سیاه چاله ها دروازه سفر به دنیاهای دیگر

برای آنهایی که به افسانه های علمی و تخیلی علاقه دارند سیاه چاله ها دروازه ورود به دنیاهای دیگر محسوب می شوند اما آیا واقعا آنها می توانند انسان را به دنیاهای دیگر برسانند.

خبرگزاری مهر: برای آنهایی که به افسانه های علمی و تخیلی علاقه دارند سیاه چاله ها دروازه ورود به دنیاهای دیگر محسوب می شوند اما آیا واقعا آنها می توانند انسان را به دنیاهای دیگر برسانند.

نکته مهمی که درباره سیاه چاله ها وجود دارد این است که ما تقریبا چیزی درباره آنها نمی دانیم اما حداقل از این نکته آگاهی داریم که اگر در دام سیاه چاله ای بیفتیم دیگر شانسی برای رها شدن از آن نخواهیم داشت.

دانشمندان سیاه چاله ها را دنیایی ترسناک با مشخصاتی خاص توصیف می کنند که در آن گویی فضا خم شده است. بنابراین نقاطی که به طور طبیعی فواصل بسیار زیادی میان آنها وجود دارد از هر زمان دیگری به هم نزدیکتر می شوند. برای درک بهتر این موضوع باید به تاکردن کاغذ اشاره کرد که در وضعیت جدید دو سر کاغذ حالا نزدیکترین بخشهای آن به هم هستند. دقیقا به واسطه چنین ویژگی است که ایده سفر به دنیاهای دیگر توسط سیاه چاله ها مطرح می شود.

برای درک هرچه بهتر سیاه چاله ها بیش از هر نکته ای باید بدانیم که آنها فضای خالی نیستند. یک سیاه چاله مکانی است که حجم عظیمی از ماده در آن کشیده شده و در یک محدوده بسیار ناچیز فشرده می شود.

هرچه بیشتر به یک سیاه چاله نزدیک شویم به شتاب گریز یا سرعت بیشتری هم برای گریختن از آن نیاز داریم و در نهایت کار به جایی می رسد که برای فرار کردن از آن به سرعتی بیش از سرعت نور یعنی ۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه نیاز داریم. برای درک بهتر این رقم کافی است بدانیم که شتاب گریز زمین در سطح تنها ۴۰ هزار و ۲۷۰ کیلومتر بر ساعت است.

از آنجا که هیچ چیز نمی تواند سریعتر از نور حرکت کند این بدان معناست که هیچ چیز نمی تواند از سیاه چاله بگریزد. اما حتی سیاه چاله ها هم مفری برای گریز دارند!

یک سیاه چاله نمی تواند تمام چیزهایی که در اطرافش قرار دارد را ببلعد بلکه قدرت آن تنها از بعد افقی کارساز و حیرت انگیز است. در این حالت قدرت سیاه چاله معادل شعاع آن است که از مرکز سیاه چاله آغاز و تا محدوده بزرگی گسترده می شود. این شعاع همزمان با بلعیده شدن مواد بیشتر، بزرگتر می شود.

کشف یک سیاه چاله نوزاد

دانشمندان ناسا با استفاده از تلسکوپهای فضایی چاندرا و نیوتن موفق شدند در فاصله ۵۰ میلیون سالنوری از زمین یک سیاه چاله نوزاد را کشف کنند.

دانشمندان مرکز هاروارد- اسمیت سونیان با کمک تلسکوپ فضایی پرتوهای ایکس چاندرا ناسا، تلسکوپ XMM-Newton اسا و تلسکوپ آلمانی "رو-ست" موفق شدند یک چشمه پرتوهای ایکس را که به مدت ۱۲ سال از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۷ تشعشات پرتو ایکس تابش کرده است را ردیابی کنند.

اطلاعات جمع آوری شده نشان داد که این چشمه پرتوهای ایکس یک سیاه چاله است که در اثر انفجار یک ابرنواختر ایجاد شده و تنها ۳۰ سال از زندگی خود را پشت سر گذاشته است.

ابرنواختری که این سیاه چاله را ایجاد کرده است SN ۱۹۷۹C نامیده می شود و در کهکشان M۱۰۰ قرار دارد. این کهکشان شباهت بسیار زیادی به کهکشان راه شیری دارد و در صورت فلکی "برنیس" واقع شده است.

ابرنواختر SN ۱۹۷۹C را یک منجم آماتور جوان در سال ۱۹۷۹ کشف کرد. در حال حاضر ماده باقیمانده این ابرنواختر درحال تمام شدن است.

این سیاه چاله نه تنها باقیمانده های ابرنواختر را جذب می کند بلکه در حال جذب کردن ستاره دیگری است که در اطراف ابرنواختری که منفجر شده است می چرخد.

محققان ناسا در این خصوص توضیح دادند: "اگر آنچه که ما به آن رسیدیم درست باشد، این سیاه چاله بهترین نمونه تولد اجرامی از این دست است که انسان هرگز موفق به رصد آن شده است.

ستاره ای این سیاه چاله را ایجاد کرده است جرمی حداقل ۲۰ برابر بیشتر از جرم خورشید داشته است."

براساس گزارش اگزماینر، این کشف برای درک مکانیزمی که منجر به تشکیل سیاه چاله ها می شود بسیار مهم است.

در حقیقت دانشمندان قادر نیستند نیروها و انرژیهایی که در این اجرام حضور دارند را در آزمایشگاه بازسازی کنند.

بنابراین، تنها رصد مستقیم می تواند اطلاعاتی در این مورد به ستاره شناسان ارائه کند./خبرگزارى مهر