اظهارات تکاندهنده «جانباز 70 درصد»

اخبار اقتصادی - اظهارات تکاندهنده «جانباز 70 درصد»
"کل بانک‌های کشور دست چند نفر است، چرخش مدیرانش را نگاه کنید، 100 نفر آدم هستند که در این بانک‌ها می‌چرخند"

«شما الان یک آدم فاسد را از مدیرعاملی یک جایی بردار، هفته‌ بعد مدیرعامل جای دیگری می‌شود. نمونه‌هایش زیاد است. کل بانک‌های کشور دست چند نفر است. شما چرخش مدیرانش را نگاه کنید. 100 نفر آدم هستند که در این بانک‌ها می‌چرخند. اصلا پشتیبان هم هستند...»

این جملات تکاندهنده ، بخشی از اظهارات جانباز «یوسف مجتهد» از فعالان حوزه جانبازان و ایثارگران و از مسئولین اسبق بنیاد شهید و امور ایثارگران است.

او در درد و دل های خود در روزنامه رسالت ، به نکات تکاندهنده و حیرت آوری اشاره می کند که جا دارد از سوی مراجع ذیربط، من جمله بانک مرکزی و وزارت اقتصاد مورد توجه جدی قرار گیرد.

«مجتهد» می افزاید: متاسفانه فساد، سیستمی ‌است. شما الان هر لایه‌ ای را دست می‌زنید می‌بینید که متصل به یک لایه دیگری است. متاسفانه طوری شده که آدم‌های سالم همدیگر را رها کرده‌اند و به هیچ وجه حاضر نیستند همدیگر را حمایت کنند. ولی آدم‌های فاسد همدیگر را حمایت می‌کنند. شما الان یک آدم فاسد را از مدیرعاملی یک جایی بردار، هفته‌ بعد مدیرعامل جای دیگری می‌شود. نمونه‌هایش زیاد است.

کل بانک‌های کشور دست چند نفر است. شما چرخش مدیرانش را نگاه کنید. 100 نفر آدم هستند که در این بانک‌ها می‌چرخند. اصلا پشتیبان هم هستند. اگر یک مدیرعامل بانک به حقوق و پاداش 300 میلیونی در سال اکتفا می‌کرد باز خوب بود. یعنی اگر یک مدیر بانکی دیدید که به دریافت سالانه 300 میلیون تومان اکتفا کرد، خدا را شکر کنید که آدم سالمی‌ است.

متن کامل اظهارات این جانباز سرافراز به نقل از روزنامه رسالت در ادامه می آید:
سقف جانبازی در 70 درصد، مَن ‌درآوردی است. ‌آقای غروی در بنیاد زمان آقای کروبی این پایه را چید. چون یک مرتبه جانباز و مجروح می‌آمد و نمی‌دانستند چه کار کنند. آن اوایل بهزیستی کمیسیونی داشت که جانبازان را می‌ فرستادند آنجا برای تعیین درصد، آن هم با معیارهای خودش. چون هیچ معیاری نبود! آقای غروی یک ابلاغ زد و گفت جانبازان دو عضو جسمی، ‌70 درصد؛ یک پا تا بالای زانو این قدر، تا پایین زانو این قدر، دست کاتب این قدر، دست غیر کاتب این قدر... و این شد مبنا. لذا این درصد بندی نه در استانداردهای جهانی هست و نه در استانداردهای کشور. البته لایحه جامع پیش ‌بینی کرده که درصد مطابق با استانداردهای بین المللی بشود ولی هنوز کسی کاری نکرده است.

ملاک ایثارگری برای کسی که در خانه ‌اش جانباز شده با کسی که هشت سال جنگیده

زمان آقای فروزنده خیلی تلاش کردیم که بچه‌های رزمنده و جبهه رفته را پیدا کنیم. زمان ریاست جمهوری «آقا» در مشهد بودیم و من نظر ایشان را در خصوص بنیاد جانبازان جویا شدم که صراحتاً فرمود: بگذارید بنیاد برای رزمندگان جبهه بماند... اما کسی توجه نکرد. زمان آقای فروزنده بحث بود که بیاییم‌ کسانی که در خانه جانباز شده‌اند را به عنوان قربانیان جنگ رسیدگی کنیم.

کارت ایثار ندهیم اما مثلا در زمینه حقوق بیشتر از ایثارگران بدهیم ولی اسم ایثارگر را نگذاریم. چون عنوان ایثارگر را مجلس تعریف کرده که متاسفانه یک تعریف آرمانی است. ولی این شده. آقای فروزنده هم پاسخ جالبی داد و گفت این مسائل را بگذارید بعد از مدیریت من. این چیزهای سخت را دوران ما نیاورید یعنی کسی حاضر نیست به این قضیه ورود پیدا کند.

تشکل‌ های ایثارگری بیدار شوند
سال گذشته بیش از 70 نفر از جانبازان 70 درصد رفتند. من تنها کسی را که مناسب می‌دانم برای پیگیری این کار، جدای از بحث رهبری که مشغولیت‌های ذهنی زیادی دارند، تشکل‌های ایثارگری هستند. این مشکل فقط به دست خودشان حل می‌شود. بحث ‌لایحه جامع را همین 400 نفری که روبه‌روی مجمع تشخیص جمع شدند و ایستادند، توانستند به یک جایی برسانند. الان ادعا می‌کنند بیش از 40 تشکل ایثارگری داریم.

مثل طلاب است که یک زمانی یک بنده خدایی گفت وقتی این طلاب رزق و روزی دولت را خوردند، از طلبگی خارج شدند. تشکل‌های ما هم الان رفتند در دل ساختمانی که بنیاد برایشان تدارک دیده و به آنها پول هم می‌دهد. ساختمانی به عنوان مرکز تشکل‌ها تاسیس کرده‌اند که بنیاد هم برای آنها مدیر و مسئول تشکل‌ها گذاشته. وقتی شما رسمی ‌شدید دیگر خاصیتی در دستگاه نمی‌ماند. تشکل‌های مستقل هم چون بنیه مالی ندارند، نمی‌توانند خودشان را اداره کنند. برای تشکلی که می‌خواهد جمع شوند،‌ هزینه دارد.

این طور نیست که خودشان بخواهند هزینه ها را تقبل کنند. مثلاً همین الان سایت «فاش نیوز» که آقای ساقی دارد زحمت می‌کشد،‌ با همت شخصی است که یک جانباز 70 درصدی ویلچری است. حالا ممکن است از جایی هم حمایت‌هایی شود ولی با همت خودش این سایت را سرپا نگه داشته است. درد دل ایثارگران معمولاً‌ در آن سایت بیشتر خودش را نشان می‌دهد. یا مثلاً «جانباز نیوز» که شهید علی شکراللهی مدیرش بود. در مجموع اینها هزینه دارد. چون تامین هزینه‌اش برای بخشی که می‌خواهند آزاد فکر کنند و آزاد باشند ممکن نیست، لذا چاره‌ای نیست و خود به خود وابسته می‌شوند.

هجمه رسانه ‌ای لازم است
یک هجمه رسانه‌ای در مورد بعضی از موضوعات جانبازان لازم است. این طور نیست یک بار نوشتیم و تمام شد. بحث درمان، موضوعی است که دائماً روزنامه‌ها باید به آن بپردازند. درمان این بچه‌ها در زمان جنگ که در آن مشکلات و بحران‌ها بودیم، آسان‌تر از الان بود. چون هر بیمارستانی که می‌رفتند، با روی باز می‌دیدند و درمان می‌کردند و ریالی هم نمی‌ دادند. الان یک روز بن می‌دهند،‌ یک روز بن‌ها را جمع می‌کنند. وقتی بن‌هایت تمام شد هم که هیچ. همه جا هم نمی‌شود رفت. محدودیت‌های بیمه‌ای هم که هست. قانون می‌گوید 100 درصد هزینه‌های درمانی ایثارگران و افراد تحت تکفل باید تامین شود ولی بحث عمده اینها این است که منابع به ما نمی‌دهند.

درد چیست؟ درمان کجاست؟
رسانه ‌ها یک بار یک موضوع را بر اساس یک مصداق و یک جانباز پیگیری می‌کنند که‌ بد نیست ولی ایده ‌آل ما نیست. مثلا بحث‌ مهم ما کارت هوشمند درمان برای جانبازان است که باید از سوی رسانه‌ها پیگیری شود. در کارت هوشمند اولاً سابقه درمانی و عوارض و همه چیزهای فرد ثبت می‌شود. الان ما تخلفات زیادی داریم و برای دزدی، از پول درمان جانباز هم نمی‌گذریم! در صورتی که با کارت هوشمند همه این مشکلات حل می‌شود. ولی دکان خیلی‌ها تعطیل می‌شود. مشکل این است!

حکایت پیچیده ویلچر
نکته دوم، نقدی کردن خدمات است. ما یکسری از خدمات‌مان غیر از درمان مثل تجهیزات را ناچار هستیم برای جانباز تهیه کنیم. مثلا ویلچر جزء مواردی است که در قانون پیش‌بینی شده. ما الان می‌گوییم که بنیاد باید تهیه کند و این تهیه کردن هزار مفسده دارد. ما یک زمانی همه اینها را کدینگ کردیم و آقای دهقان هم انصافاً‌ در این قضیه موافقت و حمایت کرد؛ ولی بعدش کلاه سرش گذاشتند و به راحتی دور خورد.

آنجا گفتیم که یک جانباز ویلچری، یک ویلچر بیرون می‌خواهد و یک ویلچر حمام می‌خواهد. بعضی از اینها هم ویلچر ایستا می‌خواهند. اینها عمر مفیدش چهار سال است. هر چهار سال، ابتدای سال، قیمت روزش دربیاید و پول ویلچر را بریزید به حساب خود جانباز. گفتند امکان دارد که یک جانباز نتواند برود و ویلچر بخرد. گفتیم آنها را ستاره‌ دار کنید. هر جانبازی آمد و گفت که خودتان برای من تهیه کنید، جلویش یک ستاره بگذارید و استثنائاً برای او بخرید. این چقدر به نظام بودجه‌ای ما نظم می‌دهد. شما چهار گروه جانباز دارید و به چهار سال تقسیم می‌کنید.
خود به خود به صورت گردشی سر موقع می‌رسد و می‌دهید. نوبت بعدی که رسید دوباره پول به حساب جانباز واریز می‌شود. همه اینها در یک نظام، کدینگ شد و یکی دو مورد هم عملیاتی شد. ولی بعد زدند همه چیز را از بین بردند. چرا؟ چون همه باید در این مسیر بخورند!

رقابت نیست
شرکت های وارد کننده تجهیزات اگر بتوانند با بنیاد رقابت کنند، وارد می‌کنند. آن موقع شما در انتخاب، آزاد هستید. مثلاً‌ تایوان ویلچری را تولید کرده که 750 گرم یا یک کیلو و 750 گرم است. ما با این ویلچرهای سنگین، تمام همسران جانبازان را هم ناقص کردیم! همسر جانبازان همه دیسک کمر و انواع مشکلات را پیدا کرده‌اند چون باید ویلچر را بردارند و بگذارند صندوق عقب ماشین.

پروتزهای قدیمی
در پروتز، بنیاد آمده یک مجموعه‌ای تاسیس کرده که مشکلات خاص خودش را دارد. اگر مجال می‌دادند که بخش خصوصی وارد کند، حتما وضع بهتر می‌شد. چون کشور ما جدای از بحث جانبازان و معلولان و بهزیستی،‌ کشور حادثه ‌خیزی است یعنی تصادف و زلزله و مسائل دیگری هست که خود به خود معلولان زیادی پدید می‌آیند. لذا برای بخش خصوصی می‌صرفد. چون الان پروتز‌هایی که ما می‌دهیم با تکنولوژی روز فاصله دارد. مثلاً فردی سال گذشته،‌ پروتزی را آورده بود که مثل ایمپلنت‌های دندان در استخوان قرار می‌گرفت و جزء بدن می‌شد.

ارث پدری‌ مان نیست
مشکل دیگر اینکه مثلا فردی از آموزش و پرورش می‌آید به بنیاد. بنیاد می‌گوید که درمان شما بر عهده دستگاه‌هاست. لذا این بنده خدا الان چند ماه است که از سال می‌گذرد و آواره بین بنیاد و دستگاه‌هاست. چیزی هم نیست که بگوییم که اگر امسال نشد سال آینده؛ درمان است. یعنی طرف اگر کارش را انجام ندهد،‌ معلوم نیست فردا زنده باشد که ادامه بدهد یا نه. اینها بی تدبیری است.

مسئولین ما عادت کردند که هم پیاز را بخورند و هم چوب را یعنی ما هزینه می‌کنیم و پول را هم به قول معروف خرج می‌کنیم ولی آن طرفش نتیجه خوبی نمی‌گیریم. در بخش‌های اقتصادی انواع سرمایه‌ها را هم گذاشتیم ولی مثل اینکه ارث پدری‌ مان است و خِست به خرج می‌دهیم که حق جانباز و ایثارگر را به خودش بدهیم.

در صورتی که حضرت امام و مقام معظم رهبری هم حکم شرعی‌اش را داده‌اند. آقای اسکندری (وزیر کشاورزی دولت احمدی نژاد) به عنوان مدیر عامل می‌گوید سه هزار میلیارد تومان اموال و دارایی‌های سازمان اقتصادی کوثراست... بعد می‌پرسید از کنار این، سالانه چقدر به ایثارگران و بنیاد می‌دهید؟ معلوم می‌شود چیزی نمی‌دهند. این سه هزار میلیارد را اگر در سیستم بانکی می‌گذاشتید و سودش را می‌ گرفتید، بهتر نبود؟ روزی که حضرت
امام (ره) حکم بنیاد مستضعفان را دادند،‌ صراحتاً فرمودند: بنیاد جانبازان. کلمه مستضعفان حذف شد. بعد تمام اموال و دارایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها رسید به جانبازان. اما این کار ابتر ماند و حق جانبازان به آنها پرداخت نشد.

چرا فراکسیون تشکیل نمی‌ دهند؟!
بیش از 100 ایثارگر در مجلس داریم. از جانباز ویلچری گرفته تا 70 درصد قطع عضوی. می‌پرسید چرا اینها فراکسیون تشکیل نمی‌دهند؟ من هم می‌گو‌یم وقتی یک نفر گروه اجتماعی‌اش تغییر کند، پیگیری این امور برایش سخت می‌شود. نمی‌خواهم بگویم که همه این طور هستند. ولی اولش که می‌خواهند به مجلس بروند خیلی داغ و آتشی می‌گویند ما می رویم و پیگیری می‌کنیم. ولی بعدش فراموش می‌شود.

4 «خبیث»!
من صراحتاً در مجمع تشخیص مصلحت گفتم که چهار «خبیث» باعث مشکلات ایثارگران شدند. الان هم متاسفانه فساد، سیستمی ‌است. شما الان هر لایه‌ ای را دست می‌زنید می‌بینید که متصل به یک لایه دیگری است. متاسفانه طوری شده که آدم‌های سالم همدیگر را رها کرده‌اند و به هیچ وجه حاضر نیستند همدیگر را حمایت کنند. ولی آدم‌های فاسد همدیگر را حمایت می‌کنند. شما الان یک آدم فاسد را از مدیرعاملی یک جایی بردار، هفته‌ بعد مدیرعامل جای دیگری می‌شود. نمونه‌هایش زیاد است.

کل بانک‌های کشور دست چند نفر است. شما چرخش مدیرانش را نگاه کنید. 100 نفر آدم هستند که در این بانک‌ها می‌چرخند. اصلا پشتیبان هم هستند. اگر یک مدیرعامل بانک به حقوق و پاداش 300 میلیونی در سال اکتفا می‌کرد باز خوب بود. یعنی اگر یک مدیر بانکی دیدید که به دریافت سالانه 300 میلیون تومان اکتفا کرد، خدا را شکر کنید که آدم سالمی‌ است.

تبصره 2 به کجا رسید؟
تبصره 2 ، تبصره‌ای بود که همزمان با ماده 66 وارد شد که می‌گفت کسی که دارد حقوق ایثارگری می‌گیرد، دیگر نمی‌تواند حقوق دومی‌ از دولت بگیرد. این تبصره در زمان خاتمی‌ نبود و در زمان احمدی‌ نژاد و مجلس هفتم آمد. به عبارتی همان چهار «خبیث» که گفتیم و کمیسیون اجتماعی مجلس این تبصره را وارد کردند. لایحه خدمات ایثارگران در تاریخ دوم دی ماه 1391 در مجمع تشخیص مصلحت تصویب شد.

اما در اصلاح آن مشکل داریم که اصلاحش هم در کمیسیون اجتماعی مجلس زیر نظر آقای عزیزی دارد بررسی می‌شود. ببینید که یک آیین نامه هفت سال طول می‌کشد تا تصویب شود. تبصره 2 مصادیقش متنوع است. الان برداشتی که بنیاد از کنار تبصره 2 دارد این است که می‌گوید حقوق ایثارگری را من از این به بعد قطع نمی‌کنم. ولی واقعیت این است که به استناد همین تبصره 2 حقوق یک عده را قطع کردید. حالا که اصلاح شده چرا وصل نمی‌کنید؟ می‌گویند دیگر وصل نمی‌کنیم. می ‌گوییم این تبعیض، نارواست. این اصلاً‌ با قانون اساسی مغایر است. حقوق یک نفر را قطع نمی‌کنند ولی حقوق فرد دیگری را که مشابه ایشان است برقرار نمی‌کنند. این خیلی خنده‌دار است. این مشکل خیلی جدی، معضل درست کرده و حساب زندگی خیلی‌ها را با مشکل مواجه کرده است.

پیگیری در حد یک روزنامه
الان در حد یک روزنامه که مطلب را بنویسیم، در حال پیگیری هستیم. البته در تفحص بنیاد شهید هم کارهایی شده. این موضوعات را در تفحص داریم به صورت نظام پیشنهادها به مجلس می‌دهیم. تمام مستندات جمع شده و در حال نوشته شدن است تا به هیئت رئیسه مجلس تقدیم کنیم. در همه دنیا مطالباتی که در چرخه قانونی غیرممکن می‌آید، به وسیله آدم‌های سمجی که گاهی زیر ماشین خوابید‌ه‌اند، وصول شده. ولی ما اصلاً‌ در اینجا چنین چیزی نداریم. باید خود تشکل‌های ایثارگری پیگیری کنند.

من زیرآب آنها را زدم چون فقط موضوع خاص خودشان را پیگیری می‌کنند. همین ایراد را ما به آنها داریم. ما می‌گوییم شما بیایید موضوعات عام و عمومی‌ جامعه ایثارگری را پیگیری کنید. الان شیطنت می‌شود و مثلا تشکل‌های فرزندان شهدا را با تشکل‌های جانبازان مقابل هم قرار می‌دهند و تعارضی بین آنها ایجاد می‌کنند.

ستون ایثارگران در روزنامه همشهری
تقریباً سه سال و نیم است که هفته‌ای یک یا دو مطلب دائم در زمینه ایثارگران در روزنامه همشهری درج می‌شود. تقریباً در این مدت بیش از 170 مطلب کار شده است. من تمام تماس‌های مخاطبان با این ستون را ضبط ‌کردم و در آرشیو دارم. یک روز آقای زریبافان نامه‌ خیلی تندی به آقای قالیباف نوشت.

آقای قالیباف هم نامه را ارجاع دادند به روزنامه که جلوی این مقالات را بگیرید. حتی زریبافان در همین چند روز پیش که آمده بود برای تفحص که با هم حرف‌ مان شد،‌ برگشت گفت تو با این
روزنامه‌ ات مرا بدبخت کردی! این قدر از ایثارگران نامه آمده که ایمیل من هم پر شده و اصلا وقت نکردم بازش کنم.

الان اساسنامه بنیاد را داریم بحث می‌کنیم. دلیلش این است که خیلی‌ها نمی‌دانند این اساسنامه چیست. تا حالا سابقه نداشته که کسی اساسنامه بنیاد را بحث کند. در اساسنامه اهدافی تعریف شده که وظایف بنیاد را نشان می‌دهد. سیاست‌های کلی را گفتیم. بخش‌های مختلف قوانین گفته شده. پیشنهادها به مجلس داده شده.

در مورد برنامه پنجم، ما با یک پیگیری یک ماه و نیمه و فشار به همه نمایندگانی که می‌شناختیم، 70 تا 80 درصد مصوبات پیشنهادی دولت را اصلاح کردیم. شما رسانه‌ها، هر سازمانی که در این صحبت‌ها اسمش آمد را دعوت کنید به یک گفتگوی مستقیم. حاضرم با همه آنها مناظره کنم.

اخبار اقتصادی - رسالت

حضور روحانی در منزل یک جانباز 70 درصد

رییس جمهوری شامگاه چهارشنبه با حضور در منزل یک جانباز 70 درصد ضمن تجلیل از ایثارگری و فداکاری جانبازان 8 سال دفاع مقدس گفت: صبر و استقامت رفیع جانبازان و خانواده های آنان ، برای همه ما یک درس بزرگ است.