«داستین هافمن» در گینس رکورد زد

زندگی داستین هافمن شامل برخی نکات ناگفته می‌شود که برای طرفدارانش می‌تواند جذابیت داشته باشد.

خبرآنلاین: زندگی داستین هافمن شامل برخی نکات ناگفته می‌شود که برای طرفدارانش می‌تواند جذابیت داشته باشد.

دانستن این موضوع که داستین هافمن دوبار در سال‌های 1980 و 1989، به خاطر بازی در فیلم‌های «کرامر علیه کرامر» و «مرد بارانی» برنده جایزه اسکار شده است، چندان عجیب نیست. به همین دلیل قصد داریم در این مطلب به چند موضوع متفاوت درباره زندگی این بازیگر بپردازیم.

دوستی هافمن با جین هکمن و رابرت دووال

ماجرای آشنایی هافمن با جین هکمن به زمانی بازمی‌گردد که این دو بازیگر در تئاتر پاسادنا در کنار یکدیگر مشغول به کار بودند. زمانی که هافمن به نیویورک نقل‌مکان کرد، پیش از این که مکانی برای زندگی بیاید، در آپارتمان جین هکمن ساکن شد. مدتی پس از این ماجرا هافمن با دیگر بازیگر دنیای سینما یعنی رابرت دووال هم‌خانه شد.

هافمن و کتاب رکوردهای گینس

یکی از نکات جالب درباره داستین هافمن این است که نام او در کتاب رکوردهای گینس به عنوان بازیگری که در یک فیلم طولانی‌ترین دوره از زندگی یک شخصیت را بازی کرده، به ثبت رسیده است. او در فیلم «بزرگ‌مرد کوچک» به کارگردانی آرتور پن، در نقش شخصیتی به نام جک کراب ظاهر می‌شود. هافمن در این فیلم یک بازه زمانی از 17 سالگی تا 121 سالگی این شخصیت را بازی می‌کند.

ماجرایی از انگشت هافمن

براساس گزارش‌های منتشر شده، در زمان فیلم‌برداری «درجستجوی ناکجا‌آباد» در سال 2004، هافمن قسمتی از نوک یک انگشت خود را از دست می‌دهد و مجبور می‌شود که یک روز کامل با استفاده از مسکنی قوی به کار خود ادامه دهد.

پدر شش فرزند

هافمن از آن دسته آدم‌هایی است که دوست دارد در خانواده‌ای پرجمعیت زندگی کند. هم اکنون شش نفر این بازیگر سرشناس را پدر صدا می‌کنند. او از ازدواج نخست خود با آن بیرن یک فرزند دارد که البته هافمن سرپرستی فرزند نخست آن بیری را هم قبول کرده، و از ازدواج دوم خود با لیزا گاتسگن صاحب چهار فرزند دیگر شده است.

چرا نام او را داستین گذاشتند

پدر هافمن که اهل لس‌آنجلس بود، در صنعت سرگرمی و برای شرکت کلمبیا پیکچرز کار می‌کرد. او نام پسرش را از روی نام بازیگر معروف دوران خود داستین فارنوم انتخاب کرد.

دولت بار دیگر رکورد زد: تأخیر 56 روزه تا امروز / مجلس همچنان ساکت و منتظر است!

عصر ایران – طبق قانون ، دولت موظف است تا 15 آذر ماه هر سال لایحه بودجه سال آتی را  به مجلس شورای اسلامی تقدیم كند تا مجلس فرصت کافی برای کندوکاو و بررسی بودجه را در اختیار داشته باشد.

این در حالی است كه دولت های نهم و دهم در 6 سال گذشته همواره با تاخیر، لایجه بودجه را به مجلس تقدیم كرده اند به نحوی كه زمان لازم برای بحث و بررسی درباره مواد لایحه بودجه برای نمایندگان نمانده است.

اگر تاخیر در ارایه لایحه بودجه به مجلس در یك یا دو سال از فعالیت 6 سال گذشته دولت محترم بود ، می شد با عینك اغماض به تاخیر دولت نگاه كرد ، اما وقتی دولت از سال 1384 تا 1389 لایحه بودجه را با تاخیر یك تا دو ماهه به مجلس ارایه می كند نمی توان آن را سهوی دانست و لذا ظن عمدی بودن تاخیر در ارایه لایحه بودجه به مجلس تقویت می شود.

دولت های آقای احمدی نژاد از سال 1384 تا 1389 هر ساله بین 32 تا 56 روز درارایه لایحه بودجه به مجلس تاخیر داشته است.(البته امسال تا به امروز 56 روز تاخیر داشته که رکورد تاخیرها شکسته شده و معلوم نیست آقایان کی لایحه را به مجلس خواهند آورد؟)

به نظر می رسد در تحلیل و ارزیابی دلیل تاخیر دولت در ارایه بودجه به مجلس با توجه به اینكه این رفتار در 6 سال گذشته تداوم داشته است ، چاره ای جز این نداریم تا آن را اقدامی هدفمند و برای محدودسازی وقت نمایندگان و كمیسیون های مختلف مجلس برای بررسی لایحه بدانیم.

دلایل دولت محترم از این اقدام را می توان تا حدودی درك كرد چرا كه به نظر می رسد دولت نمی خواهد نمایندگان وقت زیادی برای دخل و تصرف و تغییر مواد لایحه بودجه در اختیار داشته باشند و نهایتاً مجبور شوند برای بلاتکلیف نماندن مملکت ، آن را تصویب کنند ، اما دلیل اینكه چرا مجلس شورای اسلامی در 6 سال گذشته در برابر این اقدام خلاف قانون دولت مماشات كرده است ،اصلا قابل توجیه به نظر نمی رسد.

جالب اینجاست که دولت نیز همه ساله ، لایحه بودجه را هنگامی می فرستد که قبل از آن ، مجلسی ها و هیات رئیسه ، مدام از دولت خواهش و تمنا کرده یا خط و نشان کشیده اند که لایحه را بیاورید! همین دیروز نیز یکی از اعضای هیات رئیسه دوباره به رئیس جمهور زنگ زد که "پس چی شد این لایحه؟!"

باید از نمایندگان مجلس شورای اسلامی ( كه امسال آخرین سال فعالیت خود در دوره هشتم مجلس را پشت سر می گذارند ) پرسید كه در 3 سال دوره فعالیت خود در مجلس چه اقدامی عملی  برای جلوگیری از این نقض صریح قانون از سوی دولت انجام داده اید تا لااقل از حیثیت ، جایگاه و شان نمایندگی خود دفاع كنید ؟

چرا نتوانسته اید و نمی توانید دولت را موظف و مكلف به ارایه لایحه بودجه با كمترین تاخیر به مجلس كنید و از چه می ترسید ؟ آیا مردمی كه شما را بر كرسی های سبز بهارستان نشانده اند به شما رای داده اند تا در برابر قانون شكنی ها مماشات كنید یا اینكه به شما رای داده اند تا قوانین كشور را تصویب كرده و بر اجرای درست و صحیح آن نظارت كنید ؟

شما كه نماینده هستید و بابت نمایندگی مردم از كیسه ملت حقوق می گیرید و به اصطلاح تنها مرجع تصویب قوانین در كشور هستید ، چرا در 6 سال گذشته ( در مجالس هفتم و هشتم ) نسبت به این قانون شكنی آشكار دولت مماشات كرده اید و چشم بر آن بسته اید ؟

اگر در مورد ضمانت اجرایی عدم ارسال به موقع لایحه هم خلا قانونی وجود دارد ، باز هم تقصیر نمایندگان قانونگذار است که فکری برای این معضل همه ساله نکرده اند.

گویا آقایان و خانم های نماینده ملتفت نیستند که لایحه بودجه با همه لوایح دیگر فرق می کند و سرنوشت کشور را حداقل در یک سال آینده در همه حوزه ها تعیین می نماید.

یك نماینده زمانی كه می بیند كاری از دستش بر نمی آید اگر وجدان داشته باشد باید استعفا دهد و بیش از این از كیسه ملت حقوق نگیرد ، آیا شما حداقل از انجام این كار كوچك هم ناتوان مانده اید ؟

خطاب این نوشته به  نمایندگانی است كه می گویند دغدغه  مردم و قانون را دارند وگرنه خطاب آن به  برخی نمایندگانی كه خود به صراحت به وكیل الدوله بودنشان افتخار كرده اند نیست ، چرا  كه آنها از قبل  تكلیف خود را مشخص كرده اند.../عصر ایران