عجایب چهارگانه ترسناک ایران

عجایب چهارگانه ترسناک ایران
در ایران، مناطق عجیبی برای گردشگری وجود دارد که علاقه‌مندان می‌توانند به آن‌ها سفر و صحت مطالبی را که درباره‌شان مطرح می‌شود، بررسی کنند.
 هدف همه‌ی گردشگران از سفر، فقط تماشای مناظر دیدنی و خوش‌گذرانی نیست، بلکه برخی هم هستند که برای برطرف کردن احساس کنجکاوی، کسب دانش و … سفر و مقصد خود را انتخاب می‌کنند.مناطقی در ایران وجود دارد که افراد کنجکاو می‌توانند برای کشف آن‌ها سفر کنند.

 

 
باغی که از درختانش سنگ آویزان است!
زیدی یک پژوهشگر حوزه‌ی گردشگری باغی را معرفی کرد که با بقیه‌ی باغ‌ها متفاوت است. او درباره‌ی این باغ توضیح داد: در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان، باغی قرار دارد که به آن «باغ سنگی درویش‌خان» می‌گویند. این باغ از ۴۰ سال پیش که زمین زراعی شخصی به نام‌ «درویش‌خان» دستخوش اصلاحات ارضی شد، حالت طبیعی خود را از دست داد، چون درویش‌خان به نشانه‌ی اعتراض و در واقع به‌خاطر رنجی که از این اتفاق کشیده بود، درخت‌های باغش را که دیگر خشک شده بودند، در جای دیگری کاشت و سنگ‌هایی را از کوه‌های اطراف جمع کرد و به‌عنوان میوه‌ی درختانش از آن‌ها آویزان کرد.

 

این کار باعث شد که مردم، پیرمرد را مجنون بدانند و کر و لال بودن پیرمرد نیز بر این شایعه‌ها افزود و باعث شد که کنجکاوی و اشتیاق گردشگران برای کشف این ماجرا برانگیخته شود.
او با بیان این‌که مشابه این باغ در کشور مکزیک نیز وجود دارد، افزود: باغی به نام «جزیره‌ی عروسک‌ها» در مکزیک وجود دارد که توسط مردی به نام «دون ژولیان سانتانا» ساخته شده‌ است. سانتانا مرد گوشه‌نشینی است که دنیا و خانوده‌اش را ترک کرد و ۵۰ سال از عمرش را صرف ساختن یک باغ وحشتناک کرد.

 

او بعضی از عروسک‌های کهنه را از زباله‌دانی‌های شهر جمع می‌کرد و بعضی دیگر را از راه مبادله‌ی میوه‌های باغ با عروسک به‌دست می‌آورد و بعد آن‌ها را از درخت‌ها آویزان می‌کرد. بازدیدکنندگان هم از دیدن عروسک‌های آویزان از درخت‌ها وحشت می‌کردند.

جنگلی که از آن صدای جیغ به گوش می‌رسد
زیدی درباره‌ی جنگلی که از آن صدای جیغ به گوش می‌رسد نیز گفت: در جنوب شهر مشهد، یک جنگل کنار روستایی قرار دارد. مدتی است که هنگام شب در این منطقه، صدایی عجیب و وحشت‌آور از میان درختان آن به گوش می‌رسد که سابقه نداشته است. مردم محلی می‌گویند که به‌محض تاریک شدن هوا، صدایی شبیه صوت یا جیغ از میان درختان این منطقه به گوش می‌رسد.

این منطقه‌ در جاده‌ای که از جنوب مشهد به سمت کوه‌های بینالود و مشخصا روستای دیدنی مغان و غار آن منتهی می‌شود، واقع شده است و به نام کوه‌های خلج شهرت دارد.

او ادامه داد: برخی ساکنان منطقه، این صداهای وحشت‌آور را از ملخ‌هایی می‌دانند که به این منطقه هجوم آورده‌اند و شب‌ها به درختان پناه می‌برند، برخی دیگر نیز عواملی ناشناخته را از جمله آب‌وهوا، دلیل به‌وجود آمدن این صداها می‌داننند. این منطقه در دره‌ای واقع‌ شده که رودخانه‌ای از آن می‌گذرد.

این رودخانه هر سال در یک فصل خشک می‌شد، ولی از سال ۱۳۹۰، یعنی درست از سالی که این صداها از جنگل شنیده می‌شود، همچنان آب در آن جریان دارد و همین امر باعث جلب توجه مردم و به تبع آن، ترس آن‌ها از این پدیده‌ی شگفت‌انگیز شده است. وحشتی که می‌تواند گردشگران کنجکاو را به‌ سوی خود جلب کند.

آیا ایران «مثلث برمودا» دارد؟
زیدی با اعتقاد به این‌که «ریگ جن» شگفت‌انگیزترین، اسرارآمیزترین و ترسناک‌ترین منطقه در ایران است، توضیح داد: این منطقه‌ی کویری که پر از تپه‌های ماسه‌یی است، در جنوب سمنان قرار دارد. این منطقه در شرق دریاچه‌ی نمک، شمال چوپانان و انارک و غرب جندق، یعنی در کویر مرکزی ایران واقع است و به‌دلیل وسعت زیاد و نداشتن چشمه یا چاه آب، در گذشته‌های دور، کاروان‌ها از آنجا عبو نمی‌کردند و فقط در سال‌های اخیر، گروه‌هایی از محققان و سیاحان به این منطقه رفته‌اند.

او اظهار کرد: «ریگ جن» با وسعتی حدود ۳۸۰۰ کیلومترمربع در حاشیه‌ی شمالی‌اش به کوه گوگردی و در حاشیه‌ی شرقی‌اش به جاده‌ی دامغان می‌رسد. بهترین مسیر دستیابی به آن، بخش شمال شرقی «پارک ملی کویر» است، جاده‌ی سنگ‌فرش ملک‌آباد که البته داخل مرز پارک است و زیر نظر سازمان حفاظت محیط‌ زیست اداره می‌شود.

مسیر دیگر برای ورود به «ریگ جن» جندق است که در بخش شرقی پارک قرار دارد. چند سال پیش، علی پارسا – کویرشناس مقیم آمریکا – همراه میران‌زاده – رییس وقت پارک ملی کویر – با هواپیما بر فراز «ریگ جن» پرواز کردند تا ثابت کنند این منطقه شباهتی با «مثلث برمودا» ندارد.

وی درباره‌ی نگاه محلی‌ها به این منطقه، توضیح داد: محلی‌ها، چوپان‌ها و ساربان‌ها معتقدند که اگر کسی پایش به «ریگ جن» برسد، ناپدید و توسط ارواح و موجودات ماورایی به قلب «ریگ جن» فرستاده می‌شود! یکی از کاوشگران می‌گوید که حتی شترهای اهالی کویر هم وقتی به این منطقه می‌رسند، می‌ایستند و حرکت نمی کنند.

«آلفونز گابریل» اتریشی و یک کاوشگر سوئدی قصد داشتند این منطقه را کشف کنند، اما هیچ‌کدام نتوانستند از این بخش کویر عبور کنند و «گابریل» فقط با عبور کردن از عرض منطقه، به‌ناچار به سمت یزد برگشت و این وظیفه به کاوشگران کنجکاو ایرانی محول شد. در نهایت، علی پارسا همراه با گروهش توانست از طول این کویر عبور کند.

او گفت: این منطقه، پوشش گیاهی و جانوری ندارد و تا کنون گزارشی درباره‌ی حیواناتی که احتمال دارد در اینجا زندگی کنند، ارائه نشده است. شن‌زارهای گسترده‌ی این منطقه و باتلاق‌های آن، هر انسانی را به وحشت می‌اندازد. اگر کسی بدون تجهیزات لازم به این منطقه سفر کند، گرفتار گل و لجن‌های بیابان می‌شود و به قولی، به کسانی می‌پیوندد که در این بیابان ناپدید شده‌اند!
وی افزود: تماشا و کاوش در این منطقه می‌تواند مورد علاقه‌ی گردشگرانی باشد که هدف‌شان از سفر، چیزی به‌جز تفریح است.

دیوارهایی که اجساد کودکان در آن‌ها دفن بود
 هر ‌سال، گردشگران زیادی به تماشای بقایای ارگ بم می‌روند، ولی می‌توان فقط به‌خاطر ابهت و شکوه ارگ بم، از این قدیمی‌ترین سازه‌ی خشتی دنیا دیدن نکرد؛ چندی پیش، خبر کشف جسد چند کودک در دیوارهای بلند ارگ بم، توجه کارشناسان خارجی را جلب کرد و گروهی از باستان‌شناسان ژاپنی تصمیم گرفتند همراه با تیم گزارشگران، راهی ویرانه‌های ارگ بم شوند و به تحقیق درباره‌ی موضوع مطرح‌شده‌ بپردازند.
ماجرا از این قرار بود که به‌طور رسمی، نخستین‌بار یک باستان‌شناس (نرگس احمدی) در گزارشی اجمالی، به کشف اسکلت نوزادهایی در ارگ بم اشاره کرد (گزارش‌ها و مقالات سالانه ی پروژه‌ی نجات‌بخشی میراث فرهنگی بم، س ۱، ش ۱، ۱۳۸۴). او از ماه‌های آغاز پس از زلزله، برای بررسی میزان تخریب به ارگ رفته بود.

 

در آن روزها، رسانه‌ها با عناوینی مانند «گره معما در دست مومیایی‌ها»، «ابهام درخصوص کشف جسد در ارگ بم»، «کشف مومیایی کودکان در لابه‌لای حصارهای ارگ بم» و … از این ماجرا صحبت کردند و خبرهایی، از سکوت مسوولان تا تکذیب خبر کشف اجساد تازه‌ی نوزادان، منتشر شد. برای پرس‌وجو درباره‌ی این ماجرا، علاقه‌مندان می‌توانند به دیدن ارگ بم بروند.
این مناطق، ترس را در بازدیدکنندگان برمی‌انگیزند. وجود چنین جاذبه‌هایی در کشورهای دیگر، ممکن است برای گردشگران علاقه‌مند به «گردشگری سیاه» جذاب باشد و برای دیدن آن‌ها هزینه صرف کنند. در ایران نیز علاقه‌مندان به حوزه‌ی «گردشگری سیاه» می‌توانند به این مناطق بروند.

منبع:isna.ir

ویدیو مرتبط :
عجایب نفتی ایران!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

عجایب کوه پردیس/ اولین خانه دنیا در ایران بنا شد + عکس

 

یک پژوهشگر و باستان شناس ایرانی که 30 سال درباره عجایب کوه جم یا پردیس در استان بوشهر تحقیق کرده معتقد است این کوه نزدیکترین نقطه زمین به خورشید، نقطه آغازین رشته کوههای زاگرس، اولین خانه دنیا و محل قرارگیری کشتی نوح است!

 

به گزارش مهر، سالها پیش که کاوش در محوطه های تاریخی به دست باستان شناسان خارجی در ایران انجام می شد، "گیرشمن"، باستان شناس معروف مشهور فرانسوی درباره ایران گفته بود تا آن زمان تنها پنج درصد خاک ایران کاوش شده است اما همین اطلاعات اندک به دست آمده از حجم کمی از خاک ایران نشان دهنده اصالت و کیفیت عالی تکنولوژی در ایران قدیم بوده است و به طور قطع کشفیات تازه بر قدمت آن می افزاید.

 

در این میان یک پژوهشگر رشته تاریخ برای تهیه تز آکادمیک در مورد آغاز تمدن بشری در مقطع دکترا و اینکه در میان هم دانشگاهی های خود در لندن ثابت کند ایران جزو کشورهای جهان اولی است نه جهان سومی، به بررسی مستندات موجود در کوه پوز پدری استان بوشهر پرداخت چون تصور می کرد که شایعات در این منطقه نباید بدون مبنا باشد.

 

بدیعه دشتی، پژوهشگر و کارشناس میراث فرهنگی است که چند سال پیش برای اثبات اینکه این منطقه اولین خشکی روی زمین است کارهای تحقیقاتی خود را با استفاده اسناد و مدارک موجود، شروع کرد.

 

در این راه از کتابخانه های معتبر دانشگاههای دنیا استفاده کرد اما استاد راهنما برای تاریخی که مورد نظر او بود وجود نداشت بنابراین باید به تنهایی تحقیق می کرد. در این بین کتاب اوستا به عنوان یکی از منابع کهن و قابل استناد در تحقیقاتش کمک خوبی بود.

 

بدیعی تا به حال 70 دوره آموزشی را در رشته های مختلف گذرانده است از پیانو، گیتار و نقاشی گرفته تا باستان شناسی و برنامه نویسی برای کامپیوتر. چون سال 52 جزو صد نفر اولی بود که برای برنامه نویسی کامپیوترهای ایران که به اندازه یک اتاق عظمت داشتند، استخدام شد.

 

پدری، جم و پردیس نام کوهی شگفت انگیز در بوشهر است

 

بدیعه دشتی اصالتا جنوبی است و نام فامیلش هم برگرفته از نام دشتستان است او که سالها درباره کوه جم در سی کیلومتری شمال شرق سیراف و سواحل شمالی خلیج فارس تحقیق کرده به خبرنگار مهر می گوید: محلی ها و ساکنان قدیمی دشتستان بزرگ به کوه جم، پوز یا پدری می گویند چون قله این کوه شبیه پوز است اما در کتاب اوستا از این منطقه به "ور جم کرد" نام برده می شود به همین دلیل نام جم نیز بر آن گذاشته شده است. اما یک پژوهشگر با استفاده از نام "پدری" که نام رسمی کوه و به معنی پارادایس یا بهشت اوستاست، واژه پردیس را برای آن انتخاب کرد به همین دلیل اکنون از واژه پردیس در کل کشور برای اماکن، مناطق حتی نام دختران نیز استفاده می شود.

 

دشتی کار بررسی تاریخ ایران را از سال 1980 تا کنون آغااز کرده و به این نتیجه رسیده که آغار تمدن بشریت و پیدایش زمین در منطقه ای به نام کوه پوز پدری یا جم در استان بوشهر است.

 

وی معتقد است که اولین بار نام منطقه بکر"جم" بر روی نقشه باستان شناسی سازمان میراث فرهنگی به عنوان قدیمی ترین منطقه پارینه سنگی ایران با شماره 26 ثبت شده است.

 

نسل اول انسان هیچ وقت میمون نبوده است

 

دشتی معتقد است اینکه برخی می گویند نسل اول انسان شبیه به میمون بوده کاملا اشتباه است و این نظریه هیچ گاه به اثبات نرسیده است چون آثار موجود در کوه جم حاکی از وجود فسیل انسان در هزاران سال پیش است.

 

وی ادامه داد: در کتاب اوستا آمده است که نژاد آریا یعنی ایرانی در جنوب ایران امروز متولد شده و هرگز از جای مجهولی به جای مجهول دیگری کوچ نکرده است. برخی از افراد به دلایل گوناگون مقاله ها و مطالبی می نویسند و می گویند میمون ها از جایی دیگر به ایران آمده و همان جا زندگی کرده اند و تغییر شکل داده اند و متاسفانه نشریات هم آن را چاپ می کنند. اما همه این چرندیات با ارائه کردن مدرک و فسیل انسان نشان دهنده مردود بودن این نظریه است.

 

وی گزارش برخی از روزنامه های داخلی را درباره مهاجرت میمون ها به ایران را آرشیو کرده است.

 

بوشهری نام یک سناتور بوده است

 

استان بوشهر فعلی تا 50 سال پیش دشتستان بزرگ نام داشت در آن زمان سناتوری به نام باقر بوشهری با استفاده از سمتش و آشناهایی که در مراکز دولتی داشت نام خود را روی استان گذاشت و از آن به بعد دشتستان، بوشهر نام گرفت. حتی سرگذشت تغییر نام این استان در کتاب های تاریخی شهر نیز آمده است.

 

وی بیان کرد: برای ثبت جهانی شدن این کوه تحقیق کرده ام اما شرط بر این است که در گام نخست ایران باید درخواست جهانی شدن این کوه را بدهد اما مسئولان سازمان میراث فرهنگی با وجود اینکه کشفیات زیادی در این کوه شده است و تاریخی بودن این منطقه نیز برای آنها اثبات شده هنوز اقدامی برای ثبت آن انجام نداده اند.

 

این محقق ادامه داد: در کنار کوه پردیس تپه های قدیمی نیز وجود دارد که متعلق به دوره جمشید است. اما غاری را که در نزدیکی کوه مشاهده می شود می توان اولین خانه دنیا نامید. بنابراین تحقیق روی این خانه مهاجرت ایرانی ها را کاملا رد می کند.

 

نزدیک ترین خشکی روی زمین به خورشید

 

قله این کوه که رفته رفته از ارتفاع آن کاسته شده، نزدیک‌ ترین نقطه کره زمین به خورشید، ‌است، زیرا در نزدیکی خط استوا بلندترین ارتفاع، قله همین کوه‌ است.

 

بنا به گفته بدیعه دشتی، حتی اورست حدود هزار متر از پوز پدری پائین‌تر است و یک قله مستقل جداگانه محسوب می‌شود.

 

او معتقد است که رشته کوههای زاگرس از همین کوه آغاز شده است به همین دلیل در اطراف آن می توان اولین دشت مسطح را مشاهده کرد.

 

دشتی با بیان اینکه فلات ایران دو و نیم میلیون کیلومتر بود اما یک میلیون کیلومتر آن در طول سالها از ایران گرفته شده است ادامه داد: گسترش دشت های دیگر باعث شد تا آریایی ها برای اینجا نام دشتستان را انتخاب و در همان جا زندگی کنند.

 

این پژوهشگر مقیم انگلستان گفت: حدود یک کیلومتر از کوه پردیس از جنس سیلیس است. در زمانهای گذشته از این منطقه به عنوان آیینه ای برای دیدن سپاه دشمن در اطراف قله استفاده می شد.

 

وی گفت: از نظر فنی طبیعتا اثری از آیینه در روی این نقش های سنگین نمی توانسته به جای مانده باشد اما برای اثبات آن، باید گفت منطقه دارای معادن متعدد شیشه و فلزاتی مانند آهن و جیوه بوده و رستنگاه گیاهانی مانند کتیراست که از خشک شدن آن برای ساخت آیینه هم استفاده می شده است. اما جدا از آن، تنها صیقلی بودن این محدوده از کوه در 27 هزار سال پیش به تنهایی می توانست وظیفه یک آیینه را داشته باشد.

 

جام جهان نمای جمشید

 

بنا به گفته این پژوهشگر و تاریخ شناس، جام جهان نما کوهستانهای متعدد اطراف کوه جم است که مانند یک قدح وجام عظیم بیننده را از آن همه ابهت و عظمت در خلقت مدهوش می کند. همچنین در لابه لای این کوهستانها نقشهایی پیدا شده است که بر سینه کوهها جاری شده بودند و به گفته سالمندان محلی در قدیم با آیینه پوشیده شده بود این آیینه های کوهین سر جام جم را نشان می دهد.

 

او گفت: در بالای کوه جم مشرف بر منطقه جم در چندین نقطه تحت زاویه های خاص دیوارهای سنگی صیقل شده در مقیاس های بزرگ وجود دارد که شهروندان کهنسال جم در گفتمان محلی از آن به عنوان چرم آیینه یاد می کنند همچنین بنا به گفته آنها در سالهای بسیار دور آنها با حضور در زیر این چرم آیینه ها قطعات کوچک شیشه های سیاه رنگ می یافتند که صحت این مسئله را تقویت می کند.

 

به باور دشتی، دستیابی به تعداد زیادی از آثار دوره ساسانی از قبیل قلعه، دیوار دفاعی و جاده ارتباطی در منطقه جم حکایت از آثار جام جهان نما دارد./مهر