توافق هسته‌ای خیلی دور خیلی نزدیك

 
اخبار سیات خارجی - توافق هسته‌ای خیلی دور خیلی نزدیك

 

 دیوار بی‌اعتمادی ترك می‌خورد، پرونده 11 ساله هسته‌ای به فرجام غایی و راهبرد نهایی برد- برد ختم می‌شود، نقش و جایگاه ایران به عنوان یك واحه مستقل در هژمونی تك قطبی ایالات متحده در هارتلند جهان و در منطقه ژئواستراتژیك خاورمیانه، در افق پیش رو كجا خواهد بود و آیا پس از منازعه در سه سطح ایدئولوژیك، راهبردی و تاكتیكی این دو می‌توانند بر سر منافع مشترك، اختلافات دیرین و پرو پیمان خود را به حاشیه رانده یا لااقل در مقولات حساس و معطوف به مطامع كلان دوسویه آن را نادیده بگیرند؟

 

اینها سوالاتی است كه این روزها بیش و پیش از همیشه در فرآیند روابط پر فراز و نشیب غرب- ایران مطرح شده و همگان به دنبال جواب پیرامون آن می‌گردند. دومین سفر روحانی به نیویورك آن هم همزمان با هفتمین دور مذاكرات نهایی ایران و 1+5 نگاه‌ها را به سمت و سوی شیخ دیپلمات معطوف داشته و او را در نقطه ثقل گرانیگاه پرونده قرن قرار داده است.

 

آیا روحانی خنده‌رو و خوش ویترین معطوف به شعار تعامل سازنده با جهان می‌تواند گره را باز و پرونده را مختومه كند، اویی كه در مرتبه پیشین با تابوشكنی غیرمنتظره همه را شوكه كرده و روندی بس شتابان و البته مساعد به پرونده هسته‌ای بخشید و اكنون انتظارها را از خود بالا برده است.

 تغییرات ملموس، نتیجه در ابهام
اكنون پرونده هسته‌ای در مرتبه و جایگاهی بسیار فراتر از برهه‌ای است كه روحانی، محمد جواد ظریف را به عنوان نماینده ایران در مذاكرات هسته‌ای منصوب كرده و پرونده را به وزارت خارجه سپرد. اگر تا دیروز مذاكرات فرسایشی سال‌ها ادامه یافته و هیچ تغییر دندان گیر و منتج به نتیجه‌ای در پرونده را شاهد نبوده و همه‌چیز در قالب طرح مطالبات آنچنانی و سپس انشقاق روزافزون و بسط و تعمیق تحریم‌ها پیش می‌رفت؛ اكنون و پس از رسیدن به دستور العمل مشخصی كه در قالب توافق ژنو رونمایی شد، دو طرف با وجود تفاوت سلایق و دیدگاه‌های خرد و كلان، معطوف به یك نقطه مالوف به پیش می‌روند و فی‌الواقع می‌دانند كه چه می‌خواهند و چگونه باید بخواهند. اگر تا دیروز مذاكرات در سطوح میانی پی گرفته می‌شد و عدم ارتباط مستقیم میان دو قطب اصلی ماجرا یعنی ایران و آمریكا بر پیچیدگی و انحراف‌های فرسایشی افزوده بود، اكنون وزرای خارجه دو كشور دور یك میز می‌نشینند و سنگ‌ها را رودررو وا می‌كنند، اینها تغییراتی بود كه شاید خوش‌بین‌ترین تحلیلگران مسائل دیپلماتیك هم تا دو سال پیش یارای تصور آن را نداشتند و بدیهی است كه این فرآیندها تا چه حد می‌تواند رسیدن به توافق را در چارچوب رفع سوءتفاهم‌ها و اشراف و آگاهی بر نظرات طرفین سهل و ساده كند اما نكته آنجاست كه هنوز رسیدن به نقطه غایی و نهایی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

 

نكته‌ای كه روحانی زیرك و با هوش آن را بخوبی دریافته و در سفر تازه خود راهكارهای جدیدی را برای حصول نتیجه پی می‌گیرد. دكتر روحانی علاوه بر پیگیری دیپلماسی عمومی در قالب دیدارهای هدفمند با نخبگان ایالات متحده و نیز مصاحبه‌های هوشمندانه با رسانه‌های معتبر آمریكایی كه در دوره پیشین نیز آن را پی می‌گرفت، در این دوره بر روی یك نكته متمركز شده است؛ او به غرب پیشنهادی می‌دهد كه به سادگی‌ قابل چشم پوشی نیست.

 

طرفه آنكه اتفاقات اخیر خاورمیانه بستری مهیا برای ترغیب غرب به حركت در چارچوب راهبرد پیشنهادی ایران فراهم كرده است. برآمدن افراطی‌های تكفیری پازل خاورمیانه‌ای غرب را بیش از پیش، پیچ در پیچ و سردرگم كرده و آنان پس از سه دهه می‌دانند ایران غیرستیزه جو و البته مخالف، دشمنی معقول و منطقی و البته غیر قابل حذف از عرصه معادلات است و مصالحه با آن و پذیرش نقش‌آفرینی ایران در منطقه بهترین و كم هزینه‌ترین گزینه در برابر آمریكاست...

نكته‌ای كه افكار عمومی غرب نیز با آن همدلی و همنوایی دارند و درست در این فضاست كه روحانی در دیدارها و نیز سخنرانی خود در مجمع عمومی تاكید می‌كند: اگر مذاكرات هسته‌ای به موفقیت برسد یك فضای كاملا جدید برای همكاری در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی ایجاد خواهد شد كه اجازه تمركز بیشتر روی برخی مسائل مهم منطقه شامل مبارزه با خشونت و افراطی‌گری در خاورمیانه را خواهد داد.

 

ایران قدرتمندی كه در تحولات خاورمیانه نه در برابر آمریكا كه در برابر دشمنان مشترك است، بسته هیجان برانگیزی است كه بی‌گمان تئوریسین‌های كاخ سفید به راحتی از كنارش نمی‌گذرند و می‌تواند نقش اهرمی موافق برای ترغیب غرب به حل پرونده هسته‌ای را ایفا كند. روحانی با صراحت به غرب می‌گوید كه به جای ماندن در گذشته و اصرار و پافشاری بر منازعات موهوم و ایرادگیری‌های نامعلوم كه هدفش فشار بر ایران است و در قالب پرونده هسته‌ای نمود یافته، ایران معتدل و قدرتمند را پذیرفته و در كنارش به مبارزه با دشمنان واقعی و خطرناك بپردازند.

آیا كلید در قفل می‌چرخد؟

بدون شك اگر قرار باشد دو طرف بر مدار اختلاف‌های دیرین و منازعات پیشین گام برداشته، یا تحت تاثیر القائات و حواشی دشمنان نام و نشان‌دار منطقه‌ای قرار بگیرند یا آنكه جایگاهی فارغ از نزاع‌های ایدئولوژیك و پذیرش واقعیت‌های ملموس و مبتنی بر ظرفیت‌های غیر قابل انكار منطقه‌ای و جهانی یكدیگر برای خود قائل نباشند، گره مذاكرات گشودنی نخواهد بود.

 

هر چند كه ویترین ترسیمی مملو از لبخندها یا دیدارهای پر هیاهو باشد. نكته‌ای كه روحانی نیز بدان اشاره كرده و گفته بود دست دادن من و اوباما مشكلات را حل نمی‌كند و من به دنبال دیدارهای نمایشی نیستم.

 

حال سوال بزرگ اینجاست كه با همه این فراز و فرودها آیا مذاكرات هسته‌ای تا سوم آذر به نتیجه خواهد رسید؟ در پاسخ تنها می‌توان گفت، همه‌چیز به یك انتخاب، باز می‌گردد. انتخابی كه یكسوی آن ایران هسته‌ای با رویكردهای تعاملی و غیر تخاصمی قرار دارد و سوی دیگر آن ایرانی است كه شاید در تنگنا قرار داشته باشد اما در برابر آمریكاست.

 

ایرانی كه شاید دشمنی با آن خشنودی برخی بازیگران منطقه‌ای را به همراه داشته باشد اما گره‌ای از مخاطرات آمریكا در منطقه را باز نكرده و آن را به تلاطم‌های بی‌پایان رهنمون خواهد كرد. كلید قفل هسته‌ای تنها در قالب یك بده بستان متوازن در قفل خواهد چرخید و این نكته‌ای است كه اكنون بیش از همیشه در دسترس است و مشخص نیست در آینده موهوم یك‌بار دیگر چنین فرصتی برای دموكرات‌های كاخ سفید و اعتدال گرایان پاستور فراهم باشد.
 اخبار سیاست خارجی - آرمان

ویدیو مرتبط :
خیلی دور، خیلی نزدیك

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

توافق با ایران خیلی دور تر از آن است که بتوان گفت حتما بدست می آید

 

اخبار سیاست خارجی - وزیر خارجه انگلیس:
توافق با ایران خیلی دور تر از آن است که بتوان گفت حتما بدست می آید/ اختلافات قابل توجهی هنوز وجود دارد

ویلیام هیگ، وزیر امورخارجه انگلیس گفت در مذاکرات جامع اتمی میان ایران و قدرت های جهانی، اختلافات قابل توجهی هنوز وجود دارد.

به گزارش «انتخاب»، وزیر امورخارجه انگلیس در مصاحبه با یک روزنامه اتریشی گفت: توافق با ایران خیلی دور تر از آن است که بتوان گفت حتما بدست می آید.

در این مصاحبه که روز پنجشنبه در روزنامه وینر ساینتوگ منتشر شد، وزیر امورخارجه انگلیس گفته است باید همه امکانات را در دور پایانی مذاکرات با ایران که در وین جریان دارد، بکار برد.

ویلیام هیگ در عین حال گفت که معتقد است مذاکرات فعلی با تهران، بهترین فرصتی است که برای حل مسئله اتمی ایران طی چند سال گذشته پیش آمده است.

ایران و قدرت های جهانی ضرب الاجل ۲۰ ژوییه را برای رسیدن به توافق جامع اتمی تعیین کرده اند که به رفع تحریم ها علیه ایران می انجامد.

اخبار سیاست خارجی - انتخاب