آوارگان سوریه به روایت آمار و ارقام

  صبح بخیر: هنگامی که در مرحله‌های حذفی بازی در ۹۰ دقیقه وقت قانونی و سپس ۳۰ دقیقه وقت اضافی مساوی تمام می شود٬ این ضربات پنالتی هستند که راه را برای صعود یک تیم هموار می کند؛ راهکاری که شاید خیلی هم عادلانه به نظر نرسد٬ اما فعلا بهترین راهی است که برای مشخص شدن برنده میدان وجود دارد.

به گزارش صبح بخیر به نقل از بی‌بی‌سی؛ توپی که روبرتو باجو در سال ۱۹۹۴ در بازی فینال مقابل برزیل به بیرون زد و برزیل را به قهرمانی رساند.

ضربات پنالتی تعیین کننده پیروز میدان٬ از سال ۱۹۷۸ وارد جام جهانی شد. پیش از آن در صورتی که در مرحله حذفی دو تیم مساوی می کردند، بازی تکرار می شد، که البته این اتفاق تنها چهار بار اتفاق افتاد.



تعیین برنده بازی با ضربات پنالتی نخستین بار در سال ۱۹۸۲ به کار گرفته شد و از آن زمان سرنوشت ۲۲ بازی با ضربات پنالتی تعیین شده است؛ یعنی ۱۸.۷ درصد از کل بازی‌های مرحله حذفی.

در مجموع این ۲۲ بازی ۲۰۴ پنالتی زده شده که ۱۴۴ ضربه داخل دروازه شد و ۶۰ ضربه به گل تبدیل نشد.

۱۶۲ ضربه با پای راست و ۴۲ ضربه با پای چپ نواخته شد.


میشل پلاتینی در بازی حساس نیمه نهایی ۱۹۸۶ مقابل برزیل ضربه اش را گل نکرد، اما نهایتا فرانسه پیروز شد و صعود کرد

میشل پلاتینی٬ کریس وادل٬ سوکراتس٬ مارادونا٬ روبرتو باجو٬ فرانک لمپارد، استیون جرارد، آندره شوچنکو و دیوید ترزه‌گه از جمله بازیکنان سرشناس جهان بوده اند که در جام جهانی و در ضربات پنالتی آخر بازی، دست کم یک بار نتوانسته اند ضربه خود را به گل تبدیل کنند.


دیدار دو تیم غنا و اروگوئه در سال ۲۰۱۰ آخرین مسابقه ای بود که پنالتی کشید. دیه گو فورلان زننده ضربه اول بود. اروگوئه برنده شد و تا نیمه نهایی نیز پیش رفت

از مجموع این ۲۰۴ پنالتی٬ فقط ۸ ضربه پنالتی بوده که بدون اینکه در چارچوب دروازه باشد و یا با نقطه ای از تیر دروازه برخورد کند٬ مستقیم به خارج رفته است؛ از جمله پنالتی سرنوشت ساز روبرتو باجو در فینال ۱۹۹۴ مقابل برزیل.


خوش شانس ترین تیم آلمان بوده که در چهار بازی (از مجموع چهار بازی)‌ در ضربات پنالتی برنده شده

۲۳ کشور در مجموع در ضربات پنالتی جام جهانی حضور داشته اند. ایتالیا، آرژانتین، فرانسه و آلمان هر یک با چهار بازی در صدر این جدول قرار دارند. اما خوش شانس ترین تیم، آلمان بوده است که در هر چهار بازی برنده شده و بدشانس‌ترین تیم، ایتالیا بوده که فقط در یک بازی پیروز شده است.


آرژانتین که در سال ۱۹۹۰ درخشش جام پیش از آن را نداشت٬ در دو بازی در ضربات پنالتی پیروز شد و صعود کرد و تا فینال پیش رفت. این تنها تیمی است که در یک دوره٬ دو بار با ضربات پنالتی صعود کرده است.

فرانسوی‌های اگر در فینال ۲۰۰۶ زیدان را تا آخر ۱۲۰ دقیقه داشتند شاید مغلوب ایتالیایی‌ها نمی‌شدند

بازی فنیال دو بار به ضربات پنالتی کشیده شد و برزیل (۱۹۹۴ در مقابل ایتالیا) و ایتالیا (۲۰۰۶ در مقابل فرانسه) بازی فینال را در ضربات پنالتی بردند و قهرمان شدند.


تیم های اروپایی در چهار بازی از ده بازی که در مقابل تیم‌های قاره‌های دیگر کارشان به پنالتی کشیده شد، برنده بیرون آمدند.

بلژیک٬ پاراگوئه و کره جنوبی تنها تیم هایی بوده اند که تمام ضربات پنالتی شان را به گل تبدیل کرده اند. در مقابل سوئیس تنها تیمی است که در یک بازی (با اوکراین ۲۰۰۶) که به پنالتی کشید٬ هیچکدام از ضرباتش را گل نکرد و ۳ بر صفر بازنده شد.

استیون جرارد یکی از سه بازیکن انگلستان بود که در دیدار یک چهارم نهایی ۲۰۰۶ در مقابل پرتغال، ضربه اش گل نشد.


انگلستان و ایتالیا در ضربات پنالتی کم دقت‌ترین و شاید بدشانس ترین ها بوده اند. انگلیسی ها از ۱۴ ضربه پنالتی ۷ تا را گل نکرده اند و ایتالیایی از ۲۰ ضربه ۱۳ تا را.

در هفت بازی گذشته جام جهانی که نتیجه را ضربات پنالتی مشخص کرده، تیمی پیروز میدان بوده که اولین ضربه را زده است. آخرین باری که تیمی ضربه دوم را زده و برنده شده، به سال ۲۰۰۲ و دیدار اسپانیا و جمهوری ایرلند باز می گردد که برنده اسپانیا بود.

روبرتو باجو بعدها در خاطرات خود با عنوان "گلی در آسمان" نوشت: " (این ضربه) ‌سالها بر زندگی من تاثیر داشت. بدترین نقطه زندگی حرفه‌ای‌ام بود. اگر می توانستم لحظه ای را از زندگی پاک کنم، قطعا همین بود"