پرستو صالحی: روی سخنم هنرمندان نبودند

صبح بخیر: پرستو صالحی، که این روزها با ماجرای فساد در سینما و حرف هایش، چهره خبری است، در واکنش به گفت و گوی حامد بهداد در تماشا، طی تماس تلفنی، درخواست کرد که آخرین پست صفحه شخصی اش را چاپ کنیم. به درخواست ایشان و صرفا جهت احترام و دوسویه نگری، این یادداشت با حذفیات بسیار مختصر اینجا منتشر می شود:

«برای خاموش کردن آتش این نزاع دشمن شادکن، حاضرم در خانه تک تک هنرمندان فرهیخته کشورم را بکوبم و دست تک تک ایشان را بوسه زنم. می نویسم برای شما، گله دارم، شما چرا مخاطب خبرگزاری های پرشیطنت شدید؟! شما که این شیطینت ها را همیشه لمس کرده اید و با آن آشنایید و حال این بار من!!! ای کاش من رو به روی شما می نشستم و دل نوشته های خود را بازگو می کردم. جای گله نیست. زیرا همیشه تحریف و سانسور بوده و هست. افسوس که جای تخصص در برخی از خبرگزاری ها خالی است. در نتیجه دوست از دوست رنجیده می شود و همکار از همکار. کاش منصفانه بنویسند، به حق انتقاد کنند.

این بار می نویسم به سرورانم، بانوان و آقایان محترم سینمای ایران به خصوص سرکار خانم نیکی کریمی و جناب آقای بهرام رادان و تمامی هنرمندان خوب کشورم (که بر اثر خواندن تیترهای سوءاستفاده گرانه و تحریف های برخی از خبرگزاری ها و اظهارنظرهای مغرضانه دشمنان سینما) دچار سوءتفاهم شدند.

شاید باید شفاف تر سخن می گفتم تا دشمنان شمشیر از رو بسته هنر هفتم، نتوانند سخنان مرا به کل جامعه هنری تعمیم دهند و نتوانند به جملات نوشته شده در فضای مجازی (فیس بوک به ظاهر «حرام») استناد ورزند. هرچند که مخاطبان من همیشه مشخص بودند و هستند. حال به ناچار شفاف تر سخن می گویم؛ من، پرستو صالحی عضو کوچک خانواده هنر ایران، هرگز در هیچ کجای کلامم به ساحت مقدس سینمای ایران و هنرمندان همیشه نجیبش توهین نکرده ام و نخواهم کرد و آنها را فاسد نخوانده ام و نخواهم خواند زیرا این آدابی است که بزرگان هنر و سینما به من آموخته اند. روی سخن من از ابتدا نه هنرمندان که هنر«بندان» بودند، آنان که آویزان هنر این مرز و بوم اند تا سقوط و انحطاطش را ببینند.


حق با شما بزرگواران است که می فرمایید در طول فعالیت هنری تان فساد ندیده اید چرا؟ چون در جایگاهی که شما قرار دارید یعنی سینمای حرفه ای که بالطبع، شامل کارگردانان حرفه ای، تهیه کنندگان حرفه ای و عوامل حرفه ای است همه چیز حرفه ای اتفاق می افتد و نتیجه اش هم می شود درجه کیفی (الف) اما آیا در درجات کیفی دیگر سینما و تلویزیون هم اوضاع بر همین منوال هست؟ حالا من کوچک ترین و...، منی که سال هاست در سینما نبوده ام و عمده فعالیتم تلویزیون بوده است نه برای خودنمای و نه مطرح شدن (که به نظر می رسد برای مطرح شدن راه های بسیاری وجود دارد) از سر غیرت به هنر مملکتم سخن گفتم و بازهم می گویم در (برخی) سطوح پایین تر «تاکید می کنم برخی»، کارگردان نماها و تهیه کننده نماهایی هستند که دوغ و دوشاب برایشان یکی است. بازیگر و نابازیگر که بماند...

دوستان بزرگوارم، شما از موضع بالا به این موضوع نگاه می کنید، باور کنید در مواضع پایین تر جریاناتی اتفاق می افتد که روح شما هم از آنها خبردار نیست که فقط منوط به فاسد جنسی نیست و رابطه چه بسا غم انگیزتر است، زیرا هنر خرید و فروش می شود و البته حاصل کار این افراد معلوم است. درجه کیفی (ج) شاید هم نون، واو، ه...، و نتیجه کار همان، هنرمندنماهاست که سلحشورها دهان باز می کنند و کلیت سینما را زیر سوال می برند. من هم مانند شما بزرگواران معتقدم در تمامی اصناف و در تمامی دنیا فساد مالی و اخلاقی بوده و هست زیرا نه انسان معصوم است و نه جهان مدینه فاضله.

به پروردگار سوگند، دانش آموختگان (آکادمیک و غیرآکادمیک) هنر و اهالی تئاتر کشورمان که نه کوچکند ونه کم، پشت درهای بسته ایستاده اند به انتظار، در حالی که عده ای دیگر با لابی، رابطه، دسته های اسکناس و گاهی کرشمه و ناز از درهای دیگری وارد می شوند.


کاش سینما به زبان می آمد، آنگاه که خانه اش ویران شد، آنگاه که به بانوان نجیبش (...) گفتند، آنگاه که (...)، آنگاه که (...)، آنگاه که...

و حال این آتش روشن شده و نزاع های از پیش تعیین شده را به نام من رقم زدند و چه کسی بهتر از من!!!

و کو خانه تا طبق نظر برخی دوستان معضلات مربوط به هنر را در آن حل و فصل کنیم تا رسانه ای نشود.

و آخرین کلام

برای تو ای ایران، ای مرز پر گهر، ای خاکت سر چشمه هنر، همیشه ایستاده ام در کنار تمامی هنرمندان و فرهیختگان کشورم به هر قیمتی، حتی به قیمت آب شدنم.