آینده رباتیک: ماشین آلات فوق هوشمند

وب‌سایت تک اِرا: آینده رباتیک، ماشین آلات فوق هوشمند، از چندین نظر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.این موضوع الهام یخش بسیاری از فیلم های پادآرمان شده است: شگفتی در رقابت هوش مصنوعی با هوش انسانها.

اگرچه این موضوع مانند یک داستان علمی تخیلی به نظر می رسد، ولی بسیاری از دانشمندان حوزه ی کامپیوتر می گویند که  تکینگی در قرن ۲۱ اتفاق می افتد.


هنوز هم تعداد کمی از افراد در مورد چیزی که در آینده ممکن است  اتفاق بیفتد، موافق هستند. برخی بر این تصورند که در آینده میان روبات و انسان درگیری حماسی رخ می دهد، برخی دیگر بر این باورند که افزایش این ماشین آلات هوشمند منجر به جاودنگی بشریت می شود.

در اینجا پیامدهای احتمالی ربات های فوق العاده هوشمند را مورد بررسی قرار می دهیم.

جنگ ربات


احتمال اینکه ربات ها بتوانند در نهایت در رقابت با انسان ها بر آنها غلبه کنند، کابوسی شوم است. مهندسین هم اکنون در حال توسعه ی سربازان و ستیزه جویان رباتیک هستند و در همین حال پهبادها هم به یک عامل اصلی در جنگ با تروریسم تبدیل شده اند.

چندین پیشگو و متفکر در این زمینه قرن آینده را به این صورت می بینند که ربات های فوق هوشمند، می توانند زندگی  سازندگان خود -انسان- را نابود کنند. با این وجود، بسیاری از دانشمندان کامپیوتری می گویند، هنوز هم این بزرگترین تکینگی نیست.

ابدیت


افراد زیادی مانند ری کورزویل (Ray Kurzweil) وجود دارند که بر این باورند، انسان ها بعد از این تکینگی نمی میرند. برخی بر این باورند که در آینده انسان ها می توانند مغزشان را به کامپیوترها پورت کنند و اساسا با ماشین ها زندگی می کنند. برخی دیگر بر این باورند که قطعات سایبرنتیک جایگزین اندامی مانند اندام های سرطانی و پیری قلب می شوند و به تدریج منجر به افزایش طول عمر انسان می گردند. در هر صورت مرگ می تواند از یک رخداد اجتناب ناپذیر زندگی به یک رخداد نسبتا نادر تبدیل شود.

اقتصاد بدون محدودیت رشدی


هنگامی که ماشین ها بتوانند با هوش انسان مطابق شوند، کپی کردن نرم افزار عامل هوشمندی که قادر به برنامه نویسی یک ذهن مصنوعی است، برای ایجاد کارکنان بیشتری برای اقتصاد از یک کامپیوتر به دیگری موضوع ساده ای  خواهد بود. هانسون در این باره می گوید: در حالیکه اقتصاد بعد از انقلاب کشاورزی هر هزار سال و پس از انقلاب صنعتی هر ۱۵ سال دوبرابر شده است، بعد از تکینگی هر ماه و سپس هر هفته دوبرابر خواهد شد. سرعت رشد اقتصاد به گونه ای خواهد شد که انسان نمی تواند این سرعت را در حد خاصی نگه دارد.

تخریب محیط زیست


از آنجایی که ربات ها به هوا، آب و یا مواد غذایی نیازی ندارند، هیچ ترسی هم از تخریب محیط زیست نخواهند داشت. بنا به گفته ی رابین هانسون، اقتصاد دان دانشگاه واشنگتن که در حال نوشتن کتابی در مورد تکینگی است؛ در نتیجه ی موضوعی که در بالا ذکر شد، برخی معتقدند که خطر بزرگتری که از سوی ربات های فوق هوشمند زمین را تهدید می کند، تخلیه ی تمامی منابع طبیعی زمین است. این انقلاب ربات می تواند مشکلات زیست محیطی وخیم تری از مشکلات حال حاضر ایجاد کند.

انسان افزوده


احتمالا ایمپلنت های سایبرنتیک خیلی هوشمندتر می شوند. کورزویل، نویسنده، مخترع و آینده پژوه امریکایی، جهانی را پیش بینی می کند که در آن بسیاری از افراد برای هوشمندتر شدن، توانایی از دور دیدن و قوی تر شدن، از ایمپلنت های سایبرنتیک  استفاده می کنند.

البته این ممکن است سایبورگ های انسانی ایجاد کند، اما اکثر مردم با استفاده از قدرت های فوق العاده و جدیدی که به دست آورده اند، مشغول می شوند.

بیکاری انبوه

هرچقدر که ربات ها هوشمندتر می شوند، انسان ها کمتر می توانند فعالیت داشته باشند. کورزویل پیش بینی می کند که تا سال ۲۰۴۵ وظایف ساده تر به ربات ها برون سپاری می شود و ماشین ها میلیارد ها بار دقیق تر از انسان های عادی می شوند.

در حال حاضر در کارخانه ها، ربات ها جایگزین کارگران شده اند و از سوی دیگر هم ماشین های بدون سرنشین از آینده ی ربات ها در این زمینه خبر می دهند.

 Bill Hibbard یکی از دانشمندان کامپیوتری در دانشگاه ویسکانسین می گوید، هنوز هم دیگر تکنولوژی های علوم کامپیوتری مانند برنامه های معاملات سهام فوق العاده سریع در حال توسعه هستند بدون اینکه این موضوع را در نظر بگیرند که چگونه به مردم و یا توسعه ی کار آسیب می زنند.

اندام ذره ای


هنگامی که تقریبا تمام وظایف به ربات های فوق العاده هوشمند برون سپاری شود، ممکن است انسان ها به تدریج نشانه های انسان هوشمند را از دست بدهند. در واقع برخی می گویند هم اکنون جهان در اواسط دوره ی تکینگی به سر می برد: یک میکروبیولوژیست در کالج کنیون در اوهایو می گوید در حال حاضر انسان ها توانایی خود را برای حرکت، حافظه و محاسبه کنار گذاشته اند.

دانشمندان حتی ربات های دلسوزی را توسعه داده اند که می توانند برخی از انسانی ترین وظایف مانند مراقبت از بیماران و افراد مسن را به آنها واگذار کنند.

در نهایت ممکن است انسان ها به میتوکندری، منبع انرژی سلول ها تبدیل بشوند. اگرچه میتوکندری ارگانیسم مستقلی بودند، اما خیلی وقت پیش باکتری بدوی میتوکندری را فرا گرفته و به تدریج میتوکندری تمام عملکرد های خود را به آنها برون سپاری کردند و فقط ایجاد انرژی در عملکرد آنها باقی ماند. انسان هم ممکن است به همین شکل تمام توانایی خود را از دست بدهند و تنها تامین انرژی برای این ماشین ها در دستور کارشان قرار بگیرد.