تجربه سیاهی در سرزمین سیاهان +عکس

آثار احمد نادعلیان، هنرمند محیط گرا و هنر محیطى، در بیش از چهل کشور، از مشرق تا جزایر ژاپن و شمال تا جزایر شمالى فنلاند و در غرب تا غربى ترین نقطه امریکا پراکنده اند.

 

 

 

 

  صبح بخیر: آثار احمد نادعلیان، هنرمند محیط گرا و هنر محیطى، در بیش از چهل کشور، از مشرق تا جزایر ژاپن و شمال تا جزایر شمالى فنلاند و در غرب تا غربى ترین نقطه امریکا پراکنده اند.

او درباره ماهى هاى حکاکى شده اش بر سنگ هاى حاشیه رودخانه ها مى گوید: "در دهه گذشته طى سفرهاى متعدد به گوشه و کنار جهان، همانند یک آئین، سنگ هایم را که داراى نقش خیالى ماهى هستند، به درون رودخانه ها، آبراه ها، دریاچه ها و دریاها پرتاب کردم."

آقای نادعلیان این بار به آفریقا سفر کرده است و با مشارکت جمعى از هنرمندان آن سرزمین، دست به خلق آثار هنری گوناگونی زده است؛ نقاشى بر ماسک هاى آفریقایى، برگزارى کارگاه نقاشى، چیدمان هاى طبیعى، طراحى از حیوانات براى اجراى مهرهاى استوانه اى و اجراى مجموعه "تجربه سیاهى در سرزمین سیاهان" که با همکارى و همراهى هنرمندانى از تانزانیا، کنیا و اوگاندا در مرکز فرهنگى زنگبار صورت گرفته است. نادعلیان در طى این اجرا از آنان خواسته تا پوست چهره، دست ها و پاهایش را کاملا سیاه کند: "با این چهره و اندام سیاه در کوچه هاى زنگبار راه رفتیم و آنها از من عکاسى کردند."

او درباره انگیزه سفرش به آفریقا مى گوید: "دلایل متعددی موجب شد که من به آفریقا بروم. تقابل و تعامل ما با شرق و غرب همواره موضوع بحث بوده است. اما ما کمتر ارتباط فرهنگی و هنری خود را با آفریقا مرور کرده ایم و در جهت توسعه آن کمتر تلاش کرده ایم."
 

احمد نادعلیان در این سفر از برخى زنان زنگبارى خواسته است نقش مایه هایى را كه براى طراحى با حنا به كار مى برند با رنگ به پس زمینه نقاشى او اضافه كنند.
 

نادعلیان از این هنرمند خواسته تا پوست چهره، دست ها و پاهایش را با رنگ سیاه كند. او با این چهره و اندام سیاه در كوچه هاى زنگبار راه می رفت و هنرمندان از وى عكاسى مى كردند.
 

اجرای پروژه هنرى "تجربه سیاهی در سرزمین سیاهان" با همکاری و همراهی هنرمندانی از تانزانیا، کنیا و اوگاندا در "مرکز فرهنگی زنگبار" انجام گرفته است.

احمد نادعلیان که در جزیره هرمز زندگى مى کند، یکى از دغدغه هایش، یافتن سرنخى از ریشه هاى مشترک بومى هاى حاشیه خلیج فارس، از جمله مردمان جزیره هرمز با سیاهپوستان آفریقایى بوده است. به عقیده او نشانه هایى همچون شکل زندگى و اشتراکات آیینى، فرهنگ غذایى، موسیقى و رنگ پوست بومیان هرمزى، این گمان را که روزگارى عده ای از مردم آفریقا به ایران آمده اند تقویت مى کند.

آقای نادعلیان دراین باره مى گوید: "زمانی این گمان تقویت می شود که بعضی از آنها در مراسم آئینى زار با آوا های سواحیلی آشنائی دارند. همواره دوست داشته ام پیشینه قومی و تاریخی افرادی که با آنها زندگی می کنم را بهتر بشناسم."
 

نقاشى با رنگ بر چهره زن آفریقایى.
 

نادعلیان مى گوید: "مفهوم دوگانه ای را که نقش مار در فرهنگ های مختلف دارد دوست دارم. از سویی نماد جاودانگی و باروری و از سوی دیگر یادآور رانده شدن انسان از بهشت است."
 

نادعلیان بسیارى از حجارى هایش را در گوشه و كنار جهان دفن كرده و نقشه‌اى براى آنها در سایتش فراهم ساخته است. نقش‌هاى دفن شده اغلب ماهى، حیوانات و اثر رد پا یا دست انسان هستند.
 

مُهرى كه نادعلیان در طى سفرش به آفریقا، با موضوع زایش و متاثر از باورها و اعتقادات بدوى سیاهان آفریقایى طراحى كرده است.
 

احمد نادعلیان، در جزیره كوچكى به نام صخره ، در میان آب هاى اقیانوس هند، واقع در كشور تانزانیا.
 

طراحى ماسك توسط احمد نادعلیان.

تجربه ای از یک کلکسیونر موفق ایرانی؛پادشاه ایرانی قوطی کبریت+عکس کلکسیون

اولین تبلیغ بانک ملی، طولانی‌ترین و کوچک‌ترین کبریت جهان، اولین کبریت ایران، کبریت‌های بازی‌هایالمپیک 1972 مونیخ، هفتمین دوره بازی‌های آسیایی، مشاهیر ایران، علائم راهنمایی و رانندگی، مکان‌های دیدنی ایران، بازیکنان تیم فوتبال آلمان غربی، تبلیغ سرشماری سال 1355 و نمونه‌های دیگری از این دست، تنها بخشی از مجموعه دیدنی برچسب‌های قوطی کبریت است.

این‌قدر به جمع کردن قوطی کبریت علاقه پیدا کرده بودم که همیشه در جیبم چند قوطی کبریت پر می‌گذاشتم. وقتی در خیابان یک نفر را می‌دیدم که قوطی کبریتی دارد که من ندارم یکی از کبریت‌های نوام را با او عوض می‌کردم.

به گزارش خبرنگار «تابناک» اجتماعی، کلکسیون ها از هر نوعی که باشند، دارای جذابیت های کم نظیر است.

سایت گروه مجلات همشهری گزارش داد: نشریه «دانستنیها»ی در شماره 18 در بخش «یک تجریه» گزارشی خواندنی از یک کلکسیونر کبریت دارد. مجموعه‌دار ایرانی با گرد‌آوری 25هزار کبریت، یک کلکسیون نفیس فراهم کرده است

محمد امین‌جعفری در ابتدای گزارش خود می نویسد:  ساعت 3:30 نیمه شب به وقت کاناداست. تقریبا همه خوابند. در تاریکی این موقع شب ونکوور چراغ یک اتاق روشن است. پیرمرد 70 ساله‌ای که به همراه نوه‌اش مشغول تماشای بازی پرسپولیس-  استقلال هستند؛ دربی شصت‌و نهم. پیرمرد از بچگی هوادار متعصب پرسپولیس بوده است و همین الان هم با شور و شوق برای استقلالی‌ها کری می‌خواند. حتما باید چنین شور و شوقی در وجودت باشد تا بتوانی بزرگ‌ترین مجموعه قوطی کبریت‌های ایران را جمع‌آوری کنی. کلکسیون‌های تمبر، سکه و پول برای ما اسم‌های آشنایی دارند ولی آیا تا به حال از کلکسیون قوطی کبریت چیزی شنیده‌اید؟

حسین روان‌پور متولد 1320 در تهران صاحب یکی از کم‌نظیرترین مجموعه‌ها در کشور است. می‌گویند از هر درخت بزرگ تا یک میلیون چوب کبریت ساخته می‌شود اما با یک چوب‌کبریت می‌توان چند میلیون درخت را آتش زد. اما شاید هم بشود آن کبریت‌ها را جمع‌آوری کرد و صاحب بزرگ‌ترین کلکسیون چوب کبریت در ایران و یکی از بزرگ‌ترین‌ها در جهان شد. البته باید حوصله و تحمل زیادی داشته باشی تا بتوانی 25000 قوطی کبریت را با حوصله و طی تقریبا 40، 50 سال جمع‌آوری کنی. برای مصاحبه با صاحب این مجموعه دیدنی به کافی‌شاپی در کرج رفتیم. آقای روان‌پور، صاحب اصلی مجموعه، برای دیدن فرزندش چند ماهی است که در کانادا به‌سر می‌برد و مجموعه او در کافی‌شاپ خواهرزاده‌هایش در معرض دید قرار گرفته است. محسن و مجتبی محمدیان که از دایی خودشان به‌عنوان یک رفیق یاد می‌کنند؛ درباره بزرگ‌ترین مجموعه چوب‌کبریت نکته‌های جالبی می‌گویند.

اولین تبلیغ بانک ملی، طولانی‌ترین و کوچک‌ترین کبریت جهان، اولین کبریت ایران، کبریت‌های بازی‌های المپیک 1972 مونیخ، هفتمین دوره بازی‌های آسیایی، مشاهیر ایران، علائم راهنمایی و رانندگی، مکان‌های دیدنی ایران، بازیکنان تیم فوتبال آلمان غربی، تبلیغ سرشماری سال 1355 و نمونه‌های دیگری از این دست، تنها بخشی از مجموعه دیدنی برچسب‌های قوطی کبریت است. بزرگترین قوطی کبریت کبریتی است سوئدی به قطع 22×5/6 سانتی‌متر با نقش و نگار شکارچیان و سگ‌های شکاری که در این مجموعه خودنمایی می‌کند. در کنار آن کوچک‌ترین قوطی کبریت جهان با اندازه 2×3 سانتی‌متر وجود دارد. به گفته محسن محمدیان کوچک‌ترین کبریت جهان اولین بار در ایران تولید شده است و بعد به کشورهای دیگر هم راه یافته است.

خاطرات کبریتی

«سال 1367 در برنامه دیدنی‌ها که یکشنبه شب‌ها پخش می‌شد؛ مجموعه من نشان داده شد. فردای آن روز وقتی در تاکسی نشسته بودم، دو نفر پشت سرم نشسته بودند. یکی از آن دو به دیگری گفت: «دیشب اون دیوونه هه‌رو دیدی کبریت جمع می‌کرد؟» من هم رویم را برگرداندم و گفتم: «اون دیوونه منم.»

«حدود 40 سال پیش در یکی از روستاهای اراک تدریس می‌کردم. روزی برای خرید به بازار رفتم. پشت ویترین یک مغازه یک قوطی کبریت کهنه دیدم که جایش در مجموعه‌ام واقعا خالی بود. وقتی از مغازه‌دار، آن کبریت را خواستم به من گفت این کبریت گوگردهایش نم کشیده و خراب شده است. به دردت نمی‌خورد و یک قوطی کبریت نو به جای آن به من داد. از من هم اصرار که من دقیقا همان کبریت را می‌خواهم، از او هم انکار که این کبریت کهنه است آن را به تو نمی‌دهم. بالاخره پیرمرد فروشنده از کوره دررفت و قوطی کبریت را بیرون مغازه پرتاب کرد و گفت برو برش‌دار. من هم وقتی قوطی کبریت را برداشتم. برگشتم پول آن را روی میز گذاشتم و گفتم هر چقدر که می‌شود، بردار. او هم گفت پسرم پولت را بردار و برو این کبریت به درد من نمی‌خورد.» این قوطی کبریت که کبریت ژاله ساخت 1325 همدان بود؛ به‌زعم روان‌پور از باارزش‌ترین اعضای مجموعه‌اش است.

«این‌قدر به جمع کردن قوطی کبریت علاقه پیدا کرده بودم که همیشه در جیبم چند قوطی کبریت پر می‌گذاشتم. وقتی در خیابان یک نفر را می‌دیدم که قوطی کبریتی دارد که من ندارم یکی از کبریت‌های نوام را با او عوض می‌کردم.»

روزی روزگاری کبریت

«بشر اولیه آتش را به وسیله اصطکاک بین دو جسم به وجود می‌آورد. جان والکر انگلیسی برای اولین بار کبریت اصطکاکی را در سال 1827 تولید کرد. از همان کبریت‌هایی که کابوی‌ها در فیلم های وسترن با کشیدن آن به کف کفش‌شان روشنش می‌کردند. در سال 1831 شارل سوریای فرانسوی از فسفر سفیدی که از تبخیر ادرار انسان به دست آمده بود؛ کبریت فسفری را تولید کرد که البته به‌راحتی مشتعل می‌شد و بسیار خطرناک به نظر می‌رسید. اما کبریت‌های بی‌خطر امروزی را اولین بار یک سوئدی به نام لوند اشترام اختراع کرد که از گوگرد درست می‌شدند. سر اینکه اولین بار دقیقا قوطی کبریت‌های مرسوم در چه کشوری ساخته شد دعوای حسابی‌ای برپاست ولی طبق شواهد موجود این اتفاق اولین بار در انگلستان و توسط شخصی به‌نام جان والکر انگلیسی افتاد.» این بخشی از تاریخ کبریت از زبان مجموعه‌دار بزرگ است.

مظنه چنده؟!...

«روی مجموعه‌ای این‌چنینی هم مانند یک مدال المپیک معمولا قیمتی نمی‌شود گذاشت ولی قبل از انقلاب یک نفر حاضر شده بود آن را که البته هنوز به کاملی امروزش هم نبود 500 هزار تومان آن موقع، از دایی‌ام بخرد.» این را مجتبی محمدیان خواهرزاده کوچک‌تر حسین روان‌پور می‌گوید. خود جناب روان‌پور هم طی تماس تلفنی‌ای که با ایشان داشتیم گفت: «چند بار از کشور انگلیس با من تماس گرفتند تا مجموعه‌ام را در فهرست کلکسیون‌داران جهان ثبت کنم اما به علت مشغله زیاد هنوز فرصت این کار را پیدا نکرده‌ام.» اولین تمبر جهان مربوط به تمبر موری تیوس می‌شود. 12 سال قبل از آن برچسب موری تیوس توسط جان والکر انگلیسی روی برچسب قوطی کبریت چسبانده شده بود و شهرت جهانی آن را باعث شد. «برای محافظت از این کبریت‌های باارزش، این کافی‌شاپ را به سیستم‌های امنیتی مجهز کردیم.» این جوابی بود که در مقابل سوال «برای امنیت این قوطی کبریت‌ها چه کار کرده‌اید؟» یکی از صاحبان کافی‌شاپ داد.

شیش تایی‌ها!

اگرچه تیم حسین روان‌پور در دقایق آخر شهرآورد بازی را واگذار کرد اما پیرمرد خودش را از تک و تا نمی‌اندازد و شعار شیش تایی‌ها را سر می‌دهد.بالاخره معلوم‌است که برای جمع‌کردن چنین مجموعه‌ای آدم باید خیلی هیجان و انرژی داشته باشد و آقای روان‌پور به عنوان یک پرسپولیسی 70 ساله این ذوق و انرژی را دارد./تابناک