ما چه می‌پوشیم و آنها ...

ما چه می‌پوشیم و آنها ...

اسكن بدن المپیكی‌های انگلیس برای طراحی لباس اختصاصی!

توجه به مسائل ایرودینامیكی حتی از زمان المپیك باستانی در یونان،نقش زیادی در موفقیت ورزشكاران داشته و طراحان و مهندسان سعی داشته‌اند با طراحی لوازم ورزشی پیشرفته‌تر به افزایش سطح عملكرد ورزشكاران كمك كنند.

 

 

موسسه مهندسی مكانیك انگلیس در گزارش جدیدی اعلام كرد كه نوآوری‌های فن‌آوری بخش جدایی ناپذیری از سطح اول ورزشی است و مساله اصلی در رقابت‌های المپیك این نیست كه چه كسی سریع‌تر است، بلكه آنچه كه اهمیت دارد این است كه چه ورزشكاری از تجهیزات هوشمندتری بهره می‌برد.

بسیاری از ورزشكاران بریتانیایی در المپیك از تجهیزاتی استفاده می‌كنند كه به صورت انفرادی و منحصر به فرد برای آنها طراحی شده است به این منظور، بدن ورزشكاران به صورت كامل اسكن شده و دقیقا مشخص شده كه در چه حالتی بهترین حالت ایرو دینامیكی برای آنها ایجاد خواهد شد.

دوچرخه‌سواران كوهستان و قایقرانان در ماده بادبانی از لباس‌هایی با فن‌آوری نانو استفاده می‌كنند كه مایعات را دفع كرده و مانع از نفوذ آب می‌شود. بوكسورها در تمرین‌های خود از دوربین‌هایی استفاده می‌كنند كه تمام حركات و مشت‌های آنها را ردیابی و ثبت می‌كنند. همچنین رایانه‌ها به بررسی زاویه بدن شیرجه‌روها در هوا پرداخته و پس از تمرین توصیه‌های لازم را به گوشی آی پاد آنها ارسال می‌كنند.

در این گزارش آمده است: فن‌آوری نیز همچون تغذیه، تمرین و مربیگری یكی از اجزای لازم برای سلاح ورزشكاران است.

آینده شبیه داستان‌های علمی ـ تخیلی به نظر می‌رسد. در چند دهه آینده اسپرهایی اختراع می‌شود كه روی لباس پاشیده شده و باعث دفع آب می‌شود. به این ترتیب ورزشكاران رشته سه گانه می‌توانند در هنگام تعویض ماده وارد یك تونل اسپری شده تا لباس‌شان مناسب آن ماده شود. همچنین با فن‌آوری چاپ سه بعدی می‌توان پیش از مسابقه بر اساس نوع آب و هوا و یا آسیب دیدگی‌ احتمالی دوندگان، برایشان كفش مناسب تهیه كرد.

انگلیس همیشه یكی از كشورهای پیشرو در زمینه نوآوری‌های فن‌آوری در حوزه ورزش بوده است. پروفسور استیو هاك مدیر مركز تحقیقات مهندسی ورزشی در دانشگاه شفیلد هلام می‌گوید: فن‌آوری ورزش 25 سال پیش برای اولین بار در انگلیس به عنوان یك رشته مستقل به وجود آمد. از آن زمان، سایر كشورهای جهان در تلاش بوده‌اند تا خود را به انگلیس برسانند.

مهندسان معتقدند كه استفاده از فن‌آوری باعث می‌شود كه مدال نقره تبدیل به طلا شود، ولی باعث ایجاد یك برتری ناعادلانه نخواهد شد.

دكتر امیلی رایال استاد فلسفه دانشگاه گلوكستر و نایب رییس اتحادیه فلسفه ورزش بریتانیا با این گفته موافق نیست و می‌گوید : المپیك دیگر هیچ گاه یك رقابت عادلانه نخواهد بود، زیرا حالا دیگر ورزش در سطح بالا به فن‌آوری وابسته است. فن‌آوری در حوزه‌های مختلف ورزش از تغذیه تا روانشناسی و لباس ورزشكاران نفوذ كرده است. به این ترتیب به نظر می‌رسد كه كشورهای فقیر شانسی ندارند.

وی می‌گوید: جای تعجب نیست كه كشورهای فقیر نمی‌توانند در ورزش‌هایی كه نیازمند فن‌آوری بالا هستند نظیر دوچرخه‌سواری، قایقرانی ، بادبانی و روئینگ به رقابت بپردازند. میزان سرمایه‌گذاری كه در سطح اول ورزش انجام می‌شود، خیلی زیاد است.

به گفته رایال تنها زمانی كه داد و فریاد زیادی علیه فن‌آوری برخاسته شود، عده‌ای به فكر تصویب قوانین محدود كننده می‌افتند. وی می‌گوید، اغلب تصمیم‌هایی كه در باره فن‌آوری در ورزش گرفته می‌شود بر اساس نظر افكار عمومی است. فكر می‌كنم اگر در دید مردم نسبت به این موضوع تغییر ایجاد شود، فن‌آوری نیز پس زده می‌شود. تصمیم‌هایی كه درباره كاربرد فن‌آوری در ورزش گرفته می‌شود بر اساس ملاحظات اخلاقی نیست، بلكه بر اساس نظر افكار عمومی است.

در مقابل هاك معتقد است كه باید از تمام نوآوری‌هایی كه انجام می‌شود استفاده كرد، زیرا در چارچوب قوانین است. با این حال ، اخیرا قوانین برای محدود كردن پیشرفت‌های فن‌آوری وضع شده است.

دوچرخه خاصی كه كریس بوردمن در المپیك 1992 بارسلونا استفاده می‌كرد، تبدیل به الهام بخش همه دوچرخه‌سواران شد. اتحادیه بین‌المللی دوچرخه‌سواران قوانینی را وضع كرد كه در گزارش موسسه مهندسی مكانیك انگلیس به عنوان «یك سند خارق العاده كه هدفش تحكیم موقعیت سنت مقابل فن‌آوری است» توصیف شده است. این قوانین جدید باعث شد كه ساعت به عقب برگردد و ركوردهای جدید تنها در صورتی ثبت می‌شوند كه ورزشكاران از دوچرخه‌هایی همچون دوچرخه‌ای كه ادی مركس در سال 1972 با آن ركورد جهان را شكست استفاده كنند.

در سال 2009، فیفا كه قوانین شنا را وضع می‌كند استفاده از مایوهای های تك (High Tech) را ممنوع اعلام كرد. این تصمیم پس از آن گرفته شد كه در المپیك 2008 پكن، در 94 درصد رقابت‌ها شناگرانی به پیروزی رسیدند كه از مایوهای LZR استفاده می‌كردند. گفته می‌شود كه این مایوها باعث می‌شوند كه زمان شناگران درجه یك حدود دو درصد كاهش پیدا كند كه این موضوع نوعی «دوپینگ تكنولوژیك» است. هاك معتقد است كه فینا نباید در این زمینه دخالت می‌كرد. وی می‌گوید: اگر دخالت نمی‌كردند، عملكرد ورزشكاران با یكدیگر برابر می‌شد. با وضعیت فعلی، ركوردهای جهان تا سال‌ها دست نخورده باقی می‌مانند.

میزان تاثیر فن‌آوری در ورزش در نهایت به میزان آمادگی خود ورزشكاران جهت دستیابی به مدال وابسته است.

اسكار پیستوریوس دونده معلولی كه با پای مصنوعی می‌رود، برای این كه جواز حضور در مسابقه با این پاها را به دست آورد در سال 2008 به دادگاه مراجعه كرد. دلیل ممانعت از حضور پیستوریوس در رقابت‌ها این نبود كه او به دلیل معلولیت در وضعیت بدتری نسبت به سایر ورزشكاران قرار داشت، بلكه گفته می‌شد وی به دلیل برخورداری از نوع خاصی از پای مصنوعی، دارای برتری تكنولوژیك نسبت به سایرین است. به اعتقاد كارشناسان، وی نسبت به سایر ورزشكاران 25 درصد انرژی كمتری مصرف می‌كند. البته این دیدگاه توسط مقامات دوومیدانی ردشده است.

پیشرفت‌هایی كه در زمینه اعضای مصنوعی بدن انجام شده باعث شده كه نه تنها معلولان بتوانند به رقابت بپردازند، بلكه می‌تواند باعث بهبود عملكرد ورزشكاران سالم هم شود. به عنوان مثال تایگر وودز قهرمان سرشناس ورزش گلف چشم خود را به تیغ جراحان سپرده تا بینایی‌اش از وضعیت طبیعی بهتر شود.

این گزارش در ادامه تاكید می‌كند كه اكنون زمان آن است كه مهندسان در فرایند قانونگذاری وارد شده و دوباره سوء ‌استفاده‌های احتمالی از فن‌آوری به قانونگذاران رشته‌های ورزشی مشاوره دهند./ایسنا

ویدیو مرتبط :
چرا لباس سیاه می پوشیم؟؟؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چرا در تابستان لباس های رنگی می پوشیم؟

پوشیدن لباس روشن در فصل تابستان یک دلیل بسیار منطقی دارد و آن هم این است که از ذوب شدن شما در اثر گرما جلوگیری می کنند اما علاوه بر این طراحان تاثیرات روحی و احساسی رنگها در فصول مختلف سال را هم نظر می گیرند.

پوشیدن یک پیراهن سیاه رنگ در هوای گرم باعث می شود که بیشتر گرما را احساس کنید زیرا رنگهای تیره به جای اینکه گرما را انعکاس دهند آن را جذب می کنند. البته منظورمان این نیست که باید کلا" پوشیدن لباسهای تیره را در این فصل کنار بگذاریم ، طراحان لباس وقتی از پارچه های تیره رنگ برای لباسهای فصل تابستان استفاده می کنند ، سعی می کنند پارچه های نازکتر و سبکتر انتخاب کنند تا به این ترتیب درجه حرارت بدن تنظیم شود.

پوشیدن لباس روشن در فصل تابستان یک دلیل بسیار منطقی دارد و آن هم این است که از ذوب شدن شما در اثر گرما جلوگیری می کنند اما علاوه بر این طراحان تاثیرات روحی و احساسی رنگها در فصول مختلف سال را هم نظر می گیرند.

 

بعضی از رنگها خاطرات فصلهای مختلف را تداعی می کنند :

رنگ آبی یاد آور دریای گرم و آسمان داغ تابستان است.

سفید یاد آور یخ است و وقتی در فصل تابستان لباس سفید می پوشیم از لحاظ روحی بیشتر احساس خنک بودن می کنیم.

رنگهای زرد و نارنجی یاد آور رنگ خورشید و میوهایی مانند پرتقالی و لیمو هستند.

رنگهای صورتی و قرمز یاد آور گلها هستند .

رنگ سبز یاد آور درختان و چمنها است.

رنگ کرم و بژ تداعی کننده بیابانها و تپه های شنی هستند.

اما اگر شما دوست دارید در تمام فصول سال از لباسهای رنگ تیره مثل سیاه ، سورمه ای و قهوه ای شکلاتی استفاده کنید در فصل تابستان از پارچه های سبک و منفذدار مثل لنین و پنبه ای استفاده کنید و از پوشیدن لباسهایی از جنس نایلون و یا پلی استر پرهیز کنید زیرا این نوع لباسها گرما را جذب می کنند.

پارچه های لنین رطوبت را بخود جذب می کند پس برای فصل تابستان که تعرق بدن بسیار زیاد است انتخاب مناسبی است.

پارچه های پنبه ای هم برای این فصل خیلی مناسب است زیرا این نوع پارچه از جنس طبیعی است و گرما را از خود عبور می دهد .

 

منبع : aftabir