درمان اختلالات کبدی با سلول درمانی تائید شد

به گزارش مهر، افرادی که به دلایلی مانند سرطان های خونی و مغز استخوان متحمل پیوند سلول های بنیادی خون ساز(HSCT) می شوند چون معمولا پیش از آن شیمی درمانی شده اند،  ممکن است بعد از پیوند دچار VOD شوند.

در این بیماری برخی از سیاهرگ های کبدی مسدود شده و منجر به تورم کبدی و کاهش جریان خون درون کبد می شوند که این امر منجر به آسیب شدید کبدی خواهد شد. در شکل بسیار شدید VOD‌کبدی، بیماران ممکن است به نارسایی های کلیوی و ریوی نیز مبتلا شوند.

معمولا دو درصد بیماران ممکن است بعد از پیوند سلول های بنیادی خون ساز متحمل VOD‌شوند که ۸۰ درصد این افراد نیز در نهایت می میرند. اما اینک محققان براین باورند که تایید Defitelio می تواند نگرانی ها و نیاز موجود در این زمینه را بعد از شیمی درمانی و سلول درمانی مرتفع سازد.

آمار نشان می دهد که نرخ بقای ۱۰۰ روزه برای کسانی که بعد از سلول درمانی و شیمی درمانی دچار VOD‌می شوند، ۲۱ تا ۳۱ درصد است اما استفاده از داروی Defitelio برای ۵۲۸ بیماری که دچار این عارضه شده بودند نشان داد که میزان بقا برای آن ها ۳۸ تا ۴۵ درصد است.

این نشان می دهد که استفاده از این دارو شانس بقای آن ها را افزایش می دهد. عوارض جانبی شایع استفاده از داروی Defitelio شامل کاهش فشار خون، اسهال، استفراغ و سرگیجه است و عارضه جانبی مهم آن شامل خونریزی و واکنش های آلرژیک است که استفاده محتاطانه تر آن را توصیه می کند.

سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA)، استفاده از Defitelio یا سدیم دفیبروتاید را برای درمان کودکان و بالغینی که بعد از پیوند سلول های بنیادی خون ساز مبتلا به بیماری hepatic veno-occulsive(VOD) و ناهنجاری های ریوی و کلیوی شده اند، مورد تایید قرار داده است. این اولین درمان مورد تایید FDA‌برای معالجه VOD کبدی شدید است که یک بیماری نادر و کشنده کبدی محسوب می شود.

 

اخبار پزشکی - مهر

ویدیو مرتبط :
‫درمان آرتروز زانو (سلول درمانی یا پی آر پی(PRP))‬‎

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ترکیب رادیو درمانی و سلول درمانی برای درمان سرطان

به گزارش مهر، به نقل از پایگاه سلولهای بنیادی، سلول های بنیادی مزانشیمی نوعی از سلول های بنیادی هستند که در طیف وسیعی از بافت ها مانند مغز استخوان، خون، بند ناف، پوست، بافت چربی و ... وجود دارند و قادر به تولید انواع مختلف سلول های تمایز یافته در بدن هستند.

برای مثال آن ها می توانند به سلول های غضروفی، سلول های استخوانی و سلول های چربی تمایز یابند.

در این مطالعه محققین حساسیت سلولی به اثر نظارتی (bystander effect) را مورد مطالعه قرار داده اند. منظور از bystander effect، اثری است که روی سلولی که در مجاورت سلول مستقیما اشعه دیده است مشاهده می شود.

به این منظور آن ها گروهی از رده های سلول های توموری و سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از استرومای بند ناف را مورد استفاده قرار دادند و سلول های بنیادی مزانشیمی را با استفاده از رادیودرمانی فعال کردند.

آن ها براین باورند که سلول های بنیادی مزانشیمی پتانسیل بالایی برای درمان سرطان دارند و این امر آن ها را قادر می سازد که در بافت توموری مدفون شده و به طور مستقیم یا غیر مستقیم با استفاده از اشعه فعال شده و سیتوکین و سایر پروتئین های سرکوب کننده تومور را ترشح کنند.

این امر به طور معناداری مکانیسم های کنترلی اشعه یونیزه کننده اعمال شده روی تومورها را بهبود می بخشد. تست این مطالعه در مدل موشی سرطان نشان داد که ترکیب رادیودرمانی با سلول های بنیادی مزانشیمی موجب می شود که هم سلول های اشعه دیده و هم آن هایی که در فاصله خاصی از مکان اشعه درمانی قرار دارند، رشدشان کاهش یافته و دچار مرگ سلولی شوند.

اخبار علمی - مهر