شکافی که پس از توافق هسته‌ای به وجود آمد

شکافی که پس از توافق هسته‌ای به وجود آمد
دموکرات‌ها غائبان بزرگ نشست سالانه ایپک

نشست سالانه ایپک در واشینگتن دی سی، یک مراسم تشریفاتی است که در آن اعضای جمهوری خواه و دموکرات کنگره سخنرانی می کنند. میزان قدرت ایپک به طور سنتی این گونه سنجیده می شود: توانایی جلب حمایت از سوی هر دو حزب. اما بررسی لیست سخنرانان نشست سال 2016 ایپک نشان دهنده کاهش قدرت فراحزبی این گروه است.

سال 2015 سال سختی برای ایپک بود. این گروه برای به شکست کشانیدن تلاش های کاخ سفید و گروه 5+1 در مذاکره بر سر توافق هسته ای با ایران، در کنار بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل و جمهوری خواهان کنگره قرار گرفت. ایپک همچنین از طریق گروه «شهروندان برای ایران عاری از تسلیحات هسته ای»، 30 میلیون دلار در جهت نابودی توافق هسته ای هزینه کرد. اوباما درباره تلاش های ایپک گفته بود: «بسیاری از کسانی که پیشنهاد جنگ عراق را دادند، در حال حاضر مشغول فعالیت علیه توافق هسته ای ایران هستند.»

مارشال ویتمن، مدیر روابط عمومی ایپک، این که این گروه دیدی مثبت به اشغال عراق داشته است را انکار و استدلال اوباما را «به شدت اشتباه و گمراه کننده» توصیف می کند. ویتمن دروغ می گوید. لوب لاگ، کتاب توجیهی سال 2001 تا 2004 این گروه را منتشر کرده است و در آن از حذف صدام حسین از قدرت صحبت شده است. خبرنامه اپیک در 7 اکتبر 2002 از ادعاهای نادرست دولت جورج دبلیو بوش مبنی بر دست داشتن صدام حسین با حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 حمایت می کند.

حملات ایپک به دیپلماسی هسته ای کاخ سفید در ماه سپتامبر عیان شد. زمانی که دموکرات های سنا مانع از رای گیری درباره رد توافق شدند. تنها 4 سناتور دموکرات در مخالفت با توافق به جمهوری خواهان پیوستند. در مجلس نمایندگان، کل جمهوری خواهان به همراه 25 نماینده دموکرات به توافق رای مخالف دادند.

به نظر می رسد آن 25 نماینده دموکرات حالا تنها دموکرات هایی هستند که در نشست سیاسی ایپک در سال 2016 حضور دارند. لیست سخنرانان شامل 12 نماینده دموکرات می شود که به توافق رای منفی دادند: برد اشفورد (نبراسکا)، تد داچ (فلوریدا)، الیوت انجل (نیویورک)، جیون گراهام (فلوریدا)، السی هستینگز (فلوریدا)، استیو ایزرائیل (نیویورک) تد لیو (کالیفرنیا)، دونالد نورکراس (نیوجرسی)، کاتلین رایس (نیویورک)، دیوید اسکات (جورجیا)، برد شرمن (کالیفرنیا)، و ژوان وارگاس (کالیفرنیا).

هیچ کدام از سناتورهای دموکرات جزء سخنرانان این نشست نیستند. به طور حتم میزان کم مشارکت دموکرات ها در نشست ایپک نشان دهنده شکاف عمیق میان دموکرات های کنگره و ایپک است. علاوه بر این به نظر می رسد ایپک نتوانسته از ماه سپتامبر در زمینه بهبود شکاف با دموکرات ها اقدامی انجام دهد.

پس از شکست دردناک ایپک در سال گذشته، الی لیک، نویسنده بلومبرگ ویو جزئیات روش هایی که ایپک از طریق آنها به دنبال نزدیک کردن خودش به دموکرات ها پس از جنگ وحشیانه علیه کاخ سفید بود را مشخص ساخته بود. لیک به این نکته اشاره کرده بود که ایپک نمی تواند به سادگی دموکرات هایی را که به توافق رای داده بودند را مجازات کند.

لیک در این باره نوشته بود: «هسته اصلی ماموریت لابی، حفاظت و تقویت روابط ایالات متحده و اسرائیل است. شما نمی توانید این اقدام را انجام دهید آن هم در صورتی که تمام دوستانتان در واشینگتن به یک حزب سیاسی تعلق داشته باشند، به ویژه زمانی که رئیس جمهور هم جزء حزب مقابل است.»

حضور کمرنگ سخنرانان دموکرات در نشست سالانه ایپک نشان دهنده فشار زیاد گروه فشار طرفدار اسرائیل به دموکرات های کنگره نیست. اما نشان می دهد که کاهش دعوت یا عدم دعوت آنها موجب شده است تا دموکرات هایی که از توافق هسته ای ایران حمایت کرده اند، جزئی از نمایش سالانه قدرت فراحزبی ایپک نباشند.

اخبار بین الملل - دیپلماسی ایرانی

 

ویدیو مرتبط :
توافق هسته ای توافق ترکمنچای بود یا توافق قرن؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

توافق دائم هسته ای ایران چگونه خواهد بود؟ اینجا گزینه ای وجود دارد!

اخبار سیاست خارجی - کریستین ساینس مانیتور:
توافق دائم هسته ای ایران چگونه خواهد بود؟ اینجا گزینه ای وجود دارد!

به گزارش تیک ، درباره مجادله هسته ای ایران، کمبود گزارش وجود ندارد، اما از جمله مفید ترین و به هنگام ترین گزارش ها، از جانب « گروه بحران بین المللی» ارائه شده است که پیش نویسی است که نشان میدهد چگونه می توان به توافق هسته ای نهایی دست یافت. این پیش نویس تنها چند روز قبل از آنکه ایران و شش قدرت جهانی برای چهارمین بار با یکدیگر ملاقات کنند و تا پیش از پایان مهلت تعیین شده یعنی 20 ژوئیه به توافق دست یابند، ارائه شده است.

همانند مذاکره کنندگان، گزارش «گروه بحران بین المللی»، نیز که در بروکسل مستقر است، با شرحی طولانی همراه است. دوره ای را که این گزارش بررسی کرده است 19 سال را شامل می شود و اعتراف می کند که برای رسیدن به توافقی پایدار، طرفین ناگزیرند به چندین دهه بی اعتمادی، با نشان دادن سال ها حسن نیت- یا دست کم پایبندی مشترک به یک توافق، فائق آیند.

این گزارش شامل یک بحث فنی مشروح از چگونگی تضمین این مسئله است که ایران هرگز نتواند سلاح هسته ای تولید کند. اما آنچه که این گزارش را متمایز می سازد آن است که موانع سیاسی ای را که معلوم شده است دشوارترین مساله برای حل وفصل می باشند، و دیدگاه ایران را نیز مطرح کرده است.

علی واعظ، تحلیلگر ارشد ایرانی عضو « گروه بحران بین المللی» که دارای پیوند های نزدیک با مقامات ایرانی و آمریکایی است، می گوید اکثر پیشنهادهای گذشته « امریکا محور» بوده اند و بیش از اندازه بر عناصر جزئی یک توافق متمرکز بودند. واعظ می گوید: اما این گزارش « مبتنی بر بازخورد ها از جانب هر دو طرف، برای کمک به مذاکره کنندگانی است که ناگزیرند منافع ملی و تنگناهای سیاسی کشور متبوع خود در نظر داشته باشند.»

این گزارش راه حل های میانه ای را برای دشوارترین موضوع ها، مانند محدود کردن ظرفیت غنی سازی ایران و اینکه گروه 1+5 باید تحریم ها را به تدریج لغو کند، ارایه می دهد.

واعظ می گوید:«این پیشنهاد ها برای راضی کردن کامل یک طرف ارائه نشده اند، بلکه به برای هموار کردن راه برای یک راه حل برد-برد ارائه شده اند.»

نقشه راه این گروه، که به دقت و برای تضمین اقداماتی متقابل و اطمینان بخش برای هر دو طرف طراحی شده است، شامل مفاد زیر می باشد:

*اندازه گیری توانمندی غنی سازی ایران، نه بر اساس تعداد سانتریفیوژ ها، بلکه بر اساس بازده کلی آنها، و اجازه دادن به ایرا برای انتخاب سانتریفوژهای خود مادامی که این سانتریفوژ ها در چارچوب موازین مورد توافق قرار داشته باشند.

* دوره ای یک یا دوساله جهت تعیین سقف برای ظرفیت غنی سازی ایران پائین تر از سقف موجود، یعنی چیزی در حدود 8 هزار سانتریفیوژ فعال. پس از سال ها اعتماد سازی- که شامل تدابیر بازرسی های سرزده و یک مشی « ذخیرۀ صفر» یغنی تبدیل فوری اورانیوم غنی شده به سوختی که دارای هیچگونه مصرف نظامی نباشد است- به ایران اجازه داده شود که آن ظرفیت را به سه برابر برساند، یعنی به چیزی معادل 24 هزار سانتریفیوژ از سانتریفیوژهای نسل اول خود.

* تعدیل راکتور آب سنگین اراک- که گروه 1+5 را نگران می سازد، زیرا پلوتونیومی که این راکتور، پس از کامل شدن، تولید خواهد کرد می تواند مسیر دیگری برای ساخت بمب باشد- و تبدیل آن به راکتوری که مقداری اندکی پلوتونیوم تولید کند.

* برقراری سازوکاری عینی و اجباری برای میانجیگری در مورد اختلاف ها.

در عوض، به ایران موارد زیر اعطاء خواهد شد:
تأسیسات فردو، که زمانی گروه 1+5 خواستار تعطیلی آن بود، بسته نخواهد شد.این تأسیسات به مرکزی تحقیق و توسعه تبدیل خواهد شد.

* لغو تحریم ها در سراسر این روند، به فواصل کوتاه و سریع، پس از « زمان قابل توجه آماده سازی». این گزارش این روند را به عنوان « ارزیابی زودهنگام توافقنامه برای کسب حمایت» توصیف می کند.

پس از یک یا دو سال، آزاد کردن نیمی از درآمد نفتی مسدود شده ایران، و نیز لغو بسیاری از محدودیت ها در مورد بانکداری ایران. اتحادیه اروپا به تدریج واردات نفت را از سر خواهد گرفت. باقیمانده پول های مسدود شده آزاد خواهد شد و شمار بیشتری از تحریم ها، طی پنچ تا هفت سال آینده، لغو خواهد شد.

*- فراهم ساختن تخصص های تکنیکی برای برنامه هسته ای غیر نظامی این کشور.

*- حذف باقیمانده تحریم ها مربوط به مسئله هسته ای، در بخش های گاز و نفت در مرحله نهایی توافق.

ممکن است این توافق پاسخگوی انتظارات برخی از افراد در کنگره نباشد، افرادی که خواهان آن هستند که برای ایران چیزی بیش از شمار اندکی سانتریفیوژ نمادین باقی نماند.

همچنین ممکن است این توافق برای تندرو های ایران خوشایند نباشد، تندرو هایی که معتقدند ایران با توافق اولیه ژنو در نوامبر گذشته، که در آن ایران پیشرفت هسته ای خود را متوقف کرد و ذخایر حساس ترین مواد غنی شده خود را در ازای لغو معتدل تحریم ها از بین برد،دستاوردهای خود را «برباد داده است».

این افراد از هر دو طرف تهدید کرده اند مذاکرات را با بیانات خصومت طلبانه ای که واکنش های خشمگینانه را از جانب طرف دیگر برمی انگیز، از مسیر خود خارج می نمایند.

این گزارش یادآور می شود که« برای رسیدن به توافق، تندرو های طرف دیگر را با لفاظی های خصومت طلبانه یا تفاخر بیش از اندازه دربارۀ ظاهراً پیروزی خود، برنیانگیزند.»

اخبار سیاست خارجی - تیک