آقای روحانی "آیا این در بر همان پاشنه خواهد چرخید؟"

آقای روحانی "آیا این در بر همان پاشنه خواهد چرخید؟"

سیاست رسانه ای دولت دهم همواره یکی از مواردی بود که طی سال های گذشته انتقادها و مخالفت های بسیاری را چه از سوی مخالفان و چه از سوی حامیان مشفق دولت احمدی نژاد برانگیخته بود .

 

نبود سیستم متمرکز اطلاع رسانی و پاسخگویی ،تعیین دیرهنگام سخنگوی دولت یا به عبارت بهتر "سخنگویی که روی کاغذ ماند "و حتی یک جلسه رسمی با خبرنگاران هم برگزار نکرد ،ایجاد محدودیت برای خبرنگاران حوزه های مختلف به ویژه خبرنگاران حوزه دولت ،اطلاع رسانی متناقض و متفاوت از یک موضوع توسط مقام های دولتی و اظهار نظر چهر ه های غیر مسئول که گاه به بحرانی برای دولت تبدیل می شد و توان و نیروی زیادی را از مجموعه دولت می گرفت تصویری ناخوشایند از رویکرد رسانه ای دولتی به نمایش گذاشت که بیش از همه دولت های قبلی داعیه حضور و ارتباط با مردم را داشت ارتباطی که بدون شک بدون توجه به نقش رسانه ها ابتر و ناتمام می ماند.

 

در این میان البته آن چه به طور مشخص در این رویکرد رسانه ای تا حد زیادی لطمه دید جایگاه رسانه ای به نام خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا)به عنوان خبرگزاری رسمی کشور و ستون فرآیند اطلاع رسانی دولت و روزنامه دولتی وابسته به خبرگزاری بود که از یک نهاد فرادستی و تصمیم ساز ، به مجموعه ای بخشی نگر تبدیل و باعث کاهش اثرگذاری و به ویژه اعتماد به این نهاد شد.

 

توجه دقیق به اخبار و تیتر های این 2 رسانه مهم دولتی و کشوری به ویژه در سال های پایانی دولت به خوبی موید این مطلب است که چگونه یک رسانه به عنوان خبرگزاری رسمی کشور در سطح یک سایت وارد منازعات رسانه ای شده و یا به تریبون مبلغ طیفی خاص در مجموعه دولت تبدیل می شود .

 

در حالی که خبرگزاری رسمی دولت و روزنامه های وابسته به آن، باید به طور جدی و به معنای واقعی ملی بوده و مدافع کلیت نظام و کشور و مدافع منافع ملی باشند.

 

این نقد البته به معنای تخطئه کامل عملکرد این رسانه در دوران مورد نظر نیست اما به عنوان کسی که هرروز به سایت ها و اخبار خبرگزاری ها مراجعه می کنم عملا دریکی دو سال گذشته بارها پیش آمده بود که به سایت خبرگزاری رسمی کشور مراجعه نکرده و حداقل _از نگاه حقیر_به واسطه این عدم مراجعه چیزی را هم از دست نداده باشم .

این مقدمه مفصل بیان شد تا به این پرسش برسیم که آیا دولت یازدهم هم همین راه را می رود؟ پر واضح است اگر در جاده انصاف گام بگذاریم هنوز مدت زمان زیادی از فعالیت این دولت نگذشته تا بتوان نقد دقیقی از عملکرد آن ارائه داداما از آن جا که به جد به این معتقدیم که نقد رویکردها می بایست از همان ابتدا و با دقت انجام شود نکاتی در رویکرد نهاد های رسانه ای دولت یازدهم به چشم می خورد که ضرورت این انذار را دوچندان می‌کند .

 

نحوه برگزاری دو نشست خبری دکتر روحانی و چینش و انتخاب خبرنگاران سوال کننده ،نحوه اطلاع رسانی پایگاه اطلاع رسانی دولت از مراسم رای اعتماد در کابینه در حالی که از حدود چند صد پیامک ارسال شده در این زمینه حتی چند و به جرات یک پیامک از سخنان مخالفان کابینه ارسال نشد (البته این آسیب فقط مختص به این پایگاه اطلاع رسانی نبود و همزمان خبرگزاری دیگری با رویکردی متفاوت صرفا به ارسال نظرات مخالفان کابینه می پرداخت)

 

و همچنین عدم دعوت از خبرنگاران تمام روزنامه ها برای حضور در مراسم تودیع و معارفه وزرا و منحصر کردن آن به خبرگزاری ها از مواردی است که این گمان را قوت می بخشد که نکند قرار است این در همچنان بر همان پاشنه بچرخد.

 

دکتر روحانی چه در زمان تبلیغات انتخاباتی و چه از روزی که بر مسند ریاست جمهوری قرار گرفته همواره بر پاسخگو بودن دولت اعتدال تاکید کرده است که البته ذکر مثال های بالا دلیلی بر نقض گفته ایشان نیست چه بسا به لحاظ اولویت های فعلی دولت مجالی برای توجه به این موارد برای دولتمردان مهیا نشده باشد اما از آن جا که باور داریم رشد و توسعه همه جانبه و پایدار کشور، مستلزم وجود رسانه های قوی، مستقل و موثر است که بتوانند نقش دیده بانی خود را به درستی انجام دهند

 

بر این نقص انگشت نهادیم تا این نقیصه به رویکردهایی که خسارت بار خواهد بود تبدیل نشود، زیرا بر این باوریم که «آن که به سختی نیشتر بر دمل می زند چه بسا از آن که با مدارا دوره درد را طولانی تر می کند به بهبودی کمک کرده است .»/روزنامه خراسان

 

 

ویدیو مرتبط :
#27 چرا به AMP نیاز داریم؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

پس از هاشمی، نوبت روحانی شد! / توپخانه کیهان به سوی شیخ اعتدال چرخید!

پس از هاشمی، نوبت روحانی شد! / توپخانه کیهان به سوی شیخ اعتدال چرخید!

روزنامه کیهان که تا پیش از اعلام نظر شورای نگهبان، تمام همت خود برای تخریب شخصیت  آیت الله هاشمی آغاز کرده بود ، پس از عدم احراز صلاحیت هاشمی، هدف توپخانه خود را به سوی حسن روحانی چرخانده است! 

این روزنامه در شماره امروز خود، طی چند خبر به حسن روحانی حمله کرده است، اما دو خبر کیهان، اختصاصاً به روحانی اختصاص دارد.

متن این دو خبر را می خوانید:

صدا (گفت و شنود)

گفت: یکی از نامزدها در تبلیغات انتخاباتی گفته است؛ ما در دوران خود اجازه ندادیم پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده شود.

گفتم: وقتی تمام فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان به حالت تعلیق درآمده و متوقف شده بود و آژانس هم با نصب دوربین‌ها و انجام بازرسی‌ها بر توقف فعالیت هسته‌ای کشورمان نظارت می‌کرد، دیگر برای چه پرونده را به شورای امنیت سازمان ملل بفرستند؟!

گفت: چه عرض کنم؟!

گفتم: بچه‌ای از پدرش پرسید؛ باباجان! دزد چطوری وارد خانه می‌شود؟ پدر گفت؛ پارچه به پایش می‌پیچد، آهسته راه می‌رود، در را یواش باز می‌کند تا هیچ صدایی شنیده نشود... نیمه شب پسر بچه پدرش را بیدار کرد و گفت؛ باباجون! پاشو پاشو دزد اومده! پدرش پرسید از کجا فهمیدی؟ گفت آخه هر چه گوش میدم، هیچ صدایی نمیآد!

از کدام افتخار سخن می‌گوئید؟! (خبر ویژه)

اظهارات حسن روحانی در برنامه تبلیغاتی تلویزیونی تعجب ناظران مطلع را برانگیخت.

وی در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری که با تک‌گویی، بداخلاقی و تحریف ‌واقعیات همراه بود، از دوره امتیاز دادن‌های یک سویه به غرب بر سر چالش هسته‌ای تصویری طلایی به نمایش گذاشت و به مجری برنامه نیز با تندخویی حمله کرد.

این در حالی است که به عنوان مثال سیدمحمد خاتمی در تاریخ 28 خرداد 1383 و در جمع خبرنگاران از پیمان‌شکنی‌های 3 دولت اروپایی انتقاد کرد و گفت: ما تأیید البرادعی را داشتیم که گازدهی به دستگاه سانتریفیوژ، قطعه‌سازی و مسایل دیگری که مربوط به آن می‌شود و مونتاژ، اصلا جزو غنی‌سازی نیست.

حال یا بهانه‌گیری کردند یا نظرشان عوض شد و یا مسئله غنی‌سازی را تعمیم دادند و ما با حسن‌نیت این را پذیرفتیم و عملی هم کردیم و مسیر را پیش می‌رفتیم که سوال کردند، به آنها اجازه دادیم حتی از تشکیلات نظامی ما بازرسی کنند.

خاتمی تصریح کرد:در مقابل، اروپایی‌ها تعهداتی داشتند که زمینه انتقال تکنولوژی و همکاری‌های گسترده را بوجود آورند و هم در زمینه منطقه‌ای، دو جانبه و هم با اتحادیه اروپایی همکاری کنند که با بهانه‌های مختلف در این مسیر حرکت نکردند.

پس از بحث‌های فراوان بالاخره در بروکسل این بحث‌ها ادامه داشت و بنابراین بود که پرونده هسته‌ای ایران در اجلاس ژوئن عادی بشود، یعنی از یک مسئله فوق‌العاده بیرون برود. امروز با وجود بازرسی‌ها و همکاری‌هایی که شده، پرونده ایران از حالت فوق‌العاده خارج نشده است.

رویکرد تسلیم‌طلبانه باعث شد که علی‌اکبر محتشمی‌پور 11 تیرماه 1383 ضمن سخنرانی در حسینیه جماران اعلام کند: در جریان مباحثی که سال گذشته میان ایران و آژانس انرژی اتمی مطرح شد، ناگهان وزرای کشورهای انگلیس، آلمان و فرانسه به ایران آمده و قراردادی را با دبیر شورای عالی امنیت ملی (روحانی) امضاء کردند که یکی از مفاد آن تعلیق موقت غنی‌سازی اورانیوم بود.

در حالی که این اقدام ربطی به کشورهای اروپایی نداشت و اگر ایران با آژانس انرژی اتمی مسئله‌ای دارد، اروپایی‌ها حق نداشتند از موضع قیم‌مابانه با ملت ایران رفتار کنند.

آقای روحانی مجاز نبود در سفر به بروکسل با وزرای خارجه کشورهای فرانسه، آلمان و انگلیس قراردادی را امضاء کند که به موجب آن متعهد شود ایران ساخت قطعات دستگاه‌های سانتریفیوژ را متوقف کرده و در مقابل اروپائی‌ها هم قول بستن پرونده هسته‌ای ایران در آژانس بین‌المللی اتمی را بدهند، در حالی که این کار از عهده آنها برنمی‌آید.

همچنین کمال خرازی وزیر وقت خارجه در تاریخ 18/2/1384 و در جریان سفر نیویورک به واحد مرکزی خبر گفت: ما براساس جدول‌بندی که داشتیم از آغاز پس از مذاکرات پاریس قرار بود در مدت سه ماه مسایل ارزیابی شود و تصمیم بگیریم که اگر مذاکرات نتیجه‌بخش است ادامه دهیم و اگر نتیجه‌بخش نیست و تنها وقت گذرانی است آنرا ادامه ندهیم.

خرازی در پاسخ به این سوال که آنچه در مذاکرات گذشته اتفاق افتاده امتیازدهی از جانب ایران بوده آیا باز هم مصلحت است که مذاکرات ادامه یابد، گفت ما نیز احساس می‌کنیم که اروپایی‌ها در حال وقت‌کشی هستند و ما اکنون به مقطعی رسیده‌ایم که تصمیم خواهیم گرفت.

یادآور می‌شود رهبرمعظم انقلاب سوم مرداد 1391 در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام اعلام کردند:« در هر برهه‌ای که ما در مقابل جبهه دشمن انعطاف نشان دادیم و عقب‌نشینی کردیم با توجیه‌هایی؛ مثلا گفتیم بگذارید بهانه را از دست دشمن بگیریم، یک وقت گفتیم سوءظن دشمن را از خودمان زایل بکنیم، به این بهانه‌ها انعطاف‌ نشان دادیم، دشمن مواضع گستاخانه‌تر علیه ما گرفت.

در آن روز ادبیات مسئولین ما آلوده شد به حرف‌ها و تعبیرهای تملق‌آمیز نسبت به غرب و فرهنگ غربی، در آن روز اینها ما را محور شرارت معرفی کردند. کی؟ آن کسی که خودش مجسمه شرارت بود، رئیس‌جمهور قبلی آمریکا مجسمه شرارت، ایران اسلامی را محور شرارت معرفی کرد. این کی بود؟ 

آن وقتی که ما در ادبیات خودمان در اظهارات خودمان حرف‌های تملق‌آمیز نسبت به غرب و نسبت به آمریکا را تکرار می‌کردیم. این جوری‌اند اینها. در همین قضیه هسته‌ای، آن وقتی که ما با اینها همراهی کردیم، عقب‌نشینی کردیم، البته تجربه‌ای بود برای ما، اما این واقعیت است. آن روزی که عقب‌نشینی کردیم، اینها جلو آمدند این قدر جلو آمدند که من توی همین حسینیه گفتم که اگر بنا باشد این روال از سوی آنها ادامه پیدا کند من خودم وارد قضیه خواهم شد و وارد قضیه شدم.

عقب‌نشینی‌ها آنها را گستاخ‌تر کرد، طلبکارتر کرد. یک روزی بود که مسئولین ما قانع بودند که اجازه بدهند که 25 سانتریفیوژ ما توی کشور داشته باشیم؛ 25 تا سانتریفیوژ! آنها گفتند نمی‌شود اینها قانع شدند که 5 تا داشته باشیم، باز هم گفتند نمی‌شود. 

مسئولان ما قانع شدند که 3 تا سانتریفیوژ داشته باشیم باز هم گفتند نمی‌شود. امروز گزارش را شنیدیم. 11 هزار سانتریفیوژ داریم. اگر قرار بود ما آن عقب‌نشینی‌ها را، آن انعطاف‌ها را ادامه می‌دادیم، امروز از پیشرفت هسته‌ای که هیچ خبری نبود- من می‌خواهم عرض کنم- این نشاط علمی هم در کشور قطعا لطمه می‌خورد. این نشاط علمی که این چند سال اخیر در کشور به وجود آمده، این حرکت علمی این جوانها، این ابتکارات، اختراعات، پیشرفت‌های گوناگون در بخش‌های مختلف این هم لطمه می‌خورد».

باید از آقای روحانی که با افتخار ادعا می‌کند ایشان مانع ارسال پرونده هسته‌ای کشورمان به شورای امنیت شده بودند، پرسید؛ در حالی که تمامی فعالیت‌های هسته‌ای ایران به حالت تعلیق درآمده بود، چه بهانه‌ای برای ارسال پرونده به شورای امنیت سازمان ملل وجود داشت؟! و این چه افتخاری است که به آن اشاره می‌کنید؟!/انتخاب