«تیمور لنگی بِه‌گوش»، نام دایناسور تازه کشف‌شده

تیراناسور جدید شکاف زمانی کرتاسه تا پیدایش تی‌رکس‌ها را پر کرد
«تیمور لنگی بِه‌گوش»، نام دایناسور تازه کشف‌شده

به گزارش آنا به نقل از ScienceNews، محققان آمریکایی و روس و دانشمندان دانشگاه ادینبورو فسیل‌های این دایناسور گوشت‌خوار را در بیابان قزل‌قوم ازبکستان یافتند و به همین دلیل نام آن را با اقتباس از نام تیمور لنگ، قهرمان ملی ازبکستان، تیمور لنگیا یا تیمور لنگی گذاشتند.

این دانشمندان با سر هم کردن 25 بخش از بدن این دایناسور اندازه و شکل آن را مشخص کردند.

دکتر استیون بروسات، پژوهشگر ارشد این تحقیق از دانشگاه ادینبورو، می‌گوید: «این گونه کاملا جدید است و قرابت بسیاری با تی‌رکس دارد، اما بسیار کوچک‌تر است و تقریبا اندازه اسب بوده است».

البته تیراناسورها مدت‌های مدید دایناسورهای کوچکی بودند و در نهایت به بزرگی جثه انسان بودند اما ناگهان سر و کله تی‌رکس پیدا شده است. تی‌رکس (یا شاه تیراناسور) از سر تا دم حدود 13 متر طول، تا 4 متر ارتفاع و بیش از 7 تن وزن داشته است.

با اینکه دایناسورهایی عظیم‌تر از تی‌رکس وجود داشته‌اند اما تی‌رکس همچنان یکی از عظیم‌الجثه‌ترین شکارچیان گوشت‌خواری است که در کره زمین زندگی کرده‌اند.

انقطاع 20 میلیون ساله‌ای که در میانه دوره کرتاسه از نظر فسیل‌های دایناسور وجود دارد باعث شده تی‌رکس از دیدگاه تکاملی معمایی برای دانشمندان باشد.

تیمور لنگی به اواسط دوره کرتاسه یعنی ۹۰ میلیون سال برمی‌گردد، یعنی زمانی که رد دایناسورها از نظر تکاملی تقریبا گم می‌شود چون فسیلی از آن دوره شناسایی نشده است؛ بنابراین تا اواخر دوره کرتاسه، زمانی که تی‌رکس زندگی می‌کرده، «شکاف عظیمی» از نظر فسیل دایناسور وجود دارد. به دلیل همین انقطاع فسیلی، دانشمندان نمی‌دانند دایناسوری به این بزرگی چگونه و از کدام گونه دایناسور تکامل یافته است.

 

 

استخوان‌های قرمز استخوان‌هایی است که فسیل آنها یافته شده و دانشمندان از آنها برای بازسازی کل بدن دایناسور استفاده کردند

با یافتن فسیل‌های تیمور لنگی آنها امیدوارند که بتوانند این معما را حل کنند و دریابند چرا تیرانوسورها چنین جثه عظیمی یافته‌اند: «ویژگی‌های استخوانی تیمورلنگی در تی‌رکس هم دیده می‌شود. این ویژگی‌های در حال تکامل به تی‌رکس امکان داده بود که در راس هرم غذایی جانوری، چنین برتری بی‌چون و چرایی داشته باشد».

به عقیده محققان، کلید کشف موضوع، گوش و مغز تیمورلنگی است.

دکتر بروسات می‌گوید: «ججمجه بیش از هر چیز دیگر راز این دایناسور را فاش کرد، گروه تحقیقاتی جمجه را اسکن کرد تا شکل جمجه و گوش داخلی را دقیقا مشخص کنند، گوش داخلی این امکان را می‌دهد که تصویر دقیقی از توانایی‌های حسی این دایناسور پیدا کنیم».

وی می‌افزاید: « ما بر اساس سی‌تی‌اسکن می‌توانیم بگوییم که مغز و گوش آن تقریبا مثل تی‌رکس بوده است. بنابراین تی‌رکس کل سیستم پردازشگر مرکزی این دایناسور، هوش و حواس تیز آن را داشته و شاید همین به تی‌رکس امکان داده چنین جثه عظیمی پیدا کند».

تی‌رکس گردنی و دمی دراز و سری سنگین داشته اما روی دو پا راه می‌رفته است، بنابراین سیستم تعادلی پیشرفته‌ای در گوش میانی داشته، از این رو دانشمندان نام این این دایناسور را بِه‌گوش گذاشته‌اند.

 

اخبار علمی - آنا

ویدیو مرتبط :
گرو تیمور منوچهر با خروس اقا رمضان قارداش از بهشهر که تیمور میدانو زد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کشف دندان در گوش مردی که ۳۳ سال گوش درد داشت!

 

 

 

 

پزشکان در کانال شنوایی گوش مردی که به مدت ۳۳ سال از گوش درد عجیبی رنج می برد یک دندانشیری را کشف کردند.

 

استفان هیرست یک معدنچی سابق انگلیسی به مدت ۳۳ سال از عفونت و دردهای گوش راست رنج می برد تا اینکه پزشکان مورد بسیار عجیبی را در گوش این مرد ۴۷ ساله تشخیص دادند.

 

پزشکان در کانال شنوایی گوش راست این مرد یک دندان شیری را یافتند که به بخشی از این کانال آسیب رسانده بود.

 

استفان هیرست در این خصوص گفت: "من از زمانی که ۱۴ سال داشتم از گوش درد وحشتناکی رنج می بردم.

 

درد متوقف نمی شد و به همین دلیل نمی توانستم بر روی کارم تمرکز کنم.

 

هیچکس نتوانست دلایل درد من را بفهمد تا اینکه یکروز تصمیم گرفتم آخرین تلاشم را بکنم. به همین دلیل یک وقت ویزیت در بیمارستان هالامشایر در شفیلد گرفتم.

 

به این ترتیب پس از سالها پزشکان یک دندان شیری کوچک را در گوش من پیدا کردند اما نمی توانستم بفهمم که این ماجرا چگونه پایان می یابد." هریست که دو فرزند دارد ۱۵ سال قبل کار معدن را به دلیل وضعیت سلامتی اش ترک کرد.

 

به گفته پزشکان، این دندان می تواند در زمان کودکی داخل گوش این مرد شده و در کانال شنوایی گیر کرده باشد.

 

وی در این خصوص گفت: "وقتی بچه بودم یکبار در مدرسه بین دو نیمکت سر خوردم و بخش راست صورتم محکم به زمین خورد.

 

از آن پس این درد سراغ من آمد و دیگر اجازه نداد که تمرکز کنم و یک زندگی عادی داشته باشم.

 

دیگر حساب دکترهایی را که برای درمان پیش آنها رفته ام از دست داده ام. نمی دانم چرا، اما هیچکس هرگز حضور این دندان شیری را در گوش من کشف نکرد.

 

به هر حال دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است."

منبع:  خبرگزارى مهر