کشف عضو جدید کهکشان راه‌شیری که پنهان شده بود

طبق این مطالعه، منطقه مرکزی کهکشان راه شیری که پیش از این تصور می‌شد محل قرارگیری تعداد بیشماری از ستارگان پیر بوده، در واقع منزلگاه ستارگان جوان است.

محققان با استفاده از داده‌های دریافتی بین سالهای 2010 و 2014 از تلسکوپ ویستا (VISTA) در رصدخانه پارانال، رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی، به این اکتشاف دست یافتند.

استیفان دیکانی، نویسنده ارشد این تحقیق از دانشگاه اسقفی کاتولیک شیلی ‌گفت: پیش از این فکر‌ می‌کردیم برآمدگی مرکزی کهکشان راه شیری شامل شمار زیادی از ستارگان پیر باشد، اما داده‌های دریافتی از ویستا، مورد جدید و بسیار جوانتری را به وسیله استانداردهای اخترشناسی آَشکار کرد.

ستاره‌شناسان موفق به شناسایی 655 ستاره نامزد متغیر از نوع ستارگان متغیر قیفاووسی شدند. این ستارگان به طور دوره‌ای جمع و باز شده و از چند روز تا چند ماه تکمیل چرخه‌شان به طول می‌انجامد و در این دوره تغییر قابل‌توجهی در روشنایی‌شان رخ می‌دهد.

محققان دریافتند تمام ستارگان قیفاووسی مانند هم نیستند، بلکه آنها در دو کلاس طبقه‌بندی ‌می‌شوند که یک کلاس از سایر ستارگان جوانتر هستند.

این گروه تحقیقاتی از میان 655 نمونه، 35 ستاره را که متعلق به گروهی با نام قیفاووسی‌های کلاسیک بودند، تشخیص دادند. این گروه ستارگان بسیار جوان و درخشان بوده و از حالت معمول این گروه که خیلی پیرتر و ساکن برآمدگی مرکزی راه شیری هستند، بسیار متفاوت‌تر هستند.

دانته مینیتی، مولف دوم تحقیق از دانشگاه آندرس بلو در سانتیاگو خاطرنشان کرد: تمام 35 مورد کشف شده از گروه قیفاووسی‌های کلاسیک کمتر از 100 میلیون سال عمر دارند. جوانترین ستاره قیفاووسی ممکن است تنها 25 میلیون سال عمر داشته باشد، اگرچه نمی‌توان حضور احتمالی قیفاووسی‌های درخشانتر و جوانتر را انکار کرد.

یافته‌های جدید در مجله Astrophysical منتشر شده است.

اخبار علمی - ایسنا

کشف صدها کهکشان پنهان در راه شیری

صدها کهکشان تقریبا پنهان برای اولین بار با کمک یک تلسکوپ بسیار حساس در استرالیا، در پشت کهکشان راه شیری کشف شد.

خبرگزاری ایرنا: صدها کهکشان تقریبا پنهان برای اولین بار با کمک یک تلسکوپ بسیار حساس در استرالیا، در پشت کهکشان راه شیری کشف شد.

در مجموع 883 کهکشان در منطقه ای از آسمان کشف شد که معمولا به واسطه کهکشان راه شیری در معرض دید قرار ندارد؛ یک سوم از این کهکشان ها پیش از این ناشناخته بودند.

از تجمع این کهکشان ها و حرکت آنها برای مطالعه پدیده مرموزی به نام «جاذب بزرگ» استفاده می شود که راه شیری و صدها هزار کهکشان دیگر را با نیروی گرانش بسیار زیاد به سمت خود می کشد.

این کهکشان های جدید تقریبا در نزدیکی زمین و در خوشه هایی در فاصله 250 میلیون سال نوری قرار دارند.

تاکنون این کهکشان ها به دلیل روشنایی و تجمع ستارگان در کهکشان راه شیری از چشم انسان پنهان بودند و پس از آن کشف شدند که محققان یک ابزار 21 سانتی متری به نام multibeam receiver در تلسکوپ بزرگ رادیویی پارکز ( Parkes) در نیو ساوت ولز نصب کردند.

پژوهشگران به واسطه این ابزار توانستند از میان ابرهای گرد و غبار و ستارگان که راه شیری را پر می کنند، در منطقه فضایی مشاهده نشده پشت کهکشان راه شیری، با دقت به رصد بپردازند.

منطقه پشت کهکشان راه شیری در میان ستاره شناسان به دلیل مشکلاتی که در مشاهده اجرام دور دست ایجاد می کند، به « منطقه اجتناب» شناخته می شود.
به گفته محققان، این کشف به توضیح درباره جاذب بزرگتر که به نظر می رسد نیروی گرانشی برابر با یک میلیون میلیارد خورشید دارد، کمک می کند.

کهکشان ها سامانه هایی بزرگ و با اندازه و مرزی مشخّص هستند که از ستاره ها، بقایای ستاره نماها (شبه ستاره ها)، ماده تاریک، گازها و گرد و غبارهای میان ستاره ای تشکیل یافته اند و با نیروهای گرانشی گردِ هم آمده اند.