مسئولان ورزش ایران در خواب زمستانی‌اند

قانون: احسان حدادی در جریان المپیک لندن تنها 9 سانتی متر با طلای این رویداد فاصله داشت.فاصله‌ای که اگر چه دستش را از طلا کوتاه گذاشت ولی نقره‌اش هم آنقدر ارزشمند بود که ملقب‌اش کند به عنوان «بهترین دوومیدانی‌کار تاریخ ورزش ایران». او هفته گذشته برای دومین بار در غربت به آمریکا رفت. سفری عجیب و تاریخی که نه مجوز وزارت ورزش داشت و نه حمایت مدیران پایش بود. حدادی بعد از 4 ماه تمرین در آمریکا برای دومین بار مجبور است از جیب هزینه کند و این به شدت کلافه‌اش کرده. می‌گوید من برادری‌ام را به مسئولان نشان داده‌ام و حالا نوبت آنهاست خود را نشان دهند. ناراحت است از اینکه مدیران ورزش تنهایش گذاشته‌اند و رسیدن به مدال المپیک «ریو» را هم با این وضع غیر ممکن می‌داند.

آقای حدادی به نظر از رفتار مسئولان ارشد دستگاه ورزش به شدت ناراحت هستید. آن طور که مطلع شدیم آنها هیچ‌کاری برایت نکرده‌اند؟

کمترین انتظار یک ورزشکار در شرایط سخت پشتیبانی مسئولان از اوست.موردی که متاسفانه درباره من اتفاق نیفتاد. این روزها کارم فقط حرص خوردن و ناراحتی‌است. من شب و روز و زندگی‌ام را پای مدال المپیک لندن گذاشتم و بی‌خیال همه نوع تفریحی شدم. خوشحالم از این که در لندن مزد زحماتم را گرفتم ولی فراموش نکنیم که مسئولان ورزش کشور هم از عنوان نایب قهرمانی من کم بهره‌برداری نکرده‌اند. انصافا این حق من نیست که چنین وضعی داشته باشم. 4 ماه را با هزینه‌های شخصی‌ام در آمریکا تمرین کردم به این امید که در بازگشت بتوانم بخشی از آن را بگیرم ولی آقایان حتی نخواستند هزینه اردوی دومم در این کشور را متقبل شوند.

توجیه‌شان از این که نمی‌خواهند مشکلات و موانع مسیر موفقیت دوباره‌ات را مرتفع کنند چیست؟ آیا واقعا دستگاه ورزش کشور اینقدر توانایی ندارد که بتواند مشکل نایب قهرمان المپیکی‌اش را حل کند؟

واقعا سر درگم شدم. نمی‌دانم چرا این رفتارها از آقایان بروز می‌کند. به نظرم من کارم را برای این مملکت کرده‌ام و برادری‌ام را هم به همه مسئولان ورزش اثبات کرده باشم. الان وقت جبران است و حمایت. مسئولان خوب می‌دانند در این شرایط به کمک آنها نیاز حیاتی دارم ولی کاری نمی‌کنند. تعجب می‌کنم از اینکه بسیاری از همین مدیران تلاش‌های شبانه روزی من قبل المپیک لندن را دیدند و حالا همه چیز از جمله من برایشان عادی شده‌ایم.

با وزیر ورزش در رابطه با مشکلاتت جلسه گذاشتی؟

بله، من شخصا با محمد عباسی دیدار کرده‌‌ام و مشکلاتم را نیز با او در میان گذاشتم. ایشان قول مساعد برای حل مشکلاتم داد ولی بعدا هیچ اتفاقی نیفتاد. این روزها همه می‌گویند ان‌شا‌ا... همه چیز درست می‌شود اما در عمل چیز جدیدی نمی‌بینم. به نظرم الان فرصت جر و بحث نیست و مدیران کلان ورزش باید حداقل به خاطر المپیک لندن مشکلاتم را حل می‌کردند.

با این شرایط بعید است بتوانی تمرینات منظم و مناسبی برای موفقیت در مسابقات جهانی و المپیک آینده داشته باشی.

همه موقع المپیک و افتخارآفرینی که می‌شود یاد امثال ما می‌افتند. من همین حالا رسما اعلام می‌کنم که اگر این بی‌توجهی‌ها و مشکلات ادامه دار باشد کسی در آینده نباید از احسان حدادی انتظار مدال‌آوری داشته باشد. من حق دارم ناراحت باشم. تا پیش از این همه مرا بهترین دوومیدانی‌کار تاریخ ورزش ایران می‌دانستند اما چطور شده که حالا موفق‌ترین دوومیدانی‌کار تاریخ ایران را کسی نمی‌شناسد. چرا حالا که وقت حمایت شده آقایان همه به خواب زمستانی رفته‌اند و حدادی را فراموش کرده‌اند. تاکنون هم دیر شده. من فرصت زیادی را برای رسیدن به آمادگی از دست داده‌ام این اصلا خوب نیست. زمستان دارد تمام می‌شود و چشم به هم بزنیم مسابقات جهانی از راه رسیده ولی من باید برای مقدماتی‌ترین امکانات از این دفتر به آن دفتر بروم و آخرش هم هیچ.


مدیران کمیته ملی المپیک هم کاری برای شما نکرده‌اند؟ به نظر یکی از وظایف ذاتی‌ این کمیته دفاع از حقوق مادی و معنوی ورزشکاران است و در چنین شرایطی است که باید خود را نشان بدهد.

هم با علی‌آبادی صحبت‌ کرده‌ام و هم با افشارزاده به عنوان رئیس و دبیر کل کمیته ملی المپیک. آنها در ابتدا گفتند حتی حاضرند هزینه‌های سفر اولم به آمریکا را هم بدهند ولی بعدا خبری نشد. من اگر در زمستان تمرین نکنم تمریناتم در تابستان هم فایده‌ای ندارد.از خیلی از رقبایم عقب هستم. آنها ماه‌هاست تمرینات اصولی و حرفه‌ای خود را استارت زده‌اند و مراحل زیادی از تمرینات خود را پیش برده‌اند ولی من چکار کرده‌ام؟ اینکه قیمت دلار در داخل خیلی بالا رفته به من ورزشکار ارتباطی ندارد. مگر کل هزینه من برای وزارت ورزش چقدر است که نمی‌تواند آن را مهیا کند؟

به نظر از فدراسیون دوومیدانی هم به عنوان متولی اول این رشته ناامید شده باشی. افشین داوری هم نتوانسته کاری برایت بکند؟

چند بار با داوری هم صحبت کرد‌ه‌ام. او نیز دائما می‌گوید همه چیز درست می‌شود ولی در عمل خبری نیست. البته انتقاد چندانی به او وارد نیست چون منابعی در اختیار ندارد که در اختیار ما بگذارد. داوری هرچه از دستش بر آمده انجام داده ولی باید بپذیریم که او نیز در شرایطی نیست که بتواند کار خارق‌العاده‌ای انجام دهد. او اخیرا می‌گفت اگر دلار دارید یک مقداری هم به ما بدهید!

اما همین فدراسیون که شما نسبتا از آن دفاع می‌کنید چندی پیش کاوه موسوی را برای انجام تمریناتش راهی روسیه کرد.

شرایط کاوه فرق داشت. او بخشی از هزینه‌هایش را از استانداری آذربایجان شرقی گرفت و یک مقدار هم فدراسیون کمکش کرد. ضمن اینکه هزینه تمرین در روسیه بسیار ارزان‌تر از آمریکاست. در آمریکا باید فقط دلار خرج کنی اما در روسیه «روبل» داد و ستد می‌شود که چندان گران قیمت نیست.

هزینه 4 ماهی که در آمریکا بودی چقدر بود و حالا هم برای دومین سفرت چه انتظاری از مسئولان داری؟

من در طول 4 ماه گذشته 37 هزار دلار هزینه کرده‌ام و اکنون هم تقریبا به همین مقدار پول نیاز دارم.

آقای حدادی! برای خیلی‌ها سوال است که چرا در ایران تمرین نمی‌کنید. چرا به جای اینکه مثلا شما به آمریکا بروی مثل گذشته مربی‌ات را به ایران دعوت نمی‌کنی؟

حقیقتا کسی که برای قهرمانی در المپیک تمرین می‌کند باید در جایی باشد که المپیکی تمریناتش را پی بگیرد. در ایران چنین شرایطی فراهم نیست و من نمی‌توانم به ایده‌آلم برسم. این روزها همه برای تمرینات‌شان می‌آیند آمریکا. شاید اگر در ارزانی دلار من چنین سفری در پیش داشتم کل هزینه‌ام 10 هزار دلار هم نمی‌شد ولی حالا شرایط فرق دارد. من برای سفر به آمریکا نزدیک به 16 میلیون تومان پول بلیت داده‌ام. مگر درآمد من چقدر بوده که بخواهم همه هزینه‌ها را خودم بدهم؟

در بازگشتت به آمریکا دوباره با «اشمیت» کار می‌کنی یا مربی دیگری را برای کار انتخاب خواهی کرد؟

دوره گذشته سفر به آمریکا تمرینات بسیار خوبی با این مربی آلمانی داشتم ولی اکنون با مربی دیگری صحبت کرده‌ام که به زودی با او تمریناتم را شروع می‌کنم. البته دنبال این هم هستم تا سفری به روسیه داشته باشم و یک دوره تمرینی را هم با «کیم بوخونسوف» مربی سابقم داشته باشم. هرچند که فعلا تنها با او صحبت کرده‌ام و قرار است در آینده به من جواب بدهد.

برنامه‌‌ای هم برای موفقیت در مسابقات قهرمانی جهان سال آینده مسکو داری؟

بی‌برنامه نیستم ولی باید شرایط را ببینم. همه چیز به برنامه تمریناتم بستگی دارد. اگر بتوانم خودم را به مرزی از آمادگی برسانم که بدانم موفق می‌شوم حتما در این مسابقات حضور پیدا می‌کنم. در غیر این صورت حضورم در این مسابقات بعید است.

و به عنوان سوال پایانی چه آینده‌ای را برای خود ترسیم کرده‌ای؟ خیلی‌ها منتظرند قهرمانی احسان حدادی را در المپیک 2016 ریودوژانیرو ببینند. فکر می‌کنی این اتفاق خواهد افتاد؟

واقعیت اینکه مردم از من انتظار دارند. در خیابان همه از شرایطم می‌پرسند و حرفشان فقط طلاست. آنها می‌خواهند احسان حدادی را بر فراز سکوی قهرمانی المپیک ببینند اما آیا با این شرایط می‌توان انتظار مدال‌آوری داشت؟ یک ورزشکار با تمریناتش سر پاست و می‌تواند به یک جایی برسد یا نه. مردم مطمئن باشند که من همه آنچه که در توان دارم را خواهم گذاشت بقیه‌اش دست خداست و تمریناتی که انجام می‌دهم.

خبرآنلاین: علی کفاشیان رئیس فدراسیون که عازم مالزی شده بود، سه شنبه شب به تهران بازگشت. او پس از جلسه با مسئولان فدراسیون فوتبال مالزی که به ادعادی خودش درباره توسعه فوتبال در این کشور بود، به کار خود در این کشور پایان داد و به ایران آمد. علی کفاشیان امروز تهران را به مقصد منامه پایتخت بحرین ترک خواهد کرد.

قراراست او پنجشنبه شب جلسه خود را با شیخ سلمان رئیس AFC برگزار کند. این جلسه درباره میزبانی جام ملت هاست و کفاشیان امیدوار است «با حرف» بتواند رئیس کنفدراسیون را قانع کند که میزبانی را به ایران بدهند. واقعیت این است که فدراسیون فوتبال هنوز اقدامی برای گرفتن میزبانی انجام نداده و ایران علاوه بر امکانات نامناسب، اغلب شرایط میزبانی از جمله ورود بانوان به ورزشگاهها را هم مهیا نکرده است.

در این شرایط احتمال دادن این میزبانی برای ایران بسیار اندک است اما کفاشیان قصد دارد با برگزاری جلسه، شانس ایران را افزایش دهد. امارات همه جوره برای گرفتن میزبانی از ایران جلوتر است و کفاشیان هم بارها این موضوع را اعلام کرده است. ایران تنها تا خردادماه سال آینده فرصت دارد که امکانات را برای میزبانی مهیا کند. آخرین بازدید بازرسان کنفدراسیون هم از ایران رضایت بخش نبود و آنها متوجه شدند که ایران از زمان درخواست میزبانی تا زمان بازدید، کوچکترین اقدامی انجام نداده است. کفاشیان مدام می گوید ابتدا میزبانی را به ما بدهید، سپس فعالیت هایمان را آغاز می کنیم،

این در حالی است که امارات از دو سال قبل اقدامات خود را برای گرفتن میزبانی آغاز کرد. آنها با وجود اینکه هتل ها، استادیوم ها و وسایل درجه یک حمل و نقل را در اختیار دارند، تلاش کردند تا امکانات خود را بهتر و بهتر کنند. امارتی ها کمیته ای در این زمینه تشکیل دادند که مسئولان آن اعلام کرد در تلاش هستند تا کیفیت امکانات را بالاتر ببرند. هتل های امارات فوق العاده پیشرفته و با کیفیت تر از هتل ایران هستند. استادیوم های این کشور استانداردهای لازم را دارند. امارات به تمام کشورهای آسیایی پرواز مستقیم دارد و ورود و خروج تیم ها راحت صورت می پذیرد. آنها حاضرند برای گرفتن میزبانی حتی امتیازهای ویژه ای از جمله تخفیف برای پروازهای امارات بدهند.

امارات مثل ایران دچار مشکل تحریم نیست و بانوان هم برای ورود به ورزشگاه مشکلی ندارند. در این شرایط، می توان با یک تحلیل ساده گفت که جلسه علی کفاشیان و شیخ سلمان به احتمال فراوان بیهوده است چرا که ایران کوچکترین اقدامی در این زمینه نکرده است.

این در حالی است که علی کفاشیان همچنان به مردم و فوتبال ایران امیدواری می دهد که میزبانی را خواهند گرفت. او یک بار مصاحبه کرد و گفت: «میزبانی مال امارات است.» اما این روزها دوباره امیدوار کننده حرف می زند و مدام می گوید ایران شانس گرفتن میزبانی را دارد. اما به احتمال فراوان پایان این بازی دوباره با شکست وعده های رئیس فدراسیون فوتبال همراه خواهد شد.