ضرغامی، ناطق نوری و یک چک بلامحل

دنیای اقتصاد: سید عزت‌الله ضرغامی رئیس پیشین صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران یادداشتی را تحت عنوان خرج انتخابات! نوشته است:« حجت‌الاسلام والمسلمین آقای ناطق نوری می‌گفت، یکی از بدترین جلساتی که باید اداره کنم، جلساتی است که تعدادی از بازاریان و پولدارها را جمع می‌کنند تا آنان را برای تأمین هزینه‌های انتخاباتی جریان سیاسی‌مان توجیه کنم. او درست می‌گفت؛ جلسه سخت و زیان آوری است! به‌ خصوص برای شخصیت‌های طراز اول!ولی ظاهراً چاره‌ای نیست، کار انتخاباتی پول می‌خواهد. حزب و گروه‌اش هم فرق نمی‌کند.

البته اصلاح‌طلبان در این خصوص باکلاس‌تر! وارد می‌شوند. پول بیشتری خرج می‌کنند حداقل همدیگر را هم افشا نمی‌کنند. امیداورم منابع هم، مشروع باشد!برنامه‌های متنوع رسانه ملی برای انتخابات ریاست جمهوری؛ تاحد بسیار زیادی وابستگی انتخابات به اصحاب ثروت و قدرت را از بین برده است.در انتخابات دوم خرداد ٧٦؛ حسب درخواست ستاد جناب آقای ناطق، جهت ضبط برنامه‌های تبلیغاتی شان چند گروه تصویربردار را معرفی کردم.

برای دستمزد آنان یک چک ٦ میلیون تومانی به گروه دادند که به تاریخ آن توجه نکردم!بعد از دوم خرداد و شکست انتخاباتی آقای ناطق؛ دوستان تصویربردار برای نقد کردن چک به بانک رفتند و متوجه شدند که کل حساب از طرف صاحب آن مسدود شده است! هنور شرمنده آن عزیزان هستم.واقعاً فلسفه اینکه آن سرمایه‌دار، چک را به تاریخ بعد از انتخابات می‌دهد چیست؟یعنی صاحب حساب بلافاصله پس از اطلاع از اینکه نتیجه انتخابات به نفع فرد دیگری رقم خورده است، بدون توجه به حداقل اصول اخلاقی، از زیر بار تعهد شرعی‌اش شانه خالی می‌کند.

نامه نیوز: رییس پیشین سازمان صدا و سیما در پست اخیر صفحه اینستاگرامش خاطره ای از رقابت انتخاباتی ناطق نوری منتشر کرد.

سید عزت‌الله ضرغامی با انتشار تصویر زیر در اینستاگرامش نوشت: انتخابات میان دوره ای مجلس شورای اسلامی بود و رقابت بین آقای ناطق نوری و دکتر احمدی (عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی) در تهران؛ قطب بندی جریان های راست و چپ هم برقرار بود!

نتیجه ی انتخابات به نفع آقای ناطق نوری رقم خورد. فردای آن روز منزل آقای ناطق بودم. ایشان عازم حج بود. پیشنهاد دادم تلفنی از آقای دکتر احمدی حلالیت بطلبد و خسته نباشید بگوید؛ قبول کرد؛ شماره را گرفتم و بعد از احوالپرسی گوشی را به آقای ناطق دادم؛ سکانس باصفایی اتفاق افتاد؛ گفتگویی سرشار از دوستی و محبت و اظهار ارادت به یکدیگر. هیچ کدورتی باقی نماند و هر کدام دنبال مسؤولیت و تکلیف خود رفتند.

نمی دانم چرا امروز این کارها سخت شده است. توقع اخلاق، تواضع و گذشت از حاکمان بیشتر است تا عوام الناس! در حالی که در فضای سیاسی کشور بر عکس شده است!

آقای دکتر احمدی، هم عالم است و هم زاهد. در مدتی که در دبیرخانه شورا (سال های پایانی دهه٦٠) حضور داشتم، معمولاً نهار ایشان نان و سبزی و پنیر بود.