اعتراف به همسرکشی بعد از ٢ سال

مردی جوان نخستین روزهای زمستان دو سال پیش با مرکز فوریت‌های پزشکی استان خراسان‌رضوی تماس گرفت و خبر داد همسرش دچار گازگرفتگی شده است. وقتی امدادگران به منزل این مرد رفتند با پیکر بی‌جان زنی ١٨ساله به نام مریم مواجه شدند و موضوع را به پلیس اطلاع دادند. به‌این‌ترتیب تحقیقات درباره مرگ مشکوک مریم آغاز شد.

 

این زن سه ماه قبل ازدواج کرده و به گفته همسرش، دچار حادثه شده بود. شوهر مریم به کارآگاهان گفت: «من شب‌کار بودم وقتی به خانه برگشتم چند ساعتی استراحت کردم بعد به مریم گفتم برای انجام کاری بیرون می‌روم، دو ساعت بعد وقتی برگشتم بوی گاز را شنیدم سریع به حیاط رفتم و شیر اصلی را بستم بعد سعی کردم به همسرم کمک کنم ولی او تکان نمی‌خورد به‌همین‌دلیل سریع با اورژانس تماس گرفتم». بررسی‌های تخصصی ثابت کرد زن ١٨ساله به دلیل گازگرفتگی جان باخته است اما معلوم نبود این اتفاق، حادثه‌ای ناخواسته بوده یا مریم به‌عمد به زندگی خودش پایان داده است. سومین احتمال نیز وقوع جنایت بود که البته در ابتدا مدرکی برای اثبات یا رد آن به دست نیامد.

 

به‌این‌ترتیب جسد به پزشکی‌قانونی انتقال یافت و تحقیقات در این‌باره ادامه پیدا کرد.  سرانجام بعد از گذشت حدود دو سال از مرگ مریم درحالی‌که دور تازه‌ای از تحقیقات آغاز شده بود، کارآگاهان به شوهر متوفی ظنین شدند. آنها شواهدی به دست آوردند که نشان می‌داد این زوج در همان سه ماه زندگی مشترک، روزهای آرامی نداشته‌اند و مرتب با هم درگیر می‌شدند. به همین سبب شوهر متوفی بازداشت شد و تحت بازجویی قرار گرفت. او در ابتدا همان حرف‌هایی را که دو سال پیش به زبان آورده بود تکرار کرد اما این‌بار در برابر سؤالات تخصصی دچار تناقض‌گویی شد و درنهایت چاره‌ای جز اعتراف به واقعیت پیش‌ِروی خود ندید. 

مرد ٢٢ساله در اعترافاتش گفت: «از زمان ازدواج با همسرم اختلاف داشتم و مرتب با هم درگیر می‌شدیم طوری که زندگی برایم سیاه شده بود و نمی‌توانستم این وضعیت را تحمل کنم به همین دلیل نیز برای قتل مریم نقشه کشیدم. روز حادثه بعد از اینکه همسرم خوابید شیر گاز را باز گذاشتم و از خانه بیرون رفتم بعد از دو ساعت به منزل برگشتم و وانمود کردم همسرم دچار گازگرفتگی شده است و من از ماجرا بی‌خبر بوده‌ام به این ترتیب توانستم راز قتل او را پنهان کنم. بعد از گذشت این مدت تصور می‌کردم پرونده بسته شده است و دیگر کسی دنبالم نخواهد آمد، اما اشتباه می‌کردم و عاقبت دستم رو شد».

بنا بر این گزارش، متهم در حال‌ حاضر در بازداشت به‌سر می‌برد و تحقیقات از او همچنان ادامه دارد تا زوایای پنهان این جنایت آشکار شود.

 

 اخبار حوادث  -  شرق 

ویدیو مرتبط :
نینجاگو ساخت خودم قسمت ٢ فصل ٢

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آل پاچینو پس از ۴۰ سال اعتراف کرد!

 

 

 

«آل پاچینو»، بازیگر افسانه ای سینمای آمریكا اعتراف كرد، «فرانسیس فورد كوپولا» قصد اخراج وی از فیلم به یادمادنی «پدرخوانده» را داشته است.

درحالیكه حدود چهار دهه از ساخت فیلم «پدرخوانده» كه از ماندگارترین فیلم های تاریخ سینماست می گذرد، آل پاچینو اذعان كرد، كوپولا قصد داشته وی را از این فیلم كنار بگذارد.

وساطت مارلون براندو نبود، كوپولا مرا از «پدرخوانده» كنار می‌گذاشت.

آل پاچینو كه در این فیلم نقش «مایكل كورلئونه» را بازی كرده است، اعتراف كرد، اگر وساطت «مارلون براندو» نبود، فرانسیس فورد كوپولا وی را از این پروژه فیلم كنار می گذاشت.

این بازیگر ۷۰ ساله در گفت وگو با «لری كینگ» در شبكه سی.ان.ان گفت: «مارلون براندو منبع الهام من بود و هنگام بازی در كنار وی بسیار راحت بودم. اگر حمایت او نبود، من از فهرست بازیگران این فیلم حذف می شدم.»

آل پاچینو كه برای بازی در فیلم «پدرخوانده» نامزد جایزه اسكار شده بود در ادامه گفت: «كوپولا تصور می كرد كه من برای نقش كورلئونه مناسب نیستم. اما آنچه موجب ماندن من شد، صحنه مربوط به رستوران در فیلم است كه بعد از فیلم برداری با بازی من موافقت كردند.»

پاچینو با نام كامل «آلفردو جیمز پاچینو» و نام مستعار «سانی» متولد ۲۵ آوریل ۱۹۴۰ در نیویورك است. ورود او به عرصه بازیگری را باید سال ۱۹۶۹ دانست.

در سال ۱۹۷۳ او در فیلم های مترسک و سر پیکو بازی کرد. در مترسک نقش آدمی سرگشته را داشت که در پی هویت خویش است و در سر پیکو نیز یک پاچینوی تمام عیار بود. وی در این فیلم نقش فرانک سر پیکو افسر پلیسی را بازی کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا می کند. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد، اما باز هم این جایزه نصیبش نشد. با این حال منتقدان، جایزه گلدن گلوب را به سبب بازی در سر پیکو به وی اهدا کردند.

از دیگر بازی های چشمگیر پاچینو می توان به حضورش در فیلم های پدرخوانده ۲ (۱۹۷۴)، بعد از ظهر سگی (۱۹۷۵) و عدالت برای همه (۱۹۷۹) اشاره کرد. پاچینو برای بازی در همه این فیلم ها نامزد اسکار شد ولی بدان دست نیافت. او می گوید: «من برای اسکار بازی نمی کنم، چون بازیگری عشق من است، عشقی که هرگز نمی توانم رهایش کنم».

او برای بازی در فیلم هایی چون کرامر علیه کرامر (۱۹۷۹)، اینک آخرالزمان و متولد چهارم جولای (۱۹۸۹) دعوت شد ولی او این پیشنهادها را قبول نکرد. هنگامی که کاپولا برای فیلم اینک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچینو در یک جمله پاسخ منفی به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد.»

از فیلم های معروف او در این دهه می توان به دیک تریسی، پدرخوانده (۱۹۹۰)، فرانکی و جانی (۱۹۹۱)، گلن گری گلن راس (۱۹۹۲)، راه کارلیتو (۱۹۹۳)، مخمصه (۱۹۹۵)، تالار شهر (۱۹۹۶)، وکیل مدافع شیطان، دنی براسکو (۱۹۹۷) و خودی (فیلم) (۱۹۹۸) اشاره کرد. اما برترین فیلم او در این دهه، بوی خوش زن در سال ۱۹۹۲ است که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد. او در این فیلم ایفاگر نقش مرد نابینایی بود که عشق به همنوع را به بهترین شکل ممکن بیان می کند.

دهه۱۹۹۰ را برای باید دهه نوینی برای پاچینو دانست، زیرا او که پس از بازی در فیلم انقلاب (۱۹۸۵) مبتلا به ذات الریه شد و مدت چهار سال نیز از عالم سینما دور مانده بود، در فیلم دریای عشق (۱۹۸۹) بار دیگر خوش درخشید.

علاوه بر جایزه اسکار، جایزه گلدن گلوب نیز برای این فیلم از سوی منتقدان، به او اعطا شد. زمانی که نقش شیطان در فیلم وکیل مدافع شیطان (۱۹۹۷) را ایفا کرد، همه بزرگان، نامداران و تماشاگران سینما و مردم عادی او را نابغه خواندند.

در سال۱۹۹۶ از سوی انجمن گوتام جایزه ویژه یک عمر فعالیت هنری نصیبش شد و پیش از آن نیز از سوی فستیوال بین المللی فیلم سن سباستین اسپانیا، جایزه مشابهی به او اهدا شد.

او در سال ۲۰۰۲ در فیلم بی خوابی نقش یک کارآگاه را بازی کرد که در تعقیب یک قاتل حرفه ای است. تاجر ونیزی (۲۰۰۴) را باید بهترین فیلم او از سال ۲۰۰۰ به بعد دانست. آل پاچینو از ۱۹ ماه اكتبر با نمایش تاجر ونیزی به صحنه تئاتر برادوی می رود.... / خبرگزارى ایسنا