کشف سردترین نقطه کیهان

کشف سردترین نقطه کیهان

به گزارش  ایسنا ، این سحابی در واقع، سردتر از پس‌فروزش ضعیف بیگ‌بنگ است که دمای پس‌زمینه طبیعی فضا به شمار می‌آید.

منجمان با استفاده از آرایه آلاما این شیء را با هدف آگاهی بیشتر از ویژگی‌های انجمادی آن و همچنین تعیین شکل واقعی‌اش بررسی کردند. این سحابی دارای ظاهری عجیب و روح‌مانند است.

این سحابی در تلسکوپ‌های زمین‌محور کج به نظر می‌رسید و مشاهدات بعدی توسط تلسکوپ فضایی هابل نیز یک ساختار پاپیون-کراوات مانند را برای آن گزارش کرد.

داده‌های جدید آلاما نشان می‌دهد تصویر هابل فقط بخشی از ماجرا را نقل می‌کند و گوشه‌های دوقلوی مشاهده‌شده در این تصویر شاید حقه نوری در طول‌موج‌های مرئی باشد.

به گفته راگوندرا ساهایی، محقق و دانشمند لابراتوار پیشرانش جت ناسا واقع در کالیفرنیا، این شیء فوق‌سرد بی‌نهایت فریب‌دهنده است و آنچه از زمین مانند گوشه دوگانه یا شکل «بومرنگ» به نظر می‌رسد، در واقع، ساختاری بسیار وسیع‌تر است که به سرعت در هوا بسط می‌یابد.

سحابی «بومرنگ» پنج‌ هزار سال نوری از صور فلکی قنطروس فاصله دارد و نمونه نسبتا جوانی از یک سحابی سیاره‌ای به شمار می‌آید.

سحابی‌های سیاره‌ای بر خلاف نامشان، فازهای پایان زندگی ستارگانی مانند خورشید هستند که لایه‌های خارجی‌ترشان به سمت بیرون تمایل دارد و آنچه در مرکزشان باقی می‌ماند، ستارگان کوتوله سفیدی هستند، که تشعشع فوق‌بنفش شدیدی را ایجاد می‌کنند.

این تشعشع موجب می‌شود گاز سحابی بدرخشد و نور را در رنگ‌های درخشان از خود ساطع کند.

«بومرنگ» یک سحابی ماقبل‌سیاره‌ای و نماینده مرحله‌ای است که در آن عمر ستاره ماقبل فاز سحابی سیاره‌ای است.

در این فاز ستاره‌ مرکزی هنوز به اندازه کافی برای ساطع‌کردن تشعشع مافوق‌بنفش اولیه و با هدف تولید درخشش داغ نیست. در چنین مرحله‌ای سحابی توسط نور ستاره‌ای منعکس‌شده از گردهای غبارهای آن مشاهده می‌شود.

بررسی‌ها نشان می‌دهد جریان گاز از این ستاره خاص به سرعت در حال گسترش است و طی این فرایند خود را سرد می‌کند.

محققان توانستند دمای گاز را در این سحابی با استفاده رصد چگونگی جذب تشعشع پس‌ز‌مینه میکروموج کیهانی اندازه‌گیری کنند. این تشعشع دارای دمای بسیار منسجم 2.8 درجه کلوین است.

این منجمان توانستند ساختاری را که در تصویر هابل مشاهده می‌شود، فقط در نواحی درونی‌تر سحابی کشف کنند. افزون بر این، آن‌ها ابر طولانی‌تری از گاز سرد را در اطراف این جرم کیهانی کشف کردند.

دانشمندان همچنین مسیر متراکمی از دانه‌های غبار به اندازه میلی‌متری احاطه‌کننده ستاره را کشف کردند که توضیح می‌دهد چرا این ابر بیرونی‌تر دارای شکلی مانند شیشه‌ساعت در نور مرئی است.

دانه‌های غبار نقابی را تشکیل داده‌اند که بخشی از ستاره مرکزی را می‌پوشاند و به نور آن‌ امکان نفوذکردن (فقط در مسیرهای باریک و مخالف) را به درون ابر می‌دهد و ظاهر شیشه‌ ساعت‌مانند آن را نیز خلق می‌کنند.

این موضوع امکان درک چگونگی مرگ ستارگان و تبدیل‌شدن به سحابی‌های سیاره‌ای را فراهم می‌کند.

علاوه بر این، با استفاده از آلاما، دانشمندان توانستند حقایق جدیدی را در خصوص مرگ ستاره‌ای خورشیدمانند دریافتند.

تحقیق جدید همچنین نشان داد حاشیه‌های بیرونی‌تر سحابی در حال گرم‌شدن هستند؛ گرچه آن‌ها اندکی سردتر از پس‌زمینه میکروموج کیهانی هستند.

این فرایند گرم‌شدن می‌تواند به دلیل اثر فتوالکترکی باشد؛ اثری که نخستین بار توسط انشتین ارائه شد و بر اساس آن، نور توسط ماده‌ جامد جذب می‌شود و سپس الکترون‌ها را بازمنتشر می‌کند. /ایسنا

 

ویدیو مرتبط :
شرق سیبری سردترین نقطه جهان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مرگ بزرگترین ستاره کشف شده کیهان

مرگ بزرگترین ستاره کشف شده کیهان

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ VST رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی موفق به مطالعه بزرگترین خوشه ستاره یی در کهکشان راه شیری موسوم به Westerlund1 شدند که مجموعه ای متشکل از چند صد هزار ستاره در فاصله 16 هزار سال نوری از زمین است.

محققان با بررسی ابر ستاره W26 که در مرکز این خوشه ستاره یی واقع شده است، متوجه احاطه شدن این ستاره به وسیله ابر بزرگ و درخشانی از گاز هیدروژن شدند.

پهنای ستاره غول پیکر W26، هزار و 500 برابر خورشید است که آن را به بزرگترین ستاره شناخته شده در کیهان تبدیل می کند؛ این ابرغول سرخ در حال نزدیک شدن به مراحل پایانی حیات و منفجر شدن به شکل یک ابرنواختر است.

در تصویر جدید از خوشه ستاره یی Westerlund1 و ابر غول سرخ W26، سحابی یونیزه شده به رنگ سبز درخشان دیده می شود و با وجود اندازه بزرگ، این خوشه تا حدودی کم نور به نظر می رسد، چرا که گاز و گرد و غبار اطراف آن باعث پنهان شدن در نور مرئی از زمین شده اند.

در بیانیه انجمن سلطنتی نجوم انگلیس تأکید شده است: ستارگان با جرمی ده ها برابر بزرگتر از خورشید از عمر بسیار کوتاه تری در مقایسه با ستارگان کم جرم برخوردار هستند؛ عمر برخی از ستارگان ابر پرجرم کمتر از چند میلیون سال است و در پایان عمر، این ستارگان بسیار ناپایدار شده و مقادیر قابل توجهی از مواد لایه های خارجی خود را به فضا پرتاب می‌کنند.

این نخستین «سحابی یونیزه» در اطراف یک ابرغول سرخ محسوب می شود که شانس جدیدی را برای بررسی چگونگی کنده شدن لایه های خارجی ستاره W26‌ و ستارگانی از این دست پیش از تبدیل شدن به ابرنواختر و پرتاب مواد به فضای بین ستاره یی، فراهم می کند.

مشاهده لحظه مرگ این ستاره عظیم به دانشمندان برای درک بهتر نحوه بذرپاشی کیهان توسط مواد تشکیل دهنده ستارگان پر جرم و در حال مرگ که به شکل گیری سیارات سنگی و حتی حیات منجر می شوند، کمک می کند. /ایسنا