ادعای تازه نیویورک تایمز درخصوص مذاکرات

خبرگزاری فارس: روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی که آغاز سناریوی مذاکره در رسانه و نهایتا مقصر جلوه دادن ایران در شکست احتمالی مذاکرات به نظر می‌رسد، مدعی موافقت ایران با انتقال بخش اعظم ذخایر اورانیومی خود به روسیه، در صورت رسیدن به توافقی فراگیر شده است.

این روزنامه با نقل این موضوع از «مقامات و دیپلمات‌های دخیل در مذاکرات»، نوشته است که موافقت ایران با ایران یک گشایش بزرگ در مذاکراتی است که تاکنون در بن‌بست بوده است.

این گزارش می‌افزاید: «بر اساس توافق ارائه شده، روس‌ها اورانیوم را به میله‌های سوختی مخصوص نیروگاه برق هسته‌ای بوشهر تبدیل می‌کنند. اورانیوم در صورتی که به شکل میله‌های سوختی دربیاید، دیگر به سختی می‌تواند برای ساخت تسلیحات هسته‌ای به کار گرفته شود. این اقدام می‌تواند تا حد زیادی نگرانی‌های غرب در مورد ذخایر ایران را کاهش دهد، هرچند که چنین توافقی تمامی راه‌های دستیابی به بمب را مسدود نمی‌کند.»

ایران و گروه موسوم به 1+5 سال گذشته در شهر ژنو سوئیس به توافق موقتی دست یافتند که بر اساس آن باید نهایتا تا روز 24 نوامبر (سوم آذر) بر سر راهکاری جامع به توافق برسند. وزیران خارجه ایران و آمریکا هفته آینده در حالی در مسقط پایتخت عمان دیدار می‌کنند که گفته می‌شود همچنان بر سر موضوعات مختلف از جمله تعداد سانتریفیوژها، نحوه لغو تحریم‌ها، سرنوشت نیروگاه آب سنگین اراک و همچنان روال انجام بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، بین طرفین اختلاف وجود دارد.

نیویورک‌تایمز به نقل از «یک آمریکایی عمیقا دخیل در این مباحث»، نوشته است: «اگر توافق ایران-روسیه محقق شود، می‌تواند سنگ بنای چیزی بسیار بزرگتر باشد.»

«وندی شرمن» نماینده آمریکا در مذاکرات هسته‌ای که روز دوشنبه به عنوان قائم مقام وزارت خارجه آمریکا نیز معرفی شده بود، پیش از این در سخنرانی که در سخنرانی‌ای گفته بود «ما پیشرفت قابل‌توجهی بر سر مسائلی که به نظر می‌رسید امکان حل آن‌ها وجود ندارد، به دست آورده‌ایم.»

نیویورک‌تایمز همچنین با بیان اینکه روسیه و آمریکا در ماه‌های اخیر روابط پرتنشی داشته‌اند، در عین حال به نقل از یک مقام ارشد شورای امنیت ملی آمریکا نوشته است: «واقعیت این است که باید بگوئیم روسیه در این مذاکرات نقش واقعا مفیدی ایفا کرده است.»

به گفته این مقام آمریکایی، روسیه همراه با دیگر کشورها تلاش کرده است تا «ایده‌هایی خلاقانه و معقول ارائه کند که هدف اصلی یعنی مسدود کردن تمامی مسیرهای ایران به سمت سلاح هسته‌ای را حفظ کند.»

این مقام همچنین گفته است: «با وجود اختلاف نظرهایی که در موضوعات سیاست خارجی داریم، روسیه در مذاکرات کاملا با دیگر کشورها متحد مانده است.»

در ادامه این گزارش که نحوه تنظیمش، آن را بیشتر به تلاشی برای راضی کردن ایران و روسیه تبدیل کرده، آمده است که پذیرش این پیشنهاد، برای روسیه هم منافع اقتصادی و هم منافع سیاسی خواهد داشت. این قرارداد علاوه بر آنکه مبلغ خوبی به واسطه انجام تبدیل اورانیوم به سوخت نصیب مسکو می‌کند، نقش انحصاری این کشور در تأمین تغذیه رآکتور ایران را نیز حفظ می‌کند و در عین حال روسیه را در موضع خوبی برای ساخت رآکتورهای دیگر در آینده قرار می‌دهد. به نوشته نیویورک‌تایمز، این توافق همچنین «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه را در مرکز توافقی قرار می‌دهد که می‌تواند آینده خاورمیانه را تعیین کند.

نیویورک‌تایمز همچنین تصریح کرده است که آمریکا اگر بخواهد زمان دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را افزایش دهد، چاره‌ای جز توافق با روسیه ندارد، چراکه ایران باید بخش قابل‌توجهی از 28 هزار پوند (12700 کیلوگرم) اورانیومی را که بنا بر اعلام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در اختیار دارد، کنار بگذارد.

در حالی که نیویورک‌تایمز در ابتدای گزارش مدعی پذیرش این طرح از سوی ایران شده، به نقل از یک مقام ارشد آمریکایی نوشته است «آنچه کمتر قطعی است، این است که آیا ایران این طرح معقول را می‌پذیرد، (یا) به درخواست‌های زیاده‌خواهانه که همراستا با نیازهای عملی هسته‌ای این کشور نیست، ادامه می‌دهد.»

بنا بر این گزارش، انتظار می‌رود کری در مذاکرات مسقط نیز علاوه بر موضوعات دیگر، بحث سقف ذخایر اورانیومی که می‌تواند در ایران بماند را نیز مطرح کند.

نیویورک‌تایمز در ادامه به دروغ ایران را عامل شکست طرح سال 2009 و توافق با برزیل و ترکیه برای انتقال اورانیوم به کشور ثالث و دریافت سوخت معرفی کرده است.

این گزارش با بیان اینکه انجام این توافق از سوی روسیه و ایران نیز با پیچیدگی‌هایی روبروست، نوشته است: «از دید ایالات متحده، موافقتنامه سوخت اجازه می‌دهد تا مذاکره‌کنندگان انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشند. اگر ایران بخش زیادی از سوخت خود را از کشور خارج کند، به ایالات متحده و شرکای مذاکره‌کننده‌اش اجازه می‌دهد تا با توافقی که شمار سانتریفیوژ‌های فعال بیشتری را بپذیرد، موافقت کنند.»

در حالی که در توافق ژنو میزان غنی‌سازی ایران را «نیازهای عملی» تهران مشخص می‌کند، کشورهای غربی از جمله آمریکا مفهوم ابداعی «زمان گریز» را به عنوان اصل قرار داده و می‌گویند تعداد سانتریفیوژها و میزان غنی‌سازی باید بر اساس میزان فاصله فرضی ایران با بمب محاسبه شود. کری پیش از این گفته است که این زمان باید بیش از یک سال باشد.