جشنی برای برگزاری گذشت چهل روز

خبرگزاری ایسنا: ایرانیان باستان همزمان با دهم اردیبهشت ماه جشنی به نام «چهلم نوروز» برگزار می‌کردند و حالا تنها نشانی که در سال‌های اخیر از آن به جا مانده است، مراسمی در شیراز و کنار چشمه سعدی است.

در جشن «چهلم نوروز» زنان و مردان در ساعاتی جداگانه در چشمه سعدی آبتنی می‌کردند و بر این باور بودند که در این روز یک ماهی‌ سر از آب بیرون می‌آورد و انگشتری زرین را با خود می‌آورد که نشانه بخت و اقبال است. کرمانی‌ها نیز در این روز به زیارت «شاه خیراله» می‌روند. پختن آش شیر نیز جز مراسم این جشن است.

جشن میانه فصل بهار

محمدحسین موسوی در کتاب «جشن‌های ایرانی باستان» آورده است: در پانزدهم اردیبهشت ماه نیز جشن میانه فصل بهار و زمان گاهَنباری به نام «میدیوزَرِم» به معنای «میانه فصل سبز» برگزار می‌شد. البته میانه بهار با شانزدهم اردیبهشت برابر است؛ اما در گذشته حتا امروزه، عملا پانزدهمین روزِ ماهِ دوم هر فصل به عنوان میانه هر فصل شناخته می‌شود.

جشن‌های گاهَنْباری (پاره‌های سال)، ادامه و بازمانده‌ای از نوعی تقویم کهن در ایران باستان است که طول سال خورشیدی را نه به دوازده ماه خورشیدی، بلکه به چهار فصل و چهار و نیم فصل تقسیم کرده‌اند و هر یک از این بازه‌های زمانی، نام و جشنی ویژه به همراه داشته است.

سال گاهنباری از هنگام انقلاب تابستانی یا نخستین روز تابستان آغاز می‌شده و پس از هفت پاره زمانی، یعنی پایان سه فصل و چهار میانه فصل، به آغاز سال بعدی می‌رسیده است. پایان بهار یا آغاز تابستان مانند دیگر فصل‌ها، دارای جشن گاهنباری نبوده و تنها به عنوان جشن آغاز سال نو به شمار می‌رفته است. زمانی که کهن‌ترین گاهشماری شناخته شده ایرانی، رواج داشته و هنوز هم کم و بیش نشانه‌هایی از آن به جا مانده است، در آغاز و میانه هر یک از فصل‌های سال با سرور و شادمانی جشن گرفته می‌شده است.

گاهنبار میدیوزرم به معنای میانه فصل سبز یا میانه بهار است. گزیده‌های زادسپرم (کتابی که که زادسپرم پسر گٌشن‌جَم تألیف کرده است) بجز اشاره‌های کوتاه و جالبی که به تاریخچه و رویدادهای زمان زرتشت می‌پردازد، برانگیختن او به پیامبری را نیز به همین روز منسوب می‌دارد. نیمه اردیبهشت ماه برابر است با جشن گاهنبار میدیوزرم یا جشن بهاربد که از بزرگترین و مهم‌ترین جشن‌های ایرانیان پیش از رواج دین زرتشتی در عصر ساسانی بوده است.

آخرین سند مکتوب از برگزاری جشن میانه بهار، عبارت است از گزارش کوتاه اما مهم ابوریحان بیرونی در کتاب آثار‌الباقیه (فصل دوازدهم) که از اهتمام فراوان مردم به برگزاری آن یاد می‌کند و پس از آن در هیچ منبع دیگر، یادی از آن نشده است. امروزه بازمانده‌هایی از جشن کهن بهاربد در نواحی گوناگون سرزمین‌های ایران مانند مراسم نمادین در حوض سعدی شیراز و چشمه‌ی مجاور آن برجای مانده است.

عصرایران:  یکشنبه یازدهم فروردین ، چهلمین روز درگذشت سعید هاشمی والیبالیست 23 ساله ارومیه ای است که نه تنها یک ورزشکار که الگویی اخلاقی بود.

 مرحوم سعید هاشمی که از طرف اصحاب والیبال ایران و هواداران به عقاب خوش پرش والیبال ایران ملقب شده بود ، به اعتراف مربیان و کارشناسان این رشته از امیدهای مطرح والیبال کشور بود و آینده ای بسیار درخشان برایش متصور بودند.


با این حال ، اجل مهلت نداد و سعید در یک سانحه رانندگی جان خود را از دست داد.

 در مراسم خاکسپاری و سوم آن مرحوم علی رغم عدم اطلاع رسانی صدا و سیمای مرکز آذربایجان غربی یا چاپ یک قطعه بنر توسط اداره کل ورزش و جوانان آذربایجان غربی ،هزاران نفر از جمله مربیان و هم تیمی هایش در تیم شهرداری تبریز و نیز مقام شهرداری تبریز و کمک مربی تیم ملی والیبال حاضر شدند تا نشان دهند مردم برای احترام به قهرمانان ورزشی و اخلاقی شان نیازی به تبلیغات رسمی ندارند.

در این میان اداره کل ورزش و جوانان آذربایجان غربی و شهرستان ارومیه ، صدا و سیمای مرکز آذربایجان غربی و هیات والیبال آذربایجان غربی و ارومیه که گویا از حضور محمد حضرت پور شهردار ارومیه و چاپ و نصب بنر توسط شهرداری و شورای اسلامی شهر ارومیه و چاپ ونصب بنر توسط جواد جهانگیرزاده نماینده مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی ، چاپ دهها بنر توسط اصحاب والیبال و ورزش آذربایجان شرقی و شهرداری تبریز و نصب آن در سطح شهر تبریز و زیرنویس های مکرر صداو سیمای مرکز آذربایجان شرقی و اعلام چندین باره در اخبار مختلف رادیو تلوزیون تبریز،شرمسار و خجل شده بودند ، تصمیم به جبران کم لطفی های خود نمودند ، بدین ترتیب که صداوسیمای مرکز آذربایجان غربی  صرفا با پخش چند لحظه از بازیهای سعید هاشمی در برنامه "سیری در ورزش" از آن مرحوم یاد کرد و اصحاب والیبال ارومیه که عنوان مهد والیبال کشور را یدک می کشد برگزاری مراسم ختم روز هفتم مرحوم را به عهده گرفت که در آن مراسم عکس قاب شده سعید هاشمی که آن را هم از خانواده مرحوم گرفته بودند را بدون حتی یک شاخه گل در داخل مسجد بر روی یک صندلی قرار دادند ،حال دسته گل،سبد یا تاج گل پیشکش...!