5 لنز برتر برای عکاسی پرتره

وب سایت ترنجی - حسین عامریان: با یک پکیج مجموعه آموزشی پیرامون عکسبرداری در خدمت شما عزیزان هستیم و قصد داریم در مجموعه پست هایی، آموزش قرار دادن بهترین حالت در تنظیمات دستی دوربین برای عکسبرداری و آموزش مهارت های عکسبرداری در شرایط مختلف را در کسب ثبت بهترین تصویر برایتان به ارمغان بیاوریم تا بتوانید با دوربین های دستی یا موبایلتان، بهترین تصاویر را عکسبرداری کنید.

اگر شما در حال یادگیری عکسبرداری پرتره باشید، باید در زمینه انتخاب لنز دوربین تان هم در این مورد از عکاسی مهارت داشته باشید تا بتوانید در عکاسی پرتره حرفه ای شوید. در دنیای عکاسی لنرهای فراوانی برای دوربین های دی اس ال آر وجود دارد که عکاسان باید با انواع آن ها و کارایی هایشان، برای ثبت هرچه بهتر عکس هایشان آشنایی داشته باشند.


فاصله کانونی لنز شما در داشتن کیفیت عکسبرداری پرتره شما بسیار موثر است. اگر آن را کوتاه تر از 70 میلی متر در نظر بگیرد، شما در معرض خطری به نام انحراف ماهرانه و یا نه چندان ظریف قرار خواهید گرفت  که در آن، اطلاعات بیش از حدی از پس زمینه در عکاسی پرتره مورد نظرتان ثبت خواهد شد. اما اگر طول آن را بیش از 135 میلی متر در نظر بگیرید، فشرده سازی بصری باعث خواهد شد تا به نظر برسد که تصویر ثبت شده تخت است. اما ما به شما می گوییم که هر چیزی که در قاصله عددی بین این دو یعنی در محدوده بین 70 تا 135 میلی متر باشد نتیجه کار خوب خواهد شد. در عین حال باید بگوییم که محدوده 80 تا 105 میلی متر از این هم بهتر است و سوژه شما را طبیعی تر نشان خواهد داد.

اما جدا از مطالب بالا، لنزهای بسیاری در این زمینه وجود دارد که به شما، اجازه دستکاری کردن کیفیت را از مناطقی خارج از تمرکز تصویر از طریق کنترل در فوکوس می دهد و با تغییر عددی دیافراگم تصویر را کنترل می کند. در عکاسی پرتره، کنترل بر فوکوس مهم است می تواند در عکاسی پرتره تاثیر بسزایی داشته باشد. بنابراین و بر همین اساس، لنزهای جالب بسیاری در این زمینه وجود دارد که به شما تصاویری فوق شارپ را در مناطق فوکوس خواهد داد.

در این جا با 5 لنز عالی و یا شاید بهترین DSLR در موضوع خاص عکاسی پرتره آشنا می شوید که می توانند، ویژگی های کلیدی جذابی را در زمینه عکسبرداری پرتره به شما بدهند:

Nikon 105mm f/2 DC Nikkor


عکاسان آمریکایی، معمولا وقت زیادی را برای داشتن تصاویری درخشان صرف نمی کنند. اما ژاپنی ها این گونه فکر نمی کنند و یک کلمه برای این مطلب دارند: "بوکه”. یک لنز با بوکه با ویژگی های خوب و طبیعی که ارزشمند است. باید بگوییم که خوشبختانه نیکون و دیگران لنزهایی با بوکه خوب را برای ما ساخته اند که یکی از آن ها Nikon 105mm f/2 DC Nikkor است.

این لنز به شما اجازه می دهد تا شکل دیافراگم را کنترل و به نوبه خود، به تغییر کیفیت بوکه بپردازید. تیغه های دیافراگم گرد که باعث شده ظاهر این لنز طبیعی تر به نظر برسد باعث می شود تا بتوانید دی فوکوس را کنترل کنید، موردی که در تعداد کمی از لنزها می توان مشاهده کرد.

المنت جلوی این لنز در طول فوکوس کردن نمی چرخد که این یک مزیت در هنگام استفاده از فیلترهای پلاریزه و با توجه به موقعیت دقیق آن است. وسیع ترین عدد دیافراگم این لنز  F / 2 است که با تولید عمق میدان می تواند به ثبت خیره ترین پرتره ها منجر شود. همچنین این عدد دیافراگم به عکاس اجازه عکاسی در نور کم و بدون فلاش را خواهد داد.

Canon 85mm f/1.8 USM


این یکی از محبوب ترین لنزها در خط تولید کانن است. این یک لنز پرتره کلاسیک است و همدم بسیار خوبی برای دوربین هایی چون Canon EOS 5D Mark II است. این لنز سبک و نسبتا ارزان است و دارای دیافراگم 8 پره است. همچنین، این لنز از یک موتور آرام و سریع فوکوس خودکار USM بهره می برد که یک تاری پس زمینه دل انگیز را به عکاس می دهد.

در حالی که این لنز برای استفاده در فیلم و سنسور اندازه 35 میلی متری دی اس ال آر ها ساخته شده است، آن همچنین می تواند برای سنسور APS دوربین های کانن همچون EOS 50D هم به کار رود.

این لنز که عمدتا یک لنز پرتره است، برای عکاسی در استودیو و محیط بیرون ایده آل است. با این حال در نور کم هم، می توان به لطف دیافراگم باز آن، عکاسی را انجام داد. گزارشات می گوید که در بازترین حالت دیافراگم هم در این لنز، تصاویر واضح و فوکوس عالیست. اگر فوکوس را تا عدد 2.8 فوت انجام دهید، این مورد برای عکاسی کلوزآپ پرتره بیش از حد کافیست، که البته با عدم چرخش در فوکوس، باید از فیلترهای حیاتی همانند پلاریزه برای آن استفاده کنید

Olympus 40-150mm f/4-5.6


دارندگان دوربین های DSLR المپوس به لطف داشتن حسگرهایی کمی کوچکتر در این دوربین ها، افرادی خوش شناس هستند. زیرا که به لطف این سنسورها، المپوس می تواند برای این دوربین ها، لنزهای کوچکتر و سبک تری را طراحی کند. این لنز المپوس با یک زوم همه کاره، لنزی سبک و کوچک است که می توانید طیف گسترده ای از خواسته های عکاسی را در بر بگیرد. خواسته هایی از قبیل عکسبرداری پرتره و یا تصاویر ورزشی که همگی با وجود این لنز قابل اجراست.

این لنز دارای هفت تیغه دیافراگم گرد است که به صورت یک دیافراگم مدور در همه تنظیمات قرار دارد. چیزی بسیار شبیه لنز نیکون 105mm DC که بهینه شده است. این یعنی توانایی طبیعی بودن مناطق خارج از فوکوس که تمامی عناصر مهم برای عکاسی پرتره را شامل می شود. با این حال، فاصله کانونی 300 میلی متری هم برای زوم کردن عالیست و به کاربران برای مانور در عکسبرداری در ورزش و یا حیات وحش گستردگی عمل بالایی می دهد.

در جلوی لنز هم شما می توانید انواع فیلترها را بدون نگرانی از فوکوس قرار دهید، زیرا که این لنز در هنگان فوکوس و یا زوم نمی چرخد و به همین دلیل توانایی انجام این کار ممکن است. با فوکوسی به اندازه سه فوت، این لنز یک بزرگنمایی کافی را برای کلوزآپ در عکاسی می دهد.

البته اگر شما برای سرعت بیشتر و لنز بزرگ تر نیاز به تغییر لنز داشته باشید، لنز Olympus Zuiko 40-150mm f/3.5-4.5 هم انتخاب بسیار خوبیست  که کمی بزرگ تر و سنگین تر است. اما لنز  40-150mm f/4-5.6 هم برای دوربین های کوچک تر المپوس در مدل های برند تجاری E-410, E-510, E-420 یا E-520 ایده آل است.

Pentax 70mm f/2.4 pancake lens


در میان لنزهای توصیه شده برای عکسبرداری پرتره، بهتر است که نگاهی هم به این لنز قابل توجه زوایه گسترده پنتاکس بیندازید. این لنز تنها یک اینچ طول دارد و وزن آن تنها 4.6 اونس است. اما پنتاکس افسانه ای قدرت طراحی لنز نوآوارنه خود را به گونه ای در ساخت این لنز قرار داده که این لنز را به یک ابزار ایده آل برای عکاسی منظره و پرتره تبدیل کرده است.

این لنز اپتیک با عملکرد بالا دارای یک سوپر کاور با نام SP است که برای محافظت به عنوان پوشش به کار می رود تا لنز را در مقابل گردوغبار و چربی و اب محافظت کند. این لنز همچنین دارای یک سیستم سریع فوکوس شیفت است که به شما این امکان را می دهد که فورا از فوکوس خودکار را به دستی تغییر دهید. با وجود ابعاد کوچک این لنز باید بگوییم که این لنز، تصاویری با وضوحی بالا و برجسته را ارائه می دهد.

با ابعاد 70 میلی متری و دیافراگم 2.4، این لنز برای هر دوربین DSLR پنتاکسی بهینه شده است و حتی می تواند بر روی K2000، یکی از کوچک ترین دوربین های DSLR بازار که پنتاکس به تازگی معرفی کرده، به خوبی کار کند.
Sony 135mm f/2.8-4.5 STF Smooth Transition Focus


در سال 1985، مدت کوتاهی پیش از آن که اولین دوربین فوکوس خودکار SLR در جهان معرفی شود، کمپانی مینولتا، نگاه عکاسی جهان را با معرفی لنز 135mm f/2.8 STF به خود خیره کرد. هنگامی که سونی در سال 2005، خطوط تولید دوربین های SLR کمپانی مینولتا را خرید، این شرکت از آن پس، محصولات خود را تحت برند سونی به بازار عرضه کرد. اما باید بگوییم که حالا بیست سال پس از تولید و معرفی آن لنز، 135mm f/2.8 STF هنوز هم در میان لنزها، به عنوان یک لنز منحصربه فرد شناخته می شود. Sony 135mm f/2.8-4.5 STF Smooth Transition Focus  درست مثل جد بزرگ خود، یک لنز فوکوس دستی بسیار تخصصیست که برای تولید بهترین بوکه و آن چه که امکانش وجود دارد که بهترین باشد، طراحی شده است(بوکه یک کلمه ژاپنیست که برای ارائه نقاطی از عکس که باید غیرشارپ باشد تعریف شده است). در نتیجه این طراحی، در نقاط خارج از فوکوس، بهترین بوکه را به عکس می دهد که نتیجه آن، یک تاری فوق العاده، نرم، طبیعی و صاف است.

برای کنترل کیفیت بوکه، در این لنز از یک عنصر آفودایزیشن اپتیکال در نزدیکی دیافراگم استفاده شده است که یک عنصر دایره ایست.

یکی دیگر از ویژگی های این لنز، کنترل دی فوکوس دیافراگم است. دیافراگمی ده پره با دو طرف گرد که به صورت دستی کنترل می شود و یک دیافراگم 9 تیغه با دو طرف گرد در حالت خودکار.

برای آن که بیشتر متوجه قدرت این لنز فوق العاده سونی شوید به تصویر زیر نگاه کنید:


تصویر سمت چپ عکس گرفته شده با این لنز سونی است و تصویر سمت راست با لنز سنتی 18-200mm f/3.5-6.3 گرفته شده است. در تصویر گرفته شده با لنز سونی، می بینید که تصویر در مناطق بیرون از فوکوس چقدر نرم و صاف است.

اما در مورد قیمت، بله باید بگوییم که این لنز گران است. این لنز سونی دارای قیمت 1400 دلار است که با وجود گران بودن، به نظر ما به دلیل توانایی بی بدیل آن در تصرف تصویر در فوکوس طبیعی، ارزشش را دارد.

لنزک: دانستن چگونگی قرار دادن مدل ها کلید ایجاد پرتره های خوب است. در این مقاله نکاتی درباره قرار دادن و ژست مدلتان برای ایجاد عکس های خیره کننده صحبت خواهیم کرد. از دست و پا، تا سر و چشم ها، همه را پوشش خواهیم داد!

1. اصول قرار دادن مدل

کلید ترکیب بندی عکس برای هر پرتره خوبی در ژست و حالتی است که مدل شما برای عکس ایجاد می کند. این وظیفه شماست، پیامی که م یخواهید در عکستان دیده شود را به سوژه ی خود منتقل کنید. به کرات عکس هایی دیده ام که ژست و نورپردازی آنها خوب است ولی مدل، پیام اشتباهی را با حالت چهره خود منتقل می کند که به کلی عکس را خراب می کند.

ژست سوژه به این خاطر که خطوط و عناصر پویا درون کادر تصویر ایجاد می کند برای یک پرتره ضروری است. دانستن چگونه بیرون کشیدن این از مدل، برای شما حیاتی است. سوژه ی شما نمی داند چگونه ژست بگیرد، دست هایش را نگه دارد یا چه حالتی ایجاد کند – و اینها کار شما به عنوان یک عکاس است. در این مقاله من اینها را با به اشتراک گذاردن مقداری راهنمایی کارا درباره ی ژست گرفتن، به شما یاد خواهم داد.

2. کف پاها

به عنوان یک قائده در هر نوع عکاسی پرتره، ابتدا کف پاها مطرح می شوند. حالت ایستادن سوژه ی شما بیان می کند که آیا در حین عکاسی راحت بوده است و یا در این ژست به نظر راحت می رسد یا نه. اینکه مدلتان را با حالتی سفت و محکم در مقابل دوربینتان داشته باشید، عکسی خوشایند ایجاد نخواهد کرد.

در اغلب موقعیت ها، پای پشتی باید زاویه ای ۹۰ درجه ای نسبت به دوربین داشته باشد و پای جلویی به سمت دوربین باشد. این باعث می شود سوژه کمی به سمت دوربین بچرخد تا حالتی متناسبتر و خوشایندتر ایجاد شود. وقتی پاها محکم و مستقیم به سمت دوربین قرار گرفته است، ژست حالتی از پرخاشگری را ایجاد می کند که در اغلب اوقات منظور ما نیست.

3. پاها و پهلوها

نقل قولی که که در مورد پاها شنیده ام این است که «اگر می تواند خم شود، پس خمش کن.» پس یک پا را آزاد کنید و ببینید چگونه زانو و مچ پا به طور طبیعی خم می شوند و قرار می گیریند. وقتی وزنتان را روی یک پا می اندازید، پهلوی همان پا کمی بیرون زده و بیشتر برجسته می شود. برخی عکاسان این حالت سوژه را دوست دارند ولی اغلب آنها وزن را روی پای عقبی می اندازند تا پهلوی عقبی برجسته شود و از دید دوربین مخفی بماند.

4. دست ها

دست ها احتمالا مشکلترین مورد هستند. دست ها می توانند چیزهایی در مورد مدل شما فاش کنند و حسی از انیمیشن به یک ژست دهند. این گفته می شود که، شما باید مطمئن شوید که آنها در پرتره تان زیاد برجسته نیستند. به یاد داشته باشید که تمرکز بیننده همچنان باید بر چهره باشد پس شما باید مطمئن شوید که دست ها مقدار زیادی از نور کلیدی را نمی گیرند چرا که چشم ها باید روشنترین بخش عکس باشند.

اگر شما مطمئن نیستید در عکستان می خواهید با دست ها چه کنید، پس از شرشان خلاص شوید. کنار دست ها بهتر از کل جلو یا پشت دست ها به نظر می رسد پس کنار آنها باریک تر است و آنچنان برجسته نیست. اگر دست ها بالای کمر قرار گرفته اند بهتر است خم شوند تا زیباتر به نظر برسد.

اگر آنها پایین کمر هستند پس بهتر است آزادشان کنید تا عادی قرار گیرند. همچنین می توانید آن ها را درون جیب شلوارتان قرار دهید ولی توجه داشته باید که شست ها را بیرون بگذارید تا همه ی دست پوشیده نشود. هرگز آنها را محکم مشت نکنید چرا که نشانه ی دیگری از خشونت است.

5. تنه

همه ما عکس های متهمان را دیده ایم. (عکس هایی که از روبرو و کنار متهم گرفته می شود.) حالت مرده رو به دورین، شانه ها صاف و بی حس. وقتی مدل شما مستقیم روبروی دوربین قرار گرفته، شانه ها پهن ترین قسمت بدن اوست که مدل شما را از تناسب خارج می کند. بسیار عریض و مثل یک مستطیل، باعث می شود که مدل شما حالتی تهاجمی داشته باشد.

راه حل این مشکل این است که مقداری بدن مدلتان را نسبته به دوربین زاویه دهید. در چرخش عرض قابل رویت شانه ها را کاهش می دهید بنا بر این مدلتان را باریک تر جلوه می دهید. مدلتان را وادار کنید وزنش را روی پای عقبی بیندازد تا به طور طبیعی شانه عقبی پایین تر رود و در ترکیب بندی باعث آرامش بیشتر گردد. به هر قیمتی از شانه های افتاده یا حالت های بد جلوگیری کنید تا عکستان خراب نشود.

6. سر

در ادامه کارمان به سر می رسیم. اگر شما از مدلتان بخواهید تا حسی را به خود بگیرد و بعد به سراغ قرار دادن کف پاها، پاها، پهلوها و تنه بروید آیا فکر می کنید مدل تان هنوز همان حسی که دوست دارید را به خود گرفته است؟ یک قانون برای من این است که سر و چهره را در مرحله آخر درست کنم.

برخی عکاسان دوست دارند تا درست همسطح چشمان عکاسی کنند – و این در اغلب اوقات جواب می دهد – اما اگر به دنبال چیزی خاص و متفاوت هستید، عکاسی در حالت های کمی بالاتر یا پایین تر از سطح چشمان مدل را نیز امتحان کنید. می توانید آن ها را وادار کنید که پایین یا بالا یا درست به دوربین نگاه کنند. انتخاب دیگر این است که از سوژه ها بخواهید به دوردست ها خیره شوند.

در حالت رها، سر به طور طبیعی کمی به یک سمت خم می شود. پس اگر به این فکر می کنید که عکسی طبیعی بگیرید در نظر داشته باشید که سر مدل را کمی بچرخانید. اگر سر را کمی به بالا بچرخانید بینی را کمی کوچک می کنید و منطقه گردن را بسط می دهید تا مشکل غبغب کمتر به چشم آید. چرخاندن سر به سمت پایین حالتی صمیمی به شما می دهد ولی در مدل هایی که بینی طبیعی یا کوچک دارند جواب می دهد، پس این حالت برای هر مدلی کارایی ندارد!

مانند آنچه درباره ی شانه ها گفته شد، چرخاندن سر به حالت سه رخ در کوچک نشان دادن صورت ها یا فک های پهن به شما کمک می کند. اگر مدل شما خود دارای صورتی باریک است، استفاده از این تکنیک به باریک تر و بلند تر نشان دادن صورت کمک می کند که باعث ایجاد حالتی از بیماری در عکس شما می شود.

7. چشمان

چشم ها قوی ترین قسمت هر عکس پرتره ای هستند. چشمان ایجاد کننده یا از بین برنده حسی که در حال ساختن آن بوده اید هستند. شما می توانید حالتی جذاب تر با پایین بردن چانه مدل خود ایجاد کنید زیرا با این کار اندازه چشمان را افزایش می دهید. البته این در حالتی کار می کند که دهان و ابرو های مدل شما هم داستانی مشابه روایت کنند. (حسی یکسان داشته باشند.)

کل صورت باید حس یکسان داشته باشد تا حس و حالتی که می سازند گیج کننده نباشد. شما می توانید از مدل خود بخواهید به جایی دور از دوربین نگاه کنید ولی به یاد داشته باشید در این حالت گرفتن حس چشمان سخت تر خواهد بود. مردم می گویند چشم ها دریچه ای به روح افراد اند – اگر شما در چگونه به نظر رسیدن چشم ها استاد شوید، عکس های شما قدرتمند تر خواهند شد.

8. راهنماییهای مختصرتر

در ادامه راهنمایی هایی را مطرح می کنیم که به شما کمک می کند تا به مدلتان کمک کنید بهترینش را به نمایش بگذارد:

    اگر سر مدل بی مو است، از زاویه ای پایین تر عکس بگیرید تا مقدار کمتری از موهای او را نشان دهید و هرگز از نور(یا فلاش) بر روی موها استفاده نکنید.

    اگر مدل شما بینی بزرگی دارد پس از او بخواهید مستقیم به دوربین نگاه کند و از زاویه ای کمی پایین تر عکس بگیرید تا بینی او زیاد برجسته به نظر نرسد.
   
    اگر مدل شما گوش های بزرگی دارد سرش را بچرخانید تا یکی از آنها پیدا باشد و سپس با محو کردن نور روی گوش، گوش را در سایه قرار دهید تا قابل توجه نباشد.

    اگر مدل شما مقدار زیادی چین و چروک دارد نور رو مستقیم به او بتابینید چرا که نور مستقیم هایلایت ایجاد نمی کند و باعث کم شدن چین و چروک می شود.

    همان طور که کمی پیش گفته شد اگر مدل شما غبغب دارد از او بخواهید کمی سرش را بالا بگیرد تا منطقه گردن او بسط داده شود. همچنین می توانید نوردهی را از بالا انجام دهید تا زیر خط فک ها سایه ایجاد شود و منطقه زیر چانه را کمتر قابل توجه کند.

    اگر مدل شما چهره گرد و چاق دارد صورتش را به راست یا چپ بچرخانید تا به شما نمایی سه رخ بدهد. همچنین از فلاش اکسترنال استفاده کنید تا یک سمت چهره را روشن کنید.

    حقه ای دیگر که مدل شما را به نظر باریک تر نشان می دهد این است که مطمئن شوید فاصله ای بین بازو ها و تنه ی او وجود دارد. شما از این سورپرایز خواهید شد که وقتی بازوها به تنه چسبیده اند چه قدر بزرگ تر به نظر می رسد.

جمع بندی

حالا که راهنمایی های پایه، ولی مهم، درباره قرار دادن و وضعیت مدل را یاد گرفته اید، بروید و ببینید چه قدر می توانید آنها را در عکاسی تان به کار بگیرید. به یاد داشته باشید که راست و مستقیم جلوی دوربین ایستادن – به نظر من – نشانه ای از خشم و حالت حمله است و اغلب خسته کننده خواهد بود.

همین طور، یک ژست طبیعی بهتر از حالتی سفت و محکم است پس سعی کنید مدلتان احساس راحتی کند و عصبی نباشد. اجازه دهید به جای اینکه بایستد روی یک صندلی بنشیند. آخرین نکته ولی نه کم ارزش ترین نکته، هرگز برای گرفتن یک عکس شمارش معکوس را نگویید چرا که درست وقتی که شما به عدد یک می رسید مدل تان به صورت اتوماتیک خنده یا حالتی مصنوعی ایجاد می کند.