انتخاب جراح بینی - بهترین جراح بینی 
عکس: استهلال ماه مبارک رمضان 
عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016 اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
زیباکلام: حرف آمریکا برای مخالفان حجت است
صادق زیباکلام در سرمقاله روزنامه شرق نوشت: اینکه یک جریان سیاسی، با توافق هسته‌ای با غرب مخالف باشد، طبیعی‌ترین حقوق سیاسی آنهاست و دست‌کم نگارنده به شکل قرص و محکم و با همه وجود به این اصل باور دارم که این حق از هیچ شهروندی نباید گرفته شود.
اینکه آیا این حق پیش از دولت روحانی وجود داشته یا نه، نمی‌تواند امروز ملاک قرار گیرد. اینکه کسانی که امروز بیشترین مخالفت‌ها را با توافق هسته‌ای ابراز می‌کنند، در دوران هشت‌ساله مدیریتشان کمترین اطلاع‌رسانی‌ای درخصوص مذاکرات انجام نمی‌دادند و احدی در کشور نمی‌دانست واقعا آنها چه می‌کنند و چه گام‌هایی برمی‌دارند و هیچ‌گونه نظردهی و نظرخواهی و نقد برنامه‌های هسته‌ای را برنمی‌تابیدند، اما امروز مخالفت با برنامه‌های هسته‌ای دولت یازدهم را حق مسلم و طبیعی خود می‌دانند، به‌هیچ‌روی نباید مانع از آن شود که دولت یا شورای‌عالی امنیت ملی مخالفتی با اظهارنظر آنها داشته و از این کار ممانعت به عمل آورد.
اما سؤال اساسی آن است که این مخالفت به کدام انگیزه و در کدامین چارچوب صورت می‌گیرد؟ پرسش بعدی این است که آیا در مخالفت با توافق هسته‌ای، ملاک و معیاری به نام مصالح و منافع ملی باید لحاظ شود یا خیر؟ ممکن است برخی خوانندگان یا برخی مخالفان بیانیه لوزان، در اینجا احساس کنند که به «بهانه» منافع ملی، قرار است جلو مخالفت آنها گرفته شود.
حاشا و کلا! پای منافع ملی را به میان کشیدن به‌هیچ‌روی مستمسک و عذر و بهانه به منظور جلوگیری از حق اظهارنظر و مخالفت مخالفان لوزان نیست. اینکه چرا پای منافع ملی را به میان می‌کشیم، به‌واسطه آن است که در مواردی انسان واقعا دچار این ظن و تردید می‌شود که آیا مخالفت به‌واسطه منافع ملی و خیر و صلاح کشور صورت می‌گیرد یا آنکه با انگیزه‌های سیاسی، جناحی و حتی انتخاباتی، این روش در پیش گرفته شده است؟
این تردید از آنجا قوت می‌گیرد که مخالفان توافق هسته‌ای به‌عنوان یک رویه کلی، از زمان توافق ژنو و تفاهم سوئیس در فروردین تا به امروز، همواره به گفته‌های آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها استناد کرده‌اند تا به گفته‌های اعضای تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای خودمان. برای مثال اگر جان کری، اوباما یا وندی شرمن، بنا بر دلایل و مصلحت‌هایی که در خاک آمریکا دارند، سخنی گفته یا اظهارنظری کرده‌اند -که اصل آن حسب توافق لوزان قابل‌بحث است- یا آن اظهارنظر نیاز به توضیحات تکمیلی دارد که بالطبع، گوینده آنها را نگفته است، بلافاصله مخالفان توافق، آن گفته را در بوق و کرنا می‌کنند و بر سر تیم مذاکره‌کننده و دولت می‌کوبند. در نقطه مقابل این رویه، هرگز به آنچه وزیر خارجه و معاونان ایشان می‌گویند استناد نمی‌کنند.
به بیان ساده‌تر، حرف آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها برای آنان حجت است اما سخن ظریف یا عراقچی را اساسا نه می‌خواهند بشنوند، نه حاضرند بپذیرند. برای مثال، حسب پذیرش پروتکل الحاقی، آژانس از حق بازرسی‌های دائمی برخوردار است، چه در مورد ایران و چه هر کشور دیگری. این وضعیت، هم امروز برقرار است، هم در دوران احمدی‌نژاد بوده است. جان کری اما شاید جهت خوشایند مخالفان توافق در میان اعراب و اسرائیل، این موضوع را به‌گونه‌ای بیان می‌کند که گویی این دستاورد بزرگ دولت اوباماست.
مخالفان تفاهم هسته‌ای در ایران، به‌جای روایت اصل موضوع، آن را به‌گونه‌ای مطرح می‌کنند که تیم مذاکره‌کننده گویی امتیاز مهمی به غربی‌ها هدیه کرده است! این نوع رفتارها و نقل‌قول‌ها یک‌بار یا دوبار ظرف ماه‌های گذشته اتفاق نیفتاده است. متأسفانه همه هم‌وغم مخالفان توافق هسته‌ای به‌ویژه ظرف یک ماه گذشته این بوده که بر اساس نقل‌قول از غربی‌ها، به مردم ایران این‌گونه القا کنند که همه امتیازات را ما داده‌ایم و توافق هیچ دستاوردی نداشته است. تفاوت رفتار سیاسی ما با آمریکا را در اینجا به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد.
هیچ‌یک از مخالفان توافق در آمریکا به گفته‌های ظریف یا عراقچی یا سخنگوی وزارت خارجه ایران استناد نمی‌کنند اما حتی نفس‌کشیدن مخالفان توافق هسته‌ای در ایران هم به استناد روایت آمریکایی‌هاست. معلوم نیست وقتی رفتار فریبکارانه آمریکا بر این دوستان آشکار است آمریکا چرا سخنان آنان درخصوص مناقشه هسته‌ای بی‌هیچ کم‌وکاستی برای عده‌ای در ایران مرجع، منبع و مستند شده است؟! هفته‌های بسیار حساس و سرنوشت‌سازی پیش‌روست.
طبیعی است همه مخالفان جمهوری اسلامی ایران، از رهبران برخی کشورهای عربی گرفته تا رژیم اسرائیل، سلطنت‌طلب‌ها تا جمهوریخواهان تندرو آمریکا، که به چیزی کمتر از تضعیف ایران رضایت نمی‌دهند، همه تلاش خود را به کار خواهند گرفت تا این توافق صورت نگیرد. طبیعی است آنان ترجیح می‌دهند، تحریم‌ها، دردسر‌ها و فضاسازی‌ها علیه ایران قطع نشود و حتی کاهش هم پیدا نکند. طبیعی است آنان ترجیح می‌دهند حتی سایه شوم برخورد نظامی بر سر ایران همچنان مستدام باشد و در یک کلام، ایران و ایرانی روی خوش نبینند.
درک اینکه چرا کسانی که به چیزی کمتر از این وضعیت رضایت نمی‌دهند، این‌همه از توافق هسته‌ای آزرده و پریشان‌خاطرند، خیلی پیچیده نیست اما آنچه که قابل درک نیست، درک این واقعیت تلخ است که آیا برای برخی از چهره‌ها و شخصیت‌های سیاسی، مصالح و منافع جناحی و انتخاباتی آنقدر اهمیت دارد که منافع ملی را به پای آن قربانی کنند؟
ویدیو مرتبط :
مخالفان نظام- دلخوشی آمریکا در ایران
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
تغییر ادبیات کری در برابر دلواپسان آمریکایی/ آیا مخالفان داخلی حرف های جدید وزیر خارجه آمریکا را شنیدند؟
جریان مخالف توافق هسته ای دل به روایات آمریکایی درباره این توافق بسته است؛ آنها حتی برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی، سخنان رئیس جمهور و وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا را با ترجمه همزمان، از صدا و سیما پخش کردند و بارها تیترهای درشت روزنامه های خود را به سخنان مقامات آمریکایی اختصاص داده اند.
تمام این تلاش ها برای پر رنگ کردن آن دسته از اظهارات آمریکایی هاست که طی آن گفته اند با توافق هسته ای جلوی پیشرفت های ایران را گرفته و آن را مهار کرده اند.
سپس با استناد به گفته های آنان، سعی می کنند به افکار عمومی داخل کشور، بقبولانند که با توافق هسته ای مملکت بر باد رفت!
واقعیت این است که مقامات آمریکایی برای قبولاندن توافق به کنگره، ناگزیر بوده اند که از فتح الفتوحات خود در توافق هسته ای سخن بگویند. با این حال، دلواپسان آمریکایی همانند همتایان ایرانی شان، عزم شان را جزم کرده اند که هیچ استدلالی را نپذیرند و همچنان عناد بورزند.
اینک اتفاق جدیدی در آمریکا رخ داده است. تا دیروز، مقامات دولت آمریکا برای اقناع داخل، می گفتند که توانسته اند پشت ایران را به زمین بزنند ولی سخنان دیروز جان کری، وزیر خارجه آمریکا، نشان از ادبیات جدیدی در گفت و گوهای داخلی آمریکا دارد.
کری این بار به جای سخن گفتن از پیروزی های آمریکا در مذاکرات،حرف های جدی تری را گفته است. او در برابر مخالفانی که از وی خواسته اند ایران را همچنان در تحریم نگه دارند و هر کشوری که این تحریم را بشکند تحریم کنند، گفته است: دارید با من شوخی می کنید؟ آیا ما به خاطر ایران باید هم پیمانان خود را تحریم کنیم؟ الان کشورهای مختلف به ما می گویند که ما داریم بهای تحریم ها را می دهیم. اگر توافق را رد کنیم، دیگر کسی ما را در تحریم ها همراهی نمی کند و دلار آمریکا در جهان تضعیف می شود.
به نظر می رسد مقامات آمریکایی دریافته اند فتح نامه خوانی هایشان در داخل آمریکا خریدار ندارد و اینک بر آن شده اند که بخش های ناگفته ماجرا را بیان کنند.
در واقع هنگامی که دولتمردان آمریکایی، از دستاوردهایشان می گویند، جمهوریخواهان موضع برتر آمریکا را می بینند و از همین منظر خواستار فشار بیشتر بر آمریکا می شوند.
بنابراین برای اولین بار بعد از توافق هسته ای، وزیر خارجه آمریکا ناگزیر شده به کنگره توضیح دهد که آنها چاره ای جز توافق با ایران نداشتند.
کری در این باره گفته است که جنگ و تحریم ممکن است ایران را خم کند ولی این کشور را نمی شکند. حتی زمانی که 150 هزار نیروی نظامی آمریکا در عراق بودند و همه می گفتند هدف بعدی، ایران است، ایرانی ها نپذیرفتند که دست از غنی سازی بردارند.
وزیر خارجه آمریکا همچنین به صراحت گفته است که اگر ایران دست به آزمایش های موشکی و توسعه تسلیحاتی بزند، تحریم ها باز نمی گردند و این امر، ربطی به توافق هسته ای ندارد.
سخن اخیر کری را پیشتر، ظریف و عراقچی هم گفته بودند ولی دلواپسان داخلی آن را نمی پذیرفتند و اینک امید می رود آنها که مدام به حرف های آمریکایی ها استناد می کردند، لااقل این مورد را بپذیرند و درباره اش اظهار دلواپسی نکنند.
جا دارد از جریان داخلی دلواپس که مدام دم از عزت ملی می زنند، پرسید که آیا این عزت ایران نیست که دولتش مذاکراتی را به نتیجه رسانده که وزیر خارجه ایالات متحده، علناً بگوید که ما نمی توانیم ایران را بشکنیم؟
کاش دلواپسان آنقدر حریت و شجاعت داشتند که بگویند ما برای منافع جناحی خودمان داریم مخالفت می کنیم، نه به خاطر عزت ملی و منافع کشور.
راستی آیا آنان که مدام به حرف های آمریکایی ها استناد می کردند، این بار هم چنین خواهند کرد یا سعی خواهند کرد حداکثر با انتشار خبر کوتاهی درباره اظهارات اخیر کری، از کنارش بگذرند و همچنان حرف های قبلی شان را تکرار کنند؟
اخبار سیاست خارجی - عصر ایران
