رییس مركز پژوهشهای مجلس: برای رفع حصر به روحانی اعتماد کنیم

اخبار سیاسی -  جلالی: برای رفع حصر به روحانی اعتماد کنیم

هفته گذشته نزد كاظم جلالی، رییس مركز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی رفتم تا با او گفت‌وگوی دوستانه درباره صد روز اخیر دولت و مجلس داشته باشم. طبقه هفتم، مركز پژوهشها دفتر او بود كه بر خلاف سایر دفاتر اداری آدم كمتر معذب بود. ادعایی كه نه من حتی كاركنانش به آن اذعان داشته و می‌گفتند كار كردن با دكتر (جلالی) یكنواخت و راكد نیست و همین باعث نشاط و تنوع در محیط كاری شده است.

 در نخستین برخورد با او البته پس از اتمام یك جلسه به نسبت طولانی از شاهرود، حوزه انتخابیه‌اش پرسیده‌ام و او در پاسخ سوال من، همان‌طوری كه از قبل شنیده بودم خیلی جدی و محكم جواب داد: «من هرچه دارم از شاهرود و مردمش است». او كه به عنوان رییس فراكسیون اصولگرایان رهروان ولایت حالا یكی از چهره‌های معتدل اصولگرای مجلس محسوب می‌شود در گفت‌وگویش هم جدی بود و هم شوخ طبع. گاه با تسبیح سبز و كوچكش ذكری می‌گفت و گاه آن را در جیبش یا روی میز كنار دستش قرار می‌داد.

 در عین آرامشی كه داشت فكرش مشغول جلسه فردای فراكسیون رهروان بود. با او از گزارش صد روزه دولت گفتیم. به نظر او دولت چیزی جز واقعیت را نگفت ولی می‌توانست كمتر به جزییات بپردازد. از سیاست داخلی می‌گوید با تاكید بر اعتدال‌گرایی، رفتار افراطی چپ و راست را محكوم می‌كند. نظری كه علاوه بر این گفت‌وگو در نطق‌ها و تذكرات جلسه‌های علنی مجلس نیز بارها از او شنیده شده بود تا حساب او از نمایندگان حزبی مجلس جدا باشد. از احمدی‌نژاد خیلی حرف نمی‌زند ولی چیزی كه از لابه لای حرف‌هایش معلوم بود این است كه دوست ندارد درباره او حرفی بزند.

برخلاف نظر برخی كارشناسان، دیپلماسی را همچنان اولویت می‌داند و تاكید می‌كند كه ما هنوز گام اولی را برداشتیم و تا پایان مسیر راه زیادی مانده است. از او درباره گشایش فضای سیاسی و حقوق شهروندی می‌پرسم و در پاسخ از اعتماد می‌گوید و ادامه می‌دهد: مگر مردم آقای روحانی را انتخاب نكردند؟ مگر به او در تحقق شعارهای مطلوب خودشان اعتماد نكردند؟ خب ما باید به ایشان در ادامه مسیر و راه اعتماد كنیم. تشكیل جریان معتدل با هدف خروج تفكر افراطی از دیگر مباحثی بود كه او به چشم یك راهكار آن را می‌سنجید. در پایان این گفت‌وگو حرفش یك تاكید داشت: اعتدال. در ادامه مشروح این گفت‌وگو را با هم می‌خوانیم.

گزارش صد روزه دولت چطور و چقدر به واقعیت‌ها نزدیك بود؟
از نظرمن گزارش صد روزه روحانی خیلی به واقعیت نزدیك بود به دلیل اینكه دولت در شرایط بسیار سختی كشور را تحویل گرفت و ما نیز در مركز پژوهشها گزارشی از وضعیت اقتصادی كشور در شهریور ماه سال جاری تهیه كردیم كه بخش‌های مختلف آن نشان از وضعیت نامساعد كشور دارد.

اما همچنان دو گروه از كارشناسان نقدهایی نسبت به این گزارش حول آمار و ارقام ارائه شده دارند. به تعبیری گروهی گزارش را سیاه‌نمایی می‌خوانند و گروهی وضعیت كشور را بدتر از گزارش روحانی می‌دانند.
البته بهتر بود كه خیلی از آمار و ارقام اعلام نمی‌شد تا اسباب سوءاستفاده دشمن را فراهم نكند خصوصا در این شرایط زمانی كه كشور وضعیت ویژه‌یی دارد، لذا طبیعی است كه برخی فعالان سیاسی نقدهایی به این گزارش داشته باشند، در عین حال اگر بخواهیم نظر كارشناسان را درباره گزارش دسته‌بندی كنیم به چند نتیجه می‌رسیم. نظریه اول مربوط به كسانی می‌شود كه اعتقاد دارند وضعیت كشور مساعد است و این آمار و ارقام اعلام شده از رییس‌جمهور درست نیست.

گروه دوم بر این نظر هستند كه وضعیت كشور مناسب نیست و آمار او صحیح است ولی نباید به گونه‌یی ارائه شود كه اسباب سوءاستفاده دشمن بشود. سومین نظریه نیز بر این تاكید دارد كه باید مردم بدانند روحانی در چه شرایطی كشور را تحویل گرفته تا در آینده اسباب سوءاستفاده جناح‌های مخالف قرار نگیرد؛ در یك جمع‌بندی نهایی اینچنین بر می‌آید كه ارائه گزارش و جزییات آن به مردم با توجه به گستردگی انتقاد‌ها كار ساده‌یی نیست.

دولت در عمر صد روزه‌اش تا چه حد به دنبال احقاق شعارهای انتخاباتی خود بود؟
رویكرد دولت مجموعا به سمت حل مشكلات كشور و مردم است. در یك نگاه دقیق‌تر به عملكرد قوه مجریه به این می‌رسیم كه دولت حل مشكلات كشور و مردم را در نظر دارد ولی در همین رفع مشكلات دو رویكرد متفاوت وجود دارد؛ رو‌یكرد اول این است كه مسائل خارجی و گسترش روابط بین‌المللی را حلال تمام مشكلات داخلی بدانیم و اگر مسائل خارجی را حل كنیم می‌توانیم در حل مشكلات داخلی همچون اقتصادی موفق باشیم اما در همین زمینه رویكرد دیگری وجود دارد مبنی بر اینكه ما می‌توانیم مشكلات داخلی را فارغ از دیپلماسی حل كنیم.

شما كدام رویكرد را موفق می‌دانید؟
نمی‌توان به هیچ‌كدام از رویكردها نگاه مطلق داشت چون هر دو افراط و تفریط را دنبال می‌كنند و نقض‌كننده یكدیگر هستند. بهتر است كه به دنبال تلفیق عاقلانه‌یی از دو رویكرد باشیم یعنی آنكه در عین توجه به امور بین‌المللی و تقویت دیپلماسی، ظرفیت داخلی را مورد توجه قرار بدهیم تا اگر زمانی در مذاكرات نتوانستیم به نتایج مطلوب برسیم دست‌مان خالی نماند كه این توجه داخلی با وجود ظرفیت‌های خوب و مناسب در كشور قابل دسترس و ممكن است.

فكر می‌كنید دولت چه رویكردی را در حل مشكلات كشور در نظر گرفته است؟
صد روز نمی‌تواند معیار دقیقی از عملكرد دولت برای قضاوت باشد. دولت در مدت صد روز همین كه توانست خود را متناسب با هدفگذاری‌های صورت گرفته جمع كند و وزرا توانستند به حوزه ماموریت‌های خود مشرف شوند تا كار وزارتخانه‌ها آغاز شود كار بزرگی انجام داده است. با این حال به نظر می‌رسد كه دولت رویكرد سوم یعنی تلفیقی از رویكرد خارجی و داخلی را در نظر گرفته است ولی هنوز برای متوقع بودن از دولت زود است چون صد روز زمانی نیست.

تفاوت‌ها و شباهت‌های روحانی با احمدی‌نژاد چیست؟
(پاسخ این سوالات را می‌دهم ولی از سوال بعدی بهتر است وارد مباحث جدی‌تر و به روز‌تری بشویم!) یكی از مشكلات ما این است كه روی افراد متمركز می‌شویم و فكر می‌كنیم كه اشخاص، قهرمانان عرصه مشكلات كشور هستند. این خوب نیست. راهكار اصلی در این است كه ما با سیستم‌سازی و اتحاد، مسائل را حل و فصل كنیم.

به نظر می‌رسد در دولت روحانی حركت به سمت خرد جمعی انتظار می‌رود شكل بگیرد و امید داریم كه آقای روحانی بتواند سیستمی را شكل بدهد تا این سیستم و روش با در كنار هم قرار دادن همه نیروهای توانمند فارغ از نگاه‌های حزبی و جناحی ضمن حفظ منافع ملی و مردمی به سمت حل مشكلات كشور برود. دوران قهرمان‌بازی‌ها، حل یك‌شبه مشكلات، اینكه یك نفر همه‌چیز را بفهمد و در همه زمینه‌ها خود را كارشناس بداند، حرف زدن و عمل نكردن و بی‌نتیجه ماندن امور، به سر رسیده است. اكنون باید به سمتی برویم كه بخشی از مشكلات مردم را رفع كنیم چون حل تمامی مشكلات مردم نه در كوتاه‌مدت و نه میان‌مدت میسر نیست.

فكر می‌كنید در ادامه راه دولت باید چه اهدافی را اولویت بداند؟ روحانی همچنان بر مسائل دیپلماسی متمركز باشد یا امور داخلی به‌ویژه سیاست داخلی را مد نظر قرار بدهد؟
اینكه مساله سیاست خارجی را حل شده بدانیم و بخواهیم آن را كنار بگذاریم درست نیست چون در هیچ كشوری دیپلماسی و سیاست خارجی را كنار نمی‌گذارند. دیپلماسی در همه كشورها یك اولویت است. در كشور ما نیز به دلیل مسائل مختلفی كه داریم و از قبل داشتیم همچنین با توجه به انقلاب اسلامی و نفس آن، روحیه استقلال‌طلبی مردم، موقعیت ویژه ژئوپولتیكی كشور و... طبیعی است كه نوع رویكرد نسبت به ایران در قیاس منطقه‌یی و جهانی از جنس تهدید باشد. به همین خاطرلازم است برای بحث سیاست خارجی یك اولویت قایل شویم و در حل مسائل مربوط به آن هوشمندانه رفتار كنیم.

ولی عده‌یی بر این نظر هستند كه دولت نباید تا این اندازه روی مسائل دیپلماسی تمركز كند.
اینكه بخواهیم تحركات دیپلماسی دولت در صد روز را كافی بدانیم و آن را مجاب كنیم كه در دیگر عرصه‌ها تمركز كند و از امور دیپلماسی چشم بردارد، ایده خوبی نیست. ما در بحث دیپلماسی به‌ویژه در بخش هسته‌یی فقط گام ابتدایی برداشته‌ایم و اگر با گام نهایی پروژه هسته‌یی تكمیل بشود، می‌توان گفت به نتیجه رسیده‌ایم. با این وجود، كشور در حوزه داخلی با مشكلاتی مواجه است كه مهم‌ترین آنها به اشتغال و اقتصاد مربوط می‌شود به همین خاطر می‌طلبد روحانی مساله تولید ملی را مورد توجه قرار بدهد چون با توجه به تولید ملی در بخش‌های مختلف صنعتی، معدنی و كشاورزی می‌توان در كنار حل مشكلات اقتصادی، مشكل اشتغال را برطرف كنیم. البته مركز پژوهشها طی بررسی‌هایی كه در این زمینه داشت به این نتیجه رسید كه با موانعی رو به رو هستیم. بخشی از این موانع به قوانین بر می‌گردد و بخش دیگری از این موانع كه بیشترین اشكالات را در بر گرفته است مربوط به بخش اجرایی و نحوه اجرای مسائل در امور تولیدی می‌شود.

خلأ‌های قانونی در امر تولید به چه مسائلی برمی‌گردد؟
ارائه خدمات بانكی یكی از مصادیق بارز این امر تلقی می‌شود. بانك‌ها به جای تمركز بر تولید داخلی با توجه به هدف حمایت از تولید ملی بیشتر خود را یك بنگاه اقتصادی مجزا می‌دانند و طبیعی است كه یك بنگاه اقتصادی برای سود دست به هر اقدامی بزند. علاوه بر این، بخش دیگری از خلأ‌های قانونی ما مربوط به قانون كار می‌شود. بالاخره قانون كار ما یكی از مانع‌های مهم كار و اشتغال است كه باید هرچه سریع‌تر مورد بررسی قرار بگیرد. پیشنهاد تهیه سند همكاری مجلس و دولت از سوی مركز پژوهشها در همین راستا ارائه شد تا مجلس به عنوان قوه قانونگذاری و دولت به عنوان قوه مجریه اولویت‌بندی‌هایشان را برای رفع موانع اجرایی و قانونی مشخص و در ادامه راه با برنامه و مستمر حركت كنند كه خود این سند همكاری نیازمند مقدماتی برای به نتیجه رسیدن است.

مقدمه این حركت و همراهی مجلس و دولت در چیست؟
درك متقابل و نزدیك به هم از شرایط كنونی كشور به عنوان نخستین گام در نهایی شدن این سند نقش مهمی دارد كه خوشبختانه اكنون كشور از این امتیاز بهره‌مند است هرچند این امكان وجود دارد كه سطح این درك در ادامه با تنزل و مشكلاتی رو‌به‌رو شود چون طبیعی هم هست چنین مشكلاتی وجود داشته باشد. ممكن است در آینده، از یك طرف مجلس به عنوان نهاد نظارتی نقدهایی نسبت به دولت در آینده پیدا كند و در مقابل دولت خواهان دفاع از عملكرد خود باشد كه این تنزل درك مشترك را به دنبال دارد، ولی حالا كه یك تفاهم و یك اشتراك نظر در داخل كشور وجود دارد یك فرصت است و چه بهتر كه از این فرصت برای ادامه همكاری نیروهای داخلی توانمند جهت رفع مشكلات كشور استفاده كنیم.

برای استمرار این درك مشترك چه راهكاری وجود دارد؟
در یك كلام اگر روحانی جریان اعتدال‌گرایی مبتنی بر خردگرایی در كشور را حاكم كند، می‌تواند موفقیتش را رقم بزند. اعتدال‌گرایی باید یك نحله جدیدی در داخل كشور بشود به این معنا كه همه نیروهای معتدل اصلاح‌طلب و اصولگرا در كنار هم قرار بگیرند و با همكاری خودشان این رویكرد و نحله جدید را رقم بزنند؛ نحله‌یی كه باعث می‌شود تا هر دو جناح افراطیون و تندروهای خود را كنار بزنند.

رییس جمهور در گزارش صد روزه خود به منشور حقوق شهروندی اشاره كرد. در قانون اساسی ظرفیت خوبی برای رعایت حقوق شهروندی دیده شده است با این حال چرا همچنان در حقوق شهروندی با محدودیت رو به رو هستیم. به نظر شما این محدودیت‌ها به نحوه اجرای حقوق شهروندی مربوط نمی‌شود؟
حقوق شهروندی حوزه گسترده‌یی را فرا می‌گیرد، به تعبیری می‌شود گفت حقوق شهروندی از ابتدای تولد آغاز و تا فوت انسان با او همراه است. حقوق شهروندی اعم از حقوق اشتغال، رفاه، تحصیل، حق اظهارنظر، حق اندیشیدن، حق نوشتن، حق گفتن، حق نهی از منكر و امر به معروف، كرامت انسانی، شایسته سالاری و... از مصادیق اجتماعی حقوق شهروندی محسوب می‌شود. علاوه بر این بخشی از حقوق شهروندی مروبط به مسائل حقوقی و قضایی می‌شود. اینكه چرا در برخی از مسائل كندتر عمل می‌كنیم به فاصله اجرا تا عمل مربوط می‌شود.

این فاصله به چه معناست؟
عقل تولید مفهوم می‌كند و این مفاهیم به دو قسم انضمامی و انتزاعی است. مفاهیم انتزاعی، همان مفاهیمی هستند كه ما در خوب و بد بودن آن هیچ بحثی نداریم و تا زمانی كه در عالم انتزاع هستند روی آن اجماع داریم ولی به محض اینكه وارد بعد عملیاتی و اجرایی می‌شویم با اختلاف‌نظر و سلیقه روبه‌رو می‌شویم. برای مثال هیچ كسی مخالف مفهوم عدالت یا خوبی نیست ولی زمانی كه این مفاهیم را می‌خواهیم اجرایی كنیم می‌بینیم اختلاف‌نظرها و سلیقه‌های زیادی وجود دارد.

حقوق شهروندی نیز یك مفهوم انتزاعی است لذا وجود چنین اختلاف‌هایی در مبحث گسترده‌یی همچون حقوق شهروندی باعث می‌شود در رفع مشكلات با موانع جدی رو به رو باشیم. البته این اختلاف‌ها عجیب نیست و تا حدی می‌توان آن را طبیعی دانست. در ضمن باید بدانیم كه ما در دوران گذار هستیم به این معنا كه شاید برای من و شمایی كه در این دوران قرار داریم زمان طولانی و زیادی محسوب شود ولی در بحث تاریخی خیلی طولانی نیست با این حال باید تلاش كنیم تا به یك اجماع نسبی دست پیدا كنیم كه این اجماع موجب دعوا و اختلاف نشود و جنجال در عرصه سیاسی و رسانه‌یی ایجاد نكند.

گشایش فضای سیاسی و امنیتی بخشی از حقوق شهروندی محسوب می‌شود كه یكی از شعارهای انتخاباتی روحانی را نیز شامل شد. با این حال روحانی در گزارش صد روزه خود به محدودیت‌هایی اشاره داشت كه به نظر می‌رسد رفع حصر نامزدهای انتخاباتی دوره دهم ریاست‌جمهوری یكی از همین محدودیت‌ها باشد.
بهتر است اجازه دهیم كه این پرونده در سكوت و آرامش دنبال شود چون جنجال رسانه‌یی به خودی خود مسائل را پیچیده می‌كند. بالاخره شخص آقای روحانی مجرب و كاردان هستند. ایشان قریب به 20 سال دبیر شورای عالی امنیت بودند و خیلی از پرونده‌ها مسائل را در قالب دبیر‌خانه مورد رسیدگی ایشان قرار گرفت. وقتی موضوعات رسانه‌یی می‌شود اتفاقی كه می‌افتد این است كه در رسانه‌ها به دنبال جنجال‌سالاری می‌رویم و این با محتوای برخی موضوعات تناقض دارد. این تناقض حل یا رفع موضوع را با مشكل رو‌به‌رو می‌كند چون این جنس پرونده‌ها نیازمند به یك نوع همكاری، تعامل، آرامش و تدبیر است لذا من قبل‌تر هم اعلام كرده بودم دنبال جنجال‌سازی نروید.

این توصیه من به هردو طرف است چه كسانی كه مخالف رفع حصر هستند و چه كسانی كه به دنبال رفع آن. من فكر می‌كنم به جای این جنجال‌سازی به فكر كمك و یاری مسوولان باشیم. چه طرفدارانی كه به هوای حمایت از دولت یازدهم با اقدامات جنجالی خود باعث آسیب رساندن به دولت شدند و چه فریادها و مخالفت‌هایی اگرچه سختگیرانه ولی از روی دلسوزی و كمك انجام گرفت. ما باید ببینیم امروز چه مشكلات اساسی‌ای وجود دارد و با چه راهكارهایی می‌توان مشكلات را حداقل كم و از گسترش آن پرهیز كرد. جنجال‌سازی هیچ چیزی را حل نمی‌كند. ضمن اینكه ما یك كشور بلوغ یافته‌ایم و باید از همین تجربیات به دست آمده در 16 سال گذشته چه در دوران خاتمی و چه در دوران احمدی‌نژاد استفاده كنیم و بر اساس استفاده از همین تجربیات روش‌های نوین را به كار بگیریم.

اما این سكوتی كه شما بر آن تاكید دارید در مقاطع مختلف زمانی با سوالاتی رو‌به‌رو شده كه پاسخی دریافت نكرده است. در واقع همین سوالات به خودی خود جنجال‌آفرین شده‌اند. به‌ویژه اینكه در ابتدای دولت این پرونده دوباره مورد توجه قرار گرفت ولی پس از مدتی با سكوت مواجه شد.
به این مساله می‌توان این‌گونه نگاه كرد كه آیا در این زمینه تندروی رسانه‌یی صورت نگرفت؟ شاید بهتر بود كه در آن مقطع شرایط جدید پرونده رسانه‌یی نمی‌شد تا اینچنین جنجال‌آفرینی نكند و اجازه دهد پرونده در سكوت و آرامش بدون جنجال و واكنش تند ادامه پیدا كند. این سوال خوبی است كه بپرسیم چه شد این پرونده در عین تحرك دوباره و رسیدن به شورای عالی امنیت دوباره با وقفه رو‌به‌رو شد.

رسیدگی به پرونده حصر یكی از شعارهای انتخاباتی روحانی بود و اگر این شعار محقق نشود...
مگر مردم آقای روحانی را انتخاب نكردند؟ مگر به او در تحقق شعارهای مطلوب خودشان اعتماد نكردند؟ خب، ما باید به ایشان در ادامه مسیر و راه اعتماد كنیم. ایشان هرجا لازم باشد حرف‌ها و نیازهای خودشان را با مردم مطرح می‌كنند. نباید از تریبون‌های مختلف سخنگوهای متعدد برای رییس‌جمهور درست كنیم. رییس‌جمهور ما یك ناطق برجسته هستند كه سابقه‌شان به قبل از انقلاب مربوط می‌شود و هنوز نوار منبرهای آتشین ایشان موجود است (می‌خندد و دوباره تسبیحش را از روی میز بر می‌دارد و می‌شمارد). روحانی فرد با بیانی است و علاوه بر این، سخنگوی رسمی نیز دارد. آن اتفاقی كه در دوره اصلاحات افتاد و یك هرج و مرج رسانه‌یی رخ داد نباید دوباره تكرار شود پس طبیعی است كه پرونده حصر سكوت و آرامش سنجیده‌یی را بطلبد. بر همین اساس فكر می‌كنم بهتر است كه به مسوولان شورای عالی امنیت اعتماد كنیم و از دلسوزی آنان مطمئن باشیم.

شما به تندروی و افراط جناح‌های سیاسی اشاره كردید؟ منظور شما از تندرو چیست؟ در جدال‌های سیاسی همواره دو جناح طرف مقابل را تندرو می‌خوانند.
متاسفانه تندروی و افراط یكی از مواردی است كه به كشور و منافع ملی صدمه می‌زند و اصلا فرقی ندارد كه این تندروی مربوط به چه جناح و چه حزبی است. به تعبیر دیگر افراطی راست‌گرایانه و افراطی چپ‌گرایانه نمی‌تواند به نتایج موفقی دست پیدا كند.

در همین مجلس می‌بینیم كه بعضا رابطه دولت و مجلس تحت‌الشعاع برخی از رفتارهای جناحی و حزبی قرار می‌گیرد. فكر می‌كنید دولت در مهار امور داخلی كشور بهتر است چه تدابیری را در نظر بگیرد.
در این زمینه به چند نكته اساسی می‌رسیم كه برای تحكیم رابطه دو طرفه مجلس و دولت باید به آن توجه داشت. اول اینكه دولت یازدهم و مجلس نهم به مدت دو سال و نیم دیگر با یكدیگر هستند كه این زمان، عمر كشور است. علاوه بر این اكثریت عمر دولت یازدهم با همین مجلس سپری می‌شود و تنها یك سال با مجلس دهم همكاری خواهد داشت كه در آن یك سال نیز اتفاقاتی همچون انتخابات مجلس دهم و همچنین مقدمات انتخابات دولت دوازدهم باعث می‌شود كه زمان مفیدی برای تعامل باقی نماند. این نكات ما را به فكر وا می‌دارد.

اما از همین حالا برخی جناح‌های سیاسی و حتی نمایندگان مجلس فعالیت خود را برای انتخابات مجلس دهم آغاز كرده‌اند.
متاسفانه همین‌گونه است درحالی كه ما قبل از مجلس دهم باید به فكر تقویت مجلس نهم باشیم تا مسیر همراهی دولت با هدف حل مشكلات مردم مستحكم بشود و از اتلاف عمر كشور جلوگیری كنیم. با اتلاف زمان، فضای كار را برای رسیدن به مشكلات كشور هدر داده‌ایم. اما من در برخی از نشریات دیدم كه دوستان برای خودشان حتی رییس مجلس دوره بعدی را مشخص كرده‌اند و عجولانه تصمیم‌گیری می‌كنند. البته بخشی از این عجله طبیعی است، در گذشته كه ما قانون تجمیع انتخابات را نداشتیم، انتخابات یك ساله بود ولی الان چون دو سال یك‌بار اتفاق می‌افتد، چنین فضایی را رقم زده است كه تا حد امكان باید از حل شدن در چنین فضاهایی پرهیز كرد چون فكر كردن محض به انتخابات و به دنبال آن انتخابات بعدی و بعد از آن، منافع كشور را به خطر می‌اندازد.

بخشی از این توجه محض به انتخابات مربوط به جدال حزب شكست خورده در انتخابات و جبران آن در انتخابات بعدی است.
با عقلانیت، تدبیر و اعتدال این جدال‌ها قابل مهار است. اگر جریان خردگرایی معتدل در كشور تقویت شود حتما می‌توانیم این جنجال‌هایی كه در حواشی انتخابات رخ می‌دهد را كمتر كنیم البته حاشیه و جنجال‌های انتخابات از بین نمی‌رود كه این به ذات دموكراسی مربوط می‌شود. در یك كلام اگر شما یك جریان جدید ایجاد و نشان دادید كه اعتدال متشكل از نیروهای اصلاح‌طلب و اصولگرا در چارچوب منافع ملی و صیانت از نظام شكل گرفته و در كنار هم كار می‌كنند، مردم چنین حس پیدا می‌كنند كه مشكلات در حال حل شدن است. زمانی كه مردم ثبات آرامش و رفع جدال‌ها را شاهد باشند دیگر به حرف افراطیون دو طرف اصلا گوش نمی‌دهند چون آنان را دیگر حلال مشكلات نمی‌دانند. ضمن اینكه مردم هم تندروی اصلاح‌طلبان را تجربه كرده‌اند و هم تندروی اصولگرایی را دیدند لذا مردم حالا منتظر رفتار اعتدالی دولت هستند كه اگر موفقیتی در آن نبینند ممكن است راه دیگری را برگزینند.

چه راهكاری برای تعامل دولت با سایر قوا به‌ویژه مجلس وجود دارد؟
در رابطه با مجلس می‌توان اینچنین برداشت كرد كه همدلی و همراهی در تعامل این دو قوه نقش مهمی را ایفا می‌كند كه سند همكاری یكی از مصادیق همین امر است. برگزاری جلسات روسای سه قوه دیگر اصل مهمی است كه در این دوره متاسفانه شاهد نبودیم و این یك سوال جدی و مهمی است كه چرا هنوز چنین جلسه‌یی شكل نگرفته است؟ در دولت دهم با وجود تمام اختلاف‌نظرهایی كه بین سران سه قوه وجود داشت جلسات مداوم برگزار می‌شد. حتی زمانی كه رییس دولت دهم به مجلس آمد و علیه روسای دو قوه صحبت كرد و پس از آن رییس مجلس در 22 بهمن مورد هجمه و توهین عده‌یی قرار گرفت جلسه روسای سه قوه با آن همه فضای سخت و جنجالی با دعوت ریاست مجلس برگزار شد. مساله سوم مربوط به رویكرد دولتی می‌شود كه شعار اعتدال را در كشور مطرح كرد لذا می‌طلبد كه این دولت بر عهد اعتدال‌گرایانه خودش با ملت باقی بماند.

منظور شما از وفاداری دولت به عهد اعتدالی چیست؟
ببینید اعتدال یعنی آنكه افراط‌گرایی چپ روانه به همان میزانی محكوم است كه افراط‌گرایی راست روانه محكوم است لذا نمی‌توان افراط را در یك طرف دید یا تعریف كرد. از طرف دیگر آقای روحانی باید صف سنتی چپ و راست را به هم بریزد. دیدگاه چپ و راست سنتی در كشور دیگر پاسخ‌گو نیست و حتی مخل رشد و توسعه كشور است لذا باید یك جریان جدید در كشور شكل بگیرد تا همه عقل‌گرایان و خرد‌گرایان را در یك حلقه جمع كند و اداره كشور با هم انجام شود. برای تحقق این هدف لازم است در كنار طیف معتدال‌گرایانه اصلاح‌طلب طیف اصولگرایان معتدل در دولت تقویت شود. چون اگر چنین اتفاقی رخ ندهد حتما می‌تواند زمینه تقریب جریان تندروی اصولگرا با اعتدالی اصولگرا را رقم بزند و یك جریان جدی را علیه دولت شكل بدهد در حالی كه اگر اصولگرایان معتدل به دولت جذب شوند طیف تندروی اصولگرا به حاشیه رانده می‌شود.

در دولت روحانی جذب اصولگرایان اعتدالی تا چه حد رقم خورد؟
دلسوزانه عرض می‌كنم كه در عملكرد صد روزه دولت، فضایی را می‌بینیم كه جریان اعتدال‌گرای اصولگرا چندان مورد توجه قرار نگرفته است در حالی كه دولت در رفتار جناحی خود باید جذب اعتدالیون و دفع افراطیون را مد نظر قرار بدهد. البته باید گفت كه خروج افراطیون منحصر به سمت نگرفتن یا پست نگرفتن تندروها نیست بلكه معنای این خروج، انزوای چنین تفكری در امور كشور است و این تا حد زیادی به رفتار دولت وابسته است.

انتخابات مجلس دهم را چگونه ارزیابی می‌كنید؟
من فكر می‌كنم برای قضاوت مجلس دهم خیلی زود و سخت است. بخشی از این سرنوشت به رفتار دولت در عرصه‌های مختلف دیپلماسی، سیاست داخلی و اقتصاد بستگی دارد. علاوه بر این رفتار اصولگرایان نیز می‌تواند در انتخابات مجلس دهم تعیین‌كننده باشد. پیش‌بینی من این است كه اگر توجه خوبی به پرهیز از رفتار افراطی از سوی دو جناح شود، مجلس آتی متشكل از اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معتدل خواهد بود.

اخبار سیاسی - اعتماد

روحانی: خاتمی و هاشمی به من گفتند کاندیدا نمی‌شوند/ شرایط رفع حصر موسوی و کروبی

حسن روحانی: خاتمی و هاشمی به من گفتند کاندیدا نمی‌شوند/ شرایط رفع حصر موسوی و کروبی

کاندیدای احتمالی ریاست جمهوری، در پاسخ به سئوالی درباره رفع حصر میرحسین موسوی و مهدی کروبی با تاکید بر این که ریشه همه مسائل به خروج کشور از فضای امنیتی بستگی دارد، گفت: برای این موضوع مقدماتی لازم است.

انتخابات - به گزارش مهر، حجت الاسلام حسن روحانی در همایش بانوان که صبح پنجشنبه در مجتمع فرهنگی آدینه برگزار شد  با اشاره به مسائل فرهنگی گفت: ما معتقد نیستم که مسائل فرهنگی از طریق پلیسی قابل حل است و مسائل مربوط به زنان در دولت تدبیر و امید از راه‌های پلیسی دنبال نخواهد شد.

وی در پاسخ به سئوال دیگری مبنی بر این که در صورت نامزدی هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی از رقابت انتخاباتی کناره‌گیری خواهید کرد؟ گفت: من با هر دوی این بزرگواران صحبت کرده‌ام و اینها گفتند که ما نمی‌آییم.

کاندیدای احتمالی ریاست جمهوری، در پاسخ به سئوالی درباره رفع حصر میرحسین موسوی و مهدی کروبی با تاکید بر این که ریشه همه مسائل به خروج کشور از فضای امنیتی بستگی دارد، گفت: برای این موضوع مقدماتی لازم است.

این کاندیدای احتمالی در سخنانی درباره جایگاه زنان نیز اظهار کرد: زنان ما نه نیاز به الگوهای غربی دارند و نه باید بر اساس برخی تفکرات در خانه محفوظ بمانند. زن می‌تواند دارای بالاترین منزلت در جامعه باشد. میان زنان و مردان تفاوتی وجود ندارد و زنان در کنار مردان می‌توانند با رعایت همه اصول اسلام در صحنه‌ها حضور یابند.

روحانی با اشاره به شعار حماسه سیاسی گفت: ایجاد حماسه سیاسی تنها وظیفه مردان نیست بلکه در همان حد و نه حتی سر سوزنی کمتر وظیفه زنان نیز هست و 50 درصد حماسه سیاسی بر دوش زنان است.

وی با بیان اینکه جایگاه زنان در جامعه ما ارتقا یافته است تصریح کرد: البته مشکلات و مطالبات همچنان وجود دارد. تعبیض در شغل و فعالیت اجتماعی برای زنان و حضور آنان در سطوح مدیریتی و تصمیم‌ساز، افزایش زنان خود سرپرست و سرپرست خانوار و افزایش طلاق از مشکلاتی است که در مورد زنان مطرح است.

وی با بیان اینکه جنسیت نمی‌تواند معیاری برای دوری و عدم حضور زنان در سطوح مدیریت باشد، اظهار کرد: اگر زمینه را برای حضور زنان فراهم نکنیم به این معنا است که از بسیاری استعدادها و توانمندی‌ها محروم شده‌ایم ما باید در بخشی از مناطق مدیریتی سهم ویژه‌ای برای زنان قائل شویم.

وی در بخشی از اظهارات خود ضمن گرامیداشت روز معلم، معلمان را رکن اصلی و ستون فقرات آموزش و تربیت در جامعه عنوان کرد و گفت: معلمان در آموزش و تربیت باید مشارکت جدی داشته باشند.

روحانی با اشاره به مسائل فرهنگی گفت: ما معتقد نیستم که مسائل فرهنگی از طریق پلیسی قابل حل است و مسائل مربوط به زنان در دولت تدبیر و امید از راه‌های پلیسی دنبال نخواهد شد. اقتصاد از شرایط رکود و بی‌رونقی و به ویژه از شرایط اضطراری خارج خواهد شد و بداخلاقی‌ها، به چهره هم پرخاش‌کردن‌ها از جامعه رخت برخواهد بست. فرصت برابر برای زنان و مردان در عرصه‌های مدیریتی و سهم ویژه‌ای برای زنان در نظر گرفته خواهد شد و جنسیت معیار نخواهد بود.

روحانی در پایان بر بهبود روابط با جهان اشاره کرد و گفت: در دولت تدبیر و امید تلاش خواهد شد روابط مناسبی با کشورهای مختلف جهان برقرار کنیم. زنده‌باد عظمت و بزرگی زنان، زنده‌باد عقلانیت و اعتدال، زنده‌باد دولت راستگویان و درستکاران، زنده باد اسلام و زنده باد ایران عزیزمان./مهر