آیا اتوبوسی که 12 نفر را به کشتن داد، استاندارد بود؟

  حادثه تلخ واژگونی اتوبوس در جاده فیروزکوه که به درگذشت دلخراش 12 نفر و مجروح شدن 18 تن دیگر انجامید، بار دیگر بحث سوانح جاده ای در کشور را داغ کرد.

هر چند در این حادثه، "خطای انسانی" محرز اعلام شده است ولی مروری بر تصاویر این حادثه یک موضوع دیگر را به ذهن متبادر می کند و آن، سطح ایمنی اتوبوسی بوده است که مسافران را حمل می کرد.

نگاهی به تصاویر بیندازید. در این سانحه، ستون های اتوبوس که اتاق بر روی آن واقع شده ، به طور کلی منهدم شده و خبری از سقف اتوبوس هم نیست. به عبارت بهتر، اتاق که باید حافظ مسافران در تصادفات باشد، به عامل مرگ آنها تبدیل شده است.

پلیس راه نیز به این نکته اشاره کرده و گفته که سهم ضعف ایمنی اتوبوس در این حادثه را در دست بررسی دارد و نتیجه را به زودی اعلام می کند.

البته پیشتر نیز در پاییز 91 بعد از این که اتوبوس حامل دختران دانش آموز در اردوی راهیان نور واژگون شد و 26 نفر را به کشتن داد، پلیس راه در گزارش رسمی خود ، یکی از علل کشته شدن دانش آموزان را ضعف بدنه اتوبوس دانست و اعلام کرد: یکی از علل حادثه ،  عدم رعایت نظامات دولتی از سوی شرکت سازنده اتوبوس است که به علت ضعف ستون‌های اتصال سقف با بدنه اتوبوس بیشترین علت ضربات وارده به سر و گردن مسافران در این بخش بوده است.

به نظر می رسد این مشکل ، همچنان باقی است چرا که بعد از آن حادثه، نه تنها خبری درباره اصلاح استانداردهای تولید اتوبوس به ویژه در بخش اتاق آن نرسید بلکه شرکت سازنده اتوبوس، از وضع موجود دفاع کرد. وانگهی، حتی به فرض اصلاح روند تولید، باز هم اتوبوس های موجود می توانند خطرآفرین باشند و باید فکری اساسی برای جایگزینی آنها کرد و الّا، هر از چندی ، تصادفی که در خارج از کشور می تواند حداکثر به تخریب بدنه و مجروحیت یکی دو نفر بینجامد در ایران موجب قتل عام مسافران می شود.

از پلیس راه انتظار می رود موضوع ضعف اتاق های اتوبوس ها را به طور جدی پیگیری کند و مشخصا در خصوص حادثه اخیر، سهم آن را بررسی و به افکار عمومی اطلاع دهد. همچنین باید به مردم گفته شود که در اتوبوس راهیان نور که یکی از علل مرگ دانش آموزان، ضعف اتاق بوده، چه برخوردی با تولید کننده اتوبوس صورت گرفت؟ سازمان استاندارد نیز که این اتوبوس ها را تأیید کرده است نیز در این خصوص باید پاسخگو باشد که آیا واقعاً ستون ها و اتاق های اتوبوس های تولیدی استاندارد است؟! اگر هست، پس کارشناسی پلیس راه چه می گوید و چرا با یک تصادف نه چندان بزرگ، کل اتاق اتوبوس به طور کامل منهدم می شود و اگر استاندارد نیست، چرا اجازه تولید و شماره گذاری و بهره برداری داده می شود؟

صد البته که منظور از استاندارد، نه یک برگ کاغذ ، که "ایمنی اتوبوس در عمل" است و الّا اگر به صدور تأییدیه کاغذی باشد که می توان فرغون را نیز استاندارد نامید و از خود سلب مسؤولیت کرد!

به راستی تا کی باید مردم، به این سادگی کشته شوند؟!

 اخبار اجتماعی  -  عصر  ایران 

اتوبوسی که 12 نفر را کشت، استاندارد بود؟

حادثه تلخ واژگونی اتوبوس در جاده فیروزکوه که به درگذشت دلخراش 12 نفر و مجروح شدن 18 تن دیگر انجامید، بار دیگر بحث سوانح جاده ای در کشور را داغ کرد.

عصر ایران: حادثه تلخ واژگونی اتوبوس در جاده فیروزکوه که به درگذشت دلخراش 12 نفر و مجروح شدن 18 تن دیگر انجامید، بار دیگر بحث سوانح جاده ای در کشور را داغ کرد.

هر چند در این حادثه، "خطای انسانی" محرز اعلام شده است ولی مروری بر تصاویر این حادثه یک موضوع دیگر را به ذهن متبادر می کند و آن، سطح ایمنی اتوبوسی بوده است که مسافران را حمل می کرد.

نگاهی به تصاویر بیندازید. در این سانحه، ستون های اتوبوس که اتاق بر روی آن واقع شده ، به طور کلی منهدم شده است. به عبارت بهتر، اتاق که باید حافظ مسافران در تصادفات باشد، به عامل مرگ آنها تبدیل شده است.
 
پلیس راه نیز به این نکته اشاره کرده و گفته که سهم ضعف ایمنی اتوبوس در این حادثه را در دست بررسی دارد و نتیجه را به زودی اعلام می کند.

البته پیشتر نیز در پاییز 91 بعد از این که اتوبوس حامل دختران دانش آموز در اردوی راهیان نور واژگون شد و 26 نفر را به کشتن داد، پلیس راه در گزارش رسمی خود ، یکی از علل کشته شدن دانش آموزان را ضعف بدنه اتوبوس دانست و اعلام کرد: یکی از علل حادثه ،  عدم رعایت نظامات دولتی از سوی شرکت سازنده اتوبوس است که به علت ضعف ستون‌های اتصال سقف با بدنه اتوبوس بیشترین علت ضربات وارده به سر و گردن مسافران در این بخش بوده است.

به نظر می رسد این مشکل ، همچنان باقی است چرا که بعد از آن حادثه، نه تنها خبری درباره اصلاح استانداردهای تولید اتوبوس به ویژه در بخش اتاق آن نرسید بلکه شرکت سازنده اتوبوس، از وضع موجود دفاع کرد. وانگهی، حتی به فرض اصلاح روند تولید، باز هم اتوبوس های موجود می توانند خطرآفرین باشند و باید فکری اساسی برای جایگزینی آنها کرد و الّا، هر از چندی ، تصادفی که در خارج از کشور می تواند حداکثر به تخریب بدنه و مجروحیت یکی دو نفر بینجامد در ایران موجب قتل عام مسافران می شود.

از پلیس راه انتظار می رود موضوع ضعف اتاق های اتوبوس ها را به طور جدی پیگیری کند و مشخصا در خصوص حادثه اخیر، سهم آن را بررسی و به افکار عمومی اطلاع دهد. همچنین باید به مردم گفته شود که در اتوبوس راهیان نور که یکی از علل مرگ دانش آموزان، ضعف اتاق بوده، چه برخوردی با تولید کننده اتوبوس صورت گرفت؟ سازمان استاندارد نیز که این اتوبوس ها را تأیید کرده است نیز در این خصوص باید پاسخگو باشد که آیا واقعاً ستون ها و اتاق های اتوبوس های تولیدی استاندارد است؟! اگر هست، پس کارشناسی پلیس راه چه می گوید و چرا با یک تصادف نه چندان بزرگ، کل اتاق اتوبوس به طور کامل منهدم می شود و اگر استاندارد نیست، چرا اجازه تولید و شماره گذاری و بهره برداری داده می شود؟

صد البته که منظور از استاندارد، نه یک برگ کاغذ ، که "ایمنی اتوبوس در عمل" است و الّا اگر به صدور تأییدیه کاغذی باشد که می توان فرغون را نیز استاندارد نامید و از خود سلب مسؤولیت کرد!

به راستی تا کی باید مردم، به این سادگی کشته شوند؟!