روسیه به دنبال ساخت تاکسی فضایی قابل استفاده مجدد

به گزارش ایسنا به نقل از دیلی‌میل، این طرح بخشی از یک پروژه برای برپا کردن یک پایگاه دائمی ماه و آغاز سفر فضایی به مریخ است.

بجز سفر به مریخ، سفر به ماه نیز بسیار منحصربفرد است؛ اما این کار آنچنان هم که بنظر می‌رسد، ساده نیست.

ماموریت آپولو 11 ناسا که در آن، نیل آرمسترانگ جهش بزرگی را برای بشریت انجام داد، حدود سه سال پس از آغاز آن به ماه انجام شد و در آن فرود آمد.

همچنین هزینه زیادی برای واقعی کردن این ماموریت صرف شد که شامل یک بودجه 355 میلیون دلاری یا معادل بیش از 1.3 میلیارد دلار در سال 1994 بود.

شرکت روسی Energia برای کاهش هزینه سفر به ماه، یک ایستگاه بین راهی را پیشنهاد کرده که تاکسی‌های فضایی به آن رفت و آمد دارند.

این شرکت از برنامه خود برای آغاز ساخت یک تاکسی فضایی خبر داده که فضانوردان و گردشگران را از ایستگاه فضایی بین‌المللی به ماه انتقال خواهد داد.

در حقیقت Energia امیدوار است بتواند از ایستگاه فضایی به عنوان یک استراحتگاه دائمی برای تاکسی‌های فضایی "Ryvok" به منظور نخستین گام برای ماموریت سرنشین‌دار به مریخ استفاده کند.

این روش بسیار ارزانتر از سفرهای کنونی خواهد بود.

یوری ماکوشنکو، سخنگوی شرکت Energia اظهار کرد که هزینه یک فضاپیمای سرنشین‌دار قابل استفاده مجدد یک سوم کمتر از فضاپیماهای کنونی روسیه خواهد بود.

این شرکت قصد دارد از موشک بالابر سنگین آنگارا A5 برای پرتاب اجزای Ryvok به فضا استفاده کند که جایگزین موشک سایوز خواهد شد.

از آنجایی که تاکسی‌های ماه در فضا قرار خواهند داشت، فضانوردان نیازی به صبر کردن برای تائید شدن امنیت آنگارا A5 به منظور حمل‌ونقل انسان نخواهند داشت.

تاکسی‌های Ryvok توسط روسیه برای انتقال انسان و همچنین محموله‌ها به سطح ماه با کمک یک بلوک شتاب‌دهنده استفاده خواهند شد.

به گفته شرکت Energia، سفر به ماه از ایستگاه فضایی حدود پنج روز طول خواهد کشید. این تاکسی‌های فضایی در زمان برگشت و پیش از رسیدن به ایستگاه، از یک چتر بزرگ برای کاهش سرعت استفاده خواهد کرد.

توماس رایتر، رئیس سازمان فضایی اروپا اظهار امیدواری کرده که بتواند با سازمان فضایی روسیه در ساخت یک پایگاه فضایی دائمی در ماه همکاری کند. وی ماه را یک مقصد عالی برای اکتشافات آینده خوانده است.

روسیه نیز امیدوار است تاکسی‌های Ryvok تا سال 2021 طراحی و تا سال 2023 پرتاب شوند.

ویدیو مرتبط :
موشک فضایی مدیر عامل آمازون با قابلیت استفاده ی مجدد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چرا چین و روسیه برای ایران از حق وتو استفاده نمی کنند؟

 

چین و روسیه در نشست اخیر شورای امنیت با استفاده از حق وتو مانع از تصویب قطعنامه علیه دولت سوریه شدند.

قطعنامه ضد سوریه با وجود داشتن اکثریت رای موافق در شورای امنیت (9 رای موافق)، ولی به دلیل رای مخالف و وتوی دو عضو دائم یعنی چین  و روسیه، به تصویب نرسید.

این قطعنامه ضد سوریه به دلیل  سرکوب های خونین اعتراضات مردمی در سوریه، راه را برای اعمال تحریم های جدید علیه این کشور باز می کرد.

با این حال این قطعنامه برای جلب رضایت روسیه وچین، بارها از شدت آن کاسته شد ولی همین قطعنامه هم نتوانست در شورای امنیت صادر شود.

با وجود سرکوب شدید اعتراضات مردمی در سوریه در 7 ماه گذشته که تاکنون حدود 3 هزار کشته بر جای گذاشته ولی شورای امنیت به دلیل مخالفت شدید چین و روسیه از صدور حتی یک قطعنامه در محکومیت حکومت سوریه باز مانده است.

شورای امنیت در هفت ماه گذشته تنها موفق شد یک بیانیه غیرالزام آور درباره سوریه منتشر کند.

این در حالی است که روسیه و چین برای پرونده هسته ای ایران در شورای امنیت تاکنون نه تنها از رای مخالف و حق وتو استفاده نکرده اند بلکه به رغم مخالفت های اولیه، رای آنها به افزایش تحریم ها و فشارها علیه تهران، مثبت بوده است.

این سئوال هم اکنون به وجود می آید که چرا روسیه و چین برای حمایت از دمشق در چنین شرایط سختی، از رای مخالف و حق وتو استفاده می کنند و مانع از تایید قطعنامه در شورای امنیت می شوند ولی از چنین شیوه و رویکردی در برابر اقدامات ضد ایرانی شورای امنیت خودداری می کنند؟

چرا روسیه و چین قطعنامه های شفاف افزایش تحریم های شدید علیه ایران را تایید و به آنها رای مثبت می دهند ولی در مقابل قطعنامه ای که تهدید به اعمال تحریم علیه سوریه می کند؛ از رای وتو استفاده می کنند.

این سوال زمانی جالب تر می شود که بدانیم به دلایل زیر وتو کردن قطعنامه های ضد ایرانی در شورای امنیت برای روسیه و چین نسبت به قطعنامه های ضد سوریه، راحت تر است.

اولا: افکار عمومی منطقه و بین المللی از فعالیت هسته ای ایران نسبت به آدم کشی حکومت سوریه حمایت بیشتری می کند. اصولا برنامه هسته ای ایران و آدم کشی حکومت سوریه و سرکوب شدید مردم معترض در این کشور غیرقابل مقایسه اند.

ثانیا: ایران با تولید روزانه حدود سه و نیم میلیون بشکه نفت به عنوان دومین تولید کننده بزرگ در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) اقتصادی به مراتب بزرگتر از سوریه (با تولید نفت روزانه کمتر از 400 هزار بشکه ) دارد.

ثالثا: حکومت ایران از ثبات و ماندگاری قابل قبولی برخوردار است ولی در مقابل، حکومت سوریه در آستانه سرنگونی یا انزوا و تضعیف کامل قرار دارد.

رابعا: ایران در همه زمینه ها نسبت به سوریه ثروتمندتر و از موقعیت مهمتری برخوردار است و در طول 30 سال گذشته نیز انواع و اقسام امتیازات را به دولت های پکن و مسکو داده است.

این در حالی است که سوریه خود یکی از کشورهای مورد حمایت ایران است.

خامسا: در حالی که جنگنده های اسرائیل در سال 2007 ضمن پرواز بر فراز کاخ ریاست جمهوری سوریه در حومه دمشق، تاسیسات هسته ای این کشور را نابود کردند و برنامه هسته ای سوریه متوقف شد ؛ رژیم تل آویو تاکنون قدرت حمله نظامی منجر به توقف فعالیت های هسته ای ایران را نیافته است.

باز این سوال مطرح می شود که چرا روسیه و چین با این همه همکاری های نظامی اقتصادی امنیتی و ... با ایران از خرج کردن برای تهران در شورای امنیت خودداری می کنند و چنین هزینه هایی را برای هم پیمان سوری خود ارائه می کنند؟.../تحلیل:عصرایران