امام‌زاده شاهزاده زكریا در قم

بنای بقعه امام‌زاده شاهزاده زكریا از خارج به شکل هشت ضلعى است

 

امام‌زاده شاهزاده زكریا، قم
بین روستاى عیسى‌آباد و میدانک خلجستان، رود کوچکى جارى است که در کنار آن، از عمق ۵ مترى تا سطح زمین، سدى آجرى به صورت برجى از سنگ و گچ چیده شده که بناى موردنظر روى همین سد بنیان گردیده است. این بنا از خارج به شکل هشت ضلعى و از داخل به شکل چهار ضلعى مساوى به دهانه ۶ و ارتفاع ۹ متر است که در هر ضلع آن، شاه‌نشینى (غرفه‌ای) ساخته شده است و از هر یک از شاه‌نشین‌ها نیز درى یا دریچه‌اى به خارج گشوده مى‌شود.

 

جدار داخلى بقعه سفیدکارى شده و به نقاشى‌هاى رنگ‌آمیزى مزین است که در مواضع مختلف در جرز و اسپر آن، کاشى‌هاى خشتى منقش و هفت رنگ قدیمى به کار برده‌اند و چنین به نظر مى‌رسد که این کاشى‌ها هم از بقایاى کاشى‌هاى ازاره یا مرقد هستند. در جلوى بقعه زیر ایوان، درى دو لنگه با کتیبه‌هاى منبت، تنکه‌هاى قابسازى و گره‌کشى قدیمى نصب گردیده که از آثار عصر صفویه است و در میانهٔ اکثر قاب‌هاى آن، نام «علی» به خط ثلث برجسته خوانده مى‌شود.

برفراز بقعه، گنبدى شلجمى شکل و زیبا از آثار عهد صفویه به قطر و ارتفاع ۱۰ متر با عمق ۵ متر و استوانه‌اى از آجر تراش و تارکى آراسته به کاشى‌هاى الوان دوالى و کلوکى است که دور شکم آن، ترنج‌هایى نزدیک یکدیگر به طور کمربندى و در میانهٔ آن‌ها اسامى جلاله و معصومین با کاشى‌هاى الوان به خط بنایى نقش شده است.

منبع: vista.ir

ویدیو مرتبط :
ازدلربایان باخدا/931{شاهزاده حسین (امام زاده حسین)قزوین

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با بقعه امام زاده صالح

 

 

 

 

امامزاده صالح نام آرامگاهی در محله تجریش تهران است.این آرامگاه را منسوب به صالح پسر امام موسی کاظم (ع) می‌دانند. صحن و حیاط این بقعه گورستان عمومی بود و در بیست سال اخیر اثر گورها را از بین برده‌اند و فقط تعداد محدودی از سنگ قبرها را باقی گذاشته‌اند.

 

از جمله سنگ قبر محمدولی خان تنکابنی (سپهسالار اعظم). گفته می‌شود که سر این امام زاده در این آرامگاه مدفون است و بدن وی نیز در آرامگاهی با نام مشابه (واقع در میدان عالی قاپو اردبیل) آرمیده‌است.

بنای بقعه اصلی شامل ساختمان چهارگوش بزرگ و مستحکمی با دیوارهای قطور است و فضای درونی آن تقریبا ۵٫۶ متر مربع مساحت دارد. وضع طاق‌نماها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم است.

گنبد کاشی کاری شده بقعه در سال ۱۳۳۸ در آخرین سال عمر حسن فداکار با هزینه شخصی تعمیر و کاشی کاری مجدد شد.

محوطه امامزاده صالح پیش از تغییر فضای خیابانی تجریش، محوطه‌ای کاملا محصور شده همچون دیگر زیارتگاه‌های ایران بوده‌است ولی امروزه از حصار دیوارها خارج شده‌است.

بقعه و بارگاه و صحن گسترده امامزاده صالح (ع) به مساحت سه هزار متر مربع یکی از بزرگترین و باشکوه ترین امامزاده های ایران است.

امام زاده صالح (ع) بر اساس کتیبه بالای سردر صحن و زیارتنامه از فرزندان بلافصل حضرت امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) معرفی شده است.

این امامزاده، نه تنها در تهران بلکه در ایران و حوزه‌های شیعه نشین جهان که هر سال تعداد زیادی از مشتاقان را از گوشه و کنار ایران، عراق، پاکستان، افغانستان و لبنان به خود می‌طلبد، شهرت دارد.

بنای اصلی و اولیه بقعه به صورت چهارگوش و مربع شکل بزرگ و باشکوهی است که فضای درونی آن ۴۲۲ هزار و ۵۰ متر مربع وسعت داشته و دارای دیوارهای قطوری است که با توجه به وضع طاق نماها از نظر سبک و شیوه معماری به بناهای دوران ایلخانی همانند و به احتمال زیاد در سده هفتم و هشتم هجری و قدیم تر ساخته شده است.

گنبد شلجمی شکل آن با کاشی‌های زیبا پوشیده شده است. این گنبد در سال ۱۳۲۳ شمسی به همت حسن فداکار تعمیر و کاشیکاری آن به صورت اولیه تجدید شده است.

احداث گنبد کنونی همراه با تزیینات و مقرنس کاری و نقاشی های ظریف و اصلاحات داخل حرم، تعمیرات و پاره ای الحاقات و به طور کلی استحکام بخشی را به هاکو میرزا ملقب به بهادرخان پسر حسنعلی میرزا شجاع السطنه و نوه فتحعلی شاه نسبت داده اند.

بنا به شواهد در امامزاده صالح کتیبه ای به سال ۷۰۰ قمری وجود داشته که ظاهرا در تعمیرات و تغییر مدخل بنا از میان رفته است که بنا بر آن همزمان با پادشاهی غازان خان نخستین ایلخان مسلمان مغول و مروج اسلام در میان مغولان بوده است.

در داخل حریم وسیع امامزاده صالح صندوقی چوبین وجود دارد که احتمالا به دوران اواخر صفوی یا افشار تعلق دارد و ضریح ممتاز نقره‌ای آن که اضلاع شرقی و شمال شرقی و غربی آن دارای محفظه مشبک مزین به نقره و ضلع جنوبی آن مشبک چوبی است از وقفیات مرحوم آقای میرزا سعیدخان وزیر امور خارجه اواخر قاجار است.