سرگرمی
2 دقیقه پیش | تصاویری که شما را به فکر فرو میبرد (34)یک عکس، یک طرح یا یک نقاشی؛ بعضاً چنان تاثیری روی بیننده دارد که شنیدن ساعت ها نصیحت و یا دیدن ده ها فیلم نمیتواند داشته باشد. هنرمندانی که به ساده ترین روش ها در طول تاریخ ... |
2 دقیقه پیش | دیدنی های امروز؛ سه شنبه 18 خرداد ماهدیدنی های امروز؛ سه شنبه 18 خرداد ماه وبسایت عصرایران: نماز تراویح مسلمانان اندونزی در نخستین شب آغاز ماه رمضان – آچهمعترضان عوارض زیست محیطی یک پروژه انتقال آب در کاتالونیا ... |
سفری هیجان انگیز به متروی پیونگ یانگ
الیوت یک جهانگرد اهل تاسمانی است. زندگی او به جهانگردی و عکاسی می گذرد، چندی پیش الیوت سفری به کشور کره شمالی داشت، کشوری که به خاطر قوانین و دولتی که بر آن حاکم است برای بسیاری از مردم جهان ناشناخته است. در این مقاله از زبان الیوت سفری داری به داخل متروهای پایتخت کره شمالی ( پیونگ یانگ ). وبسایت بدونیم: الیوت یک جهانگرد اهل تاسمانی است. زندگی او به جهانگردی و عکاسی می گذرد، چندی پیش الیوت سفری به کشور کره شمالی داشت، کشوری که به خاطر قوانین و دولتی که بر آن حاکم است برای بسیاری از مردم جهان ناشناخته است. در این مقاله از زبان الیوت سفری داری به داخل متروهای پایتخت کره شمالی ( پیونگ یانگ ).
در طی سفرم به کره شمالی ، توانستم از معدود افراد خارجی باشم که اجازه گشت و گذار در تمام ایستگاه های پیونگ یانگ را دارد. مترو شهر پیونگ یانگ یکی از زیباترین و مرموز ترین سیستم های حمل و نقل روی زمین است. تمام ایستگاه های تم به شدت ملی گرایانه خاص خود را دارد، که شامل اهداف انقلابی آنها و دستاوردهایشان می شود. هر ایستگاه گویا موزه ای کوچک است که از چشم دنیا پنهانش کرده اند. من توانسم به تمام ایستگاه های این مترو بروم و این حاصل عکاسی ام از قلب پیونگ یانگ است:
مترو پیونگ یانگ با عمق ۱۱۰ متر عمیق ترین سیستم مترو در جهان است. به راحتی دو برابر انبار هسته ای عمق دارد. تقریبا باید ۴ دقیقه پایین بروید تا به اصل مترو برسید.
پرتره های کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل را در هر واگن این قطار می توانید ببینید. بر اساس قوانین عکس این دو باید از دیوار همه جا رو به پایین آویزان باشد. سرودهای انقلابی تمام واگن ها را پر کرده، اگر هم نباشد کاملا سکوت برقرار است. مسافران صحبت نمی کنند و یا به یکدیگر کاری ندارند، هنگام سوار و پیاده شدن نیز انگار همه از قبل برنامه ریزی شده اند و بدون هیچ درگیری این کارها انجام می شود.
ایستگاه کونگوک ستون های مرمری خاص خود را داشت، شاید معماران یونان باستان قبلا در کره شمالی بودند! چهره شوک زده مسافران هم گویای داستان بازدید ما از این ایستگاه است.
این تصویر یادبود ۳۰ متر طول دارد، و نشان دهنده استقلال کره شمالی در سال ۱۹۴۵ است. روز پیروزی بر ژاپن.
در مترو پیونگ یانگ هیچکس نمی دود، هل نمی دهد، و یا نمی خندد، پچ پچ هم نمی شنوی. در شهر های بزرگ کره شمالی استفاده از موبایل را گاهی می توان دید. تقریبا بیش از ۱۰ درصد جمعیت یکی برای خود دارند. آنها نمی توانند تماس های بین المللی داشته باشند، و اتصال به اینترنتی هم وجود ندارد. در این تصویر می بینید که همه یک سنجاق سینه ملی گرایانه نیز به لباس خود می زنند.
دانش آموزان معمولا به رهبری معلمشان از مترو پیونگ یانگ استفاده می کنند، متوجه نشدم برای چه به بازوهای آنها نیز برچسب آویزان است!
ویدیو مرتبط :
سفری هیجان انگیز به طبیعت اسکاتلند
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
اسراری هیجان انگیز از ایستگاه متروی مرکزی میلان
هفته گذشته شهردار میلان برای همکاری حمل و نقلی با محمدباقر قالیباف به تفاهم رسید. وی که در راس هیاتی به تهران سفر کرده بود با شهردار تهران برای همکاری در زمینه حملونقل عمومی با اولویت قطار سبک شهری و مترو به تفاهم رسیدند.
این اولین تفاهم همکاری بینالمللی شهرداری تهران در دوره پسابرجام محسوب میشود. همچنین دراین سفر مدیران حملو نقل عمومی شهری میلان از مركز فرمان و ایستگاه متروی شهید بهشتی دیدن و از این ایستگاه تا ایستگاه شهید حقانی را با قطار، طی مسیر كردند.
از نگاه مدیران شهری میلان دستاوردهای تهران در حوزه بومی سازی تجهیزات مترو قابل تحسین بود اما باید دید ایستگاه های متروی تهران با میلان چه تفاوت هایی دارد و تهران چه کمک هایی می تواند از مدیریت شهری میلان در این حوزه بگیرد.
این گزارش نگاهی است به نکات برجسته ایستگاه های مترو در میلان.
نکته قابل توجه در ایستگاه های متروی این شهر، توجه به معماری است. ایستگاه مرکزی میلان، به عنوان یکی از زیباترین ایستگاههای قطار در اروپا و حتی جهان شناخته میشود. این ایستگاه قطار در سال ۱۸۶۴ در مرکز میلان ساخته شده است، ایستگاهی که از مراکز محبوب شهر میلان چندان دور نیست.
میلان، شهر مد و معماری منحصر به فرد ایتالیا نام گرفته تا نمادی از این کشور اروپایی باشد. اما ایستگاه مرکزی میلان نیز به عنوان یکی از زیباترین ایستگاه های قطار در اروپا محسوب می شود. «Stazione Centrale» علاوه بر اینکه یک ایستگاه قطار است، یک بنای تاریخی فوقالعاده نیز محسوب می شود که شاید برخی مسافران پرشتاب، جزئیات آن را نادیده بگیرند. به مسافرانی که حتی با اهداف غیر از گردشگری به میلان سفر میکنند، توصیه میشود برای تماشای جزئیات مخفی سالنهای این ایستگاه زمان بگذارند. پس از آن نیز، قدم زدن در ناحیهای که این ایستگاه در آن قرار دارد با ترکیب چندفرهنگی و سنتهای میلانی برای مخاطبان منحصر به فرد و هیجان انگیز خواهد بود.
کمی تاریخ
ایستگاه مرکزی میلان، از لحاظ ابعاد و ترافیک دومین ایستگاه ایتالیاست. تردد روزانه ۶۰۰ قطار، دو خط مترو و ایستگاههای اتوبوس و تراموا در اطراف ایستگاه مرکزی، این ناحیه را به مرکز حمل و نقل میلان تبدیل کرده است. روزانه بیش از ۳۲۰ هزار مسافر از این ایستگاه استفاده میکنند که این عدد در سال به حدود ۱۲۰ میلیون نفر میرسد. مجموعه تاریخی ایستگاه قطار میلان در میدان «Duca d’Aosta» واقع شده که فاصله چندانی با مرکز شهر ندارد.
در ژانویه ۱۹۶۰ امتحانی برای انتخاب معماری که پروژهای را در این ایستگاه توسعه دهد، برگزار شد. این رویداد برای معماران میلانی بسیار هیجانانگیز بود. پروژهای که قرار بود در ایستگاه اجرا شود، مطابق با سلیقه آن دوران، ترکیبی از مکاتب کلاسیسم و الکتیسیسم بود.
در ابتدا پروژه به یک معمار میلانی به نام «کانتونی» سپرده شد، اما طرح او مورد پذیرش قرار نگرفت. شش سال بعد، امتحان دیگری برگزار شد و این بار «اولیس استاچینی» مسئولیت را برعهده گرفت. طرحی که او ارائه کرد، طرحی بلندپروازانه بود که جلال و شکوه را با متانت در هم آمیخته بود.
یک ایستگاه متفاوت!
ایستگاه مرکزی میلان تنها یک سبک معماری خاص را در خود جای نداده است؛ در واقع، یکی از ویژگیهای بینظیر یا کمنظیر این ایستگاه، ترکیب چندین سبک معماری در کنار یکدیگر است که توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب میکند.
حتی کسانی که برای حمل و نقل از قطار استفاده نکردهاند و برای نخستین بار است که وارد میلان شدهاند، به محض رسیدن به میدان «دوکا» به خود تردیدی راه نمیدهند که از این بنای باشکوه نیز دیدن کنند.
تمرکز بر بنای ساختمان بسیار مفید است. ترکیب چندین عنصر تزئینی که ارزشهای فوقالعاده نمادینی دارند، از ویژگیهای این ایستگاه است. در واقع، در میان آثاری که «استاچینی» در ساخت ایستگاه قطار میلان از آنها الهام گرفته، میتوان به تأثیرپذیری او از «یونیون استیشن» واشنگتن که سرشار از نمادها و عناصر تزئینی است، را اشاره کرد.
راهپلههای این ایستگاه جلال و شکوه شگفتی دارند. در ورودی ایستگاه، مسافر تازهوارد تصور میکند در دهه سی میلادی میلان قرار گرفته است. آثاری از ایتالیای فاشیستی را نیز میتوان در این بخش به عینه دید.
در اطراف ایستگاه از خودتان پذیرایی کنید
اما تنها ایستگاه مرکزی قطار میلان نیست که توجهها را به خود جلب کرده است، اطراف این ایستگاه نیز موقعیت ممتازی دارد.
در گوشه شمالی ایستگاه، در میدان «لوئیجی دی ساوُیا»، یک کیوسک کوچک وجود دارد. در این ایستگاه مسافران تازه از راه رسیده میتوانند با بستنیهای بستنی فروشی «سارتوری» از خود پذیرایی کنند، این مغازه کوچک، از نخستین بستنی فروشیهای میلان است. "لوئیجی سارتوری"، این بستنی فروشی را در سال ۱۹۴۵ بنا نهاد، بستنیهای این کیوسک نیز در یک کارگاه خانوادگی در نزدیکی بستنی فروشی تهیه میشود.
اخباراجتماعی - مهر/ندا فراهانی