دانش و فناوری
2 دقیقه پیش | گرفتن ویزای انگلیس در ایراناز زمانی که اخذ وقت سفارت انگلیس در تهران ممکن شد، بسیاری از مشکلات متقاضیان این ویزا نیز به فراموشی سپرده شد. اگر چه هنوز هم بعضی از متقاضیان این ویزا، به جهت تسریع مراحل ... |
2 دقیقه پیش | دوره مدیریت پروژه و کنترل پروژه با MSPپروژه چیست؟ پروژه به مجموعه ای از فعالیتها اطلاق می شود که برای رسیدن به هدف خاصی مانند ساختن یک برج، تاسیس یک بزرگراه، تولید یک نرم افزار و … انجام می شود. در همه پروژه ... |
10خودرو بسیار قدرتمند ولی ارزان!
باشگاه خودروهای ۵۰۰ اسبی دیگر مانند قبل، دارای شرایط خاص نیست. در ادامه، یک لیست ۱۰ تایی از خودروهای امروزی را مرور میکنیم که با قیمتی کمتر از ۱۰۰ هزار دلار، چنین سطح قدرتی را در اختیار شما قرار میدهند.
مدل جدید برجسته شلبی GT350 یکی از نقاط عطف قرن در زمینه پرفورمنس است که میتواند بهراحتی اسپورتهایی که قیمتی بسیار بالاتر از آن دارند، خجالتزده کند. حتی یک نسخه مجهز GT350R نیز با قیمت ۶۵ هزار و ۱۹۵ دلار، یک گزینه منطقی محسوب میشود.
دومین خودروی ارزان در این لیست، قدرتمندترین نیز محسوب میشود؛ موضوعی که ارزش این گزینه را بیشتر مشخص میکند. داج با ارائه نسخه ۷۰۷ اسببخاری از چلنجر و چارجر هلکت، خودروهای عضلانی را به یک سطح بالاتر منتقل کرده است. در واقع، چارجر هلکت سریعترین سدان دنیا با حداکثر سرعت ۳۲۸ کیلومتر بر ساعت است. این در حالی است که قیمت آن، بسیار پایینتر از یک M5 است.
بالاترین سطح از کلاس C مرسدس، بهزحمت با ۵۰۳ اسببخاری که از موتور دو توربوشارژر ۴ لیتری V8 بیرون کشیده، خود را در این لیست جای داده است. در حالی که قیمت این مدل نسبت به برخی از رقبایش بیشتر است، ولی بسیاری از رقبا نیز نتوانستهاند در این لیست حضور داشته باشند.
کوروت Z06 با قدرت ۶۵۰ اسببخار، یک سوپرماشین شایسته است که قیمت آنها تنها کسری از رقبایش است. تنها داج وایپر میتواند چنین عملکردی را در سطح قیمتی مشابه ارائه کند. ولی این مدل نیز به اندازه ۱۰ هزار دلار نسبت به Z06 گرانتر است و همینطور، به پایان عمر تولید خود نزدیک میشود.
رنجروور اسپورت سوپرشارژ در حالی که در سطح قدرت پایینتری نسبت به ۵۵۰ اسببخار اسپورت SVR قرار میگیرد، برای پیشرانه از یک موتور ۵ لیتری سوپرشارژر V8 استفاده میکند که قدرت مناسبی برابر ۵۱۰ اسببخار برایش به همراه دارد. شروع قیمت این مدل از ۷۹ هزار و ۹۵۰ دلار است و در واقع، یک گزینه بسیار خوب در بین شاسیبلندها با قدرتی فراتر از حدّ مورد نیاز است.
کادیلاک CTS-V که از یک تنظیمات بسیار کم در موتور کوروت Z06 بهره گرفته، بهخوبی از پس رقبای سدان لوکس پرفورمنس خود برمیآید. CTS-V با قدرت ۶۴۰ اسببخار، سقف سرعت ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت و مسافت یکچهارم مایل در ۱۱ ثانیه، با تمام کادیلاکهای قبلی متفاوت است.
وایپر ممکن است به پایان راه خود نزدیک شده باشد، ولی با قدرت ۶۴۵ اسببخاری که از یک موتور ۸/۴ لیتری V10 در زیر کاپوتش تولید میشود، مرگ آن حتماً با سر و صدای زیادی همراه خواهد بود. این در حالی است که داج قیمت وایپر را به اندازه ۱۵ درصد در سال ۲۰۱۴ کاهش داده است. بنابراین فرصت بسیار خوبی است تا یکی از بهترین خودروهای امریکایی را صاحب شوید.
بامو M5 شاید بسیار گرانتر از کادیلاک CTS-V باشد، ولی مطمئناً مقرونبهصرفهتر از رقبایش در مرسدسبنز و آئودی است. همچین بامو در یک حالت بهینه، از یک موتور ۴/۴ لیتری دو توربوشارژر V8، قدرتی به میزان ۵۶۰ اسببخار در مدل M5 استاندارد بیرون کشیده است.
بامو در بزرگترین شاسیبلند خود با استفاده از یک نسخه جدید از موتور دو توربوشارژر V8 مورد استفاده در M5، قدرتی به میزان ۵۶۷ اسببخار فراهم کرده است. این قدرت مسلماً بیشتر از میزان موردنیاز برای یک شاسیبلند است.
آخرین گزینه این لیست که تنها اندکی با مرز ۱۰۰ هزار دلار فاصله دارد، مرسدس-ایامجی GLE63 است. GLE63 قطعاً یک خودروی ارزانقیمت نیست، ولی مقرونبهصرفهترین راه برای دستیابی به موتور دوستداشتنی ۵/۵ لیتری دو توربوشارژر V8 از AMG محسوب میشود.
ویدیو مرتبط :
پاور بانک قدرتمند و ارزان
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
اینترنت ارزان نمی شود.
کاهش قیمت اینترنت داستان جدیدی نیست چراکه هر سال مسئولان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات از عزم این وزارتخانه برای کاهش قیمت اینترنت خبر می دهند؛ خبری که تنها در حد یک خبر می ماند و هیچ گاه اجرا نمی شود.
امسال نیز همچون سال های گذشته مدیر عامل شرکت ارتباطات زیرساخت در فروردین ماه بود که به کاربران اینترنت این نوید را داد که در سال جاری این شرکت سعی می کند در رابطه با قیمت اینترنت، تجدید نظر کند و تا جایی که امکان دارد، قیمت لینک ها و شبکه اینترنت را کاهش دهد. اما درست چند ماه بعد از انتشار این خبر، یعنی ۲۱ تیرماه، صمد مومن بالله، رئیس هیات مدیره شرکت ارتباطات زیرساخت، آب پاکی را روی دست کاربران ریخت و اظهار داشت امسال از کاهش قیمت اینترنت خبری نیست. وی در گفت وگویی بیان کرده بود؛ «تجدیدنظر در نرخ اینترنت از جمله برنامه های شرکت ارتباطات زیرساخت است، اما در این برهه زمانی و به دلیل فراهم نبودن شرایط بحث کاهش تعرفه مطرح نیست. شرکت ارتباطات زیرساخت به دنبال توسعه ارتباطات بین الملل است و پس از آن باید برنامه ریزی مدونی برای کاهش قیمت داشته باشد تا بازتاب آن از سوی شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنت به کاربران نهایی احساس شود.» کمال محامدپور، معاون سابق وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، در خصوص فراهم نبودن شرایطی که زیرساخت از آن صحبت می کند، می گوید؛ «در این خصوص خود مسوولان باید پاسخگو باشند چرا که در حال حاضر تصمیمات شرکت ارتباطات زیرساخت را هیات مدیره و مجمع می گیرد و در این بین توصیه وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یک سیاستگذار این است که شرکت حداقل منافعی را که از سرمایه گذاری انجام می دهد، ببرد. طبیعی است که شرکت باید درآمدزا و سودده باشد، اما این سوددهی باید به صورتی باشد که منافع کاربران هم تامین شود. در واقع ما هرچه قیمت را کاهش دهیم، در نتیجه این سرویس بیشتر در سبد کالای کاربران قرار می گیرد و تعداد استفاده کنندگان افزایش پیدا می کند. بنابراین زیرساخت به عنوان تنها تامین کننده پهنای باند نباید خیلی به دنبال سود باشد و تا حدی قناعت کند تا توسعه در این حوزه دچار مشکل نشود.»
در همین زمینه محمودرضا خادمی رئیس کمیسیون اینترنت سازمان نظام صنفی اظهار می کند؛ «در حال حاضر ما شرایط خاصی را نمی بینیم که نتوان قیمت اینترنت را کاهش داد. در واقع در شرایط کنونی شرایط برای کاهش قیمت وجود دارد و می توان قیمت را به سطح معمولی خود رساند تا هم رقابت در بازار افزایش پیدا کند و هم کاربران سودی ببرند.»
بسیاری از کارشناسان و فعالان این حوزه معتقدند نرخ گذاری اینترنت در ایران مطابق با نیاز اقتصادی کشور نیست چراکه دولت اینترنت را با قیمت ارزان از خارج خریداری می کند و اگر یارانه یی برای آن پرداخت نمی کند، باید آن را ارزان به دست مصرف کنندگان رسانده یا در غیر این صورت ورود آن از خارج از کشور را به دست بخش خصوصی بسپارد.
مسعود ریاضیات، رئیس انجمن شرکت های اینترنتی ایران، با تاکید بر این اظهارات می گوید؛ «شرکت مخابرات باید پهنای باند را به قیمتی که برایش تمام می شود، به شرکت ها به فروش رسانده و به مصرف کننده واگذار کند. نباید در این کار کاسبی انجام شود. برای اینترنت نیز باید همان روش دولت در ارزان فروختن اینترنت اعمال شود چراکه با این کار در بسیاری زمینه ها صرفه جویی خواهد شد زیرا اگر مردم در خانه ها کارهایشان را انجام دهند هزینه بنزین و دیگر هزینه ها نیز کاهش می یابد و دارای هوایی سالم، ترافیک کمتر و صرفه جویی بیشتر خواهیم بود.» وی در ادامه می افزاید؛ «در حال حاضر سرعت اینترنت در کشور کره از امریکا و اروپا جلوتر است و پیشرفت این کشور را رقم می زند. به اعتقاد من قیمت اینترنت اگر قرار است در دست دولت باشد، باید با قیمت تمام شده به فروش برسد.»
وی با بیان اینکه متاسفانه در کشورمان به اینترنت به عنوان کالای لوکس نگاه می شود، تاکید کرد اگر چند دهه گذشته بزرگراه به عنوان شاهراه ارتباطی بوده، امروزه اینترنت این کار را انجام می دهد و به عنوان شاهراه اقتصادی است بنابراین باید ارزان به دست مصرف کننده برسد. در همین زمینه مسوول امور مالی و اجرایی یک شرکت اینترنتی در گفت وگویی اظهار داشته بود هزینه یی که شرکت های ارائه دهنده اینترنت در کشور برای خرید اینترنت از مخابرات پرداخت می کنند، بسیار گران تر از قیمت های جهانی است. وی با اعتقاد به گران بودن هزینه اینترنت در ایران افزوده بود هزینه اینترنت در کشور ما حتی نسبت به کشورهای همجوار همچون افغانستان بسیار بالاست. در این کشور قیمت اینترنت با کاربرد فیبر نوری به یک ششم قیمت پیشین کاهش یافته است. وی با تاکید بر اینکه گران بودن هزینه اینترنت مشکلی اساسی برای شرکت های ISDP و کاربران است، عنوان کرد؛ وعده های زیادی مبنی بر کاهش قیمت اینترنت به شرکت های ISDP داده شده اما تاکنون این وعده ها عملی نشده است.
● پهنای باند مقصر اصلی
همان طور که از اظهارات اکثر کارشناسان پیداست، مهم ترین دلیل قیمت بالای این سرویس در ایران را می توان گران بودن پهنای باند مورد نیاز ISP ها دانست که از طریق شرکت ارتباطات زیرساخت تامین می شود. بعد از این اظهارات و اینکه شرکت ارتباطات زیرساخت پهنای باند را ارزان وارد کشور می کند اما آن را گران به توزیع کنندگان به فروش می رساند، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در ۲۱ مردادماه ۸۷ طی یک فراخوان رسمی اعلام کرد شرکت های خصوصی و مخابراتی که می توانند پهنای باند اینترنت را حتی چهار هزار دلار بیش از رقم ادعا شده یعنی هر STM۱ را تا ۱۰ هزار دلار نیز تامین کنند، به آنها مجوز داده می شود علاوه بر نیاز خود، پهنای باند مورد نیاز کشور را با همین رقم پیشنهادی خریداری و به کشور وارد کنند؛ پیشنهادی که به گفته مسوولان شرکت ارتباطات زیرساخت با هیچ واکنشی از سوی فعالان بخش خصوصی همراه نبود.
به باور اکثر فعالان بخش خصوصی، در حال حاضر فضای کاهش قیمت وجود دارد و مخابرات اگر بخواهد، می تواند این کار را انجام دهد اما کاهش قیمت تنها معضل این حوزه نیست چرا که اگر جنس ارزانی را به بازار عرضه کنیم که جوابگوی نیاز کاربران و بازار نباشد، دیگر آن کاهش قیمت فایده یی ندارد. در واقع تقاضا افزایش پیدا می کند اما عرضه همچنان با مشکل مواجه است. بنا بر اظهارات این فعالان اگر عرضه افزایش پیدا کند به طور اتوماتیک کاهش قیمت مورد نظر نیز اتفاق می افتد.
به گفته کارشناسان، کاهش قیمت اینترنت زمانی می تواند برای فعالان و دست اندرکاران این بخش سودآور باشد که تعداد کاربران به حد قابل توجهی رسیده باشد. بنا بر اظهارات این افراد علاوه بر مشکلات فنی موجود در این بخش، مشکلات غیرفنی که جنبه اجتماعی و فرهنگی دارند نیز باید حل شود تا بتوان اینترنت پرسرعت را در اختیار کاربران قرار داد. در واقع کاهش قیمت زمانی موثر و مفید است که کاربران به نحو مناسب از آن استفاده کنند.
محمودرضا خادمی در خصوص راهکارهایی برای کاهش واقعی قیمت اینترنت در کشور می گوید؛ «برای رقابتی کردن بازار و کاهش قیمت تنها کاری که می توان کرد از بین بردن انحصار موجود در این بازار است یعنی به جای یک تامین کننده پهنای باند باید چندین تامین کننده در بازار فعالیت کنند تا کاهش قیمت واقعی صورت بگیرد. در این بین هم زیرساخت به وظیفه اصلی خود که همان نگهداری، بهره برداری از زیرساخت و نظارت بر دروازه های بین المللی است، برسد. فعالان این بخش اظهار می دارند بخش خصوصی به دنبال جذب مشتری است و برای این کار طی چند سال گذشته قیمت سرویس های خود را کاهش داده است.» به گفته وی در برخی موارد بخش خصوصی برای بالا بردن رقابت در بازار، سرویس های خود را زیر قیمت نیز به فروش رسانده است و در ادامه توان این را هم دارد که زیر قیمت مخابرات نیز پهنای باند را به فروش برساند. بنا بر اظهارات فعالان این بخش، حاشیه سودی که شرکت های فعال در این بخش به دست می آورند، چیزی حدود ۱۰ الی ۱۵ درصد است در مقابل، تورمی که در بازار وجود دارد ۲۰ درصد است. با این اوصاف چه انتظاری می توان از این بخش داشت. به باور این افراد در واقع مسوولان دولتی نباید با ادعاهایی نظیر همکاری نکردن بخش خصوصی در حق این بخش بی انصافی کنند.
طرح کاهش قیمت اینترنت در حال حاضر چه در کشورهای پیشرفته و چه در کشورهای جنگ زده یی مثل افغانستان یا پاکستان در حال اجرا است اما در کشور ما این طرح همچون طرح های دیگر حوزه آی تی هنوز به مقصد معینی نرسیده و همچون توپی بین بخش خصوصی و شرکت دولتی زیرساخت در حال پرتاب است. زیرساخت به عنوان تنها تامین کننده پهنای باند کشور معتقد است به مسوولیت خود در این زمینه عمل کرده و در دو مقطع اقدام به کاهش قیمت اینترنت کرده و این بخش خصوصی بوده که هیچ گاه همکاری نکرده است. در آن سو نیز بخش خصوصی معتقد است کاهش قیمت اینترنت در زیرساخت تنها در حد یک ادعا و شایعه بوده و از مردادماه سال ۸۶ این شرکت یک ریال هم پهنای باند را کاهش نداده است اما در بین تمامی این کش و قوس ها بین بخش خصوصی و زیرساخت این کاربران نهایی هستند که بهای سنگینی را در مقابل کیفیت پایین اینترنت خود پرداخت می کنند.