آخرین جزئیات توافق هسته ای از زبان یک دیپلمات سابق آمریکا

به نقل از ایران هسته ای، یک مقام سابق امنیت ملی امریکا آخرین جزئیات از مذاکرات ایران و 1+5 را با تمرکز بر تغییر دیدگاه های امریکا منتشر کرده است.

ویلیام توبی که اکنون عضو ارشد مرکز بلفر است و پیش از این معاون مدیر سابق « دفاع از منع گسترش سلاح های هسته ای » در اداره امنیت ملی هسته ای امریکا بوده، در مصاحبه با وب سایت مرکز بلفر رد روز 14 اسفند، به نکات مهمی درباره مذاکرات جاری ایران و امریکا اشاره کرده است.

متن اظهارات توبی چنین است:
اگر مذاکرات ایران شکست بخورد، این شکست برای عدم سازش آمریکا و متحدان آن نخواهد بود. بر اساس گزارش های مطبوعاتی در مورد توافق در حال ظهور، موضع آمریکا به این شکل تغییر کرده است :

1- غنی سازی صفر، به اجازه دادن به ایران برای فعالیت 1500 سانتریفیوژ، به 4500 سانتریفیوژ، به 6500 سانتریفیوژ و شاید حتی بیشتر در یک حالت پیکربندی مجدد.

2- بدون راکتور آب سنگین در اراک، به راکتوری با تغییرات اندک.

3- اصرار بر حل نگرانی های آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران قبل از آنکه توافقی منعقد شود، به برخورد با این موضوع به صورت موضوع اجرایی که باید بعد حل و فصل شود.

4- بسته شدن تاسیسات در عمق زمین در فردو، به اصلاحاتی در آن.

5- توافق با مدت زمان نامحدود، به توافق به مدت 20 سال، به 15 سال، به 10 سال با لغو تدریجی پنج ساله محدودیت ها در برنامه هسته ای ایران. پس از آن تهران برای بازگشت به فرار هسته ای دو ماهه (یا کمتر) آزاد خواهد بود وضعی که جان کری وزیر امور خارجه آمریکا آن را غیر قابل قبول خواند.

6- یافتن تشابه هایی بین حذف و محدودیت های تحریم در برنامه هسته ای ایران، به دادن امتیازات دائمی برای محدودیتهای موقت.

 اخبار سیاست  خارجی  -  تسنیم 

جزئیات توافق جامع هسته‌ای مطلوب آمریکا

اخبار سیاست خارجی - مقام ارشد سابق آمریکا منتشر کرد
جزئیات توافق جامع هسته‌ای مطلوب آمریکا

به گزارش «تابناک»، جزئیات این پیشنهاد مورد توجه باربارا اسلاوین خبرنگار آمریکایی در مطلبی برای الجزیره قرار گرفته است. اینهورن نظرات خود را روز دوشنبه در موسسه آمریکایی بروکینگز منتشر کرد. در این پیشنهاد وی مدعی است که تلاش شده است ضمن برآورده شدن نیازهای هسته‌ای محدود ایران، تضمین شود که ساختار گسترده زیربناهای هسته‌ای ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای به کار گرفته نشود.

پیش‌بینی شده است که سرنوشت نهایی توافق بین ایران و غرب نه تنها به روند مذاکرات هسته‌ای در وین بلکه به توانایی نخبگان سیاسی در ایران و آمریکا در کوتاه آمدن کافی برای رسیدن به یک توافق نهایی نیز وابسته است.

هرچند که مقامات وزارت خارجه از ابراز نظر در مورد این مقاله خودداری کرده‌اند ولی این یک گمانه جدی است که اینهورن نوشته خود را قبل از انتشار، به سمع و نظر مقامات دولت اوباما رسانده است. اینهورن از معدود کارشناسانی است که توانایی موجه جلوه دادن جزئیات توافق مورد نظر دولت اوباما در نزد کنگره را دارد؛ ضمن این که وی نفوذی جدی بر استراتژی تیم مذاکره‌کننده آمریکا نیز دارد. در حال حاضر عده‌ای از اعضای کنگره آمریکا قصد دارند نگاه‌های خود را بر توافق احتمالی با ایران قالب کنند. در مواردی آنها حتی خواستار برآورده شدن درخواست‌های اسرائیل و از جمله توقف کامل غنی‌سازی در ایران را دارند؛ این در حالی است که کارشناسان و از جمله اینهورن معتقدند چنین خواسته‌ای غیرواقع‌بینانه است.

اینهورن نوشته است: «ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که در توافق جامع ایرانی‌ها به دنبال حفظ قابلیت‌های هسته‌ای کافی برای این خواهند بود که اگر در زمانی در آینده بخواهند بتوانند سلاح هسته‌ای به دست آورند». وی به همین سبب ادامه داده است که چالش غرب و متحدان غرب آن است که توافق هسته‌ای با ایران را به گونه‌ای شکل دهند که برای ایران روشن سازد که هر تلاشی برای نقض توافق و ساخت سلاح هسته‌ای، قابل شناسایی، طولانی‌مدت و فرایندی خطرناک خواهد بود که نه تنها قطعا به شکست می‌انجامد بلکه باعث خسارات جدی به منافع ملی ایران خواهد شد.

بخش مهمی از پیشنهاد اینهورن به بحث در مورد زمان مورد نیاز ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای اختصاص دارد که این پیشنهادات تا حد زیادی بر پایه مطالب تهیه شده توسط موسسه دانش و امنیت بین‌الملل در واشنگتن و رئیس آن یعنی دیوید آلبرایت تهیه شده است. در شرایط توافق موقت هسته‌ای تصور می‌شود که زمان مورد نیاز برای ایران دو تا سه ماه است.

در حال حاضر از حدود 19هزار سانتریفیوژ نصب شده ایران، حدود نه‌هزار سانتریفیوژ نسل اول مشغول کار است و موسسه تحت مدیریت آلبرایت معتقد است که برای افزایش زمان مورد نیاز ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای باید تعداد سانتریفیوژهای ایران به دو تا شش هزار دستگاه محدود شود، ذخایر اورانیوم بیست درصد ایران به کمتر از صد کیلوگرم و ذخایر اورانیوم کمتر غنی شده به پانصد تا هزار و پانصد کیلوگرم محدود شود. تفاوت در این اعداد به نوع سانتریفیوژهایی وابسته است که ایران اجازه استفاده از آنها را خواهد داشت.

به نظر اینهورن سایر بخش‌های یک توافق هسته‌ای قابل قبول با ایران به قرار زیر است:

- تاسیسات هسته‌ای در فردو به مکانی برای تحقیق و توسعه سانتریفیوژهای جدید و سایر تحقیقات هسته‌ای تبدیل شود. سانتریفیوژهایی که اکنون در فردو قرار دارند باید به مکان‌های مورد نظارت منتقل شوند.

- تاسیسات آب سنگین اراک باید به گونه‌ای تغییر یابد که توانایی تولید پولوتونیوم آن به شدت کاهش یابد. به گفته اینهورن، تغییر سوخت این راکتور به اورانیوم غنی شده، ضمن برآورده کردن این هدف، توانایی آن برای تولید ایزوتوپ‌های پزشکی را نیز افزایش خواهد داد.

- باید نظارت‌ها بر برنامه هسته‌ای ایران حتی از پروتکل الحاقی نیز فراتر رود. این نظارت‌ها شامل «دسترسی گسترده‌تر و در دفعات بیشتر نیروهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، نصب گسترده‌تر تجهیزات نظارتی و کنترلی و نیز استفاده بیشتر از تجهیزات نظارت از راه دور و آنلاین خواهد » بود

- باید رویه‌ای ایجاد شود تا اطمینان حاصل شود که هر پرسش در مورد عدم پایبندی ایران به تعهدات خود با جدیت مورد بررسی قرار گرفته و به آن پاسخ داده شود.

اینهورن معتقد است که طرف مقابل می‌تواند با ارائه کمک فنی هسته‌ای برای داشتن برنامه صلح‌آمیز می‌توان این توافق را برای ایران قابل پذیرش‌تر کند. وی همچنین معتقد است که در مورد پاسخ به سوالات در مورد ابعاد احتمالی نظامی در گذشته برنامه هسته‌ای ایران می‌توان تا حدی انعطاف از خود نشان داد و برداشته شدن تحریم‌ها به تدریج و با بر طرف شدن نگرانی‌های آژانس همراه باشد.

اخبار سیاست خارجی - تابناک