سبک های مطرح برای طراحی فضای آشپزخانه

وب سایت چیدانه - فاطمه افشاریان: سبک مینیمال از سبک هایی است که همه چیز در آن حداقل است، از شلوغی و تزیینات فاصله می گیرد و آنچه به نمایش می گذارد، بکر و خالص است. طراحی به سبک مینیمال از طراحی داخلی فراتر رفته است و به حوزه ی طراحی محوطه نیز وارد شده است.

 در سال های اخیر، مجله های مشهور سبک زندگی محیط های داخلی خام و دست نخورده ای را برجسته کرده اند که دکوراسیون آنها به دقت انتخاب شده و دارای دیوارهای خالی و مبلمان کاربردی با سطوح تمیز کار شده و بدون آشفتگی هستند. در این مطلب قصد داریم شما را با ویژگی های برجسته ی فضای سبز و محوطه های مینیمال آشنا کنیم. با ما همراه باشید...


ایده ی فضای سبز مینیمال از ایده ی معماری مدرن قرن بیستم تبعیت می کند، جایی که ساختمان های بتنی و شیشه ای به محوطه ی پیرامونی بدون تزیینات نیاز دارند و هم چنین از باغ های ژاپنی نیز ایده می گیرد. سهراب رفعت در پروژه ی خانه ای به یاد رستم، ویلایی مدرن در کردان کرج ایده ی فضای سبز مینیمال را صورت واقعی بخشیده است.

طرفداران فضاهای سبز مینیمال کسانی هستند که نظم در کنار خطوط ساده و گیاه کاری محدود با نگهداری کم را ترجیح می دهند.


بیایید برخی از موضوعات رایج در طراحی فضاهای سبز مینیمال را از نزدیک بررسی کنیم – استفاده از فضا، محوطه سازی خام و ساده، گیاه کاری محدود و ویژگی های فرمی آب.

دریچه ای به مینیمالیسم

معرفی سبک «اتاق های خارجی» در طراحی محوطه در دهه ی ۱۹۶۰ باعث می شود ما محوطه های کوچکتر را جور دیگری ببینیم. فضای سبز به جای بخشی جدا از خانه، امتداد خانه ی ما شده است.

ظهور درب های بزرگ شیشه ای پاسیو و بعد از آن، درب های دوتایی که عقب رانده می شوند تا هرگونه مانعی بین داخل و بیرون را از میان بردارند، راهی برای خلق فضای سبز مینیمال به وجود آورد.

با استفاده از مصالح کف مشابه در داخل و خارج، یک حرکت نرم بین فضاها ایجاد می شود.


باغ های ژاپنی منبع اصلی و واقعی نگرش مینیمال هستند. تخته سنگ ها به نحو احسن در شن های تمیزی جای گرفته اند که در الگوهای چرخشی انباشته شده اند و این چیزی نیست جز مینیمالیسم محض. باغ های ژاپنی در پی تعادل روحی و معنوی شکل گرفتند، اما در غرب این موضوع به سبک طراحی محوطه تبدیل شد.


استفاده از فضا در فضای سبز مینیمال

در یک طرح مینیمال، فضا از ویژگی های دیگر مهم تر است. تعادل بین فضاها در ایجاد وحدت با کل طرح ضروری است و همه چیز باید در راستای تحقق تکامل مینیمالی باشد. بدین منظور پیشنهاد می کنم از شرکت های طراحی محوطه و فضای سبزی کمک بگیرید که در کار خود خبره هستند.


این نمونه ی زیبای طراحی فضای سبز و محوطه با نگاهی مدرن، ویژگی های اصلی را که ما از این سبک طراحی محوطه انتظار داریم در بر دارد. طراحی آن فرمی و ساده است، نگهداری کمی می خواهد، همه چیز کم و بدون تزیینات است و گیاه کاری در آن محدود است. هر یک از حوزه های محوطه به خوبی تعریف شده اند – بخش غذاخوری و محل استراحت و آفتاب گرفتن. چمن آراسته و عاری از علف هرز بسیار ساده است و با لبه ها هم سطح است.


سنگ فرش در فضای سبز مینیمال

سنگ فرش در فضاهای سبز مینیمال باید ساده و صاف و در عین حال بسیار عالی طراحی شده باشد. پرداخت مصالح باید تمیز باشد – سنگ آهک و ماسه سنگ کم رنگ از مصالح مورد علاقه ی طراحان هستند، البته بتن براق نیز مناسب است.

اگر چه فضای سبز مینیمال باید تا جایی که ممکن است بی نیاز از نگهداری باشد، اما محوطه باید بکر و دست نخورده باقی بماند تا ظاهر مینیمال آن حفظ شود.

نکته ی نگهداری: با شستشوی فشاری سنگ هایی با خاصیت جذب بیشتر مانند سنگ آهک و ماسه سنگ از جلبک و لکه های کثیف حفظ می شوند.


سنگ فرش های منظم عموما با مفاصل خیلی باریک ۳ میلیمتری یا کمتر به هم متصل می شوند. گیاه کاری با شمشاد بر خطوط تمیز سنگ فرش تأکید می کند.


گیاه کاری در فضای سبز مینیمال

در این سبک طراحی که از گیاه کمتری استفاده می کند، هر گیاه باید به دقت انتخاب شود تا ما را به هدف مورد نظرمان برساند – به عنوان یک نقطه ی کانونی یا جداره ی بصری. محدود کردن گونه های گیاه باعث می شود گیاه کاری، خشکی طراحی را کاهش دهد و در عین حال ساختار و مسیر حفظ شود.


نکته ی نگهداری: نگهداری از گیاهان باید ساده باشد و وقت شما را نگیرد. با اضافه کردن دانه های محبوس کننده ی آب به کود گیاهان، آبیاری را به حداقل برسانید و از سیستم آبیاری ساعتی خودکار استفاده کنید. قرص های کود رسانی تدریجی می توانند امکان تغذیه ی سالانه ی گیاهان را برای شما فراهم کنند.


 خطوط تمیز این کف سازی – مینیمالیسم از مصالح کف به بهترین شکل استفاده می کند – با گیاهان گرمسیری برجسته کامل شده است. این گیاهان گرمسیری می توانند در هر جایی استفاده شوند. انتخاب گیاهان به دقت صورت گرفته است تا احساسی را که می خواهید منتقل کنند.

خلق یک فضای انعکاسی در فضای سبز مینیمال

حضور آب می تواند حالت خشک و بی روح این سبک را متحول کند. یک استخر منعکس کننده می تواند فضایی آرامش بخش خلق کند، در حالی که صدای تسکین دهنده ی آبنما یا چشمه های معاصر بعد بیشتری به فضا می دهد. اندازه ی آبنما باید متناسب با فضا و هندسه ی آن باشد – بیشتر آبنماهای مینیمال فرمی هستند.

فرم نامتقارن این طرح در اطراف استخر موزاییکی کاشی کاری شده، در همه ی بخش های محوطه حضور دارد.


این استخر طویل در امتداد فضای داخلی خانه قرار دارد. سطح بازتابنده ی آن به کف فضای داخلی درخشش می دهد. قلوه سنگ های کف این استخر به طراحی بافت بیشتری می دهند. با یک آبگیر به رنگ تیره می توان یک سطح انعکاسی خالص ایجاد کرد. مزیت دیگر این کار این است که با حبس نور، از رشد جلبک جلوگیری می شود و حالت مینیمال طراحی حفظ می شود.


این باغ مجموعه ی خصوصیات یک طراحی مینیمال را در خود دارد. فضا با غذاخوری قرار گرفته روی سنگ فرش تمیز که بر روی استخر انعکاسی شناور است، واضح و مشخص است. گیاهان ساده و تکراری و نیازمند نگهداری کم هستند.