«شیخِ نور» منجی اصلاح‌طلبان می‌شود؟/ جدول همه مخالفت‌های گذشته ناطق نوری با اصلاح‌طلبان

«شیخِ نور» منجی اصلاح‌طلبان می‌شود؟/ جدول همه مخالفت‌های گذشته ناطق نوری با اصلاح‌طلبان

اصلاح‌طلبان برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بعد از سیدمحمد خاتمی امید بر رقیب وی در انتخابات سال 76 یعنی ناطق نوری دارند.

به گزارش نامه، ناطق نوری، بی‌شک نامی تاثیرگذار در تاریخ انقلاب اسلامی ایران است. مردی که نامش به انتخابات در ایران گره خورده و می‌شود از وی و آیت الله هاشمی رفسنجانی به  عنوان افرادی که نامشان همواره با انتخابات در ایران همراه بوده نام برد.

ناطق نوری که بعد از شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال 76 اعلام کرد دیگر در هیچ انتخاباتی حضور نخواهد یافت و تا به امروز نیز بر این عهد خود مانده است، اما نقش میانداری خود در سیاست را رها نکرد و با کلید خوردن انتخابات ریاست جمهوری نهم با تشکیل شورای هماهنگی نیروهای انقلاب در تلاش برای ایفای نقش بزرگتری و پدری برای اصولگرایان بود.

تلاشی که با ساز جدایی زدن برخی دوستان دیروز و برخی نزدیکان جدید سرانجامی نیافت و طرح شیخ نور برای جمع کردن اصولگرایان زیر چتر وحدت و معرفی یک کاندیدای واحد از این اردوگاه به سرانجامی نرسید و محمود احمدی نژاد با پشت کردن به خواست و طرح وحدت‌گرایانه ناطق نوری،مسیری تک روانه را در پیش گرفت.

محمود احمدی نژاد که زمانی خود با حمایت شیخ اصولگرا از استانداری اردبیل به شهرداری پایتخت رسیده بود در ادامه مسیر پشت به حامی دلسوز خود حرکت کرد و در پاسخ به درخواست ناطق برای حضور در جلسات شورای هماهنگی از وقت نداشتن و عدم حضور سخن گفت، او در نامه خود در پاسخ به درخواست ناطق نوری نوشت« با عرض سلام و احترام و عطف به دعوت به سخنرانی در نشست ارزشمند بزرگواران و مسئولان محترم شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی به استحضار می رساند از آنجا که حدود شش ماه به انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است و این برادر کوچک مسئولیت اداره شهر تهران و اجرای پروژه های مهمی را بر عهده دارد خوف آن دارم که حضور زودهنگام و اسمی در عرصه تبلیغات انتخاباتی در روند خدمتگزاری در تهران آسیب رساند. بنابراین به رغم اشتیاق فراوان به دیدار دوستان گرانقدر از حضور در این جلسه معذورم ...» تا اینگونه کلید رنجش بین احمدی نژاد با ناطق، ریش سفید و بزرگ آن روزهای اصولگرایان زده شود.

اما این همه ماجرای انتخابات سال 84 نبود، چه آنکه مرد محاسن سفید سیاست ایران ناامید از وحدت اصول‌گرایان، لاریجانی را به عنوان نامزد مطلوب خود برای انتخابات معرفی کرد اما لاریجانی نتوانست نظر مثبت مردم را به خود جلب کند و محمود احمدی‌نژاد که از نظر ناطق نوریشانسی برای پیروزی نداشت، با بهره گیری از شعارها چون آوردن نفت بر سر سفره مردم و دیگر شعارهای پوپولیستی موفق به شکست هاشمی رفسنجانی و تکیه زدن بر صندلی ریاست پاستور شد.

پایان انتخابات ریاست جمهوری نهم اما آغازی بر سکوت و عزلت نشینی شیخ بود، او به دفتر بازرسی رهبری رفت و تا روزگاری را دور از سیاست بگذراند.

انتخابات سال 88 و ابهام آفرینی احمدی نژاد درباره فرزندان ناطق نوری و هاشمی رفسنجانی!

سال 88 رسید اما ناطق هنوز هم تصمیمی برای ورود و بازگشت به سیاست نداشت، او هنوز هم ساکت بود و گوشه نشین. محمود احمدی نژاد که یکبار رودروی حامی روزهای نه چندان دور خود قرار گرفته بود اینبار اما نه در سخنانی احترام آمیز که در برنامه زنده تلویزیونی و در جریان مناظرات انتخاباتی ابهاماتی را متوجه فرزندان ناطق نوری و هاشمی رفسنجانی کرد. اقدامی که با واکنش های منفی زیادی از سوی سیاسیون نروبرو شد و ناطق بعد از 4 سال باردیگر اینگونه در فضای انتخابات سال 88 مطرح شد.

ناطق هرچند در آن زمان صراحتا وارد باب پاسخگویی به این قسم اظهارات نشد اما دلخوری ها بیشتر و دوری ناطق از احمدی نژاد و اطرافیان اصولگرایش بیشتر شد. ناطق نوری در همه این سال ها اما رویه ای دیگر در پیش گرفت. نزدیکی به آیت الله هاشمی رفسنجانی از او چهره ای معتدل و مورد اعتماد نزد اصلاح طلبان ساخت.  شاید از همین روست که در بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری 92 و تلاش اصلاح طلبان برای بازگشت به سیاست و قدرت باردیگر نام شیخ نور را بر سر زبان ها انداخته است. آنچنان که برخی تحلیل ها حکایت از نزدیکی هاشمی رفسنجانی، سیدمحمدخاتمی  ناطق نوری برای تصمیم گیری مشترک برای انتخابات پیش رو دارد. آنچنان که در یک سو ناطق بعد از سال ها غیبت از متن رسانه ها به یکباره در مصاحبه ای به اظهارات محمود احمدی نزاد در سال 88 پاسخ می دهد و در زمانی دیگر نیز در مراسم احیای حرم رضوی از سوی برخی تندروها مورد هجمه قرار میگیرد که بسیاری این حرمت را نشان از ترس تندروها وافراطیون از بازگشت دوباره شیخ به سیاست می دانستند.

در دیگر سو سید محمد خاتمی رقیب سال های دور ناطق در دیدار با گروهی از فرهنگیان از ناطق نوری را مورد تفقد و دوستی قرار داده و عنوان کرده بود «اگر واقعاً دموکراتیک فکر می کردیم می بایست بعد از انتخابات سال 76 می رفتم خدمت دوست عزیزم جناب آقای ناطق نوری که خیلی هم ایشان را دوست دارم و بگویم یک سوم رأی مردم از آن شما است یک سوم دولت هم شما در تشکیلش نظر بدهید. اگر دموکراتیک عمل می کردم باید این کار می کردم یعنی بنده باید ملامت کنم خودم را که چرا چنین نشد.»

صادق زیباکلام از تحلیلگران سیاسی نزدیک به آیت الله هاشمی نیز هم در گفت گویی از ناطق به عنوان چهره ای مطلوب در بین اصولگرایان و اصلاح طلبان برای ریاست جمهوری اینده نام بده و عنوان کرده است« شخصیت ایده‌آل از نظر من که اصلاح‌طلبان می‌توانند پشت او قرار بگیرند آقای ناطق‌نوری است.» حسین مرعشی از چهره های اصلاح طلب نیز تاکید کرد که ما به وی یک ریاست جمهوری بدهکار هستیم.

شاید این اظهارات از سوی اصلاح طلبان تا حدی گویای میل این طیف از سیاسیون به شیخ اصولگرا برای کاندیداتوری در انتخابات آتی است. چه آنکه اصلاح طلبان به خوبی می دانند در صورت عدم ورود خاتمی به انتخاباتف اصلاح طلبان چهره ای که قدرت رای آوری بالا را برایشان تضمین کند را ندارند و بهترین حالت ممکن سرمایه گذاری بر مرد اصولگرایی است که گرایشات اصلاح گرایانه ای از جنس هاشمی نیز دارد.

با این وجود اما فضای سیاست زده و پر حاشیه سیاست ایران در سال های اخیر امکان هرگونه پیش بینی درباره نتیجه نزدیک شدن ها و دور شدن های امروز سیاسیون به هم را تا حدی دور از دسترس کرده است چه آنکه هنوز هم نمیتوان مطمئن بود ناطق نوری که خود زمانی از مخالفان اصلاح طلبان بود و در نقد آنها سخن می گفت و دیگر زمانی با هجمه برخی اصولگرایان علیه خود روبرو شد این روزها در سر دو طیف، خود را نزدیک به کدام یک می داند. آیا نزدیکی ناطق به اصلاح طلبان به آنجا رسیده است که اجماع اصلاح طلبان بر روی او باشد یا در نقطه مقابل اصولگرایان که این روزها معتقد در پیش گرفتن رویه میانه روی و اعتدال شده اند ناطق را چهره ای موجه برای خود می دانند که بتواند اصولگرا و اصلاح گرا را گرد یک سفره دور هم بنشاند؟

ناطق نوری نیز در دهه 60 و و دهه70 و اوایل دهه 80 تمام تلاش خود را کرده بود که رقبایش در جناح مخالف نتواند به قدرت تکیه بزنند و قدرت را در دست بگیرند. رئیس مجالس چهارم و پنجم در کتاب خاطرات خود روایت‌های از اصلاح‌طلبان و برخورد با آن‌ها دارد که  بازخوانی آن‌ها خالی از لطف نیست.

نحوه شکل گیری کارگزاران سازندگی	آقایان امامی جمارانی، توسلی، محمد علی انصاری، محجوب و یک نفر دیگر که بعدا گفتند عبدالله نوری. ابتدا اعضای جامعه روحانیت این اسامی را نپذیرفتند و بیان کردند که بعضی از این‌ها از مجمع روحانیون هستند، مگر آن‌ها کسی از ما را در لیستشان می‌گذارند، ولی در عین حال می‌گفتیم اگر هم قرار شد این‌ها بیایند، یک هماهنگی می‌شود و جریانی به وجود نمی‌آید. به دنبال این رفتیم که ببینیم جریان چیست؟ خودم به آقای امامی جمارانی تلفن کردم. ایشان گفت: «من اصلا کاندید نیستم و نمی‌خواهم به مجلس بیایم»؛ آقای توسلی و آقای انصاری هم همینطور. بنابراین معلوم شد که اصلا موضوع چیز دیگری بوده و آن بحث کارگزاران بود که آقای هاشمی آن‌ها را مطرح کرده بود.
استیضاح عبدالله نوری	آقای عبدالله نوری مدتی وزارت کرد، چندین مرتبه هم از او در مجلس سوال شد. معمولا وقتی وزیر پاسخ یک سؤال را می‌دهد، می‌نشیند تا نماینده‌ها بیایند نزد او هم حرف بزنند، اما آقای عبدالله نوری یک بار که برای پاسخ به مجلس آمده بود، به محض تمام شدن حرفش، سرش را پایین انداخت و بیرون رفت. این رفتار به خیلی از نماینده‌ها برخورد که این خیلی بی‌اعتنا حرف زد و بیرون رفت. روز استیضاح ایشان، وقتی صحبتش تمام شد، من را نگاه کرد و گفت: «حالا امروز باید بنشینم یا بروم»، من گفتم: «نه اتفاقا امروز، روز رفتن است».
استیضاح عطالله مهاجرانی	در حمایت از استیضاح،‌ آقای سید علی اکبر حسینی، ‌آقای تقوی و خانم وحید، خیلی خوب صحبت کردند، البته بعضی از دوستان هم ممکن است که بد سخنرانی کرده باشند، پیش‌بینی نمی‌شد که استیضاح رأی نیاورد. هم چنین پیش‌بینی نمی‌شد که آن چپ‌های ارزشی از مهاجرانی دفاع کنند؛ با این که شنیده بودند که مقام معظم رهبری دو سه بار به ایشان تذکر داده، اما می‌گفتند این ملاک نیست. بالاخره طرفداران استیضاح تصمیم گرفتند که به وظیفه و تکلیفشان عمل کنند؛ به قول«مرحوم آیت» ولو برای ثبت در تاریخ باشد تا آیندگان بدانند که این‌ها با این نگاه به مدیریت وزارت ارشاد، موافق نبودند.
بازداشت کرباسچی	قبل از این‌ که ماجرای آقای کرباسچی به خدمت مقام معظم رهبری برسد، بین رئیس جمهور و رئیس قوه‌ قضاییه ـ آقای یزدی ـ اختلاف شده بود؛ آقای هاشمی از دولت حمایت می‌کرد، چون بالاخره کرباسچی از کارگزاران بود. آقا فرمودند که سران بنشینند و آقای محمدی گلپایگانی هم شرکت کند تا به یک جمع‌بندی برسند. این جلسه در دفتر من تشکیل شد. به آقای یزدی گفته شد: «اگر می‌خواهید این پرونده را حل کنید، بدهید به فلان شعبه یا فلان قاضی و از شعبه‌ قبلی پس بگیرید.» آقای یزدی می‌گفت: «از نظر قانونی نمی‌شود من پرونده را از این شعبه بگیرم و به شعبه‌ دیگر بدهم». دیدم که آقای یزدی حرف درستی می‌زند.
استقبال نکردن خاتمی از وزرای پیشنهادی ناطق	وقتی که من در آن روزهای اول به دیدن آقای خاتمی رفتم، ایشان گفت: «تصمیم داشتم خدمت شما بیایم و از تجربیات شما استفاده کنم، چون روی کابینه خیلی فکر نکرده بودم، شما که قبلا کار کردید، چه کسانی را برای وزارت در نظر داشتید؟» من فقط یکی دو نفر را اسم آوردم، یکی آقای صفری سفیر ایران در مسکو که برای وزارت پست و تلگراف و تلفن پیشنهاد کردم، چون تحصیل کرده است و آقای خاتمی هم استقبال کرد و بعدا به هر دلیل ایشان انتخاب نشد. نفر دوم هم آقای محلوجی بود که برای وزارت نفت در نظر داشتم، چون ایشان معادن را احیا کرد و مدیر توانمندی است. الحمدالله هیچ کدام از این دو نفر را آقای خاتمی نپذیرفت.
در مورد عبدالله نوری	ما نمی‌پذیریم که آقای عبدالله نوری ولایی فکر کند.

 

این روزها شیخ، که روزی نماد راست سنتی در ایران بود و ریاست دو مجلس چهارم و پنجم را به عهده داشت، با علامت سوال‌های زیادی روبرو است. رفتار وی باعث شده است مخالفین دیروزش از وی به عنوان سیاستمدار صادق نام ببرند و دوستان گذشته‌اش وی را جز ساکتین فتنه بدانند و این تناقض به‌وجود آمده برای ناطق‌نوری حاکی از رفتار این شیخ محاسن سفید سیاست ایران طی دو دهه اخیر است.

باید نشست و مشاهده کرد که ناطق نوری بالاخره روزه سکوت خود را در مورد انتخابات ریاست جمهوری سال آینده خواهدا شکست یا همچنان مهر سکوت را بر لبان و فکر خود خواهد زد./نامه نیوز

 

ویدیو مرتبط :
چرا سپاه با اصلاح طلبان مخالفت می کند ؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ناطق نوری با جریان سوم «اعتدال»، به مصاف اصولگرایان و اصلاح‌طلبان می‌آید

ناطق نوری با جریان سوم «اعتدال»، به مصاف اصولگرایان و اصلاح‌طلبان می‌آید/ تکاپوی جریان‌های سیاسی برای مصادره شیخِ نور به نفع خود!

به گزارش نامه، مفهوم اعتدال و میانه‌روی گرچه مفهومی رایج در سپهر سیاست ایران از دیرباز بوده است اما طی سال‌های اخیر و در هر انتخاباتی نه میانه رویی و نه اعتدال هیچ یک مرجع توجهات سیاسی و انتخاباتی نبوده‌اند. چه آنکه چپ اصلاح طلب و راست اصولگرا هربار قطب‌های اصلی انتخابات چه از نوع مجلس و شورا و چه از نوع ریاست جمهوری را تشکیل داده‌اند.

در این میان اما عملکرد محمود احمدی نژاد و طیف‌هایی از تندروهای اصولگرا و اصلاح‌طلب، سبب شد نیروهای منتقد اصولگرا و اصلاح‌طلب آرام آرام در یک صف واحد کنار یکدیگر قرار گیرند. صفی که نتیجه آن پیروزی جریان اعتدال و میانه رو در انتخابات 24 خرداد 92 بود.

روی کار آمدن شیخی از جنس اعتدال گرایی که وعده‌ها و قول‌های انتخاباتی و برنامه‌های ریاست جمهوری‌اش را بر کلید واژه «اعتدال» بنا نهاده بود گویی قرار است معادلات سیاسی کشور در انتخابات آتی رو نیز تحت الشعاع قرار دهد تا این روزهایی که تحلیل‌ها حول انتخابات مجلس دهم می‌چرخد در کنار دو ضلع اصولگرا و اصلاح‌طلب ضلع سوم اعتدال گرایان نیز از وزنه سنگینی برخوردا شوند. و در این میان گویی شیخی دیگر از جنس اعتدال قرار است محور ضلع سوم جریان سیاسی کشور باشد. شیخ علی اکبر ناطق نوری!

پایان عزلت نشینی و سکوت شیخ نور!
در کشاکش انتخابات ریاست جمهوری و در روزهایی که یکی پس از دیگری کاندیداها وارد صحنه رقابت می‌شدند صحبت از کهنه سیاستمداری بود که سال‌ها با دلخوری از نامهربانی‌ها و تندروی‌های دولت سابق در لاک سکوت فرو رفته بود، روزهایی که بسیاری بر این اعتقاد بودند هاشمی سالخورده دیگر توان به میدان رقابت آمدن و پذیرفتن مسئولیت سنگین ریاست جمهوری را ندارد و در این میان از ناطق نوری به عنوان گزینه اصلی آیت‌الله سخن می‌گفتند، امری که در چند روز مانده به انتخابات 24 خرداد از سوی هاشمی رفسنجانی نیز مورد تایید قرار گرفت اما در نهایت شیخ نور تن به این خواسته نداد.

 

اکراه ناطق نوری در پذیرش خواسته‌های سیاسیون برای کاندیداتوری ریاست جمهوری گرچه تصورات را به سوی ادامه دوری و عزلت نشینی شیخ برده بود اما گویی ناطق نوری این روزها با تفکر و ایده هایی جدید بازگشت به عرصه سیاست را کلید زده است. ایده‌ای که دورنمای نزدیک آن را شاید بتوان در تشکیل حزب فراگیر و دورنمای دورتر آن را در فتح کرسی های پارلمان دهم دانست.

اصولگرایان و اصلاح طلبان به دنبال تشکیل حزب فراگیر
گذشت بیش از 3 ماه از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و آنچه بر اصولگرایان و اصلاح طلبان در نتیجه تشتت و تکثر کاندیداها در این انتخابات گذشت، جریانات و تشکل‌های سیاسی را به یافتن راهکاری برای 4 سال آینده کشانده است.

 

چنانچه روی کار آمدن رییس جمهوری برخواسته از مشی اعتدال و بدون وابستگی به جریانات سیاسی مطرح، با طرح ایده‌هایی چون راه‌اندازی حزب فراگیر همراه شده است. حزب فراگیری که توجهات از سمت حزب دولت ساخته را به سمت تشکیلاتی فراگیر در بدنه اصولگرایان و اصلاح طلبان یا تشکیلاتی ملهم از هر دو جریان کشانده است.

گرچه ایده تشکیل حزب فراگیر از ایده‌های مورد نظر آیت الله هاشمی بود که طی سال های گذشته در چندین نوبت از آن سخن گفته و وجود احزاب کارآمد و فراگیر را به منزله ضربه‌گیر نظام خوانده بود. ام این ایده بار دیگر در در ایام بعد از انتخاباب از سوی برخی چهره‌ها چون عارف و باهنر مطرح شد.

 

محمدرضا باهنر از اصولگرایان و محمدرضا عارف از بدنه اصلاح‌طلبان اولین بار زمزمه‌های تشکیل چنین حزب فراگیری را مطرح ساختند. چنانچه محمدرضا باهنر، دبیرکل جامعه مهندسین طی ماه‌های در چندین نوبت از ضرورت تشکیل چنین حزبی سخن گفت و از کسانی که می‌توانند لیدر احزاب اصلاح‌طلب و اصولگرا در لفافه نام برده است. سخنان باهنر را اما محسن کوهکن از نزدیکان به وی تکمیل کرده و از احتمال لیدری ناطق نوری در جریان اصولگرا سخن گفت.

گویی اصولگرایان سرخورده از چند انتخابات اخیر راه چاره را در جمع شدن گرد شیخ الرییس سال های دورشان دیده‌اند، همو که سال‌های زیاد پیش از 84 محور تجمع اصولگرایان بود و ایده های تشکیلاتی او سبب بازگشت دوباره اصولگرایان به قدرت بعد از دولت اصلاح طلب بود.

در دیگر سو نیز خبرها حکایت از تلاش های جریان چپ سیاسی کشور برای تشکیل حزبی فراگیر با محوریت محمدرضا عارف است. چه آنکه گویی تشکیل این حزب توصیه رهبر جریان اصلاحات به عارف برای در اختیار گرفتن کرسی های پارلمان دهم بوده است.

تکاپوی جریان‌های سیاسی برای مصادره ناطق نوری به نفع خود
در این میان اما گویی شیخ نیز بی‌تمایل به بازگشت به عرصه سیاست در نقش لیدری و رهبری جریانات سیاسی نیست، امری که تکاپوی جریانات سیاسی برای کشاندن شیخ به سوی خود کلید زده است، در یک سو اصولگرایان در سوی دیگر اصلاح‌طلب.

هفته پیش بود که محمدرضا باهنر چهره شاخص اصولگرایان بار دیگر تشکیل حزب فراگیر اصولگرایان را بعد از مدتی سکوت خبری مطرح ساخت و بار دیگر بر لیدری ناطق نوری در این حزب تاکید کرد.

 

وی گرچه به رایزنی‌های اصولگرایان برای لیدری "ناطق‌نوری" در رأس این جریان سیاسی در صورت تشکیل حزب فراگیر سخن گفت اما این را نیز عنوان کرد که رایزنی‌های انجام شده فقط با آقای ناطق‌نوری انجام نمی‌شود، بلکه با اشخاص بسیار زیادی در این زمینه در حال رایزنی هستیم تا بتوانینم 2 یا 3 حزب واحد و منسجم در قالب حزبی فراگیر تشکیل دهیم. سخنانی که شاید بتوان ریشه آن را نزدیکی شیخ به اصلاح‌طلبان و ادامه دلخوری‌هایش از اصولگرایان جستجو کرد.

احمد نیک‌فر عضو شورای مرکزی جامعه اسلامی مهندسین نیز از رایزنی خود با ناطق نوری خبر داد و گفت: «بنده با وی در این باره صحبت کردم و وی موافقت خود را با تشکیل حزب فراگیر اعلام کرد اما هیچ مطلب مبنی بر پذیرش محوریت از سوی وی مطرح نشده است. ناطق نوری تشکیل حزب فراگیر را راهکاری صحیح می‌داند.»

در همین راستا اصلاح طلبان نیز تلاش‌های هماهنگی را برای کشاندن ناطق نوری به سمت خود و نسبت دادن او به خود آغاز کرده‌اند. آنگونه که آنها از مدت ها پیش شیخ را نه دیگر در جرگه اصولگرایان بلکه مردی از جریان و تبار اعتدال می دانند، که نزدیکی‌اش به اصلاح طلبان و لبخندهای پی در پی اش به رهبران این جریان بیش از نزدیکی اش به یاران دیروز اصولگرایش بوده است.

ناطق نوری و جریان سوم سیاست ایران
در این میان اما بازگشت دوباره ناطق گویی قرار است با مشی‌ای متفاوت از گذشته باشد. او که این روزهای خود را در نزدیکی با اصلاح طلبان و رقبای پیشین‌اش می‌گذراند شاید بی میل نباشد تن به تشکیل تشکیلات سیاسی ملهم از میانه‌روهای هر دو قطب اصولگرا و اصلاح طلب بدهد تا اینگونه لیدری تشکیلات سیاسی فراگیرتر از یک جریان را عهده دار شود.  گویی او دیگر این روزها متعلق به هیچ جریانی نیست و جریان سومی که کلید آن با حسن روحانی زده شد را قرار است او در سانس دوم ادامه داد. راه اعتدالی فارغ از چپ و راست سنتی و مدرن. و گام بعدی این جریان فتح کرسی های پارلمان دهم!/نامه نیوز