نامه نیوز

شهردار تهران معاون رییس جمهور شود

اعضای شورای اسلامی شهر تهران طی دیداری سه ساعته با رئیس جمهور به بررسی مشکلات پایتخت پرداختند و در پایان پیشنهاد شد شهردار تهران یکی از معاونان رئیس جمهور باشد.