زلزله، چگونه رخ می‌دهد؟

اخبار علمی - زلزله، چگونه رخ می‌دهد؟

از روز گذشته با رخداد زمین‌لرزه های پیاپی در منطقه «مورموری» ایلام که بزرگترین آنها زلزله با بزرگی 6.1 در مقیاس امواج درونی زمین در ساعت 7 و 2 دقیقه بامداد دوشنبه - 27 مردادماه - به وقوع پیوسته و خوشبختانه تلفات جانی در پی نداشته است بار دیگر زلزله در کانون توجهات قرار گرفته است.

خبرنگار ایسنا به همین بهانه در گزارشی کوتاه به پدیده زلزله پرداخته است.

زلزله، حادثه‎ای طبیعی است که بر اثر لرزش زمین به وجود می‎آید. معمولاً در میان لایه‎هایی از سنگ که در زیر خاک سطحی و در عمقی حدود 30 تا 40 کیلومتری قرار دارند، شکست‎های برشی، کششی یا فشاری به‎وقوع می‎پیوندد. انتشار لرزشی که در اثر این شکست پدید می‎آید، زلزله نامیده می‎شود .

زمین به لحاظ هندسی دارای شکل کروی است که داخلی‎ترین قسمت آن «هسته» نامیده می‎شود و لایه‎های میانی که بین هسته و پوسته زمین قرار دارند، «گوشته» نامیده می‎شوند.

هسته زمین، داغ و پرحرارت و پوسته زمین نسبتاً سرد و خنک است. این دو نوع دمای متفاوت موجب می‎شود که گوشته زمین که بین هسته و پوسته قرار گرفته است، حرکت دورانی شکل پیدا کند و این حرکت دورانی شکل موجب گردش پوسته زمین بر روی گوشته می‎شود؛ در نتیجه پوسته زمین خاصیت یکپارچگی خود را از دست داده و تبدیل به صفحات مجزا و متحرک می‎شود.

مهمترین علت حرکت صفحات، گرمای داخل زمین است که موجب می‎شود تا حرکات صفحات در میانه زمین به یکدیگر مرتبط شوند و باعث ایجاد یک تنش و فشار زیاد در مرز بین صفحات شوند و شکستگی یا گسل امواج تنشی در محیط ایجاد شود و زلزله را به‎وجود آورد. به عبارت دیگر، زلزله از آزادشدگی امواج تنشی به دلیل ایجاد شکستگی در پوسته زمین ایجاد می‎شود که این گسیختگی‎ها به دلیل فشارهایی است که صفحات پوسته زمین به یکدیگر وارد می‎کنند ولیکن نکته قابل ذکر آن است که زلزله ناشی از آزادشدن انرژی ذخیره شده در پوسته زمین صرفاً به دلیل شرایط جوی، فیزیکی و ساختار داخل زمین حادث نمی‎شود بلکه عوامل بیرونی نیز در آزادشدن این انرژی درونی دخیل‎اند.

زلزله‎ها به دو دسته قابل تقسیم هستند: زلزله‎های لبه صفحه‎یی و زلزله‎های درون صفحه‎یی. یک گروه از زلزله‎ها در محل برخورد صفحات به‎وجود می‎آیند. لغزش و آزادشدگی انرژی در این محل موجب به‎وجود آمدن زلزله لب صفحه‎یی می‎شود اما شکل دیگر زلزله بر اثر فشارهای لبه یک صفحه بر روی لبه صفحه دیگر است که موجب تجمع انرژی و شکستگی در آن منطقه می‎شود. فرآیندهای کوه‎زایی نتیجه فشارهای صفحات اطراف است.

این فشارها موجب می‎شود که پوسته زمین شکسته و به سمت بالا حرکت کند و کوه‎ها را شکل دهد. به این زلزله‎ها که درون صفحه اتفاق می‎افتد، زلزله‎های درون صفحه یی می‎گویند.

دکتر پیمان رجبی، زمین‌شناس در گفت‌و‌گو با ایسنا می‌گوید: بیشتر زلزله‎هایی که در ایران رخ می‎دهد در نتیجه فشار صفحه‎ای است که در منطقه عربستان واقع شده است. فشار این صفحه بر روی صفحه کشورمان در بیشتر مناطق، فرآیند کوه‎زایی هم‎چون زاگرس و البرز را موجب شده است. به همین دلیل تقریباً تمام زلزله‎هایی که در فلات ایران رخ می‎دهد از نوع زلزله‎های درون صفحهی است‎. گسل‎های موجود در ناحیه رشته کوه‎های البرز، زاگرس و رشته کوه‎هایی که در شرق ایران گسترده‎اند، باعث به وجود آمدن این زلزله‎ها در داخل فلات ایران شده است.

وی خاطرنشان کرد: زلزله‎های اخیر به‎علت تحرکات پوسته قاره‎یی موسوم به صفحه عربی و فرورانش آن به زیر زاگرس می‎باشد، این حرکات سبب آزاد شدن انرژی بسیار زیادی می‎شود که طبیعتاً در محل شکستگی‎ها و نقاط ضعف پوسته که گسل‎ها هستند آزاد شده و سبب برخی از امواج که امواج S هستند، سبب تخریب و لرزش می‎شوند.

رجبی تصریح کرد: در استان لرستان گسل بزرگ و فعال، گسل دورود است که سابقه حرکات بسیار شدید و مخرب نیز دارد که در امتداد رشته کوه زاگرس NW-SE بوده و در صورت حرکات شدید و آزاد شدن انرژی قدرتمند، شهرهای با فاصله 150 کیلومتری هم در امان نخواهند بود. 

اخبار علمی - ایسنا

آیا زلزله‌ای به بزرگی 9 ریشتر در ایران رخ می‌دهد؟

اخبار علمی - آیا زلزله‌ای به بزرگی 9 ریشتر در ایران رخ می‌دهد؟

دکتر مهدی زارع در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به تجربه غافلگیری فاجعه بار ژاپنی‌ها در زلزله 9 ریشتری اخیر با توجه به خوش‌بینی آنها نسبت به عدم رخداد زلزله‌ای با چنین بزرگی گفت: بزرگترین زلزله برآورد شده در ژاپن حدود 8 ریشتر بود؛ لذا حداکثر ارتفاع امواج سونامی ناشی از رخداد زمین لرزه در این کشور را هشت تا ٩ متر پیش‌بینی کرده بودند

و نیروگاه هسته‌یی فوکوشیما هم آمادگی مواجهه با امواجی با چنین ارتفاعی را داشت ولی در اثر رخداد زلزله 9 ریشتری، ارتفاع امواج سونامی به 12 تا 14 متر رسید که باعث ورود آب و زباله به خنک کننده‌های راکتورها و بسته شدن آنها و در نتیجه انفجار راکتورهای نیروگاه در روزهای بعد شد.

وی خاطرنشان کرد: تجربه ژاپن نشان می‌دهد در برآورد زلزله‌های احتمالی آینده نباید صرفا به داده‌های زمین لرزه‌های تاریخی و اطلاعات محدود موجود اکتفا کنیم و باید با مطالعات جدی‌تر برآوردها را به نحوی انجام دهیم که با رخداد زلزله‌ها بزرگ غافلگیر نشویم.

زارع تصریح کرد: برآورد دقیق بیشینه بزرگای زلزله‌های قابل وقوع در مناطق مختلف کشور نیازمند امکانات رصدی قوی‌تر است که امیدواریم با توجه به اهمیت این مساله و تخصیص اعتبارات لازم بتوانیم برآوردهای دقیق‌تری در این زمینه داشته باشیم.

دانشیار پژوهشگاه بین‌المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله در ادامه با بیان این که 90 درصد اتفاقاتی که در پوسته زمین در ایران رخ می‌دهد بدون رخداد زلزله و از طریق آزاد شدن انرژی به صورت خزش و خمش در پوسته زمین است،

اظهار داشت: تجربه موفق ژاپنی‌ها در کاهش مخاطرات زلزله که ناشی از توجه جدی آنها طی نود سال گذشته به این پدیده خصوصا پس از زلزله ویرانگر اول سپتامبر 1923 کانتو بوده است، نشان می‌دهد در صورت کسب آمادگی می‌توان بزرگترین زلزله‌ها را نیز با کمترین تلفات پشت سر گذاشت.

به گفته وی، زلزله 1923 کانتوی ژاپن با بزرگی 7.9 درمقیاس امواج سطحی، 143 هزار کشته به جای گذاشت و 90 سال پس از آن زلزله ویرانگر که به نام روز زلزله در تقویم ژاپن ثبت شده، زلزله و سونامی بزرگ اخیر ژاپن، صرف نظر از حادثه نیروگاه فوکوشیما تنها 18 هزار کشته بر جای گذاشت و چند سال قبل نیز زلزله بزرگ کوبه ژاپن، تنها شش هزار کشته در پی داشت.

زارع گفت: این مساله نشان می‌دهد در صورت توجه جدی به مساله زلزله و سرمایه‌گذاری در زمینه تحقیقات زلزله می‌توان آسیب پذیری در برابر این پدیده طبیعی را به نحو چشمگیری کاهش داد. البته باید به این مساله هم توجه داشت که ژاپنی‌ها حدود 3.7 درصد از GDP این کشور را که حدود شش تریلیون دلار است به تحقیقات اختصاص داده‌اند و با توجه به بودجه پژوهشی ایران - در سال گذشته - که تنها حدود 0.4 درصد GDP کشور بوده و امسال احتمالا از این درصد هم کمتر است، نمی‌توان انتظار داشت تحقیقات جدی در خصوص زلزله قابل انجام باشد.

وی در ادامه با اشاره به تحقیقات یکی از دانشجویان دکتری خود در زمینه پیش‌بینی زلزله گفت: بررسی داده‌های لرزه یی 17 سال اخیر (سال 2006 تا ژوئن2013) نشان دهنده احتمال وقوع زلزله‌ای با بزرگی 7 در مقیاس امواج درونی زمین در شعاع 50 کیلومتری تهران است.

بررسی داده‌های لرزه یی 17 سال اخیر نشان دهنده احتمال وقوع زلزله‌ای با بزرگی 7 در مقیاس امواج درونی زمین در شعاع 50 کیلومتری تهران است

زارع با اشاره به لرزه‌خیزی بالای فلات ایران از جمله رخداد 17 زمین لرزه با بزرگی بیش از 7 در جنوب ایران به رخداد زلزله سراوان به عنوان بزرگترین زلزله 56 سال اخیر ایران اشاره کرد و به ایسنا گفت: بعد از زلزله بزرگ 27 فروردین ماه امسال سراوان، یادداشتی پژوهشی از سوی پروفسور رائول ماداریاگا، استاد فرانسوی شناخته شده زلزله شناسی در فضای مجازی منتشر شد که نسبت به رخداد قریب الوقوع یک مگاتراست (بزرگ راندگی) با توجه به فعال شدن گسل مکران با سازوکار کششی هشدار می‌داد.

یک ماه بعد مقاله‌ای توسط اسمیت و همکاران در مجله پژوهش های ژئوفیزیکی منتشر شد که سناریوهای مختلف فعالیت لرزه‌یی بخش‌های مختلف گسل مکران را مطرح کرده بود. بر اساس بدبینانه‌ترین سناریو، احتمال رخداد زلزله‌ای با بزرگی 9 در صورت فعال شدن بزرگترین طول از گسل مکران از حدود ساحل کراچی تا ساحل جاسک به طول حدود ٨٠٠ کیلومترمطرح شد و بر اساس سناریو دیگر اگر بخش کوچک‌تری از لبه فرورانش ورقه عربی به زیر رشته کوه مکران گسیخته شود،

زلزله‌ای با بزرگی 8 و در صورت فعال شدن بخشی کوچک‌تر، زلزله‌ای با بزرگای بین 7 تا 8 در مقیاس بزرگای گشتاوری در مناطق جنوب شرق ایران محتمل است. البته بر اساس داده‌های موجود احتمال رخداد زلزله‌ای با بزرگای بیش از ٩ در مناطق داخلی فلات ایران وجود ندارد ولی به لحاظ آماری در هر قرن احتمال رخداد دو زلزله‌ با بزرگای گشتاوری 8 در فلات ایران به ویژه در ناحیه فرورانش مکران وجود دارد.
اخبار علمی -ایسنا