سفیر آلمان: آماده میانجیگری میان ایران و عربستان هستیم

ایران و اروپا روزهای جدیدی را تجربه می‌كنند؛ روزهای پایان سایه سنگین پرونده هسته‌ای ایران بر روابط دوجانبه و پیروی‌های اروپا از سیاست‌های یكجانبه ایالات متحده در برابر ایران. توافق هسته‌ای سرانجام پس از ١٢ سال مذاكره در ماه جولای به دست آمد و ایران و شش كشور مقابل آن هم می‌روند تا در اوایل ماه ژانویه روز اجرای برنامه جامع اقدام مشترك را تجربه كنند. در میان كشورهای اروپایی آلمان نخستین كشوری بود كه بلافاصله پس از روزهای سردی در روابط سیاسی و اقتصادی با ایران با حصول برجام هیاتی اقتصادی و سیاسی را راهی تهران كرد.

 به گواه مستندات دو سال مذاكره فشرده میان ایران و شش قدرت جهانی، آلمان در طول مذاكرات شیوه‌ای مسالمت‌جویانه در پیش گرفت و نه مانند برخی كشورهای حاضر در گردونه خنثی بود و نه مانند فرانسه مخرب. میكاییل بارون فون اونگرن-اشترنبرگ سفیر آلمان در ایران را در حالی برای گفت‌وگویی كوتاه ملاقات كردیم كه  چند روز از حادثه تروریستی در فرانسه گذشته بود؛ حادثه تروریستی‌ای كه آقای سفیر اعتقاد دارد هنوز كسی نمی‌تواند دقیق از تبعات سیاسی آن بر جامعه جهانی و ائتلاف‌های متفاوت سیاسی سخن بگوید، حادثه تروریستی‌ای كه اروپا را به فكر پایان دادن به بحران سوریه در سال‌ پنجم از آغاز آن انداخته است.

اشترنبرگ از جولای ٢٠١٣ در تهران به سر می‌برد و برخلاف همتاهای خود از دیگر كشورهای اروپایی سابقه خوبی در تعامل‌های رسانه‌ای و گفت‌وگو با رسانه‌های ایرانی دارد. وی كه سابقه كار در مراكش، روسیه، بروكسل و نیویورك را در كارنامه كاری خود دارد با احتیاط دیپلماتیك بسیار به سوال‌ها پاسخ می‌دهد و اعتقاد دارد كه توافق هسته‌ای درها میان ایران و جامعه جهانی را گشوده اما اختلاف‌ها در سایر حوزه‌ها را حل نكرده است. متن كامل این گفت‌وگو به شرح زیر است :
 
   شما در یكی از مصاحبه‌های خود اشاره كرده بودید كه آلمان به ایران به عنوان كشوری مهم در منطقه نگاه می‌كند. اما پیش از توافق هسته‌ای با ١+٥، آلمان نیز مانند سایر كشورها تمایلی به همكاری‌های منطقه‌ای با ایران به خصوص در بحران‌های عراق و سوریه از خود نشان نداد. فكر نمی‌كنید اگر كشورهای اروپایی مساله اتمی ایران را از سایر مسائل سیاسی جدا كرده بودند ما امروز شاهد چنین بحران‌هایی در منطقه به خصوص در سوریه نبودیم؟
از ابتدای این مناقشه، موضع آلمان این بوده است كه ایران باید به نوعی در مباحث مربوط به یافتن راه‌حلی برای این پرونده شركت داشته باشد. اما مشخص است كه توافق هسته‌ای تفاوتی ایجاد كرده و فضایی برای همكاری ایجاد شده كه پیش از این وجود نداشت. ما معتقد بوده و امیدوار هستیم كه توافق هسته‌ای درها را برای همكاری‌های بیشتر باز كند. به بیان دیگر، البته كه توافق هسته‌ای درها را گشوده اما اختلاف‌های اصلی در سایر حوزه‌ها را حل نكرده است. در مورد سوریه، اختلاف‌های شناخته شده و جدی وجود دارد.

بحران سوریه پنج ساله شده است و اختلاف‌های بنیادی میان ایران و آلمان و نه فقط ایران و آمریكا یا سایر كشورها در خصوص این پرونده وجود دارد. با این همه، در این مرحله تمام طرف‌های اصلی منطقه‌ای و بین‌المللی با گردهمایی در وین موافقت كردند و همه ما می‌دانیم كه این تحول بسیار مفیدی بود. علاوه بر این، دستاورد بسیار اساسی در نشست آخر به دست آمد. برای نخستین‌بار از زمان آغاز این بحران، در یك سند مشترك اهدافی نظیر برقراری آتش‌بس، مبارزه با تروریسم و كمك‌های انسانی مورد موافقت همگان قرار گرفت. بنابراین فكر می‌كنم این درست است كه بگویم اختلاف‌های جدی وجود دارد كه هیچ گونه ارتباطی به مساله هسته‌ای ندارد. با این همه مسائل پیش رفته است و در حال حاضر ما باید روی آینده متمركز  باشیم.

كشورهای اروپایی دو مساله در سوریه را دنبال می‌كنند. نبود بشار اسد در قدرت چه در آینده‌ای نزدیك و چه در بلندمدت و مساله دیگر كه به نظر مهم‌تر می‌رسد مبارزه با داعش است. كدام یك از این دو مورد اولویت آلمان در سوریه است؟
نخست آنكه، اولویت آلمان ایجاد شرایطی است كه در سایه آن سوریه دولتی قانونی كه نماینده تمام مردم باشد را تجربه كند. شرایطی كه در آن از نقض حقوق بشر خبری نبوده و دسترسی به كمك‌های انسانی هم در آن میسر باشد. ما به دنبال راهكاری سیاسی هستیم كه به چنین نتیجه‌ای منتج شود. مساله دوم این است كه این دولت قانونی باید بر تمام سوریه كنترل داشته باشد و باید مانع از هرگونه از هم پاشیدگی یا تجزیه سوریه شویم. این هدف مشترك ما است و در سند وین هم مورد لحاظ قرار گرفته است. به استثنای طرف‌های درگیر در سوریه، تمام كشورهای درگیر دور یك میز حضور داشتند: قدرت‌های منطقه‌ای، كشورهای اروپایی، روسیه و آمریكا. در نتیجه تمام این كشورها در حال حاضر مقید به رعایت این سند هستند كه این گام بسیار بزرگی به جلو است.

همان‌طور كه شما هم اشاره كردید ٥ سال از بحران در سوریه می‌گذرد. فكر نمی‌كنید كه اگر اروپایی‌ها به گونه دیگری با بشار اسد رفتار كرده بودند و به‌عنوان مثال از وی درخواست اجرای اصلاحات یا برگزاری انتخابات را كرده بودند ما امروز با رشد چنین گروه‌های تروریستی كه منطقه ما و حتی اروپا را هم در برگرفته‌اند، روبه رو نبودیم؟
نخستین نكته این است كه این جنگ در ابتدا یك بحران كاملا داخلی بود. هیچ سرباز اروپایی یا آمریكایی به رژیم رییس‌جمهور اسد حمله نكرده بود. یك جنگ كاملا داخلی بود. از آن زمان، مردم بسیاری كشته شده‌اند، بسیاری آواره شده‌اند و بسیاری هم مجبور به ترك كشور خود شدند. این مساله هم هیچ ارتباطی به حضور اروپایی‌ها یا آمریكایی‌ها نداشت. من فكر می‌كنم اگر اسد علاقه‌ای داشت كه به حرف مردم خود ٥ سال پیش گوش كند، ما امروز با چنین بحرانی روبه رو نبودیم. یكی از اهداف اصلی اولیه ما این بود كه بتوانیم كمك‌های انسانی را برسانیم اما این كاملا غیرممكن بود چرا كه هیچ گونه دسترسی وجود نداشت.

دولت بشار اسد اجازه نمی‌داد كه هیچ خارجی وارد شود. حتی امروز هم نهادهای وابسته به سازمان ملل با سختی‌های بسیاری برای دستیابی به دسترسی‌های كافی روبه‌رو هستند. این مشكل بسیار بزرگی است. علاوه بر این، كمیسیون مستقل تحقیقات برای بررسی وضعیت حقوق بشر در سوریه تعیین شده است كه ریاست آن را آقای Sergio Pinheiro برعهده دارند. گزارشی كه توسط این كمیسیون تهیه شده است به وضوح در خصوص شرایط سوریه توضیحاتی می‌دهد. بحران در سوریه، یك مشكل حقوق‌بشری بسیار جدی است اما ریشه آن جنگ داخلی میان سوری‌ها با دولت است. هرچند كه گروه‌های افراطی تندرو هم در مراحل بعدی به این بحران اضافه شدند.

‌ آیا آلمان جایی برای بشار اسد در انتخابات آتی قایل است؟ ایران به عنوان نمونه تاكید دارد كه بشار می‌تواند در انتخابات شركت كرده و اگر مردم به او رای دهند می‌تواند همچنان رییس دولت بماند.
پروسه رسیدن به انتخابات آزاد قطعا پیچیده خواهد بود. اما یكی از گام‌های آتی كه منتظر آن هستیم گفت‌وگوی مستقیم اپوزیسیون با دولت است. طبیعتا این به آن گروه‌ها بستگی دارد كه در خصوص اتفاق‌های آینده تصمیم‌گیری كنند.

 فكر می‌كنید این تصمیم‌گیری از آنها بربیاید؟ اگر می‌توانستند كه ما شاهد چنین بحران ٥ ساله‌ای نبودیم.
ما امیدوار هستیم كه نوعی میانجیگری از بیرون در سایه سازمان ملل وجود داشته باشد. من فكر نمی‌كنم كه هیچ جایگزین یا آلترناتیو دیگری جز واگذاری تصمیم‌گیری در خصوص سرنوشت سوری‌ها به احزاب سوری وجود داشته باشد. شورای امنیت نمی‌تواند این كار را انجام دهد. در نتیجه جلسه اخیر در وین، تمام طرف‌ها بر چند مساله توافق كرده‌اند: اپوزیسیون سوریه باید با اسد وارد گفت‌وگوی مستقیم شود، یك دولت موقت باید مورد توافق قرار بگیرد. در نهایت، با گذشت ١٨ ماه، انتخابات باید برگزار شده و قانون اساسی جدیدی تدوین شود. این چارچوب هم نقشه راه بسیار طاقت فرسایی است اما حداقل امروز ما یك برنامه داریم و این برنامه و چارچوب از حمایت جامعه بین‌المللی برخوردار است.

شورای امنیت اخیرا قطعنامه حقوق بشری را در خصوص سوریه صادر كرده كه كشور شما هم از آن حمایت كرده بود. در آن قطعنامه، شورای امنیت از گروه‌های نظامی و شبه نظامی خارجی از جمله گروه‌های ایرانی خواسته است كه خاك سوریه را فورا ترك كنند. فكر نمی‌كنید كه حضور مستشاران نظامی ایران در سوریه و عراق برای مبارزه با داعش به امنیت اروپا هم كمك می‌كند؟
ما هیچ‌وقت فكر نمی‌كرده‌ایم كه حضور گروه‌های نظامی خارجی در سوریه كمك‌كننده است. در آن قطعنامه هم مسائل بسیاری وجود دارد و این قطعنامه نخستین موردی نبوده كه از سوی كمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل یا شورای حقوق بشر در ژنو در مورد سوریه صادر شده است. ما همواره در حمایت از اینچنین قطعنامه‌هایی رای می‌دهیم چرا كه نظارت نزدیك بر وضعیت حقوق بشر در سوریه از اهمیت فوق‌العاده‌ای برای همه ما برخوردار است. علاوه بر این، این قطعنامه‌ها قویا بر پایه گزارش‌ها از كمیسیون تحقیقاتی است كه در بالا به آن اشاره كردم. در بیانیه ما كه پس از صدور قطعنامه در نیویورك صادر شد ما تاكید كردیم كه نگاه ما باید به جلو باشد. البته كه این به آن معنا نیست ما كسانی بودیم كه اصرار بر قید حضور ایران در سوریه در آن قطعنامه داشتیم اما آنچه ما انجام دادیم حمایت از قطعنامه به شكل كلی آن بود.

حمله تروریستی پاریس چه تاثیری بر سیاست خارجی آلمان در منطقه داشت؟
من فكر می‌كنم كه تاثیر اتفاق‌های اخیر در پاریس تنها به سیاست خارجی آلمان یا اتحادیه اروپا محدود نبوده است بلكه تبعاتی در سطح جهانی داشته است. در چند هفته اخیر ما برای چندمین بار شاهد بودیم كه تروریست‌ها در همه جا و نه تنها اروپا، حضور دارند. روس‌ها نیز از این جریان آسیب دیده‌اند و قطعا این اتفاق هوشیاری نسبت به خطراتی كه حضور گروه‌های تروریستی برای همه ایجاد كرده را بالا برده است.

 بنابراین فكر می‌كنید كه اروپا به سمت حضور نظامی قوی‌تر در خاورمیانه خواهد رفت؟
ما شاهد حضورهای نظامی بیشتری خواهیم بود. امیدوار هستیم كه مسائل با توسل به راهكارهای سیاسی حل شود. هیچ گزینه‌ای را دور از ذهن نگاه نمی‌داریم و در حال حاضر هم برخی كشورهای اروپایی حضورهای نظامی با اشكال متفاوت دارند. علاوه بر این، دولت آلمان موافقت خود را با حمایت از روند مبارزه با داعش با حضور ١٢٠٠ نفر از سربازان آلمانی اعلام كرده است. اما قطعا ترجیح ما این است كه مسائل را دیپلماتیك حل و فصل كنیم.

فكر می‌كنید داعش با راهكارهای دیپلماتیك قابل شكست دادن است؟
من فكر می‌كنم كه یك درك مشترك و مشخص در سطح بین‌المللی در خصوص چگونگی پیشبرد ماجرا به وجود آمده است. شما از من در خصوص افزایش حضور نظامی سوال كردید. اگر یك رویكرد واحد در جامعه جهانی وجود داشته باشد، كار برای داعش، برای آنكه مانند گذشته به فعالیت‌های خود ادامه دهد، بسیار سخت خواهد شد. مشخص است كه برای مبارزه با داعش، تركیبی از راهكارهای متفاوت مورد نیاز است كه هم راهكار دیپلماتیك و هم نظامی را شامل می‌شود.

  آیا كشورهای اروپایی به راهكار مشتركی در خصوص مساله پناهندگان رسیده‌اند؟ پس از اتفاق‌های پاریس برخی از بستن مرزهای خود صحبت كردند. اگر چنین برنامه‌ای وجود داشته باشد چه اتفاقی برای مهاجران رخ خواهد داد و اگر نه، كدام كشورها بیشترین تعداد پناهجو را می‌پذیرند؟
بحث ادامه‌داری در خصوص پناهندگان در اروپا در جریان است و هنوز هم به راهكار خاصی در این مورد نرسیده‌ایم. زمانی كه بحران آغاز شد، ضرورت جدی برای رسیدگی به آن وجود داشت چرا كه پناهندگان آنجا بودند ویك نفر باید از آنها مراقبت می‌كرد. بنابراین شما نمی‌توانستید به این پناهندگان بگویید كه سه ماه دیگر صبر كنند تا ما راه‌حل كامل‌تری بیابیم. در نتیجه آنها آمدند و تعداد آنها از همان زمان دایما در حال افزایش است. با اینهمه هم در آن زمان و هم در حال حاضر پذیرفتن این تعداد پناهنده به سرعت كار بسیار سختی است. بنابراین ظرفیت پذیرش یكی از مسائلی است كه باید به آن پرداخته شود. نشانه‌های موجود حكایت از این دارد كه اروپایی‌ها می‌خواهند به پناهندگانی كه از كشورهای جنگ‌زده فرار كرده‌اند، كمك كنند اما طبیعی است كه ما نمی‌توانیم هركاری انجام دهیم. بنابراین ابتدا یك توافقنامه تقسیم مرز عادلانه باید میان كشورهای اروپایی به دست بیاید.

دوم ما درك می‌كنیم كه كشورهای میزبان در منطقه به كمك‌هایی نیاز دارند. بنابراین آلمان از پناهندگان در لبنان، اردن و تركیه حمایت می‌كند. مورد آخر هم، مساله كمك‌های انسانی داخل سوریه یك مساله بسیار مهم و اساسی است. ما باید مشكلات موجود بر سر راه دسترسی به كمك‌های انسانی را از میان‌برداریم. ما باید كاری با مرز بیرونی اتحادیه اروپا كرده و آن را امن‌تر كنیم. كسانی هم كه به داخل می‌آیند باید با شیوه كنترل شده‌تری وارد شوند. به شكل خلاصه باید بگویم كه به‌طور كلی ما مرزهای خود را به روی پناهندگانی كه از جنگ داخلی گریخته‌اند، نمی‌بندیم. ما اعتقاد داریم كه كل جامعه جهانی باید به شكل فعال‌تری وارد شود و در عمل ظرفیت پذیرش یكی از این مساله‌ها است.

 ‌ نظر شما درخصوص حمله روسیه به محل‌های استقرار داعش در سوریه چیست؟ آیا این اقدام روس‌ها را در بلندمدت مفید می‌دانید؟
نمی‌خواهم در خصوص سیاست‌های روسیه اظهارنظر كنم. این كار من نیست.

    ‌ آیا آلمان رسما از این اقدام حمایت می‌كند یا مخالف آن است؟
ما خوشحال هستیم كه پروسه مدنظر در سند وین در حال پیشروی است و این گام بسیار بزرگی به شمار می‌رود. باید ببینیم كه برای اجرای كامل سند وین چه گام‌هایی باید برداشته شود.

    ‌ البته در سند وین هیچكس از روس‌ها نخواست كه حملات خود را متوقف كنند.
این درست است كه تا جایی كه داعش نگرانی ما است ما برای مبارزه با این گروه توافق كرده‌ایم.

 با گزینه نظامی؟
با هر ابزار مناسبی.

 پیش از ماجرای هسته‌ای، آلمان بزرگ‌ترین شریك اقتصادی ایران بود. برنامه آلمان برای بازگشت به آن روزها چیست؟
البته كه ما تمایل داریم مراوده‌های میان آلمان و ایران هم در حوزه تجاری و هم سرمایه‌گذاری افزایش پیدا كند. ما فكر می‌كنیم كه این اتفاق برای هر دو طرف سودمند خواهد بود و خوشحال هستیم كه به شكل سنتی نگاه مثبتی میان ایران و آلمان وجود دارد. با اینهمه رقابتی هم در طرف ایرانی و هم آلمانی وجود دارد و این سوال كه آیا آلمان در آینده به شریك شماره یك اقتصادی ایران تبدیل خواهد شد به شرایطی بستگی دارد كه به هركدام از شركت‌ها پیشنها خواهد شد. ما فكر می‌كنیم كه پتانسیل بسیار زیادی وجود دارد. افزایش سرمایه‌گذاری‌ها به ایجاد امكان‌های شغلی جدید در ایران منتهی خواهد شد و دسترسی به تكنولوژی مدرن را برای ایرانی‌ها آسان‌تر خواهد كرد و درآمدی هم برای شركت‌های آلمانی خواهد بود. ارتباط‌های نزدیك‌تر تجاری دو كشور می‌تواند تاثیر مثبتی بر همكاری‌های سیاسی، فرهنگی و علمی ما هم داشته باشد. بنابراین من امیدوار و خوش‌بین هستم كه ما می‌توانیم پیشرفت‌های خوبی داشته باشیم.

‌ ما همواره می‌شنویم كه كشورهای اروپایی انتقادهایی به وضعیت حقوق بشر در ایران و سوریه دارند. اما هیچ‌وقت در مورد عربستان سعودی چنین انتقادهایی را از جانب اروپایی‌ها نمی‌شنویم. چرا كشورهای اروپایی از صحبت كردن در خصوص نقض حقوق بشر در عربستان سر باز می‌زنند؟
این درست نیست. اگر نقض حقوق بشری در عربستان سعودی باشد ما به صراحت این مساله را به دولت آن كشور خواهیم گفت و این مسائل از اهمیت بسیاری در گفت‌وگوهای ما برخوردار هستند.

 ‌ اما فكر نمی‌كنید كه برای وضعیت حقوق‌بشر در عربستان هم باید قطعنامه‌ای صادر شود؟ چندی پیش قطعنامه‌ای در خصوص آنچه نقض حقوق بشر در ایران خوانده می‌شد علیه ایران صادر شد. ما هیچگاه شاهد صدور چنین قطعنامه‌هایی برای عربستان نبوده‌ایم. آیا دلیل آن ارتباط‌های اقتصادی عربستان با كشورهای اروپایی است؟
هم ایران و هم عربستان سعودی شركای تجاری مهمی برای ما هستند و من فكر می‌كنم كه نباید این دو مساله را با هم درآمیزیم. ما نمی‌توانیم برای هركشوری كه با آن در خصوص مقوله حقوق‌بشر اختلاف‌هایی داریم قطعنامه حقوق بشری صادر كنیم. احتمالا می‌دانید كه آلمان هم گاهی مورد انتقادهای حقوق بشری قرار می‌گیرد و ما هم گزارشگرهای ویژه‌ای داریم كه از سازمان ملل به آلمان آمده و مخالفت‌های خود را با برخی مسائل حقوق بشری اعلام می‌كنند و ما هم این مساله را می‌پذیریم. اما صدور قطعنامه سازمان ملل علیه یك كشور، یك مورد استثناست و امر عادی و معمولی نیست. ما مكانیسم‌های متفاوتی در حوزه حقوق بشر در سازمان ملل داریم. ازجمله پروسه یو‌پی‌آر (UPR)، قطعنامه‌های مربوط به كشورهای مشخص یا گزارش‌های حقوق‌بشری. تمام این ابزارها به یك اندازه مهم هستند. در حال حاضر ما یك قطعنامه در خصوص ایران داریم اما اگر اوضاع پیشرفت شایانی پیدا كند این قطعنامه هم مورد بازبینی قرار خواهد گرفت. در این مقطع ما فكر می‌كنیم كه اوضاع به یك قطعنامه نیاز دارد. با این همه واضح است كه هر قطعنامه‌ای باید متوازن باشد و اگر در برخی حوزه‌ها پیشرفت‌هایی صورت بگیرد باید لحاظ شده و در سند بازتاب پیدا كند.

 ‌ وزیر امور خارجه آلمان در سفر اخیر خود به ایران از تمایل آلمان برای میانجی‌گری میان ایران و عربستان سعودی خبر داد. آیا آلمان گام‌هایی در این خصوص برداشته یا عربستان سعودی این میانجی‌گری را پذیرفته است؟
شما نمی‌توانید دو طرفی را كه با هم صحبت نمی‌كنند وادار به گفت‌وگو كنید. شما می‌توانید پیشنهاد كمك خود را ابلاغ كنید اما تحمیل آن غیرممكن است. البته كه ما بر این مساله واقف هستیم كه گاهی اوقات شرایط غالب، آغاز پروسه گفت‌وگو را برای دو طرف بسیار سخت می‌كند. اما من فكر می‌كنم كه نباید تسلیم بشویم. باید تلاش كنیم افراد مسوول از عربستان سعودی و ایران را به دور یك میز بنشانیم تا حوزه‌های همكاری را پیدا كرده و همزمان از شكاف‌های موجود بكاهند. تمام این تلاش‌ها برای كل خاورمیانه سودمند خواهد بود. بنابراین فقط می‌توانم پیامم را تكرار كنم كه پیشنهاد ما برای میانجی‌گری میان ایران و عربستان پابرجاست اما تا زمانی كه دو طرف تمایلی به پذیرش آن نداشته باشند ما نمی‌توانیم تغییری در شرایط ایجاد  كنیم.

  ‌ بیش از هشت ماه است كه ما شاهد حمله عربستان سعودی به یمن هستیم. چرا اروپایی‌ها كاری برای توقف حملات عربستان به یمن نمی‌كنند؟ آیا تفاوتی میان مردم سوریه و مردم یمن وجود دارد؟
ابتدا باید بگویم كه هم در اروپا و هم در آلمان نگرانی‌های جدی در خصوص وضعیت یمن وجود دارد. در حقیقت، هدف اصلی كار فعلی ما این است كه تمام طرف‌های درگیر را متقاعد كنیم كه دور یك میز بنشینند و از تلاش‌های سازمان ملل در این خصوص حمایت كنند. گام‌های مشابهی هم توسط نمایندگان سازمان ملل برداشته شده است. ما می‌توانیم منتظر گفت‌وگوهای مستقیم در آینده نزدیك باشیم و امیدواریم نتایج خوبی هم دریافت كنیم چرا كه معتقد هستیم مردم یمن باید از وضعیت بدی كه گرفتار آن شده‌اند نجات پیدا كنند.

ولادیمیر پوتین در سفر اخیر خود به تهران از اتحاد رسمی میان ایران و روسیه سخن گفت. آیا این مساله اروپایی‌ها را نگران نمی‌كند؟
پاسخ به سوال شما به جنس اتحادی بازمی‌گردد كه ذكر شده است. ما مشكلی نداریم كه دو كشوری مانند ایران و روسیه كه از نظر جغرافیایی نزدیك به هم هستند، همكاری خوبی با هم داشته باشند. این مساله كه باید مراوده‌های اقتصادی وجود داشته باشد، كاملا عادی است. اگر این اتحاد به ثبات بیشتر هم منتهی شود باز هم تحول مثبتی خواهد بود. بنابراین همه‌چیز به این بستگی دارد كه این همكاری به چه سمتی برود و چه اهدافی داشته باشد.

  ‌ برخی تحلیل‌گران اعتقاد دارند كه روسیه تلاش می‌كند از كارت سوریه برای برد در مساله اوكراین استفاده كند. وضعیت در اوكراین چگونه است و آیا فكر می‌كنید كه كشورهای اروپایی با روسیه برای حل مساله اوكراین همكاری‌های بیشتری خواهند داشت؟
آلمان تلاش بسیاری در سطوح مختلف كرده تا از مساله اوكراین تنش‌زدایی كرده و آن را باز هم با توسل به مذاكرات حل و فصل كند. جلسات بسیاری در مینسك هم در سطح وزرای خارجه و هم روسای دولت‌ها برگزار شده است. خوشبختانه می‌توانیم ادعا كنیم كه پیشرفت‌هایی صورت گرفته است. تسلیحات سنگین از صحنه بیرون برده شده و آتش‌بس مورد توافق در حد وسیعی پذیرفته شده است. بگذارید شفاف بگویم كه مناقشه اوكراین همسایگی ما را تحت تاثیر قرار داده و این پتانسیل را دارد كه دردسرهای بسیار بیشتری هم ایجاد كند. بنابراین ما محتاطانه در خصوص تحولات اخیر خوش‌بین هستیم. البته من هیچ ارتباطی میان این مساله و بحران سوریه هم نمی‌بینم.

    ‌ آیا حمله پاریس به ایجاد اتحاد میان روسیه و اروپا در سوریه منتهی خواهد شد؟
فكر می‌كنم هیچ كس نمی‌تواند ادعا كند كه انعكاس حملات پاریس چه خواهد بود؟ با این همه من فكر می‌كنم كه ما باید از نیروی محركه فعلی برای حل بحران استفاده كنیم. تلاش‌های بسیاری برای پیشبرد پرونده در قالب سازمان ملل انجام شده است. متاسفانه، شورای امنیت نتوانست اقدام قاطعانه‌ای انجام دهد بنابراین باید تا آن جایی كه می‌توانیم سخت در وین كار كنیم. ضرباهنگ ملاقات‌ها بسیار سریع است و سندها و تصمیم‌گیرهایی هم كه انجام می‌شود بسیار سخت است. من فكر می‌كنم باید در همان مسیر حركت كنیم. چند هفته اخیر بسیار سودمند بوده است.

  اخبار سیاست  خارجی  -  اعتماد

کویت آماده میانجیگری میان ایران و عربستان

یک مقام وزارت خارجه کویت از آمادگی این کشور برای میانجیگری میان ایران و عربستان با توجه به سفر هفته آتی امیر کویت به تهران خبر داد.