بی‌توجهی میلیون‌ها ایرانی به بیماری خاموش

 اخباراجتماعی  - بی‌توجهی میلیون‌ها ایرانی به بیماری خاموش

آخرین گزارش وزارت بهداشت از وجود حدود ٢٥ هزار بیمار دیالیزی در كشور خبر داده است. چندی قبل هم خبری به نقل از معاون درمان وزارت بهداشت منتشر شد كه از افزایش تعداد بیماران كلیوی ابراز نگرانی می‌كرد و هشدار می‌داد كه در صورت تداوم بی‌توجهی شهروندان به سلامت فردی و ادامه روند سبك زندگی ناسالم، تا ١٠ سال آینده یك سوم مهمانان تخت‌های بیمارستانی كشور، بیماران دیالیزی خواهند بود.

به گزارش اعتماد، نرخ افزایش تعداد بیماران نارسایی حاد كلیه در ایران حتی از آمار جهانی هم فراتر رفته و در حالی كه آمار جهانی از افزایش ١٥ الی ١٧ درصدی تعداد این بیماران در كشورها می‌گوید، نتیجه بررسی‌های انجمن خیریه حمایت از بیماران كلیوی حكایت از افزایش ١٧ الی ٢٠ درصدی این بیماران در ایران دارد و هشدار می‌دهد كه سالانه ٣ الی ٥ هزار نفر به جمع بیماران دچار نارسایی حاد كلیه اضافه می‌شود.

عضو هیات امنای این انجمن هم هشدار می‌دهد كه تعداد بیماران مبتلا به نارسایی حاد كلیه در آینده نه‌چندان دور و حداكثر تا ٥ سال آینده به بیش از دو برابر افزایش خواهد یافت.

در حالی كه بنا بر گزارش این انجمن هم‌اكنون ٥ الی ٩ میلیون بیمار مبتلا به دیابت (كه بیش از نیمی از آنها هم از بیماری خود مطلع نیستند) و بیش از ١٠ بیمار مبتلا به پرفشاری خون از مستعدترین افراد برای ابتلا به نارسایی حاد كلیه هستند، داریوش آرمان می‌گوید كه تعداد اندكی هم به دلیل ژنتیك و ابتلا به كلیه پلی كیستیك گرفتار نارسایی حاد كلیه می‌شوند اما تعداد این افراد در مقابل مبتلایان دیابت و پرفشاری خون و چاقی آنقدر اندك است كه باید همچنان وزن كفه ترازو را به سمت بیمارانی غیر از مبتلایان كلیه پلی‌كیستیك سنگین دید.

نگرانی متولیان سلامت از تعداد رو به افزایش بیماران كلیوی و نیازمند دیالیز بیشتر از این بابت تشدید شده كه با وجود هشدارهای مكرر درباره لزوم كنترل عوامل خطر ساز سلامت، شاهد بی‌توجهی مردم به معاینات و آزمایش‌های ادواری و مستمر برای رصد این عوامل هستند. معاون بهداشت وزارت بهداشت در هر مناسبتی تلاش می‌كند با اعلام آمار درباره بیماران مبتلا به چاقی و پرفشاری خون و دیابت، زنگ خطر را در گوش مردم به صدا در بیاورد اما ظاهرا صدای این زنگ در هیاهوی سایه انداخته بر سر شهرها و روستاهایی كه در موج زندگی صنعتی گرفتار شده‌اند شنیده نمی‌شود.

با وجود هشدار نسبت به اینكه ٤٠ درصد از بیماران دیالیزی به علت ابتلا به دیابت به جاده دیالیز رسیده‌اند، افزایش تعداد مبتلایان نارسایی حاد كلیه در حالی از سوی شهروندان نادیده گرفته می‌شود كه عوارض این افزایش كه بیش از محاسبه تعداد بیماران آسیب‌زاست، به نگرانی جدی برای نظام سلامت تبدیل شده است.

كمبود دستگاه‌های دیالیز به علت گرانی قیمت دستگاه‌ها و ناتوانی بخش خصوصی و دولتی از به روز كردن تعداد موجود دستگاه‌های دیالیز كه عموما با عمر ٢٠ الی ٢٥ ساله گرفتار فرسودگی و كهنسالی شده‌اند، ممنوعیت و ایجاد موانع بر سر راه واردات دستگاه‌های دیالیز طی سال‌های گذشته، كمبود تجهیزات مصرفی بیماران دیالیزی و هزینه‌هایی كه دیالیز بر دوش دولت و جامعه و نظام سلامت تحمیل می‌كند بیش از آنكه تعداد بیماران دیالیزی، چقدر و تا چه زمان دچار افزایش تصاعدی خواهد شد نگران‌كننده است.

آرمان در گفت‌وگو با «اعتماد» در نگاه اجمالی به وضعیت موجود تخت‌های دیالیز و ضمن هشدار نسبت به كمبود جدی ٢ الی ٣ هزار دستگاه دیالیز و لزوم تامین فوری، آن هم صرفا برای رسیدن به یك استاندارد حداقلی می‌گوید: «در خوش‌بینانه‌ترین حالت باید به ازای دو بیمار دیالیزی، یك دستگاه فعال باشد كه در حال حاضر فقط حدود ٣ هزار و ٥٠٠ دستگاه دیالیز در كشور فعال است كه هر كدام دو الی ٣ شیفت كار می‌كند. اگر قایل به محاسبه تعداد دستگاه به ازای بیمار باشیم، این تعداد دستگاه برای ٢٥ هزار بیمار دیالیزی در واقع بیش از دو برابر ظرفیت و توان خود در حال فعالیت است كه حتما كیفیت دیالیز از این حجم بالای فعالیت متاثر خواهد شد. به خصوص كه این دستگاه‌ها طی سال‌های گذشته هم بازسازی یا نوسازی نشده و این عامل هم در كیفیت دیالیز موثر است.

تا قبل از سال ٨٨ قیمت هر دستگاه دیالیز حدود ٥ میلیون تومان بود اما در فاصله سال‌های ٨٨ تا ٩٢، قیمت دستگاه‌ها به ٥٠ الی ٧٠ میلیون تومان افزایش یافت و این جهش چند برابری ضمن تشدید تحریم‌ها هم عامل دیگری بود كه كمبود دستگاه دیالیز حتی توسط نیكوكاران هم قابل جبران نباشد.

البته دولت وقت هم برای جبران كمبود دستگاه‌های دیالیز قدمی برنداشت چنانكه بنا به اذعان مسوولان اجرایی وقت وزارت بهداشت، اعتبار ویژه هم در اختیار مسوولان قرار گرفت اما این اعتبارات به جای پرداخت برای خرید دستگاه دیالیز به مصارفی همچون پرداخت حقوق معوقه و حل سایر مشكلات اعتباری رسید.»رایگان بودن دیالیز برای تمام بیماران در تمام مراكز درمان دولتی، خصوصی و خیریه و پوشش بیمه‌یی صددرصد برای دیالیز در حالی یك اتفاق مثبت تلقی می‌شود كه از سال ٦٥ اعزام بیماران كلیوی نیازمند پیوند كلیه به خارج از كشور هم متوقف شده و علت این اتفاق، پیشرفت دانش پیوند در كشور بوده كه به صرفه جویی قابل توجه ارزی و اقتصادی برای دولت و خانواده بیماران منجر شده است.

با این حال به گفته معاون ارتباطات و امور بین‌الملل انجمن خیریه حمایت از بیماران كلیوی، در حالی كه هر بیمار دیالیزی باید ٣ بار در هفته و هر بار به مدت ٥ ساعت زیر دستگاه دیالیز باشد، هر بار دیالیز برای دولت حدود ٣٠٠ هزار تومان هزینه ایجاد می‌كند. با این حال فقدان مركز تخصصی درمان بیماری‌های كلیوی یكی از مشكلاتی است كه می‌تواند روند درمان، مراجعه و پیگیری بیماران را ناتمام بگذارد آن هم در حالی كه از سال‌ها قبل، ایجاد مراكز تخصصی برای بیماری‌های قلب و عروق، چشم، ریه و سرطان به یكی از الزامات نظام سلامت تبدیل شده است.

 اخباراجتماعی  - اعتماد
 

ابتلای ۴ میلیون ایرانی به بیماری خاموش

هم اكنون ۵۰ تا ۷۰ درصد افراد بالای ۲۰ سال كشور به چاقی و اضافه وزن و بین ۱۰ تـا ۲۰ درصد جمعیت كشور به دیابت مبتلا هستند.