کشتی‌های بادی برای تولید انرژی سبز به پرواز درمی‌آیند

به گزارش آنا به نقل از ScienceAlert، دانشمندان در قالب پروژه اروپایی به نام «اومنیدآ» بالونی طراحی کرده‌اند که در ظاهر شبیه یک کشتی پرنده است اما برای استفاده از نیروی باد در ارتفاع بالا ساخته شده است. این بالون استوانه‌ای شکل، حاوی ۱۸۰ متر مکعب گاز بی‌اثر و به این ترتیب از هوا سبک‌تر است. بالون، پس از تولید انرژی سبز در ارتفاع، آن را به سطح زمین منتقل می‌کند.

پدرو سیلوا، مهندس مکانیک، که با این طرح همکاری می‌کند، می‌گوید: «این ساختار با هلیوم پر شده است. وقتی بالون می‌چرخد نیروی بالابر آئرودینامیک قوی تولید می‌کند. فشار داخلی سیستم هم بسیار زیاد است».

جدیدترین پیش‌نمونه این هوابرد در یک فرودگاه نظامی سابق در نزدیکی لیسبون، پایتخت پرتغال، آزمایش شده است. برخلاف آسیاب‌های بادی معمول، این پیش‌نمونه نیاز به برج ندارد بنابراین می‌توان هر جا لازم باشد آن را به کار انداخت. آسیاب‌های بادی، با باد ضعیفی که روی سطح زمین می‌وزد، کار می‌کنند اما این بالون به ارتفاعی می‌رود که شدت جریان هوا بسیار بیشتر است.

پدرو سیلوا می‌افزاید: «این بالون می‌تواند تا ارتفاع دو کیلومتر بالا برود. در این ارتفاع انرژی باد هشت برابر است و جریان هوا هم پایدارتر است. بنابراین با این سیستم، انرژی بیشتر به دست می‌آید».

موتور الکتریکی که در سطح زمین است مدول را می‌چرخاند هم برای اینکه در هوا به آن تعادل مکانیکی بدهد و هم برای پدیده‌ای به نام «اثر مگنوس» که اندازه نیروی بالابر را به شدت افزایش می‌دهد. پدیده مگنوس برای توپ‌های بازی مثل بازی بیسبال و فوتبال مهم است و در یک استوانه چرخان در حال پرواز وجود دارد.

تیاگو پاردال، مدیرعامل طرح اومنیدا، می‌گوید: «چرخش در باد نیروی بالابر آئرودینامیک تولید می‌کند. مانند همان نیرویی که بر بال‌های هواپیما وارد می‌شود. بالن بالا می‌رود و کابلی را که به موتور الکتریکی روی سطح زمین متصل است، با خود می‌کشد. کابل هم صفحه‌ای را می‌چرخاند که به مولد الکتریکی وصل است. بنابراین روی سطح زمین الکتریسیته تولید می‌شود».

یکی از مشتقات این فناوری ملخ‌هایی است که پژوهشگران طراحی کرده‌اند و با آنها این بالن‌ها می‌توانند به صورت پهپاد یا به صورت توربین‌های بادی عمل کرده و انرژی تولید کنند.

رناتو سالس، مهندس سیستم این طرح، می‌گوید: «این هوابرد را می‌توان برای حمل هر نوع بار به کار برد. یکی از کاربردهای واضح آن حمل دوربین‌های گرمایی برای تشخیص آتش‌سوزی است. این سکو می‌تواند مدت زمان نامحدود در هوا بماند. در نتیجه می‌تواند دائماً زمین را تحت نظر داشته باشد».

پس از رسیدن به حداکثر ارتفاع، بالن از چرخش باز می‌ایستد. به این ترتیب برای بازگرداندن آن به زمین، به انرژی کمتری از آن چه تولید شده، نیاز است.

این پیش‌نمونه به طور میانگین ۳۰ کیلووات انرژی تولید می‌کند. هدف بعدی پژوهشگران این طرح متصل کردن بالن‌ها و تبدیل آنها به سیستم هوابرد واحدی است که بتواند چند برابر انرژی تولید کند.

اخبار علمی - آنا

قرارداد جدید و مهم روسیه با ایران / آیا جت های «سوخو سو 30» به سمت تهران به پرواز درمی آیند؟

نشنال اینترست در گزارشی تحت عنوان «قرارداد تسلیحاتی بزرگ روسیه» نوشت: ایران درصدد در اختیار گرفتن هواپیماهای روسی Sukhoi Su-30 Flankers و استفاده از آن ها در نیروی هوایی خود است.

گروهی از ایران ماه گذشته در نمایشگاه تجهییزات هوایی در مسکو شرکت کرد و با مقامات روسیه در این باره گفتگو کرد.

وزیر دفاع ایران نیز اخرا گفت که تهران به دنبال خرید جنگنده های سوحو است.

براساس این گزارش، ولادیمیر پوتین و معاون علم و فناوری رئیس جمهور ایران در این خصوص نیز گفتگو کرده اند.

با این حال، اکنون معلوم نیست ایران علاقه مند به خرید کدام نوع از هواپیماهای Su-30 است، اما احتمالاً جنگنده های دلخواه ایرانف یکی از انواع جنگنده های پیشرفته مشابه هواپیماهایی است که هند، مالزی، الجزایر و خود روسیه استفاده کرده اند.

با وجود این، همچنین ممکن است ایران تصمیم به خرید جنگندهSu-30M2 بگیرد که در ناوگان نیروی هوایی روسیه نیز استفاده می شود. این جنگنده در شهر کومسومولسک اون آمورKomsomolsk-on-Amur واقع در شرق دور روسیه ساخته می شود و نسبت به جنگندهSu-30SM پیشرفته تر است. به هر حال، اضافه شدن هر گونه جنگنده Su-30 به ناوگان هوایی ایران، تا حد زیادی موجب افزایش توانمندی نیروی هوایی ایران می شود؛ نیروی هوایی که به طور عمده مجهز به جنگ افزارهای قدیمی ساخت آمریکا، روسیه، و چین است.

پیشرفته ترین جنگنده هایی که ایران در اختیار دارد، تعداد انگشت شماری جنگنده Grumman F-14A Tomcats ساخت آمریکا و جنگنده هایMiG-29 مربوط به دوره شوروی سابق، یا جنگنده هایی است که از عراق آورده شده است. بقیه زرداخانه نیروی هوایی ایران متشکل است از جنگنده های قدیمی F-4 Phantom II، هواپیماهای F-5 Freedom Fighters که در داخل تغییراتی در آنها ایجاد شده است، و جنگنده های F-6 و F-7 ساخت چین - که به ترتیب برگرفته از طراحی جنگنده هایMiG-19 ، وMiG-21 هستند- .

بیشتر هواپیماهای «بومی» ایران در واقع هواپیماهای F-5 تولید شرکت نورتروپ هستند که تغییراتی در بدنه آنها ایجاد شده، یا مدل های آزمایشی همچون قاهر 313.

ارتش ایران در مبارزه متعارف توانایی ویژه ای دارد. اگر ایرانی ها بر راهبردهایی همچون مین گذاری در دریا، حملات گروهی قایق های تندرو به گروههای تهاجمی نیروی دریایی آمریکا، یا حملات موشکی به پایگاههای آمریکا در منطقه تکیه کنند، می توانند مشکلاتی زیاد برای ارتش آمریکا و متحدانش ایجاد کنند.خرید سامانه های پیشرفته موشکی سطح به هوا همچون سامانه S-300 یا Buk برای تقویت این راهبرد، ممکن است برای ایران سرمایه گذاری بهتری باشد تا خرید جنگنده های جدید. به طور قطع، باید توجه داشت که ایرانی ها تلاش کرده اند این سامانه موشکی را خریداری کنند- اما روسیه هنوز آن را تحویل ایران نداده است.

ملحق شدن شمار قابل توجهی از جنگنده های Su-30 به ناوگان نیروی هوایی ایران موجب افزایش توانمندی و قدرت هوایی این کشور خواهد شد؛ در این خصوص هیچ شکی وجود ندارد. اما توازن کلی همچنان به نفع متحدان آمریکا در خلیج فارس خواهد بود. این امر به ویژه زمانی صدق می کند که به ناچار پای آمریکا به هر گونه درگیری بین ایران و همسایگانش کشیده شود.

اخبار سیاست خارجی - انتخاب