قبیله ای که در بهشت خود زندگی می‌کنند

بورنئو جزیره ای در جنوب شرقی آسیاست. ساکنین این جزیره، باجاوها، صبح و شب را به کشتیرانی مشغولند و از راه ماهی گیری امرار معاش می کنند.

نیکو: این بهشت، جزیره بورنئو است و ساکنان آن همواره در قایق زندگی می کنند.

بورنئو جزیره ای در جنوب شرقی آسیاست. ساکنین این جزیره، باجاوها، صبح و شب را به کشتیرانی مشغولند و از راه ماهی گیری امرار معاش می کنند. به همین دلیل است که به انها لقب کولی های دریایی را داده اند. البته، امروزه برخی از آنها برای زندگی آسانتر، به سواحل کوچ کرده اند. اما در همان حین که باجاوها ماهی های خود را در بازارهای کوچکتر به فروش می رسانند، همگان را با دانش شگرف خود از اقیانوس ها شگفت زده می کنند.

رهان، عکاس فرانسوی، چند روز را با این کولی های دریایی گذرانده است. هر چند زندگی مردم این منطقه، هیچ اشتراکی با زندگی امروزه ما ندارد اما رهان می گوید تا آخر عمر، صلح و آرامش این منطقه را در قلب خود احساس خواهد کرد؛ منطقه ای که حیات و زندگی مردم آن، در گرو آب است.

باجاو ها، توسط کشورهای همسایه به رسمیت شناخته نمی شوند.

این نوع زندگی، انتخاب خود آنهاست. آنها خود انتخاب کرده اند در این بهشت کوچکشان بمانند.

افراد قبیله خواندن و نوشتن نمی دانند.

باجواها نمی دانند چند سال دارند.

مفهمومی به نام زمان برای آنها دارای معنی است اما خیلی به آن اهمیت نمی دهند. تنها زمان حال است که حساب می شود.

وظیفه ی هرکس در قبیله در هر سنی که باشد کمک به پیدا کردن ماهی و ماهی گیری است.

زنان قبیله بچه های خود را در این آلونک ها به دنیا می آورند. بسیاری از باجاوها در سرزمینشان به دنیا می آیند، زندگی می کنند و می میرند.

کودکان روز خود را در قایق ها می گذرانند؛ یاد می گیرند چطور شنا کنند و شیرجه بزنند. البته کودکانی که به سن هشت سالگی رسیده اند، باید شروع به ماهی گیری کنند.

زندگی در بهشت و جهنم+ تصاویر

زندگی در بهشت و جهنم+ تصاویر
آنان که از عصرهای مختلف گذشتند، در اصل آن قدر مانده اند که صاحب هویت و سنت شده اند. چنین مردمانی، در هر جای عالم که باشند، یک ویژگی مشترک دارند: سر سختی.
گوچ نشینان قرقیز ساکن در شمال افغانستان، یکی از این مردمان سرسخت اند که به جای زانو زدن در برابر سختی ها، سختی ها را به زانو در آورده اند! یکی از رسانه ها در باره منطقه زندگی آنها از تعبیر «بین بهشت و جهنم» استفاده کرده است؛ بهشت برای شادی این مردم و صفای طبیعتش و جهنم برای کمبود امکانات طبیعی و مادی و سختی زندگی اش.
بنا بر این گزارش، از سر سختی این مردمان قرقیز تصاویری ثبت کرده که می بینیم:

پامیر کوهستان بسیار بلندی در آسیای مرکزی است
قسمت اعظم این سرزمین متعلق به تاجیکستان و قرقیزستان و مابقی جزء افغانستان و پاکستان است. در مشرق به دشتها و ریگزارهای ترکستان چین منتهی شود و در شمال به فرغانه و به مغرب در طول سیلابهائی که آمودریا از آنها تشکیل می‌شود به پستی می‌گراید و در جنوب آن رشته‌کوه قره‌قوروم واقع است.
کوههای پامیر در حدود ۷۰۰۰۰ کیلومترمربع مساحت دارد. ارتفاع این سرزمین که از سطح دریا در حدود ۴۰۰۰ متر است باعث سختی آب و هوای آن شده‌است چنانکه زمستان در این منطقه هفت ماه طول می‌کشد و تنها در یک ماه (ماه ژوئیه) شبها شب‌نم نمی‌باشد و حرارت روزها گاه به ۷۰ درجه می‌رسد. پامیر هوائی خشک دارد و باران و برف در آن بندرت می‌بارد. بادهای آن بسیار سرد است ولی شدید نیست لکن با خشکی آب و هوا دریاچه‌های متعددی در آنجا هست که برخی وسیع باشد لیکن آب این دریاچه‌ها روبه نقصان است چنانکه بعضی بکلی از میان رفته‌است. از جمله دریاچه‌های آن قره‌کول با ۳۰۰ هزارمترمربع مساحت و ساری‌گول با ۴۲۶۷ مترمربع مساحت است.
غالب رودهای پامیر به‌طرف مغرب یعنی آمودریا که به دریاچه آرال می‌ریزد جاریست و بقیه به‌طرف شرق یعنی رود تاریم متوجه‌است.
کوه مرتفع پامیر موسوم به تغارمه ۷۸۹۹ متر ارتفاع دارد.
ظاهراً سکنهٔ فعلی هند و ایران از این معبر گذشته و در این دو مملکت سکنی گزیده‌اند. از جبال مهمی که از این عقدهٔ کوهستانی آغاز می‌شود در شمال، رشته‌کوههای تیانشان است که از حوالی سمرقند تا داخلهٔ ترکستان چین امتداد دارد و در جنوب کوههای کوئن‌لُن و قراقروم و هیمالیا که همه بموازات یکدیگر از شمال غربی به جنوب شرقی امتداد دارند و از دره‌های مابین آنها هر یک رودی جاری است. در جانب غربی این نجد دو رشته‌جبال از پامیر آغاز می‌شود یکی سلسلهٔ جبال هندوکوه یا هندوکش و دنباله‌های آن یعنی کوه‌بابا و سپیدکوه و سیاه‌کوه و کوههای شمال خراسان. دیگر سلسلهٔ سلیمان که در امتداد رود سند بجهت جنوب ممتد می‌شود و به بلوچستان و سواحل اقیانوس هند می‌انجامد و راههای اصلی سرزمین‌های مجاور نجد پامیر یعنی افغانستان و پنجاب و ترکستان و کاشغر و ایران همه از میان همین سلسله کوههاست.

( منبع: ویکی پدیا)

rouzegareno.ir