لباس با طعم غذا

به گزارش ایرنا،دكتر 'محمد جعفر طاهرزاده' استاد مهندسی شیمی دانشگاه بوراس در كشور سوئد است كه علاوه بر تحقیقات و ارائه مقالات متعدد، در زمینه انتقال دانش فنی مدیریت مواد زائد و بازیابی منابع به كشورهای مختلف تلاش زیادی داشته است.

وی درباره جزئیات طرح پژوهشی خود با عنوان ' تبدیل ضایعات كشاورزی و مواد زائد به سوخت های زیستی و مواد با ارزش افزوده' به خبرنگار علمی ایرنا گفت: یكی از معضلات بخش كشاورزی، تولید انواع پسماندها و ضایعات است كه بدون استفاده می مانند.

طاهرزاده ادامه داد: این پسماندها و بقایا به عنوان فراوان ترین منابع تجدیدپذیر برای تولید انواع فرآورده های با ارزش از قبیل كودهای آلی، سوخت های زیستی، حلال های آلی و سبز و آمینو اسیدها استفاده می شوند اما تولید مواد با ارزش از این پسماندها به دلیل ساختار پیچیده آنها بسیار پر هزینه و وقت گیر بوده و نیاز به فرآیند پیچیده و چند مرحله ای شامل پیش تیمار، هیدرولیز آنزیمی، فرمنتاسیون و خالص سازی است بنابراین تسهیل این فرآیندها و كاهش هزینه آنها می تواند بسیار با اهمیت باشد.

وی كه در پژوهش خود راه حلی ارزان برای تولید محصولات با ارزش از ضایعات كشاورزی و زباله های شهری به كارگرفته است، خاطرنشان كرد: این پژوهش به طور عمده برای طراحی فرآیندهای كارآمد و ارزان برای تولید فرآورده های با ارزش از قبیل بیواتانول، بیوگاز، هیدروژن، اسیدهای آمینه، حلال های سبز و پلی استرها در سطح آزمایشگاهی، پایلوت و صنعتی در دست اجرا قرار گرفته است.

این محقق ایرانی با بیان اینكه از این ضایعات و مواد دور ریختنی می توان خوراك دام یا بیوپلیمر تهیه كرد، تصریح كرد: به عنوان مثال فرض كنید لباسی كه می پوشیم را اگر نخواستیم دور می ریزیم ولی با این روش های جدید می توان آن را به محصولاتی تبدیل كرد كه قابل خوردن و مزه و طعمی شبیه گوشت داشته باشد و هرچند این موضوعات قدری، دور از ذهن به نظر می رسند ولی شدنی هستند.

وی ادامه داد: ما فعلا در قالب این طرح می توانیم ضایعات غذایی را در سطح صنعتی به بیوگاز تبدیل كنیم و گاز را به صورت سوخت CNG درآوریم كه تولید نسل دوم سوخت اتانول اكنون در مرحله صنعتی شدن است.

طاهرزاده همچنین از عملی شدن تبدیل ضایعات كشاورزی و زباله های شهری به خوراك دام و غذای انسان در قالب این طرح تحقیقاتی خبر داد.

به گفته وی امكان سنجی تبدیل ضایعات كشاورزی و غذایی به موادی همچون پلاستیك نیز در این طرح بررسی شده و به تایید رسیده است.

استاد دانشگاه بوراس سوئد یادآور شد: البته تولید برخی مواد از این ضایعات به لحاظ اقتصادی، مقرون به صرفه نیست و گران تمام می شود بنابراین تحقیقات آن در مرحله ابتدایی و پایه است كه به عنوان مثال می توان به تولید مواد فوق جاذبی كه در پوشك بچه استفاده می شود اشاره كرد.

وی با بیان اینكه تولید گاز هیدروژن با این روش جدید به راحتی امكان پذیر است، گفت: این گاز كابردهای گسترده ای دارد و می تواند به عنوان سوخت خودرو استفاده شود ولی هنوز بازار مصرف آن جا نیافتاده و تعداد خودروهای هیدروژن سوز بسیار اندك است.

طاهرزاده كه حدود 16 تا 17 سال است روی این پروژه كار می كند، درباره نوع محصولات نهایی فرآیند تبدیل ضایعات كشاورزی به مواد با ارزش توضیح داد: تولید محصول نهایی به نوع اولیه شما بستگی دارد و در فرآیند تولید، ابتدا مواد اولیه و نوع مولكول ها و اتم های آن را بررسی می كنیم تا ببینیم قابلیت تبدیل به چه محصولاتی را داراست و البته ممكن است بعضی از آنها در حد چند ساعت، چند روز یا ماه طول بكشد.

وی به مردم توصیه كرد نسبت به تفكیك زباله های شهری از مبدا جدی باشند زیرا هر یك از این زباله ها می تواند یك ماده خالص برای تولید مواد ارزشمند موردنظرشان باشد.

طرح تحقیقاتی دكتر طاهرزاده در بیست و نهمین جشنواره بین المللی خوارزمی (17 اسفندماه 1394) به عنوان رتبه دوم پژوهش های بنیادی در بخش محققان ایرانی مقیم خارج كشور معرفی و تجلیل شد.

اخبار علمی - ایرنا

تولید آب نبات دیجیتالی/ چشیدن طعم غذا از برنامه های تلویزیونی

تولید آب نبات دیجیتالی/ چشیدن طعم غذا از برنامه های تلویزیونی

این دستگاه الکترونیکی بر روی زبان کار گذاشته می شود و با فریب دادن مغز کار می کند. این دستگاه به گونه ای با شبیه سازی چهار گروه طعم اصلی – شیرین، شور، ترش و تلخ با استفاده از جریان الکتریکی کار می کند که مغز فکر می کند فرد در حال چشیدن غذاست.

"نیمشا راناسینگه" مجری این تحقیقات از دانشگاه ملی سنگاپور می گوید این فناوری می تواند روزی در خانه ها اجرا شود تا ببیندگان تلویزیونی بتوانند غذای پخته شده در برنامه های آشپزی را بچشند.
این پژوهشگر می گوید تحریک کننده های غیر تهاجمی و گرمایی بر روی نوک زبان به طور موفقی حس چشایی اولیه را تولید می کنند.

بر اساس اعلام راناسینگه، این سیستم قادر است ویژگی های جریان الکتریکی ( شدت، فرکانس و قطبیت : معکوس سازی جریان ) را برای فرمول سازی محرک های مختلف دستکاری کند.
وقتی این آب نبات چوبی که از الکترود نقره ساخته شده است به نوک زبان برخورد کند 4 مزه آشنای شور، شیرین، ترش و تلخ را تولید می کند. این طعم ها با یکدیگر می توانند شبیه سازی های مختلفی را که نزدیک به طعم واقعی است ایجاد کنند.

نتایج این تحقیقات که بیش از یک سال در دانشگاه سنگاپور در حال اجراست در کنفرانس ACM Multimedia در اسپانیا عرضه شده است.هنوز زمینه برای چشیدن بستنی توت فرنگی یا شکلات از طریق لیسیدن تلفن های هوشمند فراهم نشده است. پژوهشگران هنوز باید تعدادی از طعم های شبیه سازی شده از جمله طعم شیرین تری را به این سیستم اضافه کنند.

محققان همچنین در تلاش برای افزودن بو و بافت به این اپلیکیشن هستند تا بتوانند مغز را به باور یک طعم واقعی، بهتر فریب دهند..../mehrnews.com