اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
توبه محافظهکارانهِ محافظهکاران
توبه محافظهکارانهِ محافظهکاران
اما گناه محافظهکاران چیست که روزانه دست توبه بلند میکنند؟ چه چیزی محافظهکاران را به راه توبه کشانده است. کمبود روغن، ناز و ادای مرغ، کاهش ارزش پول ملی، اژدهای پنسیلین چینی، گوشت گوساله قیمتی یا پسته دهانبستهِ طلایی؟
هرچه هست محافظهکاران در راه توبه افتادهاند. بعضی توبه را «عیان» به زبان میآورند و بعضی در «نهان». اشک و گریه شاید نباشد، اما پشیمانی هست. محافظهکاران هم هستند. از جنس همان توبههایی که 10سال پیش کردند و نام «اصولگرا» برگزیدند تا شاید محافظهکاریهایشان برای تغییر وضعیتهای گوناگون فراموش شود.
اما توبه از چه یا که؟ چه چیزی برای توبه بهتر از عملکرد دولت و چه کسی بهتر از رییس دولت. محافظهکاران هرچه فریاد دارند سرِ دولت میزنند. دولتی «محافظهکار ساخته» و «محافظهکار خواسته».
توبه محافظهکاران اگر تا پیش از آغاز تبلیغات انتخابات ریاستجمهوری محافظهکارانه بود، هرچه به روز انتخابات ریاستجمهوری نزدیکتر میشویم، رادیکال میشود. لابد نامزدهای اصولگرا لحظهشماری میکنند تریبونی بهدست بیاورند و صدای اعتراضی سر دهند که این چه وضع کشورداری است؟ این چه طرز تنظیم سیاست خارجی است؟ چرا دلار بالاست؟ چرا ریال بیارزش شده؟ چرا پراید امروز، هم قیمت پژو دیروز شده؟ چرا داروی چینی زیاد شده، چرا پاسپورت ایرانی کم ارزش شده؟
رمز این خودزنی، «جذب» است. خود محافظهکاران هم رمز جذب رای را فهمیدهاند؛ انتقاد به وضع موجود و اعتراض به ایجادکنندگان وضع موجود؛ اما این دوگانه فقط یک کاریکاتور از انتقاد و اعتراض بهنمایش درمیآورد. کاریکاتور بخشی از یک ماجرابودن و در جایگاه منتقد نتیجه آن ماجرا نشستن.
شش نامزد محافظهکار انتخابات ریاستجمهوری یازدهم چنان بر احمدینژاد میتازند که انگارنهانگار او عضوی از همین طایفه سیاسی است؛ انگارنهانگار همین محافظهکاران در هشتسال گذشته او را «ابرمرد»ی نشسته در جایگاه «معجزههزاره سوم» معرفی کردند.
اما این توبه تا کی ادامه دارد. لابد تا همین فردای انتخابات ریاستجمهوری. همین الان هم دولت محافظهکار محمود احمدینژاد یقهشان را گرفته که اگر اینگونه است، وزیران احمدینژاد از عملکردش دفاع میکنند و آماده مناظره هستند.
توبههای علنی و غیرعلنی درحالی ادامه دارد که شش نامزد محافظهکار، مدعی ادامه محافظهکاری هستند؛ لابد چون نمیشود دل از محافظهکاری و برکاتش کند. برای همین است که محمود احمدینژاد و عملکردش را از جریان محافظهکاری جدا که هیچ، بیرون میکنند. بیتوجه به اینکه افکارعمومی چقدر این جداسازی را میپذیرد آنهم درحالیکه «همعرض»ی نامزدهای محافظهکار و احمدینژاد بیش از آن است که بشود آن را پنهان کرد. حالا هی احمدینژاد را منحرف بخوانند؛ لابد مخاطبانشان میپرسند ربطش به دلار اوجگرفته و ریال بهخاکنشسته چیست.
همعرضی محافظهکاران با هم و با احمدینژاد اگر آزاردهنده است که لابد برای نامزدهای محافظهکار و طرفدارانش هست، این ناراحتی تاثیری بر واقعیت ندارد. نه اینکه نشود توبه محافظهکاران را پذیرفت، اما آنچه شاید پذیرفتنش سخت باشد اشک جاری شده توبه از چشم و دست خواهان رای برای ادامه تسلط محافظهکاران بر کشور است.
شاید بخشی از مردم توبه محافظهکاران را بپذیرند، اما اینکه آنان را همچنان در جایگاه قدرت تحمل کنند کمی دور از ذهن است. حافظههای تاریخی مردمان این دیار شاید قدری ضعیف باشد، اما نه تا این اندازه.توبه محافظهکاران محافظهکارانه است، هم اشکی به چشم دارند، هم ادعایی به زبان؛ این هرچه هست آیین «توبه صادق» نیست./روزنامه بهار
ویدیو مرتبط :
محافظه کاران
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
روحانی در گیر و دار خطر سندان محافظه کاران و پتک اصلاح طلبان/مردم ایران به کلید اقتصادی مرد اعتدال چشم دوخته اند
اخبار سیاست خارجی - السفیر:
روحانی در گیر و دار خطر سندان محافظه کاران و پتک اصلاح طلبان/مردم ایران به کلید اقتصادی مرد اعتدال چشم دوخته اند
السفیر نوشت: داستان حسن روحانی، رئیس جمهور ایران، و مخالفان او امروز شروع نشده، بلکه داستانی قدیمی است. اختلافات میان این دو، آتش زیر خاکستری بوده که امروز شعله ور شده، به گونه که دیگر نمی توان آن را پنهان کرد.
به گزارش تیک ، ماه عسل به پایان رسید . مرحله جدیدی آغاز شده است. هر دو طرف احساس خود را در قبال دیگری پنهان نمی کنند. روحانی به لحاظ این که حامی اصلاح طلبان است، تنها با محافظه کاران روبرونیست، بلکه همچنین اصلاح طلبانی نیز که رئیس جمهور منتخب را از خود نمی دانند بلکه او را شخصیتی میان جناحی به حساب می آورند رودر رویش قرار گرفته اند .
چند روز پیش، فیلم مستندی در تهران با عنوان "من روحانی هستم" منتشر شد. فیلم مهم ترین مراحل زندگی سیاسی روحانی را به تصویر کشیده بود. در این فیلم به حادثه بسیار مهم "ایران گیت" و سفر هیئت آمریکا به تهران به سرپرستی مشاور امنیت ملی این کشور در دهه هشتاد و دیدار آنان با روحانی در هتل آزادی تهران اشاره شده بود.
اولا درباره محتوا و ثانیا درباره اهداف این فیلم جنجال زیادی به راه افتاد . در شرایطی که طرفداران رئیس جمهور به این علت که فیلم غیر واقعی است از آن به شدت انتقاد کردند؛ مخالفان روحانی آن را امتحانی واقعی برای فهم میزان تحمل انتقاد از سوی رئیس جمهور به حساب آوردند.
از زمان انتخاب روحانی به عنوان رئیس جمهور، حدود یک سال پیش، کاملا مشخص بود او با دشواری هایی روبرو خواهد بود. به ویژه این که پیش روی او مأموریت هایی قرار دارد که جنجال برانگیز است.
محافظه کاران از همان آغاز با موضوع هسته ای ، و نزدیکی با غرب ، و چیزی که آن را مراوده بیش از حد لزوم با ایالات متحده توصیف می کنند محتاطانه برخورد می کنند . به اعتقاد آنان، اصول اساسی که امام خمینی [ره] درباره رابطه با آمریکا پایه گذاری کرد رعایت نمی شود و انقلابی ها فریب تلاش برای نمایاندن شیطان بزرگ به عنوان دوست جدید را نمی خورند.
فهرست اعتراض های اصلاح طلبان نسبت به رئیس جمهور در مقایسه با فهرست محافظه کاران کم تر نیست. هرچند که عناوین این اعتراضات متفاوت است. اصلاح طلبان طرح رویکرد باز از سوی او را تایید می کنند ودرعین حال، اعتقاد دارند که روحانی به خواست محافظه کاران تن می دهد .
خواسته های اصلاح طلبان بر اساس این که بیشتر به کدام طیف راست یا چپ متمایل هستند با یکدیگر متفاوت است. اما خواسته هایشان رئیس جمهور آینده با آرای اصلاح طلبان را آماج حملات قرار می دهد . ؛ هر چند که اصلاح طلبان با درایت ، تمایل دارند اعتراف کنند که اقدامات روحانی در قبال آنان بهترین اقدام ممکن است.
نظر توده مردم ایران با وجود تفاوت دیدگاه های سیاسی شان ، با نظر محافظه کاران و اصلاح طلبان متفاوت است. شهروندان عادی ازخواسته های بزرگ و مطالبات سیاسی صرفنظر نمی کنند، بلکه مهم ترین اولویت آنان بهبود اوضاع اقتصادی است.
هنگامی که روحانی وارد عرصه شد خطاب به ملت ایران گفت، کلیدی دارد که با آن قفل مشکلات کشور را باز می کند. او کلید بزرگی را در برابر جمعیت بالا برد . به همین علت طرفدارانش به او لقب "حسن کلیدساز" دادند.
تا این لحظه و تقریبا پس از گذشت یکسال به نظر می رسد قفل ها با کلید رئیس جمهور باز نشده است؛ قیمت ها افزایش پیدا کرده و نرخ دلار نیز کاهش نیافته است ، با این وجود، شاخص های کلی اقتصاد از زمان امضای توافقنامه موقت هسته ای رو به افزایش است وپیش بینی می شود با امضای قریب الوقوع توافق نامه نهایی در اندک ماه های آینده افزایش بیشتری نیز یابد.
توده ملت ایران خواهان به وجود آمدن تغییری ریشه ای در اوضاع اقتصادی کشورهستند ودر این مورد همه به روحانی چشم امید دوخته اند. به نظر می رسد او در این گیر و دار، همانند کسی است که بین پتک و سندان گیر کرده است . سندان محافظه کاران در صورت گرایش بیش از پیش او به غرب و پتک اصلاح طلبان در صورت روگردانی او از عادی سازی روابط با غرب . اگر روحانی از هر دو فشار جان سالم به در ببرد، همچنان مراقب خواهد بود شهروندان موشکاف ایرانی که مشی دولت شان را در مذاکره با طرف های خارجی تأیید می کنند تحریک نکند . آنان نیز به شعار " بده و بستان " اعتقاد دارند .
اخبار سیاست خارجی - تیک