احمدی‌نژاد را چه کسی شهردار و رئیس‌جمهور کرد؟

 اخبار سیاسی - چمران، احمدی‌نژاد را شهردار و رئیس‌جمهور کرد

محمدمهدی تندگویان بر کرسی شورای شهر تکیه زده است و از فضای سیاسی که برخی سعی دارند حاکم شدن آن در این شورا را ترویج کنند، گلایه دارد چنانکه می‌گوید این اقدامات یک دسیسه است. عضو شورای شهر می‌گوید که نه اصولگرایان و نه اصلاح‌طلبان در تصمیم‌گیری‌های شورا دارای نقش اصلی هستند بلکه ورزشکاران که به‌عنوان نیروهای مستقل هستند گاهی با اصلاح‌طلبان هماهنگ هستند و گاهی با اصولگرایان دست دوستی می‌دهند پس آنان تاثیرگذار و تصمیم‌گیر اصلی هستند.

محمدمهدی تندگویان در گفت‌وگو با آرمان از اوضاع این روزهای شورای شهر تهران گفت که این گفت وگو در ادامه آمده است:

 چرا برخی مدیران دوست ندارند از مناصب خود جدا شوند؟
عمر مدیریت مفید در شهرداری یک عمر خاصی است یعنی من به عنوان مدیر وقتی در جایی سکان‌دار یک نهادی می‌شوم بیشتر از یک تعداد سال یا نهایتا طبق کارشناسی‌های علمی نهایتا 7 یا 8 سال کاری، حضور مجددم مفید نیست به دلیل اینکه در این مدت هر نوع حرکت، برنامه کاری و حتی خلاقیت را در این مسیر خرج کرده‌ام و یک مقدار ماندگاری آدم‌ها در یک سمت خصوصا سمت‌هایی که در اداره جامعه کلیدی هست، سبب آسیب‌های جدی می‌شود و ممکن است به فساد منتهی شود. 

حالا این فساد به معنی فساد ریالی نیست. شهرداری طی 8 سال گذشته هر چه ایده در زمینه شهری داشته به همراه مدیرانش به کار بسته و شهر تهران خوب یا بد شد. بهتر بود یک نگرش جدیدی می‌آمد یک تغییر تحولی در شهر ایجاد می‌کرد یک تغییری در مدیریت شهر ایجاد می‌شد و ایشان هم اقدامات خودش را می‌کرد چه بسا موضوع یا علمی‌تر یا پیشرفته‌تر می‌شد. به‌نظرم، عمر مدیریت مفید آقای قالیباف در شهرداری به‌دلیل مقطع‌های زمانی که حضور داشته‌اند، تمام شده البته تاکید می‌کنم این منکر کارآمدی و لیاقت ایشان نیست.

  آیا در دوره دوم انتخاب شهردار تهران رای‌گیری سیاسی شد؟
نه می‌توانم بگویم سیاسی بود و نه می‌توانم بگویم نبود. امسال هم که این اتفاق در شورا افتاد این را گفتم که متاسفانه یا شایدم خوشبختانه احزاب ظاهرا کاره‌ای نیستند خصوصا در انتخابات شوراها و انتخاب شهردار افرادی که هیچ عرق حزبی ندارند که البته برای خودشان قابل احترامند خودشان را آدم‌های مستقل می‌دانند مثل ورزشکارهای شورا که حالا می‌گویند نه ما اصولگراییم نه اصلاح‌طلب آنها هستند که تعیین‌کننده اتفاقات سیاسی شورا و شهر هستند نه اصولگراها نه اصلاح‌طلب‌ها. واقعا اینطور نیست که پارسال ما برده باشیم یا امسال اصولگراها چون ظاهرا هر سال این ورزشکارها یا اعضای غیرحزبی هستند که برنده می‌شوند.

به‌هر حال یک سال به هر دلیلی اینها به سمت اصلاح‌طلب‌ها آمدند و آمار رای ما بالا رفت و در انتخاب ریاست شورا که آقای مسجدجامعی رای آورد رای‌های آقای قالیباف به یک مرزی رسید که با یک رای ایشان شهردار شد امسال همه آن طیف که خودشان را مستقل می‌دانند به سمت اصولگراها رفتند و به کاندیدای خودشان رای دادند. معلوم هم نیست سال بعد چه اتفاقی بیفتد. این بازی که با احزاب می‌شود به نظر من خطرناک‌تر از کل قصه است.

 از چه دیدگاهی عنوان می‌کنید؟
به‌دلیل اینکه درحال حاضر احزاب شخصیتی ندارند. ما در شورا اصولگراهایی داریم که واقعا معتقد به اهداف و حرفشان هستند و دفاع قاطعی از سلیقه خودشان می‌کنند ولی متاسفانه نه حرف ما حاکم است نه حرف آنها بلکه آدم‌های مستقل که همان ورزشکارایی که در شورا هستند پررنگ است که آن هم بستگی دارد به کدام طرف سوق پیدا کنند تا تعداد رای به آن سمت بچرخد.

 الان فضای شورا را چطور می‌بینید؟ آیا واقعا کار شهری انجام می‌دهند؟
یک سال گذشته نشان داد فضای شورا، سیاسی نیست. یعنی همه بحث‌ها از روز اول که ما وارد شورا شدیم خصوصا با انتخاب آقای مسجدجامعی و به ظاهر پیروزی اصلاح‌طلب‌ها، این بود که این شورا مثل شورای اول ‌می‌شود، تنش دارد و تعطیل می‌شود. برخی اعتقاد داشتند سیاسی بازی در پارلمان شورا بوجود می‌آید ولی ما که در یکسال گذشته نشان دادیم اصلا به دنبال سیاسی کردن موضوعات نیستیم. به‌نظر من، اگر موقعی یا وقتی جایی مطرح می‌شود که شورا سیاسی شده این یک دسیسه‌ای است چون می‌خواهند شورا کار خودش را علمی و مدبرانه پیگیری نکند. ما در شورا با تشکیل کمیسیون‌های جدید، تخصصی‌تر شدن موضوعات، آوردن کارشناس‌های زبردستی که هر کدام تخصص خودشان را دارند فضا را تغییر دادیم.

در یک سال گذشته تمام تذکرات، فنی و کارشناسی بود و هیچ موردی نبود که نشان دهد هوچی‌گری سیاسی در شورا می‌کنیم. حتی کمتر وارد موضوعات فرهنگی و اجتماعی شهر هم شدیم چون در موضوعات فرهنگی و اجتماعی ممکن است شائبه سیاسی پیش بیاید ولی موضوعات فنی مثل موضوعات شهرسازی موضوعات نما و باغات و فضای سبز موضوعات محیط زیست، آلودگی هوا، آتش‌نشانی و خدمات‌رسانی به مردم اینها همه موضوعاتی هست که اصلا امکان سیاسی‌شدنش نیست صرفا موضوعات خدماتی و عملیاتی شهر است و در یکسال گذشته هم  تذکرات در این رابطه بود. بنابراین به نظر من اگر کسی دارد شورا را سیاسی می‌کند بخشی مطبوعات هستند که آنها رسالت خودشان را دارند پیگیری می‌کنند بخشی هم در حوزه شهرداری است.

 قسمتی اشاره کردید که اگر شورا به سمت سیاسی شدن برود، مشکلاتی ایجاد می‌کند و اعتقاد دارید تا به امروز چنین اتفاقی نیفتاده است. آیا به‌خاطر مدیریت آقای مسجدجامعی در دوران ریاست بر شورا  بود یا خود اعضای شورا سهمی داشتند؟
به‌نظر من، هیچ‌کدام از اعضا تمایل ندارند شورا را به این سمت ببرند این بازه رای‌گیری انتخاباتی ممکن است یک مدلی در حقیقت پیروزی یا باخت احزاب را نشان بدهد ولی در نهایت ما در موضوعات شهری به هیچ وجه نیاز به سیاسی‌کاری نداریم. کاملا مشهود است اگر یک پلی دیر ساخته بشود اگر مترو طولانی بشود اگر یک جایی آتش‌سوزی بشود و اتوبوس کشته بدهد این هیچ ربطی به احزاب و موضوعات سیاسی ندارد و مدیریت ناکارآمد را نشان می‌دهد یا اتفاق نامناسب را نشان می‌دهد ما همه به دنبال این هستیم که به این سمت برویم یعنی جلوی فساد را بگیریم.

آن چیزی که مصلحت شهر در زمینه ساخت‌وساز، جمعیت و زیرساخت‌های شهری است را پیگیری کنیم. به‌نظرم برنده شخص خود شهردار است چون آقای قالیباف نه اصلاح‌طلب است نه اصولگرا؛ آقای قالیباف فردی است که دفعه قبل رایش را از اصلاح‌طلب‌ها گرفته و شهردار مانده و  به ظاهر این‌بار از اصولگراها.

 فکر می‌کنید برخی ناکارآمدی‌های اصلاح‌طلبان در شورای شهر ناشی از چیست؟
در ناآگاهی احزاب یعنی ما به عنوان احزاب سیاسی نه پخته عمل می‌کنیم نه کارآمد. برخی از ناکارآمدی احزاب خوب استفاده می‌کند. بعضا اشخاص همینطور هستند و از این بازی سیاسی و حزبی به نفع عملکرد خودشان خوب استفاده می‌کنند. احزابمان پخته نیستند یعنی واقعا به یک شعور و بلوغ حزبی نرسید‌ه‌ایم اگر ما به عنوان اصلاح‌طلب یا اصولگرا در یک جمع‌بندی به این نظر برسیم که این مدیریت به نفع شهر تهران نیست و بتوانیم این اتحاد را داشته باشیم، به نفع مردم و هر دو حزب کار بکنیم، همه این بازی‌ها جمع می‌شود ولی ما به این بلوغ نرسیدیم و دنبال تقابل با همدیگر هستیم. کمتر به فکر خیر و صلاح مردم شهر هستیم.

 انتخاب آقای چمران را چطور ارزیابی می‌کنید؟ با توجه به  اینکه شهردار شهر نقش اصولگرا را به خود گرفته است چطور می‌بینید؟
آقای قالیباف که اصولگرا نیست. آقای قالیباف در دوره قبلی تقریبا با یک تقابلی با آقای چمران پیش رفته یعنی در دوره مدیریت آقای چمران که همزمان با دولتداری آقای احمدی‌نژاد بود، اگر قرار بود آقای قالیباف اصولگرا باشد نباید هیچ زاویه‌ای با دولت پیدا می‌کرد درحالی‌که ما هر روز شاهد تنش بین دولت و آقای قالیباف بودیم و همه شورا مشهود هم بود. دولت هم پشتیبان آقای قالیباف نبود.

حالا اینکه چرا این چرخه انجام شده، به نظر می‌آید که آقای چمران و آقای قالیباف در یک سمت هستند این یک برداشت به نظر من اشتباه است ولی موضوع این است که همیشه در این تقابل و تضاد‌هاست که کار خوب پیش می‌رود. وقتی من به عنوان یک مدیر عملیاتی یا جهادی که مدعی عملکرد جهادیم یک نهادی بالاسرم باشد که احساس بشود که تقابلی با من دارد و کاملا دارد نظارت می‌کند، بازخواست می‌کند، عملکرد من بهتر خواهد شد نه اینکه ضعیف‌تر چون مدام می‌دانم که از یک جایی رصد می‌شوم و باید پاسخگو باشم که این موضوع به مدیریت کمک می‌کند.

در سال گذشته هم که نگاه بکنید آمار نشان می‌دهد که اتفاقا بیشتر تذکرات و برخوردها از سمت طیف اصولگرا بوده تا اصلاح‌طلب؛ مثلا آقای قناعتی بالاترین تذکرات شهرداری را در سال گذشته دارد، آقای حافظی شهردار را تا سوال و استیضاح هم پیش برده است. اینها از طیف اصلاح‌طلب نیستند بنابراین فکر می‌کنم مدیریت آقای چمران تاثیر زیاد نگذارد مگر اینکه اعضای شورا بخواهند کوتاه بیایند.

 از چه لحاظ منظورتان است؟
یعنی با این نگرش که این شهردار را خودمان انتخاب کردیم و رای خودمان است، بخواهند مماشات در کار بکنند.

  ویِِژگی صندلی شهردار چیست که هر فردی روی آن می‌نشیند، می‌خواهد به ریاست‌جمهوری برود؟
این صندلی چیزی نیست. البته ما در یک سری کشورهای دنیا این مدل را داریم یعنی مثلا در چین شهردار شانگهای کسی است که بعدا حتما رئیس‌جمهور خواهد شد این مشخص است یعنی طبق طی سلسله روال حزبی آنجا شهردار چین بعدا این سمت را پیدا می‌کند.

در ایران به هر حال در این چند دوره باب شده کسی که شهرداری تهران را اداره می‌کند دوست دارد به این سمت هم گام بردارد البته یک موضوع این هست که واقعا اداره شهر تهران در منظر شهردار بودن شاید همسان با اداره چندین وزارتخانه در آن واحد باشد هم از لحاظ بودجه و اعتباراتی که برای شهردار است هم از لحاظ گستردگی کار در شهر تهران. شهر تهران یک شهر با 8 میلیون جمعیت ساکن و 15 میلیون مسافر روزانه که برای کار می‌آیند یعنی نسبت به آمار کلی جمعیت کشور که اگر مقایسه بکنید شاید با چندین استان کشور برابری می‌کند بنابراین کسی که می‌تواند مدیریت کارآمد در شهر تهران داشته باشد، بعید نیست که فکر ریاست‌جمهوری هم در سر داشته باشد ولی این یکی از مشکلات است.

جای دیگر هم گفتم کسی که خودش را در پوزیشن رئیس‌جمهوری ببیند و احساس کند می‌تواند برای ریاست‌جمهوری کاندیدا شود کمتر پاسخگوی شورا یا نهادهای اینچنینی هست چون خودش را فراتر از این احساس می‌کند. ما شهردار را به عنوان یک نیروی صرفا خدماتی می‌شناسیم. شهر تهران عمده کارش خدماتی است. یک آدمی که صرفا نیروی خدماتی است چطور هوس می‌کند رئیس جمهور شود چون این امر با پوزیشن‌های دیپلماتیک ، اقتصادی و بازرگانی و چیزهایی که در شهرداری تهران وجود دارد ، موجود نیست. اتفاقی است که در دوره قبل افتاده دوره قبل به نظر من آقای چمران خیلی در این موضوع تاثیرگذار بوده است.

 از چه لحاظ؟
کسی که باعث شد آقای احمدی‌نژاد شهردار شود و کمک کرد به آقای احمدی نژاد در رئیس جمهور شدن، آقای چمران است . او این بدعت را در شهرداری بوجود آورد که شهردارها به این سمت بروند. تا قبل از آن زیاد گرایش شهرداران به ریاست‌جمهوری باب نبود حتی آقای کرباسچی که به عنوان شهرداری که کارهای زیادی در شهر انجام داده، هیچ‌وقت به این سمت نرفت که این ادعا را کند. این موضوع از زمان آقای احمدی‌نژاد باب شد و آقای چمران هم در ایجاد این فرهنگ خیلی تاثیرگذار بود که شهردار به فکر ریاست‌جمهوری بیفتد.

 اخبارسیاسی  - آرمان

ناطق نوری: به موسوی پیشنهاد دادم که مثل احمدی نژاد اول شهردار تهران شود و سپس رئیس جمهور

کروبی به بهزاد نبوی گفت "شما چیزی نگو. من که می‎دانم شما توده‎ای هستی"

ناطق نوری: به موسوی پیشنهاد دادم که مثل احمدی نژاد اول شهردار تهران شود و سپس رئیس جمهور

آقای کروبی یک آدم احساسی و عاطفی بود. می‎شود پیچ و مهره ایشان را به‎دست بگیرید و ایشان را مدیریت کنید.

 انتخاب : احمد ناطق نوری با نشریه "پنجره" مصاحبه ای انجام داده و در آن از پینشهادش به مهندس موسوی و کروبی سخن گفته است.

آقای ناطق نوری بیشترین خدمت و کمک را به آقای خاتمی کرد. ایشان بعد از ظهر روز 2 خرداد انتخابات سال 76 به آقای خاتمی تبریک گفت و به ایشان گفت که بنده کمک‎تان خواهم کرد و همین‎طور هم شد. هفت ماه پس از روی کارآمدن آقای خاتمی، ایشان برای تکمیل پروژه سالن اجلاس سران از مجلس درخواست پول کرد.

نمایندگان، مخالف این کمک بودند ولی آقای ناطق نوری نیم ساعت قبل از شروع جلسه با نمایندگان صحبت کرد و گفت که با دولت رفتار سیاسی نکنید و به فکر آبروی نظام باشید؛ اجلاس سران حکم آبروی نظام را دارد، با دولت لج بازی نکنید و سیاسی کاری نکنید و من میخواهم که یک ساعته این مسأله در مجلس جمع شود و این‎طور هم شد و مجلس در آن زمینه با دولت همکاری خوبی کرد.

بنده خودم نیز به‎عنوان رییس کمسیون انرژی، تعامل بسیار خوبی با دولت آقای خاتمی داشتم. در بعضی از طرح‎‎های نفتی گاهی برخی از اصلاح‎طلبان نیز با وی مخالفت می‎کردند ولی من از آقای خاتمی بسیار دفاع کردم. وزاری دولت آقای خاتمی نیز تعامل خوبی با مجلس داشتند و هرگز سؤال از وزیر را دشمنی با دولت تلقی نمی‎کردند.

آقای کروبی یک آدم احساسی و عاطفی بود. می‎شود پیچ و مهره ایشان را به‎دست بگیرید و ایشان را مدیریت کنید. در زمان مجلس ششم طیف تندروی مجلس طرحی را مطرح کردند که به‎نظر ما برخلاف نظر رهبری بود و به‎جایگاه ولایت ضربه می‎زد.

با آقای حداد و دیگر اعضای فراکسیون اقلیت جلسه گذاشتیم که راه حلی برای مقابله با این طرح پیدا کنیم، پیشنهاد آبستراکسیون مطرح شد و این‎که همه اصول‎گرایان از صحن خارج شوند، اما تعدادمان کافی نبود و جلسه از حد نصاب نمی‎افتاد.

من پیشنهاد دادم که مجلس را به هم بریزیم تا طرح تندرو‎ها مطرح نشود، آقای کروبی آدم ساده دلی! است. رفتم پیش ایشان و گفتم که آقای کروبی اگر این طرح در صحن مطرح شود ما مجلس را به هم می‎ریزیم و دعوا به راه می‎اندازیم و این برای آبروی شما و مجلس خوب نیست.

ایشان به بنده گفتند شما می‎گویید که من چه‎کار کنم تا این طرح مطرح نشود؟ به ایشان گفتم اگر جسارت نباشد، لطفا شما 10 دقیقه از صفای لری خود بهره ببرید! ایشان درآن جلسه به حدی جلسه را خوب مدیریت کرد که وقتی بهزاد نبوی، نایب رییس مجلس خواست به ایشان اعتراض کند،آقای کروبی به بهزاد نبوی گفت: «شما چیزی نگو. من که می‎دانم شما توده‎ای هستی!»

ایشان به اخطار‎‎های برخی از نمایندگان هم بی‎توجهی کرد و به هر تقدیر اجازه نداد که آن طرح در صحن علنی مطرح شود و آن را از دستور کار مجلس خارج کرد.

من شخصا [با آقای کروبی بعد از انتخابات] دیداری نداشته ام، اما بعد از دیدار مسئولان ستاد‎های انتخاباتی نامزد‎ها با رهبری، به آقای محتشمی پور گفتم که بنده یک پیغام برای آقای موسوی و کروبی دارم و شما به این دو نفر بگویید که اگر شما دو نفر عقل سیاسی دارید، یک نامه به رهبری بنویسید و از ایشان تشکر کنید و بگویید با توجه به تخلفات صورت گرفته ما از شورای نگهبان تقاضا داریم که به شکایت‎‎های ما رسیدگی کند و بگوئید که برای ما حفظ نظام از این تخلفات صورت گرفته مهم‎تر است.

حتی بنده به آقای موسوی پیشنهاد دادم که اگر یک سال صبر کنید، می‎توانید در انتخابات شورای شهر تهران لیست 15 نفره معرفی کنید و خودتان نیز شهردار تهران شوید و بعد از آن مانند آقای احمدی‎نژاد از شهرداری به ریاست‎جمهوری برسید. اشتباه بزرگ ایشان این بود که از واژه «تقلب» استفاده کرد.

بنده به نتایج اعلام شده معترض بوده و هستم. اگر همین الان هم در شهر نور نظرسنجی کنید خواهید فهمید که رأی من از تمام رقبایم بیشتر بوده است. شب اعلام نتایج در شهر نور، عده‎ای از حامیان من جلوی ستاد انتخاباتی‎ام تجمع کردند و بسیار خشمگین بودند. برای من، نظام از نمایندگی خودم مهم‎تر است. همان شب بالای وانت رفتم و برای حامیانم صحبت کردم و گفتم که من اعتراضم را فقط از طریق قانونی پیگیری می‎کنم و به همه حامیانم گفتم که آرام به خانه های‎تان بروید. همان شب، تمام مسئولین شهر و استان با بنده تماس گرفتند و از بنده تشکر کردند./انتخاب